επιστημονικών του έργων σε διάφορους τομείς όπως η βιολογία, η γεωλογία, η ιατρική και η τεχνολογία. Μεταξύ των πιο αξιόλογων βιβλίων του ήταν το Mundus Subterraneus, μια μελέτη του εσωτερικού της Γης, που θα μπορούσε να είχε εμπνεύσει τον Ιούλιο Βερν.
Ο Kircher έγραψε το βιβλίο το 1664, περίπου τρεις δεκαετίες αφότου μπήκε στο εσωτερικό του Βεζούβιου -περίπου την περίοδο που έγινε η πρώτη μεγάλη έκρηξη του μετά από αιώνες.
Όπως αναφέρει το Public Domain Review:
Μέσα στο ηφαίστειο ο Κίρχερ άρχισε να αναπτύσσει τις θεωρίες που έγραψε μετά από πολλά χρόνια στο Mundus subterraneus, να οραματίζεται τι θα μπορούσε να υπάρχει ακόμα πιο βαθιά μέσα στη γη, και πώς τα βουνά και οι πυρκαγιές φωτιές και τα ποτάμια και οι ωκεανοί θα μπορούσαν με κάποιο τρόπο να συνδέονται.
Έφτιαξε δυο διαγράμματα, που απεικονίζουν το πώς η φωτιά (η εικόνα στην αρχή του θέματος) και το νερό (κάτω) ρέουν μέσα από τη Γη στην επιφάνειά της.
Το Public Domain Review γράφει ότι το Mundus Subterraneus είχε τουλάχιστον δύο άμεσες επιδράσεις στη λαϊκή κουλτούρα:
Ο Bernini για να δημιουργήσει το Fountain of the Four Rivers στη Ρώμη είχε πληροφορηθεί τις ιδέες του Κίρχερ σχετικά με το εσωτερικό της γης, καθώς και τις ιδέες του σχετικά με τη μυστική φύση του σύμπαντος. Και το Ταξίδι στο Κέντρο της Γης του Ιουλίου Βερν, που οδηγεί σε μια υπόγεια κάθοδο μέσα από ένα παλιό ηφαιστειακό κρατήρα, σίγουρα φαίνεται να βασίζεται στον Κίρχερ.
