Μέσα σε όλα τα άλλα φοβερά και τρομερά γεγονότα που συμβαίνουν αυτές τις ώρες πάνω στον πλανήτη, ιδιαίτερα δε στην ευρύτερη νευραλγική μας..
περιοχή, προκύπτει συνεχώς το μέλλον του ελληνισμού σε συνάρτηση με τις προκύπτουσες από τις δραματικές εξελίξεις καταστάσεις. Ιδίως από τις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας, οι οποίες θα πρέπει να βλέπονται ως το «κλειδί» ολόκληρων των εξελίξεων στην Ευρασία και, κυρίως, στην Ενδιάμεση Περιοχή της... Οι ρωσοτουρκικές σχέσεις που κάποτε προκάλεσαν το κύμα αυτοδιάθεσης των βαλκανικών λαών (στα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα) και δύνανται και σήμερα να αλλάξουν ολόκληρη τη φυσιογνωμία της περιοχής μας!
Ήδη εξάλλου η Ρωσία έκανε πολύ σημαντικά βήματα ως προς την κατεύθυνσή της να ανασυγκροτήσει μία «μίνι Σοβιετική Ένωση», ενσωματώνοντας σε μία καινούρια μορφή «κοινοπολιτείας» το λεγόμενο «εγγύς εξωτερικό» της: τις χώρες εκείνες που ήταν άλλοτε σοβιετικές Δημοκρατίες και των οποίων οι πληθυσμοί θεωρούνται φίλα διακείμενα προς τη Μόσχα ή είναι ρωσόφωνοι. Μία τέτοια επαρχία είναι το ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας, συν τη χερσόνησο της Ταυρικής (ή Κριμαίας). Η κακέκτυπη επανάληψη της «πορτοκαλί επανάστασης» στο Κίεβο από τη Γιούλια Τιμοσένκο, περίπου δέκα χρόνια μετά την πρώτη, το μόνο που «κατόρθωσε» ήταν να φέρει την Ουκρανία στα πρόθυρα του εδαφικού της διαμελισμού...
Αν λοιπόν η Ρωσία καταφέρει τελικά να επιτύχει τον στόχο της στο ουκρανικό ζήτημα (και όλα σχεδόν δείχνουν ότι μάλλον θα τα καταφέρει), ποιο είναι το επόμενο σημαντικό της βήμα; Μα, ασφαλώς, η προσπάθεια εξόδου της στη ζεστή θάλασσα της Μεσογείου! Η οποία, συν τοις άλλοις, είναι και η πλέον σπουδαία σε γεωπολιτική βαρύτητα θάλασσα του πλανήτη, εφόσον σ’ αυτήν ακριβώς λαμβάνουν χώρα όλες οι σημαίνουσες πολιτικές, πολιτισμικές, θρησκευτικές κτλ. εξελίξεις που κρίνουν την πορεία του κόσμου!... Ο Βλαντίμιρ Πούτιν λοιπόν, μετά την επίτευξη του μεσοπρόθεσμου στόχου του να ανασυστήσει μία «νέα ΕΣΣΔ», έστω στο «εγγύς εξωτερικό» (το «μαλακό υπογάστριο») της Ρωσίας, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα στραφεί αμέσως μετά προς τον Νότο!
Εκεί όμως, αφού πρώτα θα έχει εξασφαλίσει τις ναυτικές του βάσεις στον Εύξεινο Πόντο, παρεμβάλλεται ένα γεωφυσικό εμπόδιο: η χερσόνησος της Μικρασίας, δηλ. η σημερινή Τουρκία. Τι θα γίνει λοιπόν; Θα επιδιώξει άραγε η πουτινική Ρωσία μία συμμαχία με την Τουρκία του ήπιου ισλαμιστή Έρντογαν; Θα προτιμήσει μία εφ’ όλης της ύλης σύγκρουση μαζί της; Ή άραγε θα αναμένει τις εσωτερικές τουρκικές εξελίξεις, οι οποίες τείνουν να λάβουν μορφή «χιονοστιβάδας» και απειλούν τη χώρα αυτή με εμφύλιο πόλεμο και με εδαφική διάσπαση;...
