τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Μαζί με τα ΜΜΕ τον «χορό» των προβληματισμών και κάθε είδους απόψεων αποφάσισαν να «σύρουν» και οι πολιτικοί της Ελλάδας.
Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ
Αν και κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει αγγίξει το θέμα της λαθρομετανάστευσης και δεν έχει τοποθετηθεί στο σύνολο των προβλημάτων –εθνικών επιπτώσεων- που προκύπτουν από την αθρόα είσοδο (η Ελλάδα έχει καταστεί πλέον «χοάνη») λαθρομεταναστών, αξιοπρόσεκτο είναι το ότι κανείς –κυριολεκτικά- δεν ασχολείται με την ιδιαιτερότητα της τεράστιας αύξησης των λαθραία εισερχομένων (τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ιταλία)…
Η εύκολη απάντηση για την ποσοτική αύξηση των λαθρομεταναστών είναι ο… πόλεμος στην Μέση Ανατολή (Συρία, Ιράκ) και η τραγική κατάσταση στην Βόρεια Αφρική. Κι ενώ όλοι σχεδόν συμφωνούν στην αφορμή, κανείς δεν τολμά να αγγίξει την αιτία, η οποία είχε δημοσιοποιηθεί προ μηνός, περίπου, από το σύνολο των ΜΜΕ του πλανήτη. Κανείς δεν θέλει να «θυμηθεί» τις ευθείες απειλές των τζιχαντιστών για εισβολή στην Ευρώπη.
Κι επειδή οι τζιχαντιστές (πέρα από το ότι έχουν συμπεριφορά κτηνανθρώπων) δεν είναι ούτε δειλοί, αλλά ούτε και ηλίθιοι (όπως το σύνολο σχεδόν των ηγετών και ιδιαίτερα αυτών της Ευρώπης), όχι μόνο προανήγγειλαν αλλά και -εκ των αποτελεσμάτων- εκτέλεσαν αυτή τους την απειλή απόβασης και εισβολής τους στην Ευρώπη.
Πόσο τυχαίο είναι άραγε το ότι η πλειονότητα των οποίων είναι νεαροί υγιείς άνδρες σε ηλικίες μεταξύ 18 και 35 χρόνων (με ότι αυτό σημαίνει για την σωματική τους ικανότητα…), οι οποίοι ενδεχομένως έχουν και στρατιωτική εκπαίδευση;
Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν υπάρχουν τζιχαντιστές μεταξύ των μετακινούμενων «προσφύγων» – λαθρομεταναστών, τη στιγμή που η είσοδος και η καταγραφή τους στην χώρα γίνεται με βάση δήλωσή τους χωρίς περαιτέρω στοιχεία (σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν αναγνωρίζουν επί του χάρτη της χώρα προέλευσής τους!);
Πόσο συμπτωματική μπορεί να είναι η χρονική συγκυρία αύξησης της λαθρομετανάστευσης μετά την ευθεία προειδοποίηση – απειλή των τζιχαντιστών;
Η αλήθεια, όσο πικρή και αν είναι, πρέπει να αντιμετωπιστεί. Και τα ημίμετρα δεν αποτελούν τρόπο αντιμετώπισης. Εάν δεν ληφθούν επαρκή μέτρα πρόληψης – προειδοποίησης των εισερχομένων ομάδων λαθρομεταναστών (ηλεκτρονικά συστήματα έγκαιρης ειδοποίησης υπάρχουν ήδη και δεν χρησιμοποιούνται), εάν δεν προχωρήσει η Ελλάδα σαν χώρα σε κλείσιμο των συνόρων με την Τουρκία (από όπου και εισέρχονται οι λαθρομετανάστες) ή δεν απαιτήσουμε σκληρά ευρωπαϊκά οικονομικά μέτρα κατά της Τουρκίας που υποθάλπει αλλά και αποκομίζει κέρδη από την λαθρομετανάστευση, εάν δηλαδή δεν αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στην ρίζα του (ή αποτελεσματικά επί των συνόρων μας), τότε σιωπηλά αποδεχόμαστε την εισβολή των τζιχαντιστών στην χώρα μας και γινόμαστε συμμέτοχοι μιάς σιωπηλής αλλά ραγδαίας μεταβολής των εθνικών χαρακτηριστικών της Ελλάδας και ταυτόχρονα αποδεχόμαστε την μετατροπή της χώρας μας σε στρατηγικό χώρο – ορμητήριο των φονταμενταλιστών ισλαμιστών τζιχαντιστών.
Αυτό θέλουμε πραγματικά για την πατρίδα μας; Αυτό επιδιώκουν και οι σημερινοί κυβερνώντες; Εάν ναι, τότε είμαστε άξιοι των επιλογών μας. Εάν όχι, τότε πρέπει να καταλάβουμε ως χώρα πως δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε με φοβικότητα, ιδεοληψίες και άλλα φληναφήματα έναν κίνδυνο που δεν είναι ορατός, δεν έχει χτυπήσει την πόρτα μας, αλλά βρίσκεται πια μέσα στο «σπίτι» μας, μέσα στην πατρίδα μας.
Οι τζιχαντιστές, όσο και αν θέλουμε να τους βλέπουμε σαν υπανθρώπους, έχουν σχέδια επίθεσης, εισβολής και κατάκτησή μας (το έχουνε αποτυπώσει και σε χάρτη) και σύμφωνα με δημοσιεύματα, δύο από αυτούς συνελήφθησαν προ ημερών στην Αθήνα μετά από έφοδο της Αστυνομίας στην Πρυτανεία! Εμείς, τι σχέδια άμυνας και υπεράσπισης της χώρας και των κατοίκων έχουμε;
Η απόβαση – εισβολή ξεκίνησε πριν από χρόνια και εξυπηρετούσε σκοπούς της γείτονος Τουρκίας και οι τότε κυβερνώντες παρέμειναν απαθείς. Σήμερα κορυφώνεται με πολλαπλάσιους κινδύνους και εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς, στα πλαίσια ενός πολέμου του Ισλάμ προς τη Δύση.
Είτε θέλουμε να το αποδεχτούμε είτε όχι, είμαστε οι βουβοί μάρτυρες και αποδέκτες ενός εν εξελίξει πολέμου. Αν δεν αποφασίσουμε να το αντιμετωπίσουμε, ελπίζοντας στην Ευρώπη ή σε άλλα «ξανθά γένη», θα είμαστε και οι τελευταίοι κάτοικοι μιας πατρίδας που κάποτε λεγόταν Ελλάδα και θα αποτελέσουμε αντικείμενο έρευνας ιστορικών και ψυχολόγων για το πώς επιτρέψαμε, ως λαός, την εξαφάνισή μας…
Η διαφορά μεταξύ του τι θα θέλαμε και του τι συμβαίνει στο θέμα της λαθρομετανάστευσης, είναι τεράστια. Όσο πιο γρήγορα την αντιληφθούμε, τόσο καλύτερα για εμάς… Αν και ο χρόνος για «πειραματισμούς» έχει πια τελειώσει… Κάποιοι μέχρι και σήμερα επιμένουν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους απέναντι στην αδυσώπητη πραγματικότητα και πιστεύουν ότι έτσι θα αποφύγουν την προσωπική τους ισοπέδωσή από αυτήν, αδιαφορώντας για τη χώρα…
Στο σημείο που βρισκόμαστε δεν μπορούν πλέον να παίρνονται πολιτικές αποφάσεις για τέτοιου είδους θέματα. Απαιτούνται εθνικές αποφάσεις με ποινικές ευθύνες και με κατηγορία την «εσχάτη προδοσία»…
