μεταβαλλόμενο περιβάλλον όπως αυτό του σύγχρονου κόσμου.
Η βάση της μελέτης αφορά την αλληλεπίδραση των ενόπλων δυνάμεων γενικώς με την διπλωματία , τους ξένους εταίρους, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Ως κύριο παράδειγμα παρουσιάστηκε από το Πεντάγωνο, η εν γένει λειτουργία του ρωσικού στρατού στην Κριμαία.
Οι αμερικανοί στρατηγοί δημοσίευσαν μέσω της ανάλυσης/έρευνας ένα νέο δόγμα για την έννοια της «νίκης σε ένα πολύπλοκο κόσμο», που θα υιοθετήσουν κατά τις επόμενες δεκαετίες, οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις.
«Εάν μετά από μια καθαρά στρατιωτική νίκη, δεν «ελεγχθεί» η κατάσταση, τότε η νίκη θα ολισθήσει από τα χέρια του νικητή», αναφέρεται χαρακτηριστικά ως επικεφαλίδα της ανάλυσης αυτής.
Η έρευνα , ξεκινάει με τον πρόλογο του Αρχηγού του Στρατού, Στρατηγού Raymond Odierno, ορίζοντας διάφορους τύπους μεγάλων απειλών και προσφέροντας τρόπους για να τους αντιμετωπίσουμε με ένα νέο τρόπο.
Οι στρατιωτικές συγκρούσεις
Οι Αμερικανοί στρατηγοί αναμένουν συγκρούσεις με δυνάμεις οι οποίες τους ανταγωνίζονται, όπως η Κίνα και η Ρωσία, και με αυτήν την σειρά. Η δεύτερη κατηγορία αποτελείται από τις περιφερειακές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν και της Βόρειας Κορέας. Στην τρίτη κατηγορία των αμερικανών στρατηγών καταγράφονται οι διεθνείς τρομοκρατικές οργανώσεις και το οργανωμένο έγκλημα , και τέταρτον ο κυβερνοπόλεμος ή (cyberthreats).
Αναλύοντας τις ενέργειες του ρωσικού στρατού και της ρωσικής κυβέρνησης, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Κριμαία», το Πεντάγωνο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ρωσία πρόκειται να επεκτείνει το έδαφός της στο μέλλον, και να υπερασπιστεί την κυριαρχία της στην Ευρασιατική ήπειρο, αυτό άλλωστε το δείχνουν όλες οι πράξεις της Ρωσίας και το έχουμε πει πολλές φορές εδώ στο pentapostagma.gr.
«Η Ρωσία ασχολείται και επικεντρώνεται μέσω διπλωματικών, ενημερωτικών, στρατιωτικών και οικονομικών προσπαθειών στο να πραγματοποιήσει αυτό που ορισμένοι ειδικοί αποκαλούν «μη-γραμμική λειτουργία», υπογραμμίζει η ανάλυση. Σημειώνει δε ότι η Ρωσία προέβη σε πράξεις πρώτα , χωρίς να ανακοινώσει, συζητήσει, απειλήσει, οτιδήποτε με το ΝΑΤΟ, κάτι που είναι πρωτόγνωρο.
«Επιπλέον, η Ρωσία χρησιμοποιεί τον κυβερνοχώρο και τα κοινωνικά δίκτυα για να επηρεάσει την αντίληψη των γεγονότων στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό, παρέχοντας κάλυψη στις στρατιωτικές επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας», γράφουν οι συντάκτες.
Το έγγραφο επισημαίνει ότι, αν και τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της παρέμβασης της Μόσχας στα γεγονότα της Ουκρανίας δεν είναι ακόμη ορατά , έδειξαν σαφώς ότι ο στρατός έπαιξε κεντρικό ρόλο στην προάσπιση των συμφερόντων της Ρωσίας σε μια περιοχή που κάποτε «εδραζόταν» η πρώην Σοβιετική Ένωση. Οι αμερικανοί στρατηγοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν «βιώσιμες χερσαίες δυνάμεις, που είναι σε θέση να αντέξουν τον εν λόγω τυχοδιωκτισμό και πολύ είναι πιθανό να συνεχίσουν να είναι ασταμάτητοι».
«Εμείς ως απάντηση χρειαζόμαστε έναν στρατό, που να μπορεί να είναι προσαρμοστικός, καινοτόμος, και να χρησιμοποιεί την πρωτοβουλία ως μέσο επίλυσης προβλημάτων με διαφορετικούς τρόπους», δήλωσε ο στρατηγός Ρέιμοντ Οντιέρνο, στο αμυντικό περιοδικό Defense News.
Ο Επικεφαλής της Εκπαίδευσης και Δόγματος του Πενταγώνου , Στρατηγός David Perkins συνέκρινε την έννοια της «νίκης σε ένα πολύπλοκο κόσμο», με την έννοια των πυραύλων αέρος-εδάφους, που αναπτύχθηκαν κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Στο επίκεντρο αυτού του τελευταίου βρίσκεται και το «μαθηματικό πρόβλημα», ο αριθμός των αρμάτων μάχης επί τις μονάδες πυροβολικού. Ο σύγχρονος πόλεμος, λέει ο Perkins είναι «χαοτικός απρόβλεπτος και άλυτος. Αυτό δεν είναι κάτι που μας είναι άγνωστο, αλλά είναι αδύνατο να το γνωρίζουμε», είπε τονίζοντας για τις σημερινές απειλές.
