Το Τρίγωνο των Βερμούδων, επίσης γνωστό ως Τρίγωνο του διαβόλου, είναι μια περιοχή στο δυτικό τμήμα του Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού, όπου ένας αριθμός αεροσκαφών και πλοίων λέγεται ότι έχουν εξαφανιστεί κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες.
Διάφοροι αστικοί μύθοι έχουν αποδώσει αυτές τις εξαφανίσεις σε παραφυσική δραστηριότητα ή σε εξωγήινα όντα. Τεκμηριωμένα αποδεικτικά στοιχεία, ωστόσο, δείχνουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό των περιστατικών περιγράφηκαν ανακριβώς ή «διανθίστηκαν» από μεταγενέστερους συγγραφείς, και πολλές επίσημες υπηρεσίες έχουν δηλώσει ότι ο αριθμός και η φύση των εξαφανίσεων στην περιοχή είναι παρόμοια με οποιαδήποτε άλλη περιοχή του ωκεανού.Οι πλευρές του τριγώνου έχουν μήκος 1.000 ναυτικά μίλια η καθεμιά και το ύψος του είναι 886 μίλια (1 ν.μίλι = 1.809 μέτρα).
Διάφοροι αστικοί μύθοι έχουν αποδώσει αυτές τις εξαφανίσεις σε παραφυσική δραστηριότητα ή σε εξωγήινα όντα. Τεκμηριωμένα αποδεικτικά στοιχεία, ωστόσο, δείχνουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό των περιστατικών περιγράφηκαν ανακριβώς ή «διανθίστηκαν» από μεταγενέστερους συγγραφείς, και πολλές επίσημες υπηρεσίες έχουν δηλώσει ότι ο αριθμός και η φύση των εξαφανίσεων στην περιοχή είναι παρόμοια με οποιαδήποτε άλλη περιοχή του ωκεανού.Οι πλευρές του τριγώνου έχουν μήκος 1.000 ναυτικά μίλια η καθεμιά και το ύψος του είναι 886 μίλια (1 ν.μίλι = 1.809 μέτρα).
Γεωγραφία & Ιστορία
Το Τρίγωνο των Βερμούδων έγινε γνωστό καθώς φέρεται να είναι ο τόπος ενός μεγάλου αριθμού εξαφανίσεων πλοίων και αεροπλάνων, υπό μυστηριώδεις συνθήκες και, συνήθως, χωρίς κανένα ίχνος. Γεωγραφικά ορίζεται από το Miami της Florida, το San Juan του Puerto Rico και τα νησιά των Βερμούδων. Η περιοχή άρχισε να αποκτά τη φήμη της μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, με την κορύφωση να έρχεται στις δεκαετίες του 60 και του 70. Όμως, πολύ πριν το Τρίγωνο αποκτήσει τη φήμη του, οι θάλασσες της περιοχής ήταν γεμάτες μυστήριο και κινδύνους για τους ναυτικούς. Στα νότια του Τριγώνου, τα πολυάριθμα νησιά της Καραϊβικής αποτελούσαν το ορμητήριο άγριων πειρατών. Στα δυτικά και εν μέρει εντός της περιοχής του Τριγώνου ρέει το περίφημο ρεύμα του Κόλπου του Μεξικού, ένα «ποτάμι μέσα στη θάλασσα» με θερμοκρασία και φυσικοχημικά χαρακτηριστικά ελαφρώς διαφορετικά του υπόλοιπου ωκεανού. Ολόκληρη η περιοχή χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά ευμετάβλητες καιρικές συνθήκες και ιδιαιτέρως έντονα μετεωρολογικά φαινόμενα τα οποία είναι συνήθως εντελώς απρόβλεπτα και βραχύβια. Τέλος, στα βόρειοανατολικά του Τριγώνου και σε μερική επικάλυψη με την περιοχή που αυτό ορίζει, βρίσκεται η θάλασσα των Σαργασσών, ίσως το πιο ιδιόμορφο κομμάτι ωκεανού στον πλανήτη.
Το Τρίγωνο των Βερμούδων έγινε γνωστό καθώς φέρεται να είναι ο τόπος ενός μεγάλου αριθμού εξαφανίσεων πλοίων και αεροπλάνων, υπό μυστηριώδεις συνθήκες και, συνήθως, χωρίς κανένα ίχνος. Γεωγραφικά ορίζεται από το Miami της Florida, το San Juan του Puerto Rico και τα νησιά των Βερμούδων. Η περιοχή άρχισε να αποκτά τη φήμη της μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, με την κορύφωση να έρχεται στις δεκαετίες του 60 και του 70. Όμως, πολύ πριν το Τρίγωνο αποκτήσει τη φήμη του, οι θάλασσες της περιοχής ήταν γεμάτες μυστήριο και κινδύνους για τους ναυτικούς. Στα νότια του Τριγώνου, τα πολυάριθμα νησιά της Καραϊβικής αποτελούσαν το ορμητήριο άγριων πειρατών. Στα δυτικά και εν μέρει εντός της περιοχής του Τριγώνου ρέει το περίφημο ρεύμα του Κόλπου του Μεξικού, ένα «ποτάμι μέσα στη θάλασσα» με θερμοκρασία και φυσικοχημικά χαρακτηριστικά ελαφρώς διαφορετικά του υπόλοιπου ωκεανού. Ολόκληρη η περιοχή χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά ευμετάβλητες καιρικές συνθήκες και ιδιαιτέρως έντονα μετεωρολογικά φαινόμενα τα οποία είναι συνήθως εντελώς απρόβλεπτα και βραχύβια. Τέλος, στα βόρειοανατολικά του Τριγώνου και σε μερική επικάλυψη με την περιοχή που αυτό ορίζει, βρίσκεται η θάλασσα των Σαργασσών, ίσως το πιο ιδιόμορφο κομμάτι ωκεανού στον πλανήτη.
