Οι Ιταλοί καταλαμβάνουν προσωρινά την Κέρκυρα, μετά από βομβαρδισμό της ανοχύρωτης πόλης από το..
στόλο τους. Αφορμή ήταν η δολοφονία από Αλβανούς πράκτορες, σε ελληνικό έδαφος, του Στρατηγού Τελλίνι, που ήταν μέλος της επιτροπής για τον καθορισμό των ελληνοαλβανικών συνόρων.
(Αὔγουστος, Σεπτέμβριος 1923)
Κωνσταντίνου Ε. Νοῦσκα, Ὑποστρατήγου Ε.Α.
Δύο περίπου χρόνια μετὰ τὴν λήξη τοῦ πρώτου παγκοσμίου πολέμου, ἡ Ἰταλία ρίπτει τὸ προσωπεῖο της καὶ ἀποκαλύπτει τὶς πραγματικὲς διαθέσεις της γιὰ κυριαρχία στὸν χῶρο τῆς Βαλκανικῆς.
Ἀποκορύφωμα τῶν διαθέσεών της αὐτῶν ἦταν ἡ ἀναθεώρησις τῆς πολιτικῆς της ἔναντι τοῦ Ἀλβανικοῦ ζητήματος.
Μὲ τὸν τρόπο αὐτό ἡ Ἰταλία ἐπέστρεψε στὴν πολιτικὴ της, τοῦ 1913-1914 και 1917-1919, νὰ εὐνοεῖ μία μεγάλη Ἀλβανία, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀσκεῖ σ’ αὐτή, ὡς ἡ μόνη προστάτιδά της, σημαντικὴ οἰκονομική, στρατιωτικὴ καὶ πολιτιστικὴ ἐπιρροή.
Μέσα στὴν νέα αὐτή πολιτικὴ, ἐντάσσεται ἡ καταγγελία τῆς συμφωνίας Βενιζέλου – Τιτόνι καὶ ἡ ὑπογραφή Ἰταλοαλβανικῆς συμφωνίας τῶν Τιράνων στὶς 2 Αὐγούστου 1920, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποίαν, ἡ Ἰταλία ἐκκένωνε ἀπό τὰ στρατεύματά της τὴν περιοχὴ Αὐλώνας καὶ κρατοῦσε μόνο ὡς ἀντάλλαγμα τὴν νῆσο Σάσωνα.
Ἐν τῷ μεταξὺ ἡ Ἰταλία ὑποστήριξε τὴν εἰσδοχή τῆς Ἀλβανίας στὴν κοινωνία τῶν Ἐθνῶν (Κ.Τ.Ε.) στὶς 17 Δεκεμβρίου 1920, καθὼς καὶ τὸ αἴτημα τῆς νέας συμμάχου της πρὸς τὸν διεθνὴ ὀργανισμό, γιὰ τὴν παραχώρηση σ’ αὐτήν τοῦ Μοναστηρίου, τοῦ Ἁγίου Ναοῦμ καὶ τῶν δεκατεσσάρων χωρίων τῆς Κορυτσᾶς, ποὺ τὸ 1913, κατέχονταν ἀντίστοιχα ἀπό τὴν Σερβία καὶ τὴν Ἑλλάδα.(…)
Η ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ(…) Ἀποκορύφωμα τῶν σοβινιστικῶν αὐτῶν δραστηριοτήτων τῆς Ἰταλίας, στὴν ὁποῖα ἐν τῷ μεταξὺ εἶχε ἐπικρατήσει ὁ Φασισμὸς τοῦ Μουσολίνι, ἦταν τὸ στημένο ἀπό τὸν Φασισμὸ ἐπεισόδιο τῆς 27ης Αὐγούστου 1923 κατὰ τὸ ὁποῖο βρέθηκαν δολοφονημένοι στὸν δρόμο τῶν Ἰωαννίνων πρὸς τὴν Κακαβιὰ, σὲ Ἑλληνικό ἔδαφος, ὁ Στρατηγὸς Τελλίνι, ὁ Ταγματάρχης Κόρτι, ὁ Λοχαγὸς Μπονατσίνι, ὁ ὁδηγός τοῦ αὐτοκίνητου καὶ ἕνας Διερμηνέας, ποὺ ἦταν μέλη τῆς Ἰταλικῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ τὴν ὁριστική χάραξη τῆς Ἑλληνοαλβανικῆς Μεθορίου…
Στἀ ἰταλικά πολεμικὰ ἄρχισαν ἔντονες κινήσεις, οἱ πύργοι τῶν θωρηκτῶν ἔστρεψαν τῖς κᾶνες τους πρὸς τὴν πόλη, τὸ πλῆθος ὅμως παρέμενε καὶ παρακολουθοῦσε, μερικοὶ μάλιστα κολυμβητὲς στέκονταν καὶ αὐτοί ὄρθιοι στὸ νερὸ καὶ ἔβλεπαν τὸ ἀπροσδόκητο.
Ξαφνικὰ, τὸ «Κόντε ντὶ Καβοῦρ», ἄρχισε νὰ βάλῃ καὶ κτύπησε τὸ Νέο φρούριο, κοντὰ στὴν Ὲλληνική σημαῖα ὅπου στεγάζοντο οἱ Μικρασιᾶτες πρόσφυγες. Τότε μόνο κατάλαβαν μὲ φωνὲς και σκόρπισαν, μία φωνὴ ἀκούστηκε : «Μᾶς βομβαρδίζουν ! Οἱ δειλοὶ ! Οἱ δολοφόνοι» .
Οἱ πρόσφυγες ἔτρεχαν πανικόβλητοι στὶς ὑπόγειες στοὲς τῶν φρουρίων, ἀρκετοί σκοτώθηκαν καὶ τραυματίστηκαν.
Δεκαπέντε νεκροὺς και τριανταπέντε τραυματίες στοίχισε ὁ βομβαρδισμὸς, τὰ θύματα ἀνῆκαν στοὺς δυστυχεῖς πρόσφυγες, ἀλλά καὶ στοὺς κατοίκους τοῦ Ἁγίου Ρόκκου, οἱ προκλητικοὶ δὲ ἰταλοί, ἄνοιξαν ἕνα λάκκο ἀργότερα, στὶς παρυφὲς τοῦ φρουρίου καὶ ἔριξαν τὰ 15 πτώματα’ οἱ περισσότεροι τῶν φονευθέντων ἦταν γυναῖκες καὶ παιδιὰ.
Δεκαπέντε νεκροὺς και τριανταπέντε τραυματίες στοίχισε ὁ βομβαρδισμὸς, τὰ θύματα ἀνῆκαν στοὺς δυστυχεῖς πρόσφυγες, ἀλλά καὶ στοὺς κατοίκους τοῦ Ἁγίου Ρόκκου, οἱ προκλητικοὶ δὲ ἰταλοί, ἄνοιξαν ἕνα λάκκο ἀργότερα, στὶς παρυφὲς τοῦ φρουρίου καὶ ἔριξαν τὰ 15 πτώματα’ οἱ περισσότεροι τῶν φονευθέντων ἦταν γυναῖκες καὶ παιδιὰ.