Ως εκ τούτου, ο στρατός πρέπει να αναπτύξει , μικρές ταχυκίνητες μονάδες πεζικού, άρτια εξοπλισμένες και εκπαιδευμένες, οι οποίες να δύνανται στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα, να αναλάβουν δράση σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Η εκπαίδευση των στρατιωτών, θεωρούν οι αμερικανοί ανώτατοι αξιωματικοί, καταλαμβάνει μια ιδιαίτερη θέση, τονίζοντας ότι δεν είναι σωστό να στηρίζεται μόνο στην τεχνολογική υπεροχή των Ηνωμένων Πολιτειών, και οφείλει να προχωρήσει πιο πέρα από το γεγονός ότι για να έρθει η νίκη, οι στρατιώτες οφείλουν να γνωρίζουν να χρησιμοποιήσουν σωστά τον εξοπλισμό τους.
Ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους του προτεινόμενου σχεδιασμού είναι και η προσφορά στρατιωτικών διπλωματών, αξιωματούχων των Ηνωμένων Εθνών, ακτιβιστών, διεθνών οργανισμών, όπως η «Γιατροί χωρίς Σύνορα», και ξένων εταίρων. «Πρέπει να ενσωματωθούμε με τους εταίρους μας, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά», λέει ο Perkins.
Για παράδειγμα, τώρα επεκτείνουμε την συνεργασία μας με το ΥΠΕΞ , το Υπουργείο Δικαιοσύνης και με άλλες χώρες. Η βάση αυτών των «ομάδων είναι διυπηρεσιακή για να μπορέσει να προσφέρει στο γενικό επιτελείο όσο το δυνατόν περισσότερα.
«Στη Ρωσία, στην περίοδο των μεταρρυθμίσεων ο αριθμός των χερσαίων ενόπλων δυνάμεων είχε μειωθεί» δήλωσε στην εφημερίδα VIEW ο πρώην επικεφαλής των χερσαίων δυνάμεων της Ρωσίας αντιστράτηγος Yuri Boukreev. Προφανώς, σε άλλες χώρες, η θεωρία των «ανέπαφων πολέμων» επηρέασε την μείωση των επίγειων δυνάμεων. Αλλά στην πραγματικότητα αυτός είναι ο κύριος τύπος των ενόπλων δυνάμεων που επικράτησε .
Ο Αρχισυντάκτης του ρωσικού περιοδικού «Εθνική Άμυνα» Ιγκόρ Korotchenko σε μια συνέντευξη του για την αποτυχία των αμερικανικών στρατιωτικών και πολιτικών προσπαθειών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, δηλώνει «ότι δεν σκέφθηκαν ( οι αμερικανοί) ότι ένας μεγάλος πόλεμος δεν επιλύει τελεσίδικα και νικηφόρα μια σύγκρουση με ένα κράτος. Μετά από μια καθαρά στρατιωτική νίκη, εάν δεν παρθούν τα αναγκαία μέτρα, ο ίδιος εχθρός θα εμφανισθεί ξαφνικά σαν φάντασμα . Ως εκ τούτου, η επιλογή μετά την μάχη, είναι η χρησιμοποίηση των διπλωματικών μεθόδων, των σύγχρονων επικοινωνιών, της ψηφιακής διπλωματίας, μέσω των κοινωνικών δικτύων και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης. Αυτό το σύνολο μεθόδων , προσπαθειών, κινήσεων, είναι γνωστό ως υβριδικός πόλεμος. Αυτή είναι η συνειδητοποίηση της νέας πραγματικότητας του πολέμου. Όλα αλλάζουν, και από την άποψη αυτή οι Αμερικανοί οφείλουν να ανταποκριθούν με ευελιξία, μεταξύ άλλων και σε εννοιολογικό επίπεδο.
« Η επιχείρηση Κριμαία με πολλούς τρόπους σηματοδότησε μια νέα προσέγγιση. Νομίζω ότι είναι σε μεγάλο βαθμό η επιχείρηση βασίστηκε σε εμπειρικές κινήσεις και μεθόδους, αλλά την ίδια στιγμή, εφαρμόστηκε μια σειρά «εννοιολογικών διατάξεων» κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων της Κριμαίας, αφού όμως είχαν σχεδιαστεί και ανακοινωθεί προηγουμένως από τον Ρώσο ΑΓΕΕΔ G. Gerasimov. Και από αυτή την άποψη έχουμε μια σαφής συνειδητοποίηση ότι υπάρχουν νέες πραγματικότητες, νέες μέθοδοι πολέμου, και η Ρωσία επιδιώκει να τις αναπτύξει και να τις εφαρμόσει σε συγκεκριμένες καταστάσεις », δήλωσε ο Korochenko.
