απόλυτη μοναρχία. Ευτυχώς, κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά
Άλλος το ξεκίνησε ως αστείο, άλλος ως πείραμα αυτοδιαχείρισης και άλλος ως τουριστική «παγίδα».
Τα micronations έχουν μεν ως κοινό χαρακτηριστικό το ότι ο «ηγεμόνας» τους θεωρεί το έδαφός του ανεξάρτητο και κυρίαρχο, αλλά δεν υπάρχει η παραμικρή αναγνώριση από κανένα επίσημο κρατικό ή διεθνές όργανο. Αν ο πλανήτης είναι ένα χωριό, αυτοί είναι οι τρελοί του.
Ας τους δούμε.
Δημοκρατία της Molossia
Ο «Πρόεδρος» Kevin Baugh ντύνεται σαν τριτοκοσμικός ηγέτης και κυβερνάει με διατάγματα όπως «Απαγορεύονται τα προϊόντα από το Τέξας» και «Απαγορεύονται οι θαλασσινοί ελέφαντες». Το κράτος του είναι ένα οικόπεδο κάπου στη Νεβάδα και ο ίδιος διεκδικεί εκτάσεις στον πλανήτη Αφροδίτη και στο βυθό του Ειρηνικού Ωκεανού. Φυσικά και καταφθάνουν τουρίστες από παντού για να τον δουν και εκείνος σφραγίζει με αγάπη τα διαβατήριά τους.
Δημοκρατία του Kugelmugel
Όταν ο Αυστριακός καλλιτέχνης Edwin Lipburger έφτιαξε ένα σφαιρικό σπίτι και οι αρχές αρνήθηκαν να του δώσουν άδεια για πολεοδομικούς λόγους, εκείνος κήρυξε την ανεξαρτησία του, σταμάτησε να πληρώνει φόρους και άρχισε να τυπώνει τα δικά του γραμματόσημα. Οι αρχές τον πήραν στα σοβαρά και τον καταδίκασαν, αλλά κατάφερε να πάρει προεδρική χάρη. Σήμερα ζει «εξόριστος» στην Αυστρία και το κράτος του είναι φυλακισμένο πίσω από συρματοπλέγματα στο πάρκο Prater της Βιέννης.
