ΕΘΝΙΚΗ ΘΩΡΑΚΙΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΩΜΟΤΩΝ
Η δημιουργία ενός Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας το οποίο θα στελεχώνεται από τεχνοκράτες της σύγχρονης τεχνολογίας (πληροφορική, internet), εξειδικευμένους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, διπλωμάτες και ειδικούς επιστήμονες Στρατηγικών Σπουδών. Επέστη ο χρόνος να αντιληφθούμε στην πράξη, την ιλλιγγιωδώς εναλλασσομένη δυναμική των διεθνών ιστορικών δρώμενων και των κρισίμων στιγμών, που διαβαίνει η ανθρωπότητα και ιδίως να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε τις ιστορικές και εθνολογικές μας παρακαταθήκες. Ο προσδιορισμός της ψυχολογίας του λαού μας, αλλά επίσης και η γνώση των απόψεων της διεθνούς επικρατούσης παγκοσμιοποιητικής φιλοσοφίας, από πλευράς των ηγεσιών, αποτελούν τους πλέον καθοριστικούς παράγοντες, για την Σχεδίαση μιας σφαιρικής Γενικής Στρατηγικής. Έχουμε εισέλθει σε μία πολύ επικίνδυνη εποχή των λεγομένων «ασύμμετρων» απειλών, όπου η εδραιωμένη πεποίθηση για την ύπαρξη Εθνικής Ασφαλείας, απαιτείται Συγκροτημένος και Συντονισμένος Κρατικός Σχεδιασμός όλων των συναρμοδίων και συναφών
Ο πρωθυπουργός οφείλει και υποχρεούται να λειτουργήσει ως Εθνικός Κυβερνήτης εναντίον
των διεθνών χαλκείων των συνωμοτών και των υποκαταστάτων αυτών Δ.Ν.Τ., Ευρ. Ένωσης και λοιπών οικονομικών δολοφόνων και εκβιαστών.
ΗΛΙΑ Α. ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΟΛΟΓΟΥ – ΑΝΑΛΥΤΟΥ
ΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΥΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΘΝΙΚΗ ΘΩΡΑΚΙΣΗ. Η Εθνική Στρατηγική για όλα τα πεπολιτισμένα εθνικά κράτη, είναι το βασικό όργανο (θεσμικό) το οποίο αποτελεί ένα ευρύ σχεδιασμό διαθέσεως μέσων και πόρων, για την επίτευξη όλων ή μερικών τεθέντων και προκαθορισθέντων στόχων. Αυτό το απολύτως απαραίτητο όργανο, όπως είναι γνωστό δεν διαθέτει η χώρα μας, ουδέποτε διέθετε και ουδέποτε συνολικά σχεδίασε και έθεσε σε εφαρμογή. Σήμερα με τα πολλαπλά εθνολογικά – ιστορικά – πολιτιστικά και άλλα συναφή προβλήματα που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας στον διεθνή χώρο, εν όψει της Σιωνιστικής Παγκοσμιοποίησης, των σχεδιαστών της Διεθνούς Πολιτικής, όπως o «γνωστός» και μη εξαιρετέος Σαμουήλ Χάντιγκτον, όπως επίσης και ο γνωστός διαπλεκόμενος με όλα τα ‘διεθνή’ κέντρα Εξουσίας, της προπαγάνδας και παραπληροφορήσεως και Διευθυντής της Τριμερούς Επιτροπής και πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας επί προεδρίας Κάρτερ, Μπρεζίνσκυ. Εμείς όλοι εμείς καθεύδουμε. Η επικρατούσα καθολική αντίληψη, για την μη ύπαρξη οργάνων Στρατηγικού Σχεδιασμού για την αντιμετώπιση των υψίστων εθνικών θεμάτων και εθνικής ασφαλείας, καθιστά ανήσυχο τον Έλληνα πολίτη. Αποτελεί απαράδεκτη έλλειψη στοιχειώδους πολιτικής ψυχολογίας, στις διεθνείς σχέσεις της χώρας, από όλες τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες. Κατόπιν αυτών των επιγραμματικών διαπιστώσεων και εν όψει όλων των νέων απειλών που αντιμετωπίζουμε σήμερα, όπως το διεθνικό οργανωμένο έγκλημα, τις ‘επιστημονικές’ τρομοκρατικές ενέργειες, μη αποκλειομένων ακόμη και την χρησιμοποίηση βιολογικών ή και χημικών ουσιών, την ολοσχερώς ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση και τόσες άλλες απειλές επιβάλλεται η άμεση λειτουργία θεσμική και οργανωτική ενίσχυση του μηχανισμού Εθνικής Ασφαλείας και αντιμετωπίσεως εκτάκτων καταστάσεων και χειρισμούς κρίσεων.
