Στις αρχές Ιανουαρίου θα βρίσκεται και πάλι στα γερμανικά βιβλιοπωλεία το απαγορευμένο από το 1945 βιβλίο του Χίτλερ. Ιστορικοί από το Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας του Μονάχου επεξεργάστηκαν τη νέα κριτική έκδοση.
Σύμφωνα με την Deutsche Welle, «ο Αγών μου» είναι “το γερμανικό bestseller που δεν έχει διαβάσει κανείς”, αν και δεν υπάρχει Γερμανός που να μην το γνωρίζει. Πρόκειται για το διασημότερο βιβλίο της εποχής του ναζισμού, το οποίο ο Χίτλερ έγραψε το 1924 ενώ βρισκόταν στη φυλακή του Λάντσμπεργκ και ολοκλήρωσε μετά την αποφυλάκισή του ένα χρόνο αργότερα. Στον πρώτο τόμο του έργου, ο οποίος εκδόθηκε το 1925, ο Χίτλερ παραθέτει αυτοβιογραφικές πληροφορίες καθώς και στοιχεία για την ίδρυση του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος το 1918. Στον δεύτερο τόμο, δημοσιευμένο το 1926, ο μετέπειτα δικτάτορας της Γερμανίας διατυπώνει το πολιτικό του πρόγραμμα και διακηρύσσει το αντισημιτικό του μένος.
Μέχρι σήμερα τα πνευματικά δικαιώματα του βιβλίου ανήκαν στο υπουργείο Οικονομικών της Βαυαρίας, το οποίο είχε απαγορεύσει την επανέκδοσή του από το 1945. Ωστόσο, σύμφωνα με τον διεθνή νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων, ο περιορισμός αίρεται εβδομήντα χρόνια μετά τον θάνατο του συγγραφέα.
«Ο Αγών μου» δεν αποτέλεσε αρχικά ιδιαίτερα δημοφιλές βιβλίο. Εκείνο που συνέβαλε στη διάδοσή του ήταν η φθηνή «λαϊκή έκδοση» του 1930 και κυρίως η απόφαση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος μετά την εκλογική επικράτηση του Χίτλερ τον Μάρτιο του 1933 να διανείμει το βιβλίο σε κάθε ζευγάρι Γερμανών ως «γαμήλιο δώρο». Μέχρι το 1945 ο «Αγών μου» είχε πουλήσει 10 εκατομμύρια αντίτυπα.
Η νέα έκδοση από το Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας του Μονάχου με τίτλο «Χίλτερ: Ο Αγών μου. Μία κριτική έκδοση» εξασφαλίζει την επανέκδοσή του βιβλίου με “κριτικό” τρόπο. Τα σχόλια των κριτικών είναι το άλλοθι ώστε να αρθούν οι ενστάσεις του γερμανικού υπουργείου Δικαιοσύνης, καθώς σύμφωνα με τους νόμους της χώρας η υποκίνηση σε ρατσιστικό μίσος αποτελεί αξιόποινη πράξη. Από τη στιγμή όμως που το έργο είναι σχολιασμένο από ειδικευμένους επιστήμονες, γεγονός που εξασφαλίζει για τον αναγνώστη την κριτική απόσταση, δεν υφίσταται νομικό θέμα όσον αφορά τη δημοσίευσή του.
O Αντρέας Βίρσινγκ από το Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας του Μονάχου
Σύμφωνα με τον διευθυντή του Ινστιτούτου Σύγχρονης Ιστορίας του Μονάχου Αντρέας Βίρσινγκ, «πρόκειται για μια πράξη επιμόρφωσης, με την έννοια ότι η έκδοση προσφέρει πολλές πληροφορίες, οι οποίες βοηθούν τον αναγνώστη να κατανοήσει το έργο κι ως εκ τούτου να ερμηνεύσει την ιστορία του ναζισμού».
Όπως εξηγεί ο Αντρέας Βίρσινγκ «ξεσκεπάζει τις μισές αλήθειες, τους δημαγωγικούς υπαινιγμούς και τα ψεύδη του Χίτλερ». Εξάλλου πολλά από εκείνα που έγραφε ο Χίτλερ το 1925 αποτέλεσαν μετά το 1933 μία σκληρή πραγματικότητα για τη Γερμανία και για όλο τον κόσμο.
Και να προσθέσουμε ότι η σκληρή πραγματικότητα συνεχίζεται; Ποιοι επαναφέρουν στις μέρες μας τη στείρωση και την ευθανασία ζαχαρωμένες με ηθικά κίνητρα; Χιλιάδες φτωχοί στην Ινδία στειρώνονται για να μην κάνουν άλλα παιδιά με αντάλλαγμα ένα μπλέντερ ή αυτοκίνητο, εκατομμύρια αφρικανάκια στειρώνονται μέσω ‘σωτήριων’ εμβολιασμών του Μπιλ Γκέιτς, η καλά κρυμμένη μεταλλαγμένη μας τροφή ενοχοποιείται ότι επιφέρει στειρότητα σε ζώα και ανθρώπους, και η ευθανασία ‘προσφέρεται’ ως λύση σε ανθρώπους που υποτίθεται έχουν χάσει την ελπίδα για ζωή. Μεγάλη προβολή και καμπάνια έχει γίνει το συγκεκριμένο θέμα τελευταία.
Ο Φύρερ ζει κι αυτός τους οδηγεί, εδώ και δεκαετίες και μέσα από τους ναζί επιστήμονες του που δεν πήγαν χαμένοι, απλά μετοίκησαν προς ΗΠΑ μεριά και χρησιμοποιήθηκαν εκεί, δημιουργώντας μεγάλη, κατά του ανθρώπινου γένους, σχολή.
Να σημειωθεί ότι ο John Holdren, το δεξί χέρι του Ομπάμα, ο Τσάρος της επιστήμης, όπως τον ονομάζουν, στο βιβλίο του Ecoscience, μιλούσε για υποχρεωτική στείρωση σε κάποιες περιπτώσεις και αντισυλληπτικό τσιπάρισμα στα νεογνά το οποίο θα αφαιρείται όταν έρθει η ώρα να κάνουν παιδιά, αφού πρώτα τηρούν όλες τις DNA προϋποθέσεις και πάρουν την άδεια από το κράτος. Όχι… ο Χίτλερ δεν το είχε πάει τόσο μακρυά!