Ο βασικός λόγος είναι ότι με πονάει κάθε λέξη που διατυπώνω.
ΕΙΝΑΙ μια χώρα της μαζικής διαφυγής. Μια φίλη τραπεζικός στην Κύπρο, μου είπε ότι στο δικό της υποκατάστημα εγγράφουν καθημερινά περίπου 25 νέες εταιρείες από την Ελλάδα. Στην Κύπρο μπορεί να αρέσει αυτό. Σε μένα όχι.
ΔΕΝ είναι μόνο οι επιχειρηματίες που δεν αντέχουν άλλο και φεύγουν όπως-όπως. Είναι και οι απλοί, ελεύθεροι επαγγελματίες. Που δεν φεύγουν από την Ελλάδα επειδή μειώνεται το εισόδημά τους, αλλά επειδή ζούνε μέσα σε μια συνεχή αμφιβολία, «τι θα μας ξημερώσει η αυριανή μέρα;», χωρίς καμία προοπτική.
ΣΙΓΟΥΡΙΑ, στις εποχές μας, δεν υπάρχει πουθενά. Ούτε στην Κύπρο, που δικαίως πανηγυρίζει για την έξοδό της από το Μνημόνιο, και ελπίζω να μην παρασυρθεί πάλι σε «μία από τα ίδια». Εκείνο όμως που επιζητεί ο πολίτης, είτε αυτός θα επενδύσει εκατομμύρια είτε απλώς τις δικές του εργατοώρες, είναι ένα περιβάλλον που θα του εμπνέει αξιοπιστία – ό,τι αυτό που σου λένε σήμερα θα ισχύει και αύριο.
ΣΑΣ διαβεβαιώ ότι δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που αφήνει εύκολα τον τόπο του. Και οι Έλληνες που έρχονται στην Κύπρο δεν είναι άνθρωποι που έχουν χάσει τις περιουσίες τους, αλλά την αξιοπρέπειά τους.
ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ότι, ακόμα και να φύγεις από την Ελλάδα, είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Και δεν εννοώ συναισθηματικά. Πρακτικά το λέω. Και κάποια μέρα θα αναφερθώ σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες. Αρκεί να σας πω ότι έχω Κύπριο φίλο που έκανε το λάθος, πριν από χρόνια, να επεκταθεί επιχειρηματικά στην Ελλάδα, έφαγε τα μούτρα του, διότι δεν εγνώριζε ότι όρνια τού την είχαν φυλαγμένη και τον πολέμησαν επειδή μπήκε να παίξει στο δικό τους γήπεδο, και ακόμα ταλαιπωρείται ο άνθρωπος, οκτώ χρόνια μετά, για να κλείσει γραφειοκρατικά κάθε παρτίδα με τη χώρα.
ΤΙΣ μέρες αυτές, ζούμε ίσως την κορύφωση της παρακμής και της σχιζοφρένειας. Οι αγρότες έχουν κόψει την Ελλάδα στα δύο με τα μπλόκα τους. Οι Σκοπιανοί, συνεπικουρούμενοι από Αυστριακούς, Σλοβένους και Ούγγρους, έχουν φράξει τα προς βορράν σύνορα της χώρας. Οι προσφυγικές ροές από την αναξιόπιστη και τυχοδιωκτική Τουρκία συνεχίζονται αυξανόμενες.
ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ και μετανάστες, εγκλωβισμένοι σε μια χώρα από την οποία και οι Έλληνες θέλουν να φύγουν, άρχισαν να περιφέρονται στις εθνικές οδούς, ανάμεσα στα μπλόκα των αγροτών, και να καταλήγουν σε μέρη και πόλεις που ούτε καν είχαν στο σχέδιό τους. Η Πιερία άρχισε να δέχεται πρόσφυγες. Η Καβάλα είναι ένας από τους νέους προορισμούς.
ΤΟ θέμα δεν είναι «πού θα χωρέσουμε όλοι;». Αλλά πώς θα συνυπάρξουμε έστω σε μια χώρα ανοργάνωτη και αποδεκατισμένη;
EINAI εύκολο να επιρρίπτουμε την ευθύνη στους Αυστριακούς και στους άλλους Ευρωπαίους. Και εγώ είμαι έξαλλος μαζί τους, καθώς αποκάλυψαν, με την πρώτη σοβαρή κρίση συνόρων, ότι η Ενωμένη Ευρώπη έχει για αυτούς αξία μόνο όσο το πρόβλημα δεν εισχωρεί στη δική τους αυλή.
ΟΜΩΣ, την Ελλάδα δεν την έχουν γονατίσει οι Ευρωπαίοι εταίροι, ούτε οι Σύροι, Ιρακινοί, Αφγανοί και Πακιστανοί πρόσφυγες. Ο «εχθρός» εδώ είναι, και τον ξέρουμε καλά. Τον βλέπω ήδη να ετοιμάζει νέο ανακοινωθέν, με το οποίο θα επιρρίπτει την ευθύνη σε όλους τους άλλους…
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα: www.philenews.com
