Είναι ίσως η πιο γνωστή μάχη σε καιρό ειρήνης μεταξύ των ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης, σε τεχνολογικό και ιδεολογικό επίπεδο του 20ου αιώνα.
Παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ κέρδισαν την κούρσα στο φεγγάρι, το φαβορί από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 ήταν η Σοβιετική Ένωση και είχε μια πολύ καλή ευκαιρία πάει εκεί πρώτη.
Παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ κέρδισαν την κούρσα στο φεγγάρι, το φαβορί από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 ήταν η Σοβιετική Ένωση και είχε μια πολύ καλή ευκαιρία πάει εκεί πρώτη.
Γιατί λοιπόν η Ρωσοι δεν έστειλαν άνθρωπο στο φεγγάρι;
Εκείνη την εποχή η Σοβιετική Ένωση οδηγούσε την διαστημική κούρσα, αφού είχε ήδη ξεκίνησε με την εκτόξευση του Sputnik, στη συνέχεια, έστειλε αρκετά μη επανδρωμένα διατστημικά σκάφη στο φεγγάρι, συμπεριλαμβανομένου ενός το 1959 και ελήφθησαν και οι πρώτες φωτογραφίες από την αθέατη πλευρά καθώς και από το 1961 ήταν η πρώτη έστειλε άνθρωπο στο διάστημα.
Έτσι, όταν Κένεντι έλεγε στην περίφημη πλέον ομιλία «Επιλέγουμε να πάμε στο φεγγάρι" το 1962 κατάφερε να κερδίσει την κοινή γνώμη με το μέρος του.
Από την άλλη πλευρά η απάντηση του Χρουστσόφ ήταν η σιωπή, δεν επιβεβαίωσε ούτε διέψευσε ότι είχε ένα σχέδιο για μια επανδρωμένη αποστολή φεγγάρι.
Εκείνη την εποχή ο Χρουστσόφ είχε σαν προτεραιότητα τους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους και όχι μια επανδρωμένη αποστολή φεγγάρι.
Αλλά υπήρχαν πολλοί άλλοι που έτρεφαν σχέδια για μια επανδρωμένη αποστολή για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται ο άνθρωπος του οποίου το όνομα ήταν κρατικό μυστικό επειδή η Σοβιετική ηγεσία φοβήθηκε ότι οι δυτικές δυνάμεις θα στείλουν πράκτορες για να τον δολοφονήσουν. .
Ο άνθρωπος αυτός ήταν Σεργκέι Πάβλοβιτς Korolev, ένας εκ των κορυφαίων επιστημόνων στο χώρο και ήταν γνωστός ως "Chief Designer" ή με τα 2 πρώτα αρχικά SP.
Ο Korolev ήταν ο άνθρωπος που ήταν πίσω από τις πολλές επιτυχίες της Σοβιετικής Ένωσης και ο επικεφαλής του σχεδιασμού OKB-1, έστειλε τον Sputnik σε τροχιά, καθώς και επανδρωμένες αποστολές, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου ανθρώπου στο διάστημα Γιούρι Γκαγκαριν.
Η εξουσία του εκτεινόταν σε σχεδόν στα πάντα και η ομάδα σχεδιασμού του εργάστηκε για αποστολές στον Άρη και την Αφροδίτη, επικοινωνίες, κατασκοπευτικούς και μετεωρολογικούς δορυφόρους.
Ο Korolev ήταν η καρδιά του διαστημικού προγράμματος της Σοβιετικής Ένωσης.
Αλλά ακόμη και ένας άνθρωπος με τη δύναμη και τις διασυνδέσεις του είχε να αγωνιστεί συνεχώς ενάντια στους αντίπαλους σχεδιαστές και τις ομάδες σχεδιασμού. Παρά το γεγονός ότι ο Korolev ήθελε να αναλάβει τις αποστολές φεγγάρι, το 1960 η δουλειά δόθηκε στην αντίπαλό του, Βλαντιμίρ Chelomei λόγω της εύνοιας του από Χρουστσόφ, αλλά λόγω απειρίας η πρόοδος ήταν πάρα πολύ αργή.
Η πρόοδος του Apolo από την άλλη πλευρά ανησυχούσε πολύ τους επικεφαλής του στρατηγικού σχεδιασμού με αποτέλεσμα πολλές αντιδικίες μεταξύ τους καθώς υπήρχαν πολλά σχέδια επί τάπητος για επανδρωμένες αποστολές στο φεγγάρι έφθασαν μάλιστα να υπάρχουν 30 διαφορετικά σχέδια για πυραύλους και διαστημόπλοια.
Το 1964 και μετά την πτώση του Χρουστσόφ δόθηκε πλήρης έλεγχος στον Korolev για αποστολές στο φεγγάρι. Η απόφαση ανταγωνισμού για το φεγγάρι δόθηκε, με στόχο να έχουν προσγειωθεί το 1967 την 50ή επέτειο της Οκτωβριανής επανάστασης και να πάνε εκεί πριν από τους Αμερικανούς.
Αυτά αποτελούνται από ένα καύσιμο και ένα οξειδωτικό, τα οποία αναφλέγονται αυτόματα όταν έρθουν σε επαφή μεταξύ τους. Ο Korolev θεωρούσε ότι το καύσιμο αυτό ήταν αυτά ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο για επανδρωμένες αποστολές, λόγω της εξαιρετικά τοξικής και διαβρωτικής φύσης των χημικών ουσιών που αποτελούσαν το καύσιμο.