Σ’ αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να βλέπεται η αναβίωση του παλαιού σχεδίου της Ρωσίδας αυτοκράτειρας Αικατερίνης της Μεγάλης περί «ανάστασης» μίας Βυζαντινής αυτοκρατορίας, πλήρως ελεγχόμενης όμως από τη Ρωσία. Είναι ο σχεδιασμός «Ιωάννης Βατάτζης», για τον οποίο αρκετές φορές κάναμε λόγο σε άρθρα και αναλύσεις μας που δημοσιεύτηκαν στην «Ε.Ω.». Ο εν λόγω σχεδιασμός προβλέπει μία φιλελληνική στροφή της Μόσχας και επιδίωξη διχοτόμησης της Τουρκίας (κατά το ουκρανικό πρότυπο) σε φιλοδυτικό τμήμα, με επίκεντρο την Κωνσταντινούπολη και σε ανεξάρτητο Κουρδιστάν που θα ενσωματώσει τις ανατολικές τουρκικές επαρχίες. Με τον τρόπο αυτό διαμορφώνεται μία νέα πραγματικότητα στον χώρο των Στενών και του Αιγαίου (το όραμα ενός «νέου Βτζαντίου») και ο ρωσικός στόλος κατεβαίνει πια στη Μεσόγειο και ελέγχει ολόκληρη την ανατολική περιφέρεια της τόσο κρίσιμης αυτής γεωπολιτικά θάλασσας!...
Ουκ ολίγοι ταύτισαν τον «Ιωάννη Βατάτζη» με τον θρύλο περί «Μαρμαρωμένου Βασιλιά», για τον οποίο άλλοι πιστεύουν ότι είναι ο τελευταίος Βυζαντινός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Όμως ο Ιωάννης Βατάτζης υπήρξε αυτοκράτορας της ελληνικής αυτοκρατορίας του μεσαίωνα κατά τον 13οαιώνα και από εκεί ξεκινά ο πρώτος θρύλος του «Μαρμαρωμένου Βασιλιά». Ο πιο γνωστός, δηλ. εκείνος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, είναι αρκετά μεταγενέστερος (έρχεται δηλ. ιστορικά δεύτερος) και δεν είναι παρά μία «αντιγραφή» και «επικόλληση» του πρωταρχικού θρύλου, δηλ. αυτού του Ιωάννη Βατάτζη, σε μια απόπειρα προσαρμογής του στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου...
Γιατί όμως ο αυτοκράτορας Ιωάννης Βατάτζης αποκλήθηκε «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς»; Ιδού μία εκδοχή του θρύλου, πολύ σοβαρή και εμπεριστατωμένη, από το εκπληκτικό πράγματι έργο του αγαπητού μας κ. Γεωργίου Βαλαβάνη («Ο Μαρμαρωμένος Αυτοκράτορας ο Άγιος Ιωάννης Βατάτζης»), που είναι ένα μοναδικό πράγματι βιβλίο και έχει πραγματοποιήσει επανειλημμένες επανεκδόσεις και ανατυπώσεις... Γράφει συγκεκριμένα ο Γεώργιος Βαλαβάνης στο ως άνω έργο του:
«Το τίμιο σώμα του ευσεβεστάτου, δίκαιου, γενναίου και ελεήμονος βασιλέα, ενταφιάστηκε σε ένα Μοναστήρι που είχε κτίσει ο ίδιος και το είχε ονομάσει Σώσανδρα, ενώ αργότερα δια θαυμαστής αποκαλύψεως ο ίδιος ο Ιωάννης, ζήτησε να μετακομισθεί το λείψανό του στη Μαγνησία (της Μικράς Ασίας). Όταν όμως πήγαν να ανοίξουν τον τάφο για να εκτελέσουν τη μετακομιδή, αντί να βγει η γνωστή δυσωδία, μία γλυκιά ευοδία απλώθηκε τριγύρω, σαν να είχε ανθίσει απότομα κήπος αρωματικός! Αλλά δεν ήταν μονάχα αυτό. Ο νεκρός φαινόταν σαν να κάθεται επί βασιλικού θρόνου, χωρίς να έχει καμιά μελανότητα, καμιά δυσωδία, κανένα απολύτως σημείο που να φανέρωνε πως ήταν νεκρός!!! ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ήταν μέσα στον τάφο και το χρώμα του σώματός του ήταν όπως κάθε φυσιολογικού εν ζωή ανθρώπου. Έμοιαζε πραγματικά σαν ένας ολοζώντανος, αλλά ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ!!! Και μάλιστα και αυτά ακόμη τα ρούχα του επίσης είχαν διατηρηθεί επί επτά χρόνια αδιάφθορα και εμοίαζαν σαν να είχαν μόλις ραφθεί!!! Γιατί έτσι αντιδοξάζει ο Θεός εκείνους που Τον δοξάζουν στη γη!