Η Θάλασσα των Σαργασσών
Όταν ο Κολόμβος έκανε το ταξίδι του προς το Νέο Κόσμο, βρέθηκε κάποια στιγμή να πλέει σε μια θάλασσα γεμάτη φύκια, γεγονός που τον έκανε να πιστέψει ότι πλησίαζε τη στεριά. Όταν προσπάθησε να βυθομετρήσει δε μπόρεσε να βρει το βυθό, καθώς σε αρκετά σημεία αυτός βρίσκεται σε βάθος μεγαλύτερο των 5.000 m. Στα χρόνια που ακολούθησαν η Θάλασσα των Σαργασσών δεν έπαψε ποτέ να είναι ο φόβος και ο τρόμος των ναυτικών.
Στην περιοχή που ορίζεται ανάμεσα στον 20ο και τον 35ο βόρειο παράλληλο και ανάμεσα στον 30ο και τον 75ο δυτικό μεσημβρινό, ο Ατλαντικός ωκεανός είναι καλυμμένος από ένα πυκνό στρώμα φυκιών. Ο βυθός του ωκεανού βρίσκεται σε βάθη 1.500-7.000 m. Το φύκι Sargassum αναπαράγεται μόνο του στην επιφάνεια του ωκεανού και λόγω των ασθενών θαλασσίων ρευμάτων ο κύριος όγκος του διατηρείται συσσωρευμένος σε εκείνη την περιοχή.
Η Θάλασσα των Σαργασσών χαρακτηρίζεται από αδύναμα θαλάσσια ρεύματα, υψηλή αλατότητα και μεγάλα διαστήματα άπνοιας. Στην εποχή των ιστιοφόρων, ένα πλοίο που θα κατέληγε στη Θάλασσα των Σαργασσών μπορούσε να παγιδευτεί για εβδομάδες ή και μήνες λόγω των αδύναμων ή ανύπαρκτων ανέμων. Για πολλούς αιώνες έφερε το χαρακτηρισμό «Θάλασσα των χαμένων πλοίων», καθώς πολλά ήταν τα σκάφη που παγιδεύτηκαν στα νερά της και μάλιστα διατηρήθηκαν εν πλώ με πληρώματα νεκρά από τη δίψα και την ασιτία.
Ένα άλλο από τα ονόματά της είναι «Οι παράλληλοι των Αλόγων» (μτφ του «Horse Lattitudes»), καθώς πολλά από τα Ισπανικά πλοία που κατευθύνονταν στο Νέο Κόσμο κουβαλούσαν τα άλογα των στρατιωτών. Όταν ένα πλοίο παγιδευόταν και τα πληρώματα άρχισαν να υποφέρουν από τη δίψα πετούσαν στη θάλασσα τα νεκρά ή ζωντανά άλογα ώστε να εξοικονομήσουν νερό.. ’λλα πλοία πολύ συχνά συναντούσαν τα κουφάρια των αλόγων να επιπλέουν στη θάλασσα.
Για αιώνες οι, πάντα προληπτικοί, ναυτικοί πίστευαν ότι η περιοχή ήταν στοιχειωμένη από τα φαντάσματα των αλόγων και των ναυτικών που είχαν πεθάνει εκεί. Το θρύλο συντηρούσαν και οι συχνές ανακαλύψεις πλοίων εγκαταλελειμμένων. Αρκετές φορές τα πληρώματα εγκατέλειπαν τα ακινητοποιημένα από την άπνοια πλοία τους, προσπαθώντας να γλιτώσουν κωπηλατώντας τις σωσίβιες λέμβους.
Οι ναυτικές ιστορίες του 17ου και 18ου αιώνα μιλούσαν για δεκάδες πλοία που εξακολουθούσαν να πλέουν μπλεγμένα στα φύκια. Εγκαταλελειμμένα ή φορτωμένα με τα κουφάρια των άτυχων ναυτικών που παγιδεύτηκαν μαζί τους στο Σάργκασσο. Πλοία από όλες τις εποχές, από σπανιόλικα γαλιόνια κατάφορτα με χρυσάφι, μέχρι Ρωμαϊκές γαλέρες με σκελετούς να κρέμονται από τα κουπιά τους. Η Θάλασσα των Σαργασσών ήταν η Θάλασσα των Χαμένων Πλοίων, ένα κομμάτι ωκεανού που κάθε ναυτικός ήθελε να αποφύγει.
Ακόμα και σήμερα, πολλά μικρά σκάφη κινδυνεύουν εάν βρεθούν εκεί καθώς τα φύκια Το Ρεύμα του Κόλπου (Gulf Stream)
Από την περιοχή ανάμεσα στη Florida και τις Bahamas εισέρχεται στον Ατλαντικό και το περίφημο Ρεύμα του Κόλπου. Πρόκειται για ένα ποτάμι μέσα στη θάλασσα το οποίο χαρακτηρίζεται από θερμοκρασία υψηλότερη κατά 10οC από τα νερά του ωκεανού και από αυξημένη περιεκτικότητα σε αλάτι. Τα νερά του Ρεύματος κινούνται, στη συγκεκριμένη περιοχή, με ταχύτητα περίπου 4 κόμβων την ώρα και κατεύθυνση βόρεια-βορειοανατολικά.
Το Ρεύμα του Κόλπου είναι υπεύθυνο για πολλά έντονα και αιφνίδια καιρικά φαινόμενα. Όταν φυσούν δυνατοί βορειοανατολικοί άνεμοι η θάλασσα αγριεύει και μπορεί να σηκώσει κύματα 10-15 m ύψος, ικανά να βυθίσουν ή να αναποδογυρίσουν μικρά σκάφη.
Η θερμοκρασιακή διαφορά ανάμεσα στο Ρεύμα και τα γύρω νερά πολύ συχνά δημιουργεί ένα στρώμα ομίχλης που ξεκινά απότομα και τελειώνει επίσης απότομα, οριοθετώντας περίπου τη διαδρομή που ακολουθεί το «ποτάμι μέσα στη θάλασσα».
