αφορούσε μόνον τον τόπο καταγωγής μου.
Γράφειο ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός
για το Πολεμικό Ημερολόγιο
Όταν όμως μέσα σε μια ημέρα λαμβάνει τρία διαφορετικά email που σου αναφέρουν άσχετοι μεταξύ τους άνθρωποι, που τους χωρίζει μια θάλασσα και εκατοντάδες ναυτικά μίλια απόσταση, το ίδιο πράγμα, τότε αποκτά ιδιαίτερη σημασία.
Όπως λοιπόν με ενημέρωσαν φίλοι και πρώην συμμαθητές μου, ομάδες πατριωτών κάθε ηλικίας βλέποντας την προκλητικότητα των τούρκων, που μέρα μεσημέρι κάνουν εικονικές προσβολές - βομβαρδισμούς σε πόλεις όπως η Μυτιλήνη, σηκώνοντας τους κυριολεκτικά στο πόδι, δεν μπορούσαν άλλο να μείνουν με τα χέρια σταυρωμένα.
΄Όλες αυτές τις μέρες που η τουρκική προκλητικότητα έχει χτυπήσει κόκκινο, οι άνθρωποι αυτοί απευθύνθηκαν στην λεγόμενη κρατική μηχανή, επισημαίνοντας της ότι οχυρά και πολυβολία και χαρακώματα είναι σε αθλία κατάσταση, ουσιαστικά έχουν μετατραπεί σε δημόσια ουρητήρια, τα χαρακώματα έχουν απλά εξαφανισθεί με τις γεωλογικές μεταβολές που προκαλούν οι βροχοπτώσεις, αφού ουσιαστικά είναι αφημένα στην τύχη τους από το 1996 που αποφάσισαν σε ένα βράδυ, όπως όπως να τα επισκευάσουν.
Όπως πάντα βρήκαν τοίχο, έτσι πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και σιγά σιγά, ένα ένα άρχισαν να τα καθαρίζουν... ΑΧΡΕΙΑΣΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ...