Ο Glushko είπε ότι δεν ήταν δυνατό να δημιουργηθεί ένας νέος επανασχεδιασμός του κινητήρα που να χρησιμοποιεί κρυογονικά καύσιμα υγρού οξυγόνου και κηροζίνης και να είναι έτοιμο σε ένα χρόνο με περιορισμένους πόρους.
Εκείνη την εποχή ο Χρουστσόφ είχε σαν προτεραιότητα τους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους και όχι μια επανδρωμένη αποστολή φεγγάρι.
Αλλά υπήρχαν πολλοί άλλοι που έτρεφαν σχέδια για μια επανδρωμένη αποστολή για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται ο άνθρωπος του οποίου το όνομα ήταν κρατικό μυστικό επειδή η Σοβιετική ηγεσία φοβήθηκε ότι οι δυτικές δυνάμεις θα στείλουν πράκτορες για να τον δολοφονήσουν. .
Ο άνθρωπος αυτός ήταν Σεργκέι Πάβλοβιτς Korolev, ένας εκ των κορυφαίων επιστημόνων στο χώρο και ήταν γνωστός ως "Chief Designer" ή με τα 2 πρώτα αρχικά SP.
Ο Korolev ήταν ο άνθρωπος που ήταν πίσω από τις πολλές επιτυχίες της Σοβιετικής Ένωσης και ο επικεφαλής του σχεδιασμού OKB-1, έστειλε τον Sputnik σε τροχιά, καθώς και επανδρωμένες αποστολές, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου ανθρώπου στο διάστημα Γιούρι Γκαγκαριν.
Ο Korolev ήταν η καρδιά του διαστημικού προγράμματος της Σοβιετικής Ένωσης.
Αλλά ακόμη και ένας άνθρωπος με τη δύναμη και τις διασυνδέσεις του είχε να αγωνιστεί συνεχώς ενάντια στους αντίπαλους σχεδιαστές και τις ομάδες σχεδιασμού. Παρά το γεγονός ότι ο Korolev ήθελε να αναλάβει τις αποστολές φεγγάρι, το 1960 η δουλειά δόθηκε στην αντίπαλό του, Βλαντιμίρ Chelomei λόγω της εύνοιας του από Χρουστσόφ, αλλά λόγω απειρίας η πρόοδος ήταν πάρα πολύ αργή.
Η πρόοδος του Apolo από την άλλη πλευρά ανησυχούσε πολύ τους επικεφαλής του στρατηγικού σχεδιασμού με αποτέλεσμα πολλές αντιδικίες μεταξύ τους καθώς υπήρχαν πολλά σχέδια επί τάπητος για επανδρωμένες αποστολές στο φεγγάρι έφθασαν μάλιστα να υπάρχουν 30 διαφορετικά σχέδια για πυραύλους και διαστημόπλοια.
Το 1964 και μετά την πτώση του Χρουστσόφ δόθηκε πλήρης έλεγχος στον Korolev για αποστολές στο φεγγάρι. Η απόφαση ανταγωνισμού για το φεγγάρι δόθηκε, με στόχο να έχουν προσγειωθεί το 1967 την 50ή επέτειο της Οκτωβριανής επανάστασης και να πάνε εκεί πριν από τους Αμερικανούς.
Το μεγάλο πρόβλημα για τον Korolev, ήταν να κατασκευάσει πύραυλο που να μπορεί να σηκώσει ωφέλιμο φορτίο 95 τόνων. Αυτό το νέο πύραυλο θα τον ονομάζε Ν1, ήταν τόσο μεγάλος όσο η αμερικανικός Saturn 5 και θα απαιτούσε μεγάλους και ισχυρούς κινητήρες, παρόμοιους με τους πυραύλους F1 στο Κρόνο.
Η Valentin Glushko ήταν η κορυφαία Σοβιετική σχεδιάστρια πυραύλων και επικεφαλής του γραφείου OKB 456, το οποίο είχε μια σχεδόν μονοπωλιακή κατάσταση στο σχεδιασμό & παραγωγή πυραύλων. Ειδικεύτηκε στην κατασκευή προωθητικών πυραύλων.
Η Valentin Glushko ήταν η κορυφαία Σοβιετική σχεδιάστρια πυραύλων και επικεφαλής του γραφείου OKB 456, το οποίο είχε μια σχεδόν μονοπωλιακή κατάσταση στο σχεδιασμό & παραγωγή πυραύλων. Ειδικεύτηκε στην κατασκευή προωθητικών πυραύλων.
Αυτά αποτελούνται από ένα καύσιμο και ένα οξειδωτικό, τα οποία αναφλέγονται αυτόματα όταν έρθουν σε επαφή μεταξύ τους. Ο Korolev θεωρούσε ότι το καύσιμο αυτό ήταν αυτά ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο για επανδρωμένες αποστολές, λόγω της εξαιρετικά τοξικής και διαβρωτικής φύσης των χημικών ουσιών που αποτελούσαν το καύσιμο.
Ο Glushko είπε ότι δεν ήταν δυνατό να δημιουργηθεί ένας νέος επανασχεδιασμός του κινητήρα που να χρησιμοποιεί κρυογονικά καύσιμα υγρού οξυγόνου και κηροζίνης και να είναι έτοιμο σε ένα χρόνο με περιορισμένους πόρους.
Επίσης αναφέρθηκε στο γεγονός ότι οι Αμερικανοί είχαν εργάστεί στην κρυογονικές μηχανές για τον Κρόνο επί 5 χρόνια και ακόμα δεν λειτουργούσε αξιόπιστα .......