Στην περιοχή που ορίζεται ανάμεσα στον 20ο και τον 35ο βόρειο παράλληλο και ανάμεσα στον 30ο και τον 75ο δυτικό μεσημβρινό, ο Ατλαντικός ωκεανός είναι καλυμμένος από ένα πυκνό στρώμα φυκιών. Ο βυθός του ωκεανού βρίσκεται σε βάθη 1.500-7.000 m. Το φύκι Sargassum αναπαράγεται μόνο του στην επιφάνεια του ωκεανού και λόγω των ασθενών θαλασσίων ρευμάτων ο κύριος όγκος του διατηρείται συσσωρευμένος σε εκείνη την περιοχή.
Η Θάλασσα των Σαργασσών χαρακτηρίζεται από αδύναμα θαλάσσια ρεύματα, υψηλή αλατότητα και μεγάλα διαστήματα άπνοιας. Στην εποχή των ιστιοφόρων, ένα πλοίο που θα κατέληγε στη Θάλασσα των Σαργασσών μπορούσε να παγιδευτεί για εβδομάδες ή και μήνες λόγω των αδύναμων ή ανύπαρκτων ανέμων. Για πολλούς αιώνες έφερε το χαρακτηρισμό «Θάλασσα των χαμένων πλοίων», καθώς πολλά ήταν τα σκάφη που παγιδεύτηκαν στα νερά της και μάλιστα διατηρήθηκαν εν πλώ με πληρώματα νεκρά από τη δίψα και την ασιτία.
Ένα άλλο από τα ονόματά της είναι «Οι παράλληλοι των Αλόγων» (μτφ του «Horse Lattitudes»), καθώς πολλά από τα Ισπανικά πλοία που κατευθύνονταν στο Νέο Κόσμο κουβαλούσαν τα άλογα των στρατιωτών. Όταν ένα πλοίο παγιδευόταν και τα πληρώματα άρχισαν να υποφέρουν από τη δίψα πετούσαν στη θάλασσα τα νεκρά ή ζωντανά άλογα ώστε να εξοικονομήσουν νερό.. ’λλα πλοία πολύ συχνά συναντούσαν τα κουφάρια των αλόγων να επιπλέουν στη θάλασσα.
Για αιώνες οι, πάντα προληπτικοί, ναυτικοί πίστευαν ότι η περιοχή ήταν στοιχειωμένη από τα φαντάσματα των αλόγων και των ναυτικών που είχαν πεθάνει εκεί. Το θρύλο συντηρούσαν και οι συχνές ανακαλύψεις πλοίων εγκαταλελειμμένων. Αρκετές φορές τα πληρώματα εγκατέλειπαν τα ακινητοποιημένα από την άπνοια πλοία τους, προσπαθώντας να γλιτώσουν κωπηλατώντας τις σωσίβιες λέμβους.
Οι ναυτικές ιστορίες του 17ου και 18ου αιώνα μιλούσαν για δεκάδες πλοία που εξακολουθούσαν να πλέουν μπλεγμένα στα φύκια. Εγκαταλελειμμένα ή φορτωμένα με τα κουφάρια των άτυχων ναυτικών που παγιδεύτηκαν μαζί τους στο Σάργκασσο. Πλοία από όλες τις εποχές, από σπανιόλικα γαλιόνια κατάφορτα με χρυσάφι, μέχρι Ρωμαϊκές γαλέρες με σκελετούς να κρέμονται από τα κουπιά τους. Η Θάλασσα των Σαργασσών ήταν η Θάλασσα των Χαμένων Πλοίων, ένα κομμάτι ωκεανού που κάθε ναυτικός ήθελε να αποφύγει.
Ακόμα και σήμερα, πολλά μικρά σκάφη κινδυνεύουν εάν βρεθούν εκεί καθώς τα φύκια Το Ρεύμα του Κόλπου (Gulf Stream)
Από την περιοχή ανάμεσα στη Florida και τις Bahamas εισέρχεται στον Ατλαντικό και το περίφημο Ρεύμα του Κόλπου. Πρόκειται για ένα ποτάμι μέσα στη θάλασσα το οποίο χαρακτηρίζεται από θερμοκρασία υψηλότερη κατά 10οC από τα νερά του ωκεανού και από αυξημένη περιεκτικότητα σε αλάτι. Τα νερά του Ρεύματος κινούνται, στη συγκεκριμένη περιοχή, με ταχύτητα περίπου 4 κόμβων την ώρα και κατεύθυνση βόρεια-βορειοανατολικά.
Το Ρεύμα του Κόλπου είναι υπεύθυνο για πολλά έντονα και αιφνίδια καιρικά φαινόμενα. Όταν φυσούν δυνατοί βορειοανατολικοί άνεμοι η θάλασσα αγριεύει και μπορεί να σηκώσει κύματα 10-15 m ύψος, ικανά να βυθίσουν ή να αναποδογυρίσουν μικρά σκάφη.
Η θερμοκρασιακή διαφορά ανάμεσα στο Ρεύμα και τα γύρω νερά πολύ συχνά δημιουργεί ένα στρώμα ομίχλης που ξεκινά απότομα και τελειώνει επίσης απότομα, οριοθετώντας περίπου τη διαδρομή που ακολουθεί το «ποτάμι μέσα στη θάλασσα».
Μορφολογία και χαρακτηριστικά της περιοχής
Στα βόρεια και τα ανατολικά της περιοχής του Τριγώνου βρίσκεται μόνο ο Ατλαντικός Ωκεανός και η Θάλασσα των Σαργασσών, μέρος της οποίας περιλαμβάνεται σε αυτό. Στα δυτικά ρέει το Ρεύμα του Κόλπου και στη συνέχεια βρίσκονται οι ηπεριωτικές ΗΠΑ. Στα νότια-νοτιοδυτικά βρίσκονται η Κούβα και οι Μπαχάμες, ενώ στα νότια οι Αντίλλες.
