Η αφθονία της βλακείας στην κοινωνία μας περισσεύει!!

Αν οι πολιτικοί είχαν το μυαλό που χρειάζεται για να καταλάβουν ή καλύτερα την θέληση  να..
αντισταθούν αντί να είναι πρόθυμοι και υποταγμένοι  στις συγκεκριμένες  επιταγές των προϊσταμένων τους, που σε κάθε περίπτωση εναντιώνονται στα συμφέροντα του Ελληνικού λαού,σίγουρα δεν θα είχαμε περάσει αυτά που περάσαμε και περνάμε.
 Ο πολιτικός όπως και να το κάνεις το έχει ήδη αποδείξει περίρτανα και ο ίδιος με τις τόσες πλουσιοπάροχες νομθετικές διατάξεις που είναι όλες φυσικά προς το συμφέρον του, είναι φύσει άπληστος και, σαν να μην έφτανε αυτό, εξωθείται από τα συμβαίνοντα γύρω του να γίνει ακόμη περισσότερο.
Τι κι αν καίγεται το σύμπαν γύρω του χαμπάρι δεν παίρνει αφού τα δικά του κεκτημένα όπως και να το κάνεις δεν έχουν θιχτεί στο ελάχιστο.
Η κρίση δεν τους έχει αγγίξει στο καθόλου και πως να τους αγγίξει άλλωστε αφού την έχουν φορτώσει στις πλάτες μας.
Το κακό με όλους εμάς είναι ότι δεν κάναμε την ευφυή κίνηση και πέσαμε στη γνωστή παγίδα, που ευαγγελίζεται την πύλη της ευημερίας ανοιχτή για τους έξυπνους και κλειστή για τους βλάκες.
 Και επειδή σχεδόν όλοι θεωρήσαμε ότι ανήκουμε στην πρώτη  κατηγορία, είδαμε το τυρί ,αλλά δεν είδαμε την φάκα.
Δυστυχώς, όχι μόνο οι αμαθείς, που είναι φυσικό, αλλά και πολλοί μορφωμένοι, που είναι αφύσικο, ανάγουν σε ιδανικό τους την δήθεν ευημερία που δεν σταμάτησαν από την μεταπολίτευση και μετά,(αυτό το έκτρωμα της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας, που ο Ιστορικός του μέλλοντος και όχι ο εφήμερος εντεταλμένος Ιστορικός, γιατί δυστυχώς έχουμε και αυτον) με κάθε τρόπο και κυρίως με κάθε μέσο,αφού έχουν φροντίσει όχι μόνο να τα έχουν αποκλειστικά στη διάθεση τους αλλά και να μας στέλνουν τον λογαριασμό για τα φερέφωνα τους τα γνωστά παπαγαλάκια του συστήματος  που είναι όπως νομίζουν μεταξωτών οπσθίων, αφού αμοίβονται με το ανάλογο τίμημα και  φυσικά με την απαιτούμενη ανοχή μας που δυστυχώς τους τη παρέχουμε.

Και εμείς τι κάναμε και τι θα κάνουμε για όλα αυτά;
Πολλές φορές συναντούμε ανθρώπους, οι οποίοι θεωρούν ότι η βασική τους πεποίθηση για ένα πολιτικό ηγέτη είναι τόσο ισχυρή που μετατρέπεται σε απόλυτη γνώση και κρίση γι’ αυτόν και τον κατατάσουν στην ίδια κατηγορία με τον Πάπα που κατέχει το αλάθητο. Ακόμη και όταν τους παρουσιάζονται στοιχεία τα οποία  ανατρέπουν  αυτήν την πεποίθηση, τα  στοιχεία αυτά τούς προκαλούν δυσαρέσκεια, όσο ισχυρά  και να είναι δεν τα αποδέχονται,και είναι εκ προοιμίου απορριπτέα.
Δεν διστάζουν προκειμένου να υπερσπιστούν τον αυτοεγκλωβισμό της σκέψης τους,να φορτώσουν στις πλάτες των υπολοίπων ένα κοινοβουλευτικό θίασο, με κάθε λογής τσαρνατάλους, καιροσκόπους, ανεπάγγελτους, περιφερώμενους (ιδεολόγους)ανάλογα με τη παράταξη που έχουν ταχθεί, και τέλος με το νεοπολιτευτικό όρο που τελευταία δικαία τους απονεμήθηκε  πολιτικά σούργελα.
Εκεί που τα πιστεύω τους  θα έπρεπε να ήταν το βασικό στήριγμα για την ανεξαρτησία τους, μετατρέπονται σε βασικό στήριγμα της εξάρτησής από το σάπιο πολιτικό σύστημα με συνέπεια να διακατέχονται από έναν μονίμο  φόβο έναντι της ορθολογικής αλήθειας, διότι η αλήθεια ανατρέπει τις ψευδαισθήσεις τους. Έτσι βιώνουν μία κατάσταση σύμφωνα με την οποία η πραγματικότητα αντιφάσκει με τις βασικές πεποιθήσεις μέσω των οποίων κατανοούν το πολιτικό τους περιβάλλον αλλά και την πολιτική εν γένει.
Τελικά μήπως ο αντικατοπρισμός της εικόνας που βλέπουμε στον καθρέπτη όταν κοιτάμε τον εαυτό μας σε σχέση με τις μεταπολιτευτικές μας επιλογές αντιστοιχεί πλήρως στην πραγματικότητα, και είναι το επακόλουθο αποτέλεμα των επιλογών μας; 
Έχουμε την τόλμη στις επερχόμενες εκλογές να κάνουμε την υπέρβαση και να νικήσουμε τις φοβίες μας;
Μήπως τελικά ακολουθώντας το ατομικό συμφέρον χάσουμε το κοινό το οποίο είναι και η πραγματική μας ασπίδα, και ενώ το ξέρουμε αρνούμαστε πεισματικά να το εφαρμόσουμε;
Μέχρι τώρα η αφθονία της βλακείας περίσσευε, και όπως έλεγαν και οι Αρχαίοι μας "το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού εστί"

Ίδωμεν...