Υπηρεσιών του κρατικού μηχανισμού. Κρίνεται σκόπιμο η Δημιουργία μιας Κεντρικής Γενικής Διεύθυνσης Εθνικής Ασφαλείας, η οποία θα συντονίζει και θα συγκεντρώνει όλες τις Στρατηγικές πληροφορίες, τις οποίες και θα θέτει υπόψη, στο προαναφερόμενο «ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ». Ασφαλώς πέραν του αυτονοήτου που επιβάλλεται σε κάθε συγκροτημένο και συντεταγμένο κράτος να διαθέτει ασφαλιστικές δικλείδες για την περιφρούρηση του, σήμερα ο κόσμος βρίσκεται σε μία καμπή εξελίξεων και σαρωτικών ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΩΝ. Οι πρώτες αυτές ενδείξεις έχουν αρχίσει να διαφαίνονται στο διεθνή ορίζοντα. Οι μετακινήσεις των λαών, από φτωχότερα σε πιο ευημερούντα κράτη δημιουργεί ποικίλους κοινωνικούς και οικονομικούς μετασχηματισμούς, με αναπότρεπτους φυσικά αντίστοιχους αρνητικούς κλυδωνισμούς. Με αφετηρία τα παραπάνω διεθνή δεδομένα, είναι φυσικό τα κράτη – έθνη με ιστορική διαδρομή και δική τους εθνική ταυτότητα και ιδιοσυστασία να διακατέχονται από βαθιά αισθήματα φόβου και ανασφάλειας. Όπως άλλωστε προβλέπουν οι διεθνείς οργανισμοί – άσχετα αν για όλα αυτά ευθύνονται κυρίως οι ίδιοι, καθότι αποτελούν όργανα των διεθνών τραπεζιτών και υστερόβουλους φορείς και εντολοδόχους της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ – τα επόμενα χρόνια στο διεθνή χώρο οι καταστάσεις που θα κυριαρχήσουν θα είναι οι κάτωθι: Τρομοκρατικές πράξεις, Πολιτική και Οικονομική Κατασκοπεία, Κοινωνική Βία, Ψυχολογικές Επιχειρήσεις και Πολιτική Προπαγάνδα. Η άσκηση δραστηριοτήτων προπαγάνδας και ψυχολογικού πολέμου, χρησιμοποιείται σαφώς α) είτε για τη δημιουργία φιλικών και συμμαχικών δεσμών μεταξύ κρατών με κοινά Στρατηγικά – Πολιτικά και Οικονομικά Συμφέροντα, β) είτε αντίστροφα από διάφορα κράτη που προσπαθούν με δόλιες και ύπουλες μεθόδους, όπως διδάσκει η προπαγάνδα, να αντιστρέψουν και να υποδουλώσουν την σκέψη και τη λογική της κοινής γνώμης άλλων κρατών, που είναι ή θεωρούνται εχθρικά προς αυτά τα οποία την ασκούν και την εκπέμπουν.
Δηλαδή με άλλους λόγους έχουμε μια ουσιαστική επαναφορά ενός ακήρυχτου Διεθνούς «Ψυχρού Πολέμου» με αβέβαιη μελλοντική πορεία και ασφαλώς αβέβαια αποτελέσματα.
Η επιστημονικά σχεδιασμένη διεθνής προπαγάνδα παραπληροφόρησης, φασιστικού σκοταδισμού και σατανικών σεναρίων καθυποτάξεως και υποδουλώσεως όλων των λαών και εθνών – με δεδομένη την πολιτική, οικονομική και επικοινωνιακή εξουσία που διαθέτουν, σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά κυρίως και με τους πολιτικούς ηγέτες τους, αργυρώνητους και μη, στο διεθνές στερέωμα – έχουν ως αποκλειστικό στόχο την ολοκληρωτική Άλωση των Εθνών και την οικονομική εκμετάλλευση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών που διαθέτει ολόκληρος ο πλανήτης. Τρεις επισημάνσεις του Θουκυδίδη αξίζουν ιδιαίτερης αξίας – άγνωστες βέβαια, στους ηγήτορες της ενδοτικότητας και αβελτηρίας, που δυστυχώς μας κυβερνούν καθ’ ό,τι διατηρούν στο ακέραιο την διαχρονική τους ισχύ για την διακυβέρνηση του κράτους, αλλά και γενικότερα για τις διεθνείς σχέσεις. Πρώτον: Το κράτος που ενδίδει συνεχώς, έστω και σε ασήμαντα πράγματα, θα υφίσταται συνεχώς πιέσεις για περισσότερες υποχωρήσεις. Δεύτερον: Ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από τα ίδια ημών σφάλματα και όχι από τα σχέδια των εχθρών. Και τρίτον: Όσο πιο πρόθυμο ένα κράτος ψυχολογικά φαίνεται ότι διάκειται στον πόλεμο, τόσο αποδυναμώνει τις ορέξεις του αντιπάλου για την διεξαγωγή του. Κατά συνέπεια, ο Θουκυδίδης, θεωρούσε το Κράτος – Έθνος, ως τον κύριο παράγοντα, με ισχύ και ασφάλεια, σε ένα αναρχούμενο, όπως σήμερα, διεθνή περίγυρο. Η ισχύς κατά τον Θουκυδίδη είναι η συνισταμένη όλων των εθνικών στοιχείων, ενός λαού, που μπορεί να δημιουργήσει δέος σε κάθε αντίπαλο και αυτό, βεβαίως, με τη σημερινή ορολογία να λειτουργήσει ως παράγων αποτροπής οποιασδήποτε έξωθεν επιβουλής. Ο πυρήνας ΕΘΝΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ, αποτελεί την συνισταμένη, όλων των δυναμικών σταθερών αυτής της χώρας.