Η περιοχή του Τριγώνου χαρακτηρίζεται από μεγάλα βάθη ωκεανού και ιδιαίτερα μετεωρολογικά φαινόμενα. Το βάθος του ωκεανού είναι στα περισσότερα σημεία κάτω από τα 5.500 m, ενώ στα ανοιχτά των ακτών του Puerto Rico βρίσκεται το βαθύτερο σημείο του Ατλαντικού Ωκεανού με βάθος περίπου 8.300 m.
Ο καιρός είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητος και απρόβλεπτος. Ακόμα και όταν οι ευρείας κλίμακας προγνώσεις είναι καλές είναι πιθανό να αναπτυχθούν απότομα θύελλες με ταχύτητες ανέμου έως και 75 κόμβους οι οποίες είναι περιορισμένες, χωρικά, σε μικρά τμήματα της θάλασσας, αλλά τρομερά βίαιες.
Ένα άλλο φαινόμενο της περιοχής είναι κυκλώνες που αναπτύσσονται και παρασύρουν μάζες νερού σε ύψος αρκετών δεκάδων, ή και εκατοντάδων μέτρων, απειλώντας αεροσκάφη που πετούν χαμηλά.
Οι καταιγίδες της περιοχής φορτίζουν την ατμόσφαιρα με στατικό ηλεκτρισμό, σε βαθμό μεγαλύτερο από το συνηθισμένο, με αποτέλεσμα να είναι πιο συχνή η εμφάνιση του φαινομένου της Φωτιάς του St Elmo, ή επί το επιστημονικότερο εκκένωσης κορόνα. Αυτό το φυσικό φαινόμενο συνίσταται στη δημιουργία ενός αδύναμου φωτός στο περίγραμμα αντικειμένων, κατά τη διάρκεια καταιγίδων. Το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί στις αντένες και τις προπέλες πλοίων, τα φτερά αεροπλάνων, αλλά και σε κτίσματα στη στεριά.
Από την περιοχή του Τριγώνου περνούσε κατά τη δεκαετία του 60 και τις αρχές αυτής του 70 η γραμμή μηδενικής απόκλισης του μαγνητικού από το γεωγραφικό Βορά. Πρόκειται για μια γραμμή μεσημβρινού η οποία μετακινείται με την πάροδο του χρόνου καθώς μετακινούνται και οι μαγνητικοί πόλοι της Γης. Κατά κανόνα οι κατευθύνσεις προς το μαγνητικό και το γεωγραφικό Βορά έχουν απόκλιση έως και 20ο. Αυτή η απόκλιση σημειώνεται στους χάρτες ναυσιπλοΐας, έτσι ώστε να λαμβάνεται υπ” όψιν στην χάραξη και τήρηση πορείας. Σήμερα η γραμμή μηδενικής απόκλισης βρίσκεται δυτικά της Florida και διασχίζει τον Κόλπο του Μεξικού.
Η ευρύτερη περιοχή είναι σταυροδρόμι της ναυσιπλοϊας καθώς συναντώνται οι ρότες πλοίων που κινούνται από και προς τη Βόρεια, την Κεντρική και τη Νότια Αμερική, και τα νησιά της Καραϊβικής. Το ίδιο ισχύει και για τα αεροπλάνα, καθώς πλήθος αεροδιάδρομοι διέρχονται από εκεί. Πέρα από την εμπορική κίνηση, αυξημένη είναι και η κίνηση που προέρχεται από μικρά ιδιωτικά ή μισθωμένα αεροπλάνα και πλοιάρια, καθώς τα νησιά της περιοχής είναι περιοχές με ιδιαιτέρως ανεπτυγμένη τουριστική δραστηριότητα.
Η περιοχή του Τριγώνου χαρακτηρίζεται από μεγάλα βάθη ωκεανού και ιδιαίτερα μετεωρολογικά φαινόμενα. Το βάθος του ωκεανού είναι στα περισσότερα σημεία κάτω από τα 5.500 m, ενώ στα ανοιχτά των ακτών του Puerto Rico βρίσκεται το βαθύτερο σημείο του Ατλαντικού Ωκεανού με βάθος περίπου 8.300 m.
Ο καιρός είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητος και απρόβλεπτος. Ακόμα και όταν οι ευρείας κλίμακας προγνώσεις είναι καλές είναι πιθανό να αναπτυχθούν απότομα θύελλες με ταχύτητες ανέμου έως και 75 κόμβους οι οποίες είναι περιορισμένες, χωρικά, σε μικρά τμήματα της θάλασσας, αλλά τρομερά βίαιες.
Ένα άλλο φαινόμενο της περιοχής είναι κυκλώνες που αναπτύσσονται και παρασύρουν μάζες νερού σε ύψος αρκετών δεκάδων, ή και εκατοντάδων μέτρων, απειλώντας αεροσκάφη που πετούν χαμηλά.
Οι καταιγίδες της περιοχής φορτίζουν την ατμόσφαιρα με στατικό ηλεκτρισμό, σε βαθμό μεγαλύτερο από το συνηθισμένο, με αποτέλεσμα να είναι πιο συχνή η εμφάνιση του φαινομένου της Φωτιάς του St Elmo, ή επί το επιστημονικότερο εκκένωσης κορόνα. Αυτό το φυσικό φαινόμενο συνίσταται στη δημιουργία ενός αδύναμου φωτός στο περίγραμμα αντικειμένων, κατά τη διάρκεια καταιγίδων. Το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί στις αντένες και τις προπέλες πλοίων, τα φτερά αεροπλάνων, αλλά και σε κτίσματα στη στεριά.
Από την περιοχή του Τριγώνου περνούσε κατά τη δεκαετία του 60 και τις αρχές αυτής του 70 η γραμμή μηδενικής απόκλισης του μαγνητικού από το γεωγραφικό Βορά. Πρόκειται για μια γραμμή μεσημβρινού η οποία μετακινείται με την πάροδο του χρόνου καθώς μετακινούνται και οι μαγνητικοί πόλοι της Γης. Κατά κανόνα οι κατευθύνσεις προς το μαγνητικό και το γεωγραφικό Βορά έχουν απόκλιση έως και 20ο. Αυτή η απόκλιση σημειώνεται στους χάρτες ναυσιπλοΐας, έτσι ώστε να λαμβάνεται υπ” όψιν στην χάραξη και τήρηση πορείας. Σήμερα η γραμμή μηδενικής απόκλισης βρίσκεται δυτικά της Florida και διασχίζει τον Κόλπο του Μεξικού.
