ήταν στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, είχε διατελέσει αντιπρόεδρος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, υπουργός Εξωτερικών και υπουργός Άμυνας.Είχε αναπτύξει έντονη αντιδικτατορική δράση και είχε φυλακιστεί στη Γυάρο, ενώ υπήρξε και αρχηγός του ΠΑΚ στην Ελλάδα. Είχε πρωτοεκλεγεί βουλευτής της Ένωσης Κέντρου υπό τον Γεωργίου Παπανδρέου το 1964, και ήταν από τους πρώτους που ακολούθησαν τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Επίσης, ήταν από τους πρώτους ευρωβουλευτές. Ειδικότερα, γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1919 στο Ψάρι της Μεσσηνίας και προέρχεται από οικογένεια με στρατιωτική παράδοση. Αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1939 ως ανθυπολοχαγός του Μηχανικού, αλλά πολέμησε στην πρώτη γραμμή ως διοικητής λόχου Πεζικού στο Αλβανικό Μέτωπο το 1940-1941, συμμετέχοντας στην απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου.
Κατά την Κατοχή διέφυγε στη Μέση Ανατολή όπου υπηρέτησε στις μάχιμες μονάδες του Ελληνικού Στρατού. Μετά το 1945 συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία του Στρατού στo Ινστιτούτο Γούλιτς (Woolwich) της Μεγάλης Βρετανίας.
Το καλοκαίρι του 1967 φυλακίστηκε και εξορίστηκε στη Σύρο. Μετά από σύντομη αποφυλάκιση κρατήθηκε εκ νέου στις φυλακές και εξορίστηκε από το 1968 μέχρι το 1971, οπότε ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΚ στην Ελλάδα.
Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στα οποία είχε ενεργό συμμετοχή, συνελήφθη και βασανίστηκε στην ΕΣΑ απ” όπου μεταφέρθηκε στη Γυάρο μέχρι την πτώση της δικτατορίας.
Το 1974 μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου και άλλα στελέχη του κινήματος ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, του οποίου διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος (1977-1981) και μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου (1977-1985).
Τον Ιανουάριο του 1996 και μετά την παραίτηση του Ανδρέα Παπανδρέου από το αξίωμά του πρωθυπουργού, έθεσε υποψηφιότητα για την ανάδειξη νέου πρωθυπουργού, που θα εξέλεγε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Δεν κατάφερε να εκλεγεί με αντιπάλους τους Κώστα Σημίτη, Άκη Τσοχατζόπουλο και Γεράσιμο Αρσένη (εξελέγη ο πρώτος).
