Ένα κορυφαίο γερμανικό οικονομικό ινστιτούτο πρότεινε ένα μοντέλο το οποίο θα επιτρέπει σε κράτη μέλη της
Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν προβλήματα, να αναδιαρθρώνουν τα χρέη τους, αναζωπυρώνοντας έτσι μια ευαίσθητη συζήτηση που έχει διχάσει την κοινή γνώμη στην Ευρωζώνη.
Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν προβλήματα, να αναδιαρθρώνουν τα χρέη τους, αναζωπυρώνοντας έτσι μια ευαίσθητη συζήτηση που έχει διχάσει την κοινή γνώμη στην Ευρωζώνη.
Η συζήτηση για το πώς πρέπει να αντιμετωπισθεί το ζήτημα των ευρωπαϊκών χωρών που έχουν μεγάλο χρέος, όπως η Ελλάδα, έχει κοπάσει καθώς η κρίση του χρέους της Ευρωζώνης έχει αμβλυνθεί και το κόστος του δανεισμού για τις χώρες στο συνασπισμό έχει μειωθεί, για πολλές σε χαμηλά επίπεδα ρεκόρ.
Σήμερα το ZEW, ένας οργανισμός που δημοσιεύει έναν στενά παρακολουθούμενο δείκτη για την επιχειρηματική εμπιστοσύνη στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, επωφελείται απ” αυτή την ηρεμία για να διατυπώσει μια ιδέα που είναι υπερβολικά ευαίσθητη για να είχε συζητηθεί κατά την κορύφωση της κρίσης.
«Πρέπει να φθάσουμε στην κατάσταση όπου η αναδιάρθρωση κρατικών ομολόγων δεν καταλήγει στην καταστροφή», δήλωσε προς δημοσιογράφους στη Φραγκφούρτη ο Κλέμενς Φιστ, επικεφαλής του Κέντρου Ευρωπαϊκής Οικονομικής Έρευνας (ZEW).
«Χρειαζόμαστε μια αξιόπιστη διαδικασία χρεοκοπίας», πρόσθεσε.
Η ιδέα είναι πολύ φορτισμένη επειδή πολλοί εμπειρογνώμονες πιστεύουν ότι μια στάση πληρωμών από κάποια χώρα στη 18μελή Ευρωζώνη θα έβλαπτε το ενιαίο νόμισμα. Οι επενδυτές ελπίζουν πως η ομάδα θα μείνει ενωμένη ώστε η μια χώρα να στηρίζει την άλλη στις δυσκολίες. Η εγκαθίδρυση ενός συστήματος που θα επέτρεπε στις χώρες να χρεοκοπούν, θα συνέθλιβε αυτές τις ελπίδες.
Παρόλο που ο Φιστ δήλωσε πως το σχέδιο θα πρέπει να εφαρμοσθεί μόνο στο μακρινό μέλλον, για παράδειγμα το 2025, το πρακτορείο ειδήσεων Reuters επισημαίνει πως η ιδέα θα μπορούσε ωστόσο να προωθηθεί και να διαμορφώσει την απάντηση, σε περίπτωση που αντιμετωπίσει στο μεταξύ προβλήματα κάποια χώρα όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία.
Βάσει του σχεδίου, μια χώρα που αντιμετωπίζει προβλήματα ζητάει βοήθεια από το ταμείο διάσωσης της Ευρωζώνης, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητα (ΕΜΣ).
Ο ΕΜΣ δίνει τότε στη χώρα προθεσμία τριών ετών για να βάλει σε τάξη τα δημόσια οικονομικά της.
Αν αποτύχει, ο ΕΜΣ θα αρχίσει διαπραγματεύσεις με κατόχους των ομολόγων της χώρας, επιβάλλοντας απώλειες και μειώνοντας αυτό το συσσωρευμένο χρέος ως και στο 60% της οικονομικής παραγωγής της χώρας.
Δεν είναι σαφές αν η ιδέα του Φιστ θα βρει στήριξη στο Βερολίνο.
Ο Φιστ παραδέχθηκε πως, ενώ η αποκαλούμενη βιώσιμη διαδικασία χρεοκοπίας για κράτη θα ήταν πρακτική στην περίπτωση μικρών χωρών, θα ήταν δύσκολο να χρησιμοποιηθεί για μεγάλα κράτη όπως η Ιταλία.
ΠΗΓΗ
ΠΗΓΗ