Η ευρύτερη περιοχή είναι σταυροδρόμι της ναυσιπλοϊας καθώς συναντώνται οι ρότες πλοίων που κινούνται από και προς τη Βόρεια, την Κεντρική και τη Νότια Αμερική, και τα νησιά της Καραϊβικής. Το ίδιο ισχύει και για τα αεροπλάνα, καθώς πλήθος αεροδιάδρομοι διέρχονται από εκεί. Πέρα από την εμπορική κίνηση, αυξημένη είναι και η κίνηση που προέρχεται από μικρά ιδιωτικά ή μισθωμένα αεροπλάνα και πλοιάρια, καθώς τα νησιά της περιοχής είναι περιοχές με ιδιαιτέρως ανεπτυγμένη τουριστική δραστηριότητα.
Ένας μύθος γεννιέται
Η ιστορία του Τριγώνου δε δημιουργήθηκε απότομα. Υπήρξε ένα αρχικό στάδιο ωρίμανσης, η δεκαετία του 50, μια περίοδος σταδιακής δημοσιοποίησης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 60, και μια πραγματική έκρηξη και ταχεία διάδοση κατά τη δεκαετία του 70.
Το 1950 ένας δημοσιογράφος του Associated Press, ο E. Jones, έγραψε ένα άρθρο όπου υπαινισσόταν ότι υπήρχε κάποιο μυστήριο γύρω από την εξαφάνιση 5 τορπιλοπλάνων του Αμερικάνικου Ναυτικού, στα ανοιχτά των ακτών της Florida, το 1945. Δύο χρόνια αργότερα ένα άρθρο στο περιοδικό Fate αναφέρθηκε στην ίδια υπόθεση και προσέθεσε και κάποιες άλλες εξαφανίσεις αεροπλάνων στην περιοχή. Αναφορά στην περίπτωση των 5 αεροπλάνων έγινε και στα βιβλία Flying Saucers του H.T. Wilkins το 1954, The Flying Saucer του D. Kehoe το 1955 και The Case for the UFO του Μ.Κ.Jessup, επίσης το 1955.
Το 1950 ένας δημοσιογράφος του Associated Press, ο E. Jones, έγραψε ένα άρθρο όπου υπαινισσόταν ότι υπήρχε κάποιο μυστήριο γύρω από την εξαφάνιση 5 τορπιλοπλάνων του Αμερικάνικου Ναυτικού, στα ανοιχτά των ακτών της Florida, το 1945. Δύο χρόνια αργότερα ένα άρθρο στο περιοδικό Fate αναφέρθηκε στην ίδια υπόθεση και προσέθεσε και κάποιες άλλες εξαφανίσεις αεροπλάνων στην περιοχή. Αναφορά στην περίπτωση των 5 αεροπλάνων έγινε και στα βιβλία Flying Saucers του H.T. Wilkins το 1954, The Flying Saucer του D. Kehoe το 1955 και The Case for the UFO του Μ.Κ.Jessup, επίσης το 1955.
Ο όρος «Το Τρίγωνο» χρησιμοποιούταν σχετικά συχνά κατά τη δεκαετία του 50 όταν γινόντουσαν αναφορές σε περιστατικά που έλαβαν χώρα στη συγκεκριμένη περιοχή. Το 1962 ο D. Titler στο βιβλίο του Wings of Mystery αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην ιστορία των 5 αεροπλάνων, υπό τον τίτλο The Mystery of Flight 19.χρησιμοποιώντας τον όρο «Το Τρίγωνο του Θανάτου». Επίσης το 1962, σε ένα άρθρο του A. Eckert με τίτλο Lost Patrol έγιναν εκτεταμένες αναφορές σε μια σειρά διαλόγων που διαμείφθηκαν μεταξύ του πύργου ελέγχου και των αεροσκαφών όπως: «… όλα φαίνονται παράξενα …», «η θάλασσα δείχνει περίεργη…», «… δεν είμαστε σίγουροι για τίποτε, ακόμη κι ο ωκεανός δε δείχνει όπως θα έπρεπε ..». Το όνομα Τρίγωνο των Βερμούδων πρωτοεμφανίστηκε το 1964 σε ένα άρθρο του V. Gaddis στο περιοδικό Argosy. Το πρώτο βιβλίο με κύριο θέμα το Τρίγωνο κυκλοφόρησε το 1969, γραμμένο από τον J. Spencer και με τίτλο Limbo of the Lost. Στις αρχές της δεκαετίας του 70 γράφτηκαν εκατοντάδες άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, όμως κανένα άρθρο ή βιβλίο δε διαβάστηκε όσο το The Bermuda Triangle του C. Berlitz που κυκλοφόρησε το 1974. Ο Berlitz, ξεκινώντας από την περίφημη πια Πτήση 19, παρουσίαζε μια σειρά περιστατικών και διάφορες θεωρίες. Το βιβλίο του πούλησε περισσότερα από 10.000.000 σε όλο τον κόσμο και ήταν εκείνο που όσο κανένα άλλο συνέβαλε στη διάδοση της ιστορίας και την καθιέρωση του Τριγώνου των Βερμούδων ως ένα από τα μεγάλα μυστήρια του 20ου, και όχι μόνο, αιώνα.
μπλέκονται στις προπέλες τους και τα ακινητοποιούν.
