Αλλά όλα δείχνουν ότι η αναλογική τους θα είναι τόσο «απλή», «ανόθευτη» και «άδολη» όσο ακριβώς «αριστερή» είναι και η εν γένει πολιτική τους.
Ακούσαμε, για παράδειγμα, προχτές τον διευθυντή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να ισχυρίζεται τα εξής για να δικαιολογήσει την διαφαινόμενη πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να μην καταργήσει το όριο του 3% στον εκλογικό νόμο που ετοιμάζει. Δήλωσε:
«Εμείς αυτό (σ.σ. την κατάργηση του 3%) το είχαμε προτείνει στο παρελθόν σε μια λογική πολυφωνικότητας του Κοινοβουλίου, διότι θα θυμάστε ότι ιδίως στη δεκαετία του '80 και του '90 ήταν τα τρία μεγάλα κόμματα και όσες φορές έμπαινε στη Βουλή το ΚΚΕ Εσωτερικού, αργότερα ο Συνασπισμός, μετά ο ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα πλέον έχουμε ένα πολυφωνικό Κοινοβούλιο, μετέχουν οκτώ κόμματα, δεν νομίζω ότι υπάρχει ζήτημα αντιπροσώπευσης (…)».
Εμείς, πάλι, απλώς θυμίζουμε:
Την πρόταση νόμου ο ΣΥΡΙΖΑ για απλή αναλογική με κατάργηση του 3%δεν την έκανε τη δεκαετία του ’80 ούτε την δεκαετία του ’90. Τον Μάρτη του 2012 την έκανε (στις 14/3 για την ακρίβεια) και την επανέφερε τoν Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου.
Και μπορεί τώρα να κάνουν τις κωλοτούμπες τους, αλλά τότε, όσον αφορά το θέμα του πλαφόν ήταν κάθετοι υπέρ της κατάργησής του, αφού όπως έλεγαν«δεν συμβιβάζεται με το σύστημα της απλής αναλογικής». Τώρα… συμβιβάζεται;
Κατά τα λοιπά, ας θυμηθούμε και τα παρακάτω:
«(…) βασική θέση των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου είναι η καθιέρωση ενός πάγιου εκλογικού συστήματος, με το οποίο θα επιτυγχάνεται η αντιστοιχία ψήφων του εκλογικού σώματος και βουλευτικών εδρών των κομμάτων και θα δίνει τη δυνατότητα εκπροσώπησης στη Βουλή όλων των υπαρκτών πολιτικών τάσεων και δυνάμεων που παίρνουν μέρος στις εκλογές.
Τέτοιο εκλογικό σύστημα είναι η απλή αναλογική. Η απλή αναλογική μπορεί να αναδεικνύει Βουλή, που δεν θα βρίσκεται σε διάσταση με τη συγκεκριμένη έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, ως
θεμελιακής πολιτικής, νομικής και ηθικής αρχής.
θεμελιακής πολιτικής, νομικής και ηθικής αρχής.
Ποτέ σχεδόν στα 170 χρόνια της ύπαρξης του νεώτερου Ελληνικού Κράτους ο εκλογικός νόμος δεν απέβλεψε στην πιστή αποτύπωση της λαϊκής βούλησης. Και αυτό πάντοτε στο όνομα της εξασφάλισης αυτοδύναμης σταθερής και ισχυρής κυβέρνησης.
Για να είναι όμως πραγματικά, ουσιαστικά και αποτελεσματικά και όχι μόνο τυπικά αυτοδύναμη μία κυβέρνηση πρέπει να έχει κερδίσει την πλειοψηφία της ψήφου του λαού. Κυβερνήσεις που στηρίζουν την αυτοδυναμία τους στην εκλογική τεχνική, ούτε αυτοδύναμες είναι ούτε ισχυρές. Υφίσταται, εξ αντικειμένου, η διάσταση ανάμεσα στην επιρροή τους στο λαό και στη δύναμή τους στη Βουλή. Η διάσταση ανάμεσα στην πολιτική τους και την εκφρασμένη θέληση του λαού.
Η σταθερότητα μιας Κυβέρνησης δεν μπορεί να στηρίζεται στην εκλογική τεχνική, όση πλειοψηφία εδρών και αν της δώσει. Και η πολιτική ιστορία της χώρας έχει να παρουσιάσει χαρακτηριστικά παραδείγματα κυβερνήσεων, που αν και είχαν εξασφαλισμένη μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία χάρη στο εκλογικό σύστημα, δεν μπόρεσαν ούτε σταθερότητα, ούτε δύναμη να αποκτήσουν.
Γιατί η σταθερότητα μιας κυβέρνησης εξαρτάται από την πολιτική της και το κατά πόσο ανταποκρίνεται στους πόθους του λαού. Και μόνο τα κόμματα που ακολουθούν πολιτική που δεν υπηρετεί το λαό, έχουν ανάγκη από τέτοιου είδους “σταθερότητα”».
Τα προηγούμενα δεν είναι τίποτα λιγότερο από τα όσα ανέφερε στην πρόταση νόμου που κατέθεσε τον Μάρτη του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ για την καθιέρωση της απλής αναλογικής.
Ήταν μια πρόταση που υπογραφόταν από 9 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον ίδιο τον κ.Τσίπρα και από δυο ανεξάρτητους τότε βουλευτές. Η μια ήταν η κυρία Σακοράφα. Ο άλλος ήταν ο κ.Κουρουμπλής. Ο νυν υπουργός Εσωτερικών. Που όμως, τώρα, τάσσεται κατά της απλής, άδολης και ανόθευτης αναλογικής…
Λοιπόν; Αν εννοούν τα περί αναλογικής (και αύριο που λένε ότι θα καταθέσουν το σχέδιό τους στη Βουλή θα διαπιστώσουμε ακριβώς τι εννοούν), προς τι οι συσκέψεις και οι διαβουλεύσεις.
Έχουν έτοιμη πρόταση νόμου από τότε που ήταν στην αντιπολίτευση. Γιατί δεν την εφαρμόζουν; Η’ μήπως πρώτα θα περιμένουν να σκίσουν τα Μνημόνια σε ένα νόμο με ένα άρθρο;…
