Την εποχή αυτή, το πλήθος των αμόρφωτων και αυτιστικών κρετίνων υποστηρικτών της «Μεγάλης Ιδέας» απαιτούσε από τον βασιλιά και την λοιπή πολιτική ηγεσία του τόπου την κήρυξη του πολέμου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Λίγες βδομάδες μετά την έναρξη των εχθροπραξιών, ο περήφανος ελληνικός στρατός είχε τραπεί σε άτακτη φυγή, εγκαταλείποντας την πόλη της Λαμίας.
Ο πόλεμος τελείωσε μετά την παρέμβαση των τότε Μεγάλων Δυνάμεων.
Η ηττημένη Ελλάδα κατέβαλε υπέρογκες για την εποχή πολεμικές αποζημιώσεις στην Τουρκία αλλά, χάρη στους Άγγλους, δεν έχασε σπιθαμή από το τότε δοξασμένο κι αγιασμένο χώμα της.
Χάρη όμως στους Γερμανούς, πέρασε κάτω από διεθνή οικονομικό έλεγχο ο οποίος κράτησε για πάρα πολλά χρόνια.
Σήμερα –εξαιρουμένης βέβαια της αμορφωσιάς και της βλακείας– τα πράγματα είναι λιγάκι διαφορετικά.
Η Ελλάδα βρίσκεται υπό οικονομική εποπτεία –χειρότερη από την προηγούμενη– μετά την χρεοκοπία του 2010.
Οι Τούρκοι, βέβαια, έχουν γκριζάρει το μισό Αιγαίο κι έτσι όπως πάει το πράγμα σε λίγο καιρό η ύψωση της γαλανόλευκης στην Νάξο θα αποτελεί «αιτία πολέμου» για την Άγκυρα, όμως οι Τσιπροκαμμένοι ράβουν «αγιόσημα» στις στολές των στρατιωτών και δεν χάνουν ευκαιρία να απειλούν –λεκτικά πάντα– τους Τούρκους όποτε πετούν με τα αεροσκάφη τους πάνω από τα ελληνικά εδάφη.
Παυλόπουλοι και σία δεν σταματούν επίσης να διατρανώνουν την πίστη τους στο αξιόμαχο των ενόπλων μας δυνάμεων.
Φαίνεται πως ποντάρουν πολλά όλοι αυτοί στην «υπέρμαχο» Αθηνά και Παναγία, αφού, κατά τα άλλα, η μπoυρδελoποίηση του εκσυγχρονισμένου από τα μνημόνια των Φράγκων κράτους δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για αισιοδοξία.
Όσο καταπληκτικοί κι αν είναι άλλωστε οι πιλότοι μας στις κλειστές αερομαχίες, χρειάζονται καύσιμα και λογιστική υποστήριξη που κανείς δεν βάζει το χέρι του στην φωτιά ότι θα υπάρχει την κρίσιμη στιγμή.
Η χρεοκοπημένη και διαλυμένη χώρα δεν μπορούσε να πολεμήσει αποτελεσματικά το 1897, δεν μπορεί ούτε το 2017.
Πολύ περισσότερο που η ίδια η φύση του πιθανού θεάτρου των πολεμικών επιχειρήσεων -Αιγαίο, Κύπρος- μαζί με την αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου, την τοποθετούν εκ των πραγμάτων σε πολύ μειονεκτική θέση.
Η Τουρκία διατηρεί την ευχέρεια της επιλογής πολλαπλών στόχων στο Αιγαίο ταυτόχρονα, με στόχο την απόκρυψη της κύριας επιθετικής της προσπάθειας.
Για την Ελλάδα, ήταν και είναι αδύνατο να ανταποκριθεί αποτελεσματικά και ταυτόχρονα σε όλες τις πιθανές τουρκικές προκλήσεις.
Από αυτή την οπτική γωνία, το δόγμα άμυνας που ακολουθούσε με θρησκευτική ευλάβεια η Αθήνα όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν εντελώς ανεπαρκές κι από στρατιωτική άποψη κούφιο.
Η Ελλάδα θα έπρεπε να επενδύσει σημαντικά στα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης και να είχε κάνει σαφές σε εχθρούς και φίλους πως σε περίπτωση όπου διαπίστωνε «περίεργες» συγκεντρώσεις στρατευμάτων ή επιθετικών οπλικών συστημάτων -πχ κινητούς πολλαπλούς εκτοξευτήρες πυραύλων- απέναντι από κάποιο ελληνικό νησί, θα χτυπούσε πρώτη.
Τα μέσα για να εφαρμόσει μια τέτοια αποτρεπτική πολιτική υπήρχαν και υπάρχουν, πολιτική θέληση δεν υπάρχει.
Ούτε πρόκειται φυσικά να υπάρξει, αφού η Ελλάδα είναι ένα κράτος που ξοδεύει τεράστια ποσά σε εξοπλισμούς αλλά ταυτόχρονα έχει εναποθέσει την ευθύνη της αμυντικής της πολιτικής στους Αμερικανούς παλαιότερα και στους Ευρωπαίους-Γερμανούς από το 2000 και μετά.
Οι ΗΠΑ επέτρεψαν την κατάληψη της βόρειας Κύπρου από τον Τουρκικό στρατό το 1974, απέτρεψαν όμως μια ευρύτερη πολεμική σύγκρουση στο Αιγαίο την επόμενη τριακονταετία, αφού κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα τους.