Πυραμίδες βυθισμένες στο Τρίγωνο των Βερμούδων
Αυτές οι παράξενες δομές,υποβρύχιες πυραμίδες,είναι σε βάθος δύο χιλιάδων μέτρων και εντοπίστηκαν με τη βοήθεια ενός σόναρ, σύμφωνα με τους ωκεανογράφους Δρ Meyer,και Verlag. Μελέτες για άλλες δομές, όπως της Yonaguni στη σύγχρονη Ιαπωνία, επέτρεψαν στους επιστήμονες να καθορίσουν ότι αυτές οι δύο γιγαντιαίες πυραμίδες,που είναι από κάτι σαν γυαλί,είναι πραγματικά εντυπωσιακές -. Η κάθε μία από αυτές είναι μεγαλύτερη από την πυραμίδα του Χέοπα στην Αίγυπτο.
Πρόσφατα αμερικάνοι και γάλλοι επιστήμονες καθώς και από άλλες χώρες διεξάγουν έρευνες σε περιοχές του βυθού του Τριγώνου των Βερμούδων,και ισχυρίζονται πως έχουν βρει μια πυραμίδα όρθια στο βυθό της θάλασσας που είναι η πρώτη υποθαλάσσια που έχει ποτέ ανακαλυφθεί. Το μήκος της βάσης της πυραμίδας φτάνει τα 300 μέτρα, 200 μέτρα σε ύψος και η απόσταση από τη βάση προς την κορυφή της πυραμίδας είναι περίπου 100 μέτρα πάνω από τον πυθμένα της θάλασσας. Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα δείχνουν ότι η δομή αυτή πρέπει να είναι κατασκευασμένη από γυαλί ή (κρύσταλλο;) Υλικό, καθώς είναι εντελώς λείο και μερικώς διαφανή.Όταν μιλάμε για το μέγεθος τους, αυτό που πρόσφατα ανακαλύφθηκε εκ νέου είναι ότι η πυραμίδα αυτή είναι μεγαλύτερη σε μέγεθος από τις πυραμίδες της αρχαίας Αιγύπτου. Στην κορυφή της πυραμίδας υπάρχουν δύο πολύ μεγάλες τρύπες,που το θαλασσινό νερό μπαίνει με υψηλή ταχύτητα κίνησης και μέσω μιας δεύτερης τρύπας τα μανιασμένα κύματα κυλούν σχηματίζοντας μια γιγαντιαία δίνη που κάνει τα νερά γύρω από αυτήν την αιτία για ένα τεράστιο κύμα και ομίχλη στην επιφάνεια της θάλασσας. Αυτή η νέα ανακάλυψη καθιστά τους επιστήμονες να αναρωτιούνται αν αυτό έχει μια επιρροή στα διερχόμενα σκάφη και αεροπλάνα και θα μπορούσε να είναι η αιτία για όλο το μυστήριο που περιβάλλει την περιοχή.
Τελευταία χάνεται κατά τη διάρκεια μετακίνησης των πόλων.
Υπάρχουν πολλοί δυτικοί μελετητές που υποστηρίζουν ότι η πυραμίδα στο βυθό της θάλασσας μπορεί να είχε γίνει αρχικά στην ηπειρωτική χώρα,και μετά ένας καταστροφικός σεισμός χτύπησε και άλλαξε εντελώς το τοπίο. Άλλοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι μερικές εκατοντάδες χρόνια πριν, τα νερά της περιοχής στο Τρίγωνο των Βερμούδων μπορεί να είχαν ως μία από τις δραστηριότητες ακρογωνιαίου λίθου του λαού της Ατλαντίδας, και οι πυραμίδες στο βυθό της θάλασσας μπορεί να είναι μια αποθήκη εφοδιασμού τους. Ίσως έχει σχέση με την υποβρύχια ανθρωποειδή φυλή που ανακαλύφθηκε στην πολιτεία της Ουάσιγκτον το 2004 – οι λεγόμενοι «υδάτινοι πίθηκοι «όντα?
Μία πιο λεπτομερής μελέτη με την πάροδο του χρόνου θα δώσει αποτελέσματα που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς.Οι επιστήμονες έχουν εξετάσει όλα τα δεδομένα και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η επιφάνεια είναι απόλυτα ομαλή γι “αυτό να μοιάζουν να είναι από γυαλί ή πάγο. Το μέγεθος των πυραμίδων είναι σχεδόν τρεις φορές στο μέγεθος από τις πυραμίδες του Χέοπα. Αυτή η είδηση ήταν εντυπωσιακή, και συζητήθηκε σε μια διάσκεψη στη Φλόριντα,και αναφέρθηκε σε τοπικές εφημερίδες.Οι δημοσιογράφοι που ήταν παρόντες σε αυτό, έχουν πάρα πολλές φωτογραφίες και υψηλής ανάλυσης ηλεκτρονικά δεδομένα, τα οποία δείχνουν τις τρισδιάστατες πυραμίδες απολύτως ομαλές, χωρίς να καλύπτονται από καμία επιφάνεια και χωρίς υπολείμματα από φύκια ή ρωγμές .
Υπάρχει επίσης η υποψία ότι το τρίγωνο των Βερμούδων και η περιοχή όπου αυτή η πυραμίδα υποτίθεται ότι βρίσκεται να είναι κάποιο είδος «Αγίων Τόπων» που προστατεύεται από τους περίφημους Άτλαντες – και πως ότι περνάει πάνω από την τοποθεσία θεωρείται μια προσφορά…Άλλοι υποθέτουν ότι η πυραμίδα μπορεί να προσελκύσει και να συλλέξει τις κοσμικές ακτίνες , από το λεγόμενο «ενεργειακό πεδίο» ή «κβαντικό κενό» και ότι αυτό μπορεί να χρησιμοποιείται ως μονάδα παραγωγής ενέργειας από τους Άτλαντες.Με το μυστήριο ακόμα να εξακολουθεί να περιβάλλει τις πυραμίδες της Αιγύπτου,και το γεγονός ότι οι δομές της πυραμιδικής φαίνεται να βρίσκονται σε όλους σχεδόν τους αρχαίους πολιτισμούς,θα να είναι δύσκολο να ειπωθεί κάτι για την προέλευση αυτής της δομής (εάν υπάρχει πραγματικά)
Λύθηκε το μυστήριο του Τριγώνου των Βερμούδων;
Το μυστικό κρυβόταν τόσα χρόνια στον πάτο της θάλασσας. Η θάλασσα ξέρει να κρατάει τα μυστικά της καλά. Το διάσημο τρίγωνο των Βερμούδων είναι η νοητή περιοχή νοτιοανατολικά του Μαϊάμι των ΗΠΑ όπου έχουν χαθεί αρκετά πλοία και αεροσκάφη με τρόπο ανεξήγητο. Η περιοχή ορίζεται από τις Βερμούδες, το Μαϊάμι και το Σαν Χουάν στο Πόρτο Ρίκο.
