Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης.Μια μόλις μέρα μετά την αποτυχία του «φιάσκο-πραξικοπήματος» που μόνο από ηλιθίους θα γίνονταν με αυτόν τον τρόπο, έκαναν την εμφάνιση τους στους δημόσιους δρόμους της Κωνσταντινούπολης πανηγυρίζοντας
την αποτυχία του πραξικοπήματος γενειόφοροι ισλαμιστές με τουρμπάνια και τζιχαντιστική αμφίεση, κάτι το πρωτοφανές για την κοσμική Τουρκία και μάλιστα έφτασαν στο σημείο να επιτεθούν σε καφετέριες και μπαρ εναντίον θαμώνων που έπιναν μπύρα ή κάτι άλλο απαγορευμένο από το Ισλάμ.
Αυτό ακριβώς είναι το στίγμα της μετά-πραξικοπηματικής Τουρκίας. Ένα σκληρό Ισλάμ, μια έντονη ισλαμική ταυτότητα που επί τόσα χρόνια ήταν απαγορευμένη, ήταν χαρακτηρισμένη σαν οπισθοδρομική και βάρβαρη και σήμερα χάρις στον Ερντογάν γίνεται ο κυρίαρχος των δημοσίων πραγμάτων της χώρας.
Αυτό όμως θα είναι και το κύκνειο άσμα του πιο αλαζόνα και υπερφίαλου νεοοθωμανιστή και επίδοξου χαλίφη όλου του Ισλάμ, σημερινού ηγέτη της Τουρκίας.
Η πολιτική του από εδώ και πέρα με τις ανεπανάληπτες διώξεις χιλιάδων δικαστών που προσπαθούσαν να προστατεύσουν το κοσμικό πολίτευμα, φαίνεται πως δεν θα διστάσει να επαναφέρει την Τουρκία στην εποχή του χαλιφάτου, προκαλώντας όμως έτσι αναπόφευκτα ένα ευρύ και αδυσώπητο εσωτερικό εμφύλιο πόλεμο. Ήδη άρχισαν οι πρώτες έντονα επικριτικές αντιδράσεις στο όργιο συλλήψεων που εξαπέλυσε και όπως φαινεται ο εσωτερικός διχασμος θα βαθύνει ακόμα περισσότερο.
Η δημοκρατία του Ερντογάν, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά σχολιάζοντας το πραξικόπημα ο τουρκικής καταγωγής πρόεδρος των Πρασίνων της Γερμανίας, Cem Özdemir, δεν έχει καμία σχέση με την δημοκρατία όπως την αντιλαμβάνονται στην Ευρώπη.
Η ιαχή «Allahu Akbar», που συνοδεύονταν από τον αποκεφαλισμό του δύσμοιρου στρατιώτη που έπεσε στα χέρια των φανατικών ισλαμιστών διαδηλωτών, από εδώ και πέρα θα είναι η κυρίαρχη ιαχή σε μια Τουρκία που θα σπαράσσεται από αλλεπάλληλες κρίσεις. Ήδη η οικονομία άρχισε να καταρρέει και το όνειρο της ισλαμικής ανάπτυξης πάει οριστικά περίπατο.
Αλλα και στο εξωτερικό πεδίο, η κρίση με τις ΗΠΑ, η λυκοφιλία με την Γερμανία και η καχυποψία με την Ρωσία ενώ το κουρδικό θα αναδύεται όλο και πιο έντονα, θα χαρακτηρίζουν την νέα εποχή του Ισλάμ-Ερντογάν, ο ηγέτης που στήριξε όσο κανείς άλλος τους δολοφόνους εγκληματίες τζιχαντιστές.
Όλα αυτά προδιαγράφουν ένα πολύ σκοτεινό μέλλον για τον ίδιο αλλά και για την χώρα του εκεί που την οδήγησε και εκεί που θα την οδηγήσει από εδώ και πέρα χωρίς πλέον κανένα πρόσχημα.
Το πραξικόπημα απέτυχε, αλλά ο Ερντογάν θα είναι ο μεγάλος χαμένος και η χώρα του θα γίνει αυτό που είχαν προφητέψει : αμέτρητα κομματάκια!