Οι Γερμανοί –όπως πολύ σωστά επισήμανες– δεν θα έχουν το παραμικρό πρόβλημα να διαπραγματευτούν με την Τουρκία χαρίζοντας κι ένα τμήμα της ελληνικής επικράτειας στον Σουλτάνο και στους επιγόνους του.
Αλλά γιατί να νοιάζονται οι Γερμανοί για την Ελλάδα, όταν δεν νοιάζονται οι ίδιοι οι Έλληνες;
Οι Έλληνες πολιτικοί –που στα βοθροκάναλα το παίζουν Κολοκοτρώνηδες και Μπουμπουλίνες– είναι επιπέδου Lidl. Για τα σκυλιά.
Οι Έλληνες πολίτες μπορεί να μην είναι ένοχοι για τις προδοτικές συμπεριφορές της πολιτικής τους ηγεσίας, φέρουν όμως ακέραια την ευθύνη επειδή ανέχονται και επικροτούν επί δεκαετίες αυτές τις συμπεριφορές.
Η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010 και το 2017 θα εκλέξει πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη της SIEMENS.
Αυτό τα λέει όλα.
Από στρατιωτική άποψη, η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι η εξής:
· Αριθμός οπλιτών: 315.000 η Τουρκία [συν 275000 στην στρατιωτική χωροφυλακή], 90.000 η Ελλάδα. Σύγχρονα άρματα Leo-2: 354 η Τουρκία, 350 η Ελλάδα.
Οι Τούρκοι έχουν αληθινή πολεμική εμπειρία σε Κουρδιστάν, Ιράκ και Συρία, καθώς και ισχυρά πυραυλικά συστήματα εδάφους-εδάφους.
Η Ελλάδα διαθέτει πιο ολοκληρωμένο σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας.
Φρεγάτες και υποβρύχια: 19+12 η Τουρκία, 13+11 η Ελλάδα.
Πιο σύγχρονα τα υποβρύχια της Ελλάδας όμως το Τουρκικό ναυτικό διαθέτει πληρέστερη αντιαεροπορική ασπίδα προστασίας.
Σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη: 236 F-16 η Τουρκία, 199 F-16 και Mirage-2000 η Ελλάδα.
Η Ελλάδα διαθέτει κάποιες δυνατότητες εναέριας επιτήρησης που δεν διαθέτει η Τουρκία, η οποία σε αντιδιαστολή έχει την ικανότητα ανεφοδιασμού εν πτήσει των αεροσκαφών της.
Επιπλέον, η Άγκυρα διατηρεί μερικά επιθετικά drones στην δύναμή της και συμμετέχει στην συμπαραγωγή του νέου αμερικανικού stealth αεροσκάφους F-35, και πολύ σύντομα θα παραλάβει και τις πρώτες επιχειρησιακές μονάδες.
Από τα παραπάνω, φαίνεται καθαρά ότι το βασικό πρόβλημα της χώρας μας και στον τομέα της άμυνας είναι παρόμοιο με εκείνο που υπάρχει στην οικονομία και συνολικά στην ελληνική κοινωνία.
Μέσα και πόροι υπάρχουν, σχέδιο, θέληση για αλλαγές και για ποιοτική οργάνωση δεν υπάρχει.
Αν οι Έλληνες δεν αποφασίσουν να απαλλαγούν από την σύγχρονη πολιτική Νενεκοκρατία, αν δεν καθαρίσουν τους σύγχρονους στάβλους του Αυγεία -δημόσια διοίκηση και κομματοκρατία- που βρωμίζουν την κοινωνία τους, σωτηρία δεν πρόκειται να υπάρξει.
Σε λίγα χρόνια θα εξαρτώνται όλα από τις ορέξεις του Σουλτάνου και τα εσωτερικά προβλήματα που αυτός θα αντιμετωπίζει ή δεν θα αντιμετωπίζει.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να παράγει, αλλά δεν παράγει.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να υπερασπιστεί αποτελεσματικά τα εθνικά της συμφέροντα και την εδαφική της ακεραιότητα, αλλά δεν το κάνει.
Αντί αυτού, σέρνεται στα τέσσερα και γλείφει πότε τον κώλo των Αμερικανών και πότε τον κώλo των Γερμανών, απλά και μόνο για εξακολουθεί να υπάρχει πεσμένη στο χώμα.
Η μοναδική εναλλακτική πρόταση που κατά καιρούς διατυπώνεται είναι το κωλoγλείψιμο κάποιων άλλων, των Ρώσων ή των Κινέζων.
Η σημερινή Ελλάδα είναι τρομακτικά θλιβερή.
Κι όσο πιο μακριά είσαι, τόσο πιο καθαρά το αντιλαμβάνεσαι αυτό.
Αρκεί να την αγαπάς.
Γιατί, αν δεν την αγαπάς, σου είναι εντελώς αδιάφορη.
Η Ελλάδα πεθαίνει σύντροφοι.
Έχει δανειστεί πολλά για να φτιάξει ένα πολυτελές φέρετρο από ακριβό ξύλο και χρυσά καρφιά.
Και τώρα πεθαίνει για να ξεπληρώσει το χρυσό της φέρετρο.
Κάποιοι κοιτούν με ικανοποίηση το σατέν από μέσα κι ελπίζουν ότι θα ανοίξει η κάσα που τους πλακώνει όπου να ‘ναι κι από μόνη της.
Ούτε που ακούν τα χώματα που ρίχνουν πάνω στο ακριβό το ξύλο οι Γερμανοί νεκροθάφτες.
Μα αν δεν ξεκουμπιστείς να βγεις μονάχος από τον τάφο σου Λάζαρε, δεν θα σε βγάλει κανείς.
Ξύπνα!