Στο παρελθόν έχουν αναφερθεί περιστατικά ανεξήγητων εξαφανίσεων όπως αυτή ενός ολόκληρου σμήνους μαχητικών αεροσκαφών που απογειώθηκε από τη Φλόριντα ή την πρόσφατη ξαφνική εξαφάνιση των USS Cyclops και Marine Sulphur Queen.
Γεγονός 1ο
Υπάρχουν αμέτρητες θεωρίες σχετικά με τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις, πολλές από τις οποίες είναι τουλάχιστον αστείες. Οι πιο κοντινές στην πραγματικότητα είναι αυτές που σχετίζονται με φυσικά φαινόμενα. Για παράδειγμα, ένα χαρακτηριστικό φυσικό φαινόμενο της περιοχής είναι ότι οι πυξίδες δείχνουν τον πραγματικό Βορά, ή μάλλον, ο πραγματικός Βοράς συμπίπτει με το μαγνητικό Βορά. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και στη θαλάσσια περιοχή της Ιαπωνίας. Επίσης η περιοχή φημίζεται για τις ισχυρές θαλάσσιες δίνες και τα κενά αέρος.
Υπάρχουν αμέτρητες θεωρίες σχετικά με τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις, πολλές από τις οποίες είναι τουλάχιστον αστείες. Οι πιο κοντινές στην πραγματικότητα είναι αυτές που σχετίζονται με φυσικά φαινόμενα. Για παράδειγμα, ένα χαρακτηριστικό φυσικό φαινόμενο της περιοχής είναι ότι οι πυξίδες δείχνουν τον πραγματικό Βορά, ή μάλλον, ο πραγματικός Βοράς συμπίπτει με το μαγνητικό Βορά. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και στη θαλάσσια περιοχή της Ιαπωνίας. Επίσης η περιοχή φημίζεται για τις ισχυρές θαλάσσιες δίνες και τα κενά αέρος.
Γεγονός 2ο
Οι εταιρείες εξόρυξης πετρελαίου που χρησιμοποιούν πλωτές εξέδρες στη Βόρεια θάλασσα αντιμετωπίζουν πολλά χρόνια τώρα τον κίνδυνο να χτυπήσουν σε φλέβα φυσικού αερίου (μεθανίου) που βρίσκεται κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας. Το αποτέλεσμα σε μια τέτοια περίπτωση είναι καταστροφικό για την εγκατάσταση η οποία καταρρέει, ενώ στην χειρότερη περίπτωση μπορεί και να ανατιναχθεί. Εξαιτίας αυτού του φαινομένου έχουν καταστραφεί περισσότερες από 40 πλωτές εξέδρες εξόρυξης πετρελαίου σε όλο τον κόσμο.
Οι εταιρείες εξόρυξης πετρελαίου που χρησιμοποιούν πλωτές εξέδρες στη Βόρεια θάλασσα αντιμετωπίζουν πολλά χρόνια τώρα τον κίνδυνο να χτυπήσουν σε φλέβα φυσικού αερίου (μεθανίου) που βρίσκεται κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας. Το αποτέλεσμα σε μια τέτοια περίπτωση είναι καταστροφικό για την εγκατάσταση η οποία καταρρέει, ενώ στην χειρότερη περίπτωση μπορεί και να ανατιναχθεί. Εξαιτίας αυτού του φαινομένου έχουν καταστραφεί περισσότερες από 40 πλωτές εξέδρες εξόρυξης πετρελαίου σε όλο τον κόσμο.
Γεγονός 3ο
Στις Βόρειες ακτές της Βρετανίας οι ντόπιοι έχουν τις δικές τους ιστορίες για τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις στη θάλασσα, έχουν τη δική τους εκδοχή του τριγώνου των Βερμούδων. Μέχρι που επιστήμονες που εξερευνούσαν το βυθό της περιοχής -οι ντόπιοι το λένε Witch Ground (περιοχή των μαγισσών) για προφανείς λόγους- ανακάλυψαν ένα παράξενο εύρημα τριακόσια μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας: Το ναυάγιο ενός μεγάλου σιδερένιου ψαράδικου σκάφους το οποίο μάλιστα έχει επικαθίσει στο βυθό με ένα ασυνήθιστο τρόπο.
Στις Βόρειες ακτές της Βρετανίας οι ντόπιοι έχουν τις δικές τους ιστορίες για τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις στη θάλασσα, έχουν τη δική τους εκδοχή του τριγώνου των Βερμούδων. Μέχρι που επιστήμονες που εξερευνούσαν το βυθό της περιοχής -οι ντόπιοι το λένε Witch Ground (περιοχή των μαγισσών) για προφανείς λόγους- ανακάλυψαν ένα παράξενο εύρημα τριακόσια μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας: Το ναυάγιο ενός μεγάλου σιδερένιου ψαράδικου σκάφους το οποίο μάλιστα έχει επικαθίσει στο βυθό με ένα ασυνήθιστο τρόπο.
Αμέσως σχηματίστηκε μια ομάδα αποτελούμενη από επιστήμονες θαλασσίων ερευνών, γεωλόγους, συμβούλους μεγάλων ναυτιλιακών επιχειρήσεων και ένα Βρετανικό κανάλι που ειδικεύεται στα ντοκιμαντέρ. Η ομάδα έφτασε στην περιοχή με όλο τον απαιτούμενο εξοπλισμό, ένα ειδικό μη-επανδρωμένο υποβρύχιο, κάμερες και το πλωτό τους εργαστήριο.
