Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου. Μεγάλος εκνευρισμός επικρατεί στο... ρετιρέ του Μαξίμου. Αυτό φάνηκε και από την μπηχτή του Αλέξη Τσίπρα για τον στενότερο συνεργάτη
του Νίκο Παππά στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ, αλλά και από την έντονη δυσαρέσκεια του πρωθυπουργού για τις χθεσινές δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη για το χρέος στη Βουλή.
Τα δύο αυτά διαφορετικά πολιτικά "επεισόδια" μέσα σε μόλις δύο ημέρες, εμπλέκουν τους τρεις ισχυρότερους άνδρες της κυβέρνησης. Και όσο χαμηλοί τόνοι και αν επιχειρήθηκε στη συνέχεια να κρατηθούν, δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Πού οφείλεται αυτή η εικόνα; Γιατί εμφανίζει ο κ. Τσίπρας ένα πρόσωπο αρκετά αγχωμένο, χωρίς ψυχραιμία, που τον οδηγεί και σε επικοινωνιακά λάθη, όπως στην περίπτωση της έλλειψης ευπρέπειας προς την δημοσιογράφο του Alpha;
Ο λαός λέει ότι "η φτώχεια φέρνει γκρίνια". Και υπάρχουν πολλών ειδών "φτώχειες" που μπορεί να προκαλούν γκρίνια και εκνευρισμό στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια. Και οικονομική, μια και φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι ο λογαριασμός στην οικονομία δεν βγαίνει παρά τις δηλώσεις του πρωθυπουργού περί καλής πορείας των εσόδων. Την ίδια στιγμή που οι θεσμοί επιστρέφοντας πιέζουν για άμεση υλοποίηση των προαπαιτούμενων, γεγονός που θα σημάνει ακόμη μεγαλύτερα βάρη.
Και υπάρχει και η φτώχεια σε εκλογικά-δημοσκοπικά ποσοστά. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που ήρθαν στη δημοσιότητα, παρά τη σημαντική διαφοροποίηση ως προς την διαφορά που χωρίζει τα δύο κόμματα, συμφωνούν σε ένα ξεκάθαρο εύρημα. Ότι η Νέα Δημοκρατία έχει παγιώσει μία σημαντική έως και συντριπτική διαφορά έναντι του Σύριζα και ότι οι ψηφοφόροι του κ. Τσίπρα εγκαταλείπουν το καράβι . Πώς να μην έχει εκνευρισμό ο πρωθυπουργός όταν βλέπει το οικοδόμημα γύρω του να διαλύεται και μάλιστα χωρίς να του δίνεται η δυνατότητα αξιοπρεπούς "διαφυγής".
Όσον αφορά το μοναδικό αφήγημα που έχει επί της ουσίας απομείνει στον κ. Τσίπρα στην οικονομία, το χρέος δηλαδή, αυτό αποδομείται και από "εσωτερικές" αλλά και από "εξωτερικές" παρεμβάσεις. Όπως αυτή του κ. Δραγασάκη στη Βουλή που ψαλίδισε τις προσδοκίες μείωσης του χρέους άμεσα διαφοροποιούμενος από την πρωθυπουργική γραμμή. Αλλά και τις εκθέσεις των ξένων οίκων (πχ Citigroup) που σχεδόν χλευάζουν τις εξαγγελίες- προσδοκίες του Έλληνα πρωθυπουργού για την τύχη της αξιολόγησης και της συμμετοχής στο QE, όπως και της συζήτησης για το χρέος.
Ενώ η νίκη στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών αποδεικνύεται πύρρειος. Γιατί δεν είναι μόνο τα 246 εκατ. ευρώ. Είναι και ότι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προσωπικά χρεώνονται την εξώθηση σχεδόν δύο χιλιάδων ανθρώπων στην ανεργία. Είναι και ότι το προφίλ ορισμένων υπερθεματιστών δεν πείθει για τις κυβερνητικές προθέσεις να εξυγιάνει και να αποδεσμεύσει από επιχειρηματικά συμφέροντα το τηλεοπτικό τοπίο.
Ενώ βέβαια τίποτε δεν αποκλείει να αναγκασθεί στο τέλος η κυβέρνηση σε άτακτη υποχώρηση και αναδίπλωση.
Και όλα αυτά ενώ οδεύουμε προς το Συνέδριο του Σύριζα στο οποίο ο πρωθυπουργός θέλει να αρχίσει να υλοποιεί την διεύρυνση προς το κέντρο. Βεβαίως με Φώτη Κουβέλη και κάτι "ορφανά" του Γιώργου Παπανδρέου, σοβαρή διεύρυνση στην Κεντροαριστερά δεν μπορεί να συζητηθεί. Όμως σε κάθε περίπτωση ο πρωθυπουργός θέλει ένα αναίμακτο και θριαμβευτικά Συνέδριο.
Με την κοινωνία στα κάγκελα, με συνεχείς φόρους και χαράτσια και χωρίς κάποια επιτυχία, το κλίμα μπορεί να βαρύνει.