«Έχουν πολλά να μάθουν από την Κριμαία», δήλωσε ο πρόεδρος της Ακαδημίας γεωπολιτικών θεμάτων , αντιστράτηγος Leonid Ivashov.
«Επιχειρήσεις εναέριου βομβαρδισμού ,επιχειρήσεις συλλογής πληροφοριών, ανατροπή πολιτικής κατάστασης , δραστηριότητες ενημέρωσης, όλα αυτά ανήκουν σε ένα νέο είδος πολέμου. Αλλά όταν αυτές οι ίδιες επιχειρήσεις έλαβαν χώρα στο Αφγανιστάν, την Μέση Ανατολή, δεν ήταν ιδιαίτερα λειτουργικές . Ίσως τώρα οι επαγγελματίες στρατιωτικοί , ως αποτέλεσμα αυτών των ανεπιτυχών επιχειρήσεων να προσπαθήσουν να μετατοπίσουν την ευθύνη στους πολικούς προϊσταμένους . Στην πραγματικότητα, αυτό συνέβη και με το «ισλαμικό κράτος» στη Μέση Ανατολή. Δεν θα έλεγα ότι φταίνε οι στρατιωτικοί. Αυτοί εργάστηκαν και έκαναν ότι έπρεπε, στην συνέχεια όμως οι αστικές δομές και οι ειδικές υπηρεσίες δεν προείδαν την επερχόμενη κατάσταση , μη αναμένοντας ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Τώρα έχει αναπτυχθεί μια νέα θεωρία για το πώς θα κερδηθούν τέτοιες χώρες και περιοχές . Και ο στρατός θα αποτελέσει το πρωταγωνιστικό παράγοντα σε μια τέτοια προσπάθεια.
Το ίδιο το Πεντάγωνο είχε μειώσει το ρόλο του στρατού, χάνοντας το ίδιο περισσότερο από κάθε άλλο την δυνατότητα να ελέγξει την κατάσταση. Με την αρχή της «μη-επαφής πολέμου» βομβαρδίστηκε και καταστράφηκε εξοπλισμός, διοικητικά κέντρα. Και στη συνέχεια, έφερε στην εξουσία ντόπιους πολιτικούς μαριονέτες , μια κίνηση που για τους αμερικανούς προδίκαζε και το τέλος των επιχειρήσεων . Αλλά βλέπουμε ότι όπως έγινε στην Λιβύη και το Ιράκ, αυτό δεν λειτούργησε, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Τώρα οι αμερικανοί τρέχουν πίσω από τα γεγονότα , διαβλέποντας τελικά ότι χωρίς χερσαίες δυνάμεις δεν μπορείς να καταλάβεις και να ελέγξεις ένα μέρος .
Παρόλα αυτά, το αμερικανικό γενικό επιτελείο θα μετατοπίσει την ευθύνη στο πολιτικό προσωπικό, ενώ οι ένοπλες δυνάμεις θα διαδραματίσουν και πάλι υποστηρικτικό ρόλο. Αυτός είναι ένας από τους λόγους της αποτυχίας που οδήγησε τους αμερικανούς να αποχωρήσουν από το Ιράκ και το Αφγανιστάν.. Απλά είχαν έλλειψη χερσαίων δυνάμεων.
Οι οικονομικές πιέσεις, στρατιώτες με υπερσύγχρονο εξοπλισμό που όμως δεν φορούν εθνόσημα, επιβολή κυρώσεων, προπαγάνδα, κυβερνοπόλεμος, κατασκοπεία. Αυτά είναι, όπως όλα δείχνουν, η νέα μορφή που έχουν οι συγκρούσεις σε μεγάλο μέρος του πλανήτη, όπως τουλάχιστον φαίνεται από τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Το ΝΑΤΟ ονομάζει αυτό το νέο φαινόμενο «υβριδικό πόλεμο» και θεωρεί ότι κύριος εκφραστής αυτού του είδους πολέμου είναι η Ρωσία.
Πλέον, μετά το παράδειγμα της Ουκρανίας υπάρχουν ανησυχίες ότι μπορεί να αρχίσουν να εφαρμόζονται ανάλογες πρακτικές σε χώρες που βρίσκονται ακόμη πιο κοντά στη Δύση, ιδιαίτερα στην Ανατολική Ευρώπη και στη Βαλτική. Παράδειγμα γι αυτό αποτελεί η Βουλγαρία, όπου πρόσφατα ο ρωσικός κολοσσός Gazprom απαίτησε να περάσουν νέοι ενεργειακοί νόμοι στη χώρα. Η Ρωσία, επίσης, κρατά σκληρή στάση σε θέματα εμπορίου με τη Λιθουανία, η οποία βρίσκεται σε στρατηγική θέση.
Εμείς στο Pentapostagma.gr πιστεύουμε ότι ο νέος παγκόσμιος πόλεμος έχει αρχίσει και τον ονομάζουν υβριδικό…
pentapostagma.gr
