επιστήμονες βρήκαν την αιτία θανάτου για 200 ανθρώπους
Το 1942 ένας δασοφύλακας στην περιοχή Ρούπκουντ (Roopkund) της Ινδίας, έκανε μια τρομερή ανακάλυψη. Πέντε χιλιάδες μέτρα πάνω από τη θάλασσα, στον πάτο μιας μικρής κοιλάδας, υπήρχε μια παγωμένη λίμνη, γεμάτη σκελετούς.
Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, ο πάγος έλιωσε και φανέρωσε περισσότερα υπολείμματα σκελετών που επέπλεαν στο νερό ή βρίσκονταν στην άκρη της λίμνης. Αμέσως κρίθηκε επιβεβλημένη η αναγνώριση των θυμάτων.
Εν μέσω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλοί έκαναν λόγο για Ιάπωνες στρατιώτες που στην προσπάθεια τους να περάσουν από τα Ιμαλάια βρήκαν τραγικό θάνατο.
Η Αγγλία για να μην κατηγορηθεί και να αποφύγει επικείμενη επίθεση από την Ιαπωνία, επέβαλε να γίνει άμεση αναγνώριση των σκελετών.
Η έρευνα περιέπλεξε την υπόθεση
Από τις εξετάσεις που έγινε εξακριβώθηκε ότι οι σκελετοί που βρέθηκαν χρονολογούνταν πολύ πιο πριν από το 1940.
Υπήρχαν περισσότεροι από 200 σκελετοί μέσα και γύρω από τη λίμνη και ίσως αρκετοί βρίσκονταν στα βάθη της λίμνης, που ξεπερνούσε τα 2,5 μέτρα, αλλά και κάτω από το έδαφος.
Οι χαμηλές θερμοκρασίες και η ξηρότητα στον αέρα είχαν διατηρήσει κάποια κομμάτια σάρκας στα σώματα, νύχια αλλά και μέρη από το τριχωτό της κεφαλής.
Παράλληλα ανακαλύφθηκαν κομμάτια από ξύλινα αντικείμενα, σιδερένιες αιχμές, παντόφλες και κοσμήματα.
Τίποτα βέβαια από τα σκελετικά υπολείμματα και τα ευρήματα δεν αποκάλυπτε την προέλευση των ανθρώπων ή την αιτία θανάτου τους.
Μύθοι και αλήθειες
Ένας τοπικός μύθος βοήθησε να πέσει φως στην υπόθεση και να γίνει η ταυτοποίηση των υπολειμμάτων.
Σύμφωνα λοιπόν με τον θρύλο, ο Ράχα Τζαστχαβάλ, ο βασιλιάς του Κανάουχ, ταξίδευε μαζί με την έγκυο γυναίκα του, Ράνι Μπαλάμπα. Συνοδεύονταν από υπηρέτες, ένα χορευτικό συγκρότημα και άλλους περαστικούς, καθώς πήγαιναν στο ιερό Νάντα Ντεβί, για ένα προσκύνημα που γινόταν κάθε δώδεκα χρόνια.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους έγινε ισχυρή χαλαζόπτωση, με το χαλάζι να έχει μέγεθος μεγάλης πέτρας.
Στην προσπάθεια των ταξιδευτών να βρουν καταφύγιο, έχασαν τη ζωή τους κοντά στην λίμνη στο Ρούπγουντ των ινδικών Ιμαλάϊων.
Επιπλέον, ανάμεσα στις γυναίκες των Ιμαλάϊων υπάρχει ένα παραδοσιακό τραγούδι από τα αρχαία χρόνια.
Οι στίχοι του αναφέρονται σε μια θεά που εξοργίστηκε με τους ξένους που καταπατούσαν το ιερό βουνό και για να τους σκοτώσει τους έριχνε χαλαζόκοκκους «σκληρούς όπως ο σίδηρος».
Εκεί που βρίσκεται η αλήθεια
Το 2004 επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης συνέλεξαν δείγμα από τα σκελετικά απομεινάρια και με ραδιοχρονολόγηση κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα πτώματα χρονολογούνταν γύρω στο 850 μ.Χ.
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα που βρέθηκαν δίπλα στους σκελετούς και η απουσία ενός κοντινού οικισμού, τους οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι ίσως πρόκειται για μια ομάδα ταξιδιωτών.
Ο λόγος που ταξίδευαν παραμένει άγνωστος, το πιθανότερο όμως να ήταν ένα θρησκευτικό προσκύνημα.
Εννέα χρόνια αργότερα, μια ομάδα ερευνητών, αρχαιολόγων και ανθρωπολόγων ανακάλυψαν και την αιτία θανάτου των ταξιδιωτών.
Ισχυρή χαλαζόπτωση, με χαλαζόκοκκους στο μέγεθος μιας μπάλας του κρίκετ (περίπου 23 εκατοστά η περίμετρος) ήταν η αιτία που πέθαναν ακαριαία περισσότεροι από 200 άνθρωποι.
Η «λίμνη των σκελετών» τον Αύγουστον του 2014. Ολοένα και περισσότεροι επισκέπτες βλέπουν το παράξενο θέαμα. Έχουν όμως τη συνήθεια να παίρνουν μαζί τους και σκελετικά υπολείμματα από την λίμνη, που χρειάζεται πλέον να προστατευτεί νομικά
Νομική διασφάλιση του φυσικού αξιοθέατου
Σήμερα, η «λίμνη των σκελετών» τους θερινούς κυρίως μήνες γεμίζει από περίεργους ταξιδιώτες που επιθυμούν να δουν το παράξενο φαινόμενο με τους σκελετούς που βρίσκονται παραλίμνια αλλά και στον πάτο της λίμνης Ρούπκουντ.
Όλο και περισσότεροι επισκέπτες της περιοχής συνηθίζουν να παίρνουν μαζί τους απομεινάρια και αντικείμενα από τους σκελετούς.
Άμεσα επομένως χρειάζεται να θεσπιστεί μία νομοθεσία που να θέσει την περιοχή υπό προστασία, ώστε να αποφευχθεί μια επικείμενη καταστροφή από την ανθρώπινη επέμβαση.
Πηγή: mixanitouxronou.gr