Μάλιστα από τότε το τίμιο λείψανο του Αγίου Βασιλέως Ιωάννη Δούκα Βατάτζη του Ελεήμονος έδωσε πάμπολλα θαύματα, γιατρεύοντας θαυματουργικά χάριτι Θεού ασθένειες, διώκοντας δαίμονες και θεραπεύοντας ένα σωρό πάθη, με την κατοικούσα εν αυτώ Χάρη του Αγίου Πνεύματος»!
Πολλά και διάφορα λέγονται και γράφονται λοιπόν τον τελευταίο καιρό πάνω στο θέμα του «Μαρμαρωμένου Βασιλιά». Δείγμα κι αυτό του ότι όλοι σαν κάτι να περιμένουν υποσυνείδητα, κάτι το τρομακτικά μεγάλο και φοβερό, που θα αλλάξει εντελώς τις παραστάσεις μας για τον κόσμο και θα ανατρέψει πλήρως τις τρέχουσες γεωπολιτικές πραγματικότητες! Το «Ποθούμενο» του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού; Ο χρόνος, σύντομα, θα δείξει πολλά...
Εκείνο πάντως που πρέπει οπωσδήποτε να σημειωθεί είναι ότι... ο «Ιωάννης Βατάτζης» (κατά μία ερμηνεία: ο «εκ πενίας βασιλεύς», ως πρόσωπο διαφορετικό του Βατάτζη, που απλώς αναβιώνει τη μνήμη του παλιού εκείνου Βυζαντινού αυτοκράτορα) είναι ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟΣ!!! Βρίσκεται δηλ. ανάμεσά μας και περιμένει την ευλογημένη ώρα της Ελληνορθοδοξίας, στην οποία θα καθίσει στον θρόνο της Κωνσταντινούπολης, δίνοντας τη διαταγή να συνεχιστεί η θεία λειτουργία από το σημείο στο οποίο διακόπηκε βίαια, με την εισβολή των Οθωμανών στην Πόλη, εκείνη την 29η Μαΐου του 1453...
Ποιο είναι λοιπόν το πρόσωπο αυτό; Εντάσσεται ασφαλώς στους γενικότερους γεωπολιτικούς προγραμματισμούς των υπερδυνάμεων περί ανακατανομής των σφαιρών επιρροής πάνω στον πλανήτη και σχετίζεται με την περιβόητη ολοκλήρωση της παγκοσμιοποίησης μέσω μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη (πολιτικό, οικονομικό, εμπορικό κτλ. κέντρο της Γης)! Μία «νέα Γιάλτα» δύναται να διαμορφώσει πλήρως το νέο σκηνικό, έστω και έπειτα από μια νέα πολεμική περιπέτεια, αλλά και νέα εθνική τραγωδία του ελληνισμού. Ο «Ιωάννης Βατάτζης» περιμένει την ώρα του. Ήδη υλοποίησε το πρώτο μέρος του προγραμματισμού: διάλυση του γραικύλικου κρατιδίου του μεταπολιτευτικού «Μπουζουκιστάν» και υπονόμευση της ζώνης του ευρώ προς όφελος του ρουβλιού και του δολαρίου! Τώρα η μορφή με το μουστάκι ετοιμάζεται να δώσει νέο συντριπτικό χτύπημα, να σοκάρει τον κόσμο για άλλη μία φορά!... Ο προγραμματισμός συνεχίζεται, όλα πάνε όπως προβλέφθηκαν, το «νέο Βυζάντιο» αναδύεται πάνω από την Αγία Σοφία της άλλοτε Βασιλεύουσας...
