MENU

Ζητείται Ελπίδα

Μετά από 5 χρόνια Μνημονίων, το 50% των Ελλήνων πήγε για καφέ και απείχε από τις εκλογές, αφού, προφανώς, δεν θεωρεί τις εκλογές κάτι τόσο σοβαρό,
όσο σοβαρό είναι να πιει φρέντο, ακούγοντας Ζήνα και Νίνο, ή να δει μπάλα.
Η πλειοψηφία του άλλου 50% που πήγε να ψηφίσει στο προτεκτοράτο, έστειλε στη Βουλή 8 κόμματα.
Τα έξι έχουν ψηφίσει Μνημόνιο…
Από αυτά τα έξι, τα δυο κατέστρεψαν τη χώρα 40 χρόνια, τα άλλα δυο κυβέρνησαν επτά μήνες, πήγαν στους δανειστές χωρίς εναλλακτική και, αφού το παίζανε επαναστάτες, στο τέλος ταπεινώθηκαν , ενώ Ποτάμι και Ένωση Φραπέδων -του άλλοτε τρελού και νυν «σοβαρού», αφού υποστηρίζει το Ευρώ, Λεβέντη-, είναι τα «στηρίγματα», καθώς όσο πιο πολλοί Μνημονιακοί στη Βουλή, τόσο το καλύτερο για το σύστημα.
Σε ό,τι αφορά τα δυο μοναδικά στη Βουλή κόμματα που είναι εναντίον του Μνημονίου, το ένα είναι μια παρέα δολοφόνων, μπράβων και ναζιστών -πράγματα που προφανώς ο Έλληνας τα θεωρεί δευτερεύοντα-, ενώ το άλλο πιστεύει πως πρέπει οι εργάτες να μαζευτούν στο Σύνταγμα και να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, κάνοντας επανάσταση με όπλα, ώστε να κυβερνάει χωρίς Εκλογές το Κομμουνιστικό Κόμμα, όπως γινόταν παλιά στην Σοβιετική Ένωση και σε άλλες χώρες.
Δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν μια τόσο τραγική Βουλή δίχως Ελπίδα, και αυτό είναι ένας θρίαμβος τόσο των δανειστών-εκβιαστών, όσο και των ΜΜΕ που από το πρωί μέχρι το βράδυ κάνουνε πλύση εγκεφάλου υπέρ των Μνημονίων και του Ευρώ…
Οι δανειστές και οι ολιγάρχες πέτυχαν μια ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΝΙΚΗ, ΑΝΕΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ.
Δεν ξέρω αν φταίει ο κόσμος, αν φταίνε τα ΜΜΕ που του κάνουνε πλύση εγκεφάλου υπέρ μιας κατεύθυνσης, ή αν φταίνε και τα δυο μαζί.
Ίσως και εγώ που κάνω εμετό όταν ακούω Πάολα, αν από το πρωί μέχρι το βράδυ όλα τα κανάλια, οι καφετέριες και τα ραδιόφωνα παίζανε Πάολα, μπορεί στο τέλος να αγόραζα το cd της.
Δεν ξέρω τελικά τι γίνεται.
Αυτό που ξέρω είναι ότι όποιος έχει την δυνατότητα να φύγει από την Χώρα , ας τρέξει από τώρα να βγάλει εισιτήριο.
Νομίζω ότι πιάσαμε πλέον πάτο και κατεβάσαμε ρολά.
Θέλω τέλος να συγχαρώ τον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο ψήφισα τον Γενάρη, καθώς παίζει στα δάχτυλα τον ελληνικό λαό.
Πήρε τις εκλογές του Γενάρη υποσχόμενος κατάργηση του Μνημονίου εντός Ευρώ, πήρε το Δημοψήφισμα τον Ιούλη,
μετέτρεψε το «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ» υπογράφοντας Μνημόνιο, και τώρα τον Σεπτέμβρη ξανάκανε εκλογές, ζητώντας να εφαρμόσει το Μνημόνιο 3, και τις πήρε δίχως να χάσει ούτε 1% από το ποσοστό του Γενάρη.
Κρατώ για το τέλος, τα λόγια που μου είπε ο καλός φίλος από Γερμανία Ioannis Melanitis .
«Απλά πρέπει να δούμε την πραγματικότητα.
Κι εγώ έχω παραλύσει, κι ας είμαι αλλού.
Η ελπίδα δεν εξανεμίζεται με ένα εκλογικό αποτέλεσμα.
Η ελπίδα είναι μέσα σε κάθε έναν.
Εμείς. Να θυμάσαι αυτή τη λέξη».

pitsirikos