Το βαθυσκάφος εξέτασε καταρχήν το ναυάγιο και επιβεβαίωσε αυτό που είχαν δει οι πρώτοι που το ανακάλυψαν. Το πλοίο είχε βυθιστεί απότομα, σαν να είχε πέσει σε ελεύθερη πτώση από μεγάλο ύψος. Είχε δε κατακαθίσει στην πυθμένα της θάλασσας με το κύτος. Συνήθως τα ναυάγια όταν βυθίζονται κάθεται πρώτα η πρύμνη λόγω βάρους της μηχανής, ή η πλώρη αν έχει ρήγμα μπροστά όπως π.χ. έγινε στον Τιτανικό. Αυτό όμως δεν είχε ρήγμα πουθενά, δεν υπήρχε προφανής λόγος που βυθίστηκε. Πως εισχώρησε το νερό μέσα;
Και το συμπέρασμα…
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να συνδυαστούν τα τρία παραπάνω φαινόμενα για να εξηγηθεί το μυστήριο του Τριγώνου των Βερμούδων. Η ερευνητική ομάδα έστειλε το υποβρύχιο να ψάξει για γεωλογική δραστηριότητα στην περιοχή του Witch Ground. Έψαχναν συγκεκριμένα για δείγματα θειαφιού ή βακτηρίων που αναπτύσσονται κοντά σε κοιτάσματα θειαφιού και για ανθρακικό ασβέστιο. Δεν βρέθηκε τίποτα τέτοιο, γεγονός που υποδείκνυε την απουσία φυσικού αερίου. Όμως ο βυθός ήταν ιδιαίτερα τραχύς και είχε διαφορετική μορφολογία από τη γύρω περιοχή. Αυτό ήταν κλασσικό σημάδι υποβρύχιας δραστηριότητας φυσικού αερίου, αερίου παγιδευμένου ίσως βαθύτερα στον πυθμένα.
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να συνδυαστούν τα τρία παραπάνω φαινόμενα για να εξηγηθεί το μυστήριο του Τριγώνου των Βερμούδων. Η ερευνητική ομάδα έστειλε το υποβρύχιο να ψάξει για γεωλογική δραστηριότητα στην περιοχή του Witch Ground. Έψαχναν συγκεκριμένα για δείγματα θειαφιού ή βακτηρίων που αναπτύσσονται κοντά σε κοιτάσματα θειαφιού και για ανθρακικό ασβέστιο. Δεν βρέθηκε τίποτα τέτοιο, γεγονός που υποδείκνυε την απουσία φυσικού αερίου. Όμως ο βυθός ήταν ιδιαίτερα τραχύς και είχε διαφορετική μορφολογία από τη γύρω περιοχή. Αυτό ήταν κλασσικό σημάδι υποβρύχιας δραστηριότητας φυσικού αερίου, αερίου παγιδευμένου ίσως βαθύτερα στον πυθμένα.
Με βάση αυτά τα στοιχεία λοιπόν οι επιστήμονες ανέπτυξαν την εξής θεωρία: Μεγάλες ποσότητες μεθανίου (φυσικό αέριο) παγιδεύονται σε υπόγειες στοές, αρκετά κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας. Η πίεση σιγά σιγά ανεβαίνει μέχρι που φτάνει σε τέτοιο σημείο που διασπά τα πετρώματα που συγκρατούν το αέριο παγιδευμένο. Η μεγάλη ποσότητα του αερίου απελευθερώνεται ξαφνικά αλλά χωρίς προηγούμενα σημάδια ή προειδοποίηση. Τα πλοία που πλέουν στην περιοχή βρίσκονται ξαφνικά κυριολεκτικά σε ένα κενό αέρος, χάνεται η θάλασσα από κάτω τους με αποτέλεσμα να κάνουν ελεύθερη πτώση προς το βυθό μέσα σε δευτερόλεπτα. Αμέσως μετά η θάλασσα κλείνει από πάνω τους μην αφήνοντας κανένα ίχνος του τι έγινε.
Οι φυσαλίδες του φυσικού αερίου όμως δεν σταματούν εκεί. Επειδή το μεθάνιο είναι ελαφρύτερο από τον αέρα συνεχίζει την πορεία του στον ουρανό. Έτσι και τα αεροπλάνα που πετούν στην περιοχή βρίσκονται ξαφνικά και αυτά μέσα στο απόλυτο κενό αέρος. Αν το μεθάνιο έχει μεγάλη πυκνότητα οι κινητήρες του αεροσκάφους σταματούν να λειτουργούν λόγω έλλειψης οξυγόνου. Αν πάλι το μεθάνιο έχει μικρή πυκνότητα είναι πολύ πιο εύφλεκτο με αποτέλεσμα να εκρήγνυται ακαριαία λόγω της θερμότητας από τους κινητήρες του αεροσκάφους.
Όλα τα στοιχεία που μπορεί να διασώθηκαν μετά από ένα τέτοιο γεγονός, από σωσίβια, υλικά μέχρι επιζώντες βρίσκονται και αυτά στον πάτο της θάλασσας, ίσως και κάτω από τον πυθμένα που βρίσκεται σε κατάσταση βρασμού εκείνη τη στιγμή.
Η θεωρία αυτή επιβεβαιώνεται από περιστατικά πλοίων τα οποία βρέθηκαν σε περιοχή διαρροής μεθανίου σε μικρότερη ποσότητα και διαπίστωσαν ότι η ίσαλός τους κατέβηκε αρκετά μέτρα.
Είναι αυτή η ανακάλυψη και η λύση του μυστηρίου; Αν και είναι η επικρατέστερη θεωρία μέχρι σήμερα που εξηγείται επιστημονικά, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Μερικές φορές όμως τα μεγάλα μυστήρια αποκαλύπτονται εντελώς τυχαία.
