Γιατί επαναφέρει έμμεσα τη ρωσική εισβολή στην Ευρώπη!!!Σειρά συνεντεύξεων στο περιοδικό Atlantic έδωσε ο Χένρι Κίσινγκερ,
ο οποίος καλείται να σχολιάσει τα τεκταινόμενα μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στον δημοσιογράφο Τζέφρι Γκόλντμπεργκ. Διαβάστε αποσπάσματα από τις δηλώσεις του για Τραμπ, Πούτιν, Μέση Ανατολή και Ευρώπη! Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η άποψη από παλαιότερο απόσπασμα σχετικά με τη Ρωσία.\
«Νόμιζα ότι θα κερδίσει η Χίλαρι. Λοιπόν, θα μπορούσε να μας δώσει τη δυνατότητα να εξασφαλισθεί η συνοχή μεταξύ της εξωτερικής μας πολιτικής και της κατάστασης στο εσωτερικό. Υπάρχει προφανώς ένα χάσμα μεταξύ της αντίληψης του κοινού για τον ρόλο των ΗΠΑ στην εξωτερική πολιτική και την αντίληψη της ελίτ. Νομίζω ότι ο νέος πρόεδρος θα έχει την ευκαιρία να συμβιβάσει αυτά τα δύο. Έχει μια ευκαιρία, αλλά εναπόκειται σε αυτόν να το εκμεταλλευτεί», τόνισε αρχικά.
Σε ερώτηση σχετικά με το πόσο… σοβαρός είναι ο Τραμπ και αν σκοπεύει να τον βοηθήσει ο Κίσιγνκερ σχολίασε: «Πρέπει να σταματήσουμε να συζητάμε αυτό το ερώτημα. Αυτός είναι ο εκλεγμένος πρόεδρος. Πρέπει να του δώσει την ευκαιρία ο λαός να αναπτύξει τη φιλοσοφία του. Εγώ δεν πρόκειται να τον συναντήσω, αλλά αυτή υπήρξε η προσέγγιση απέναντι σε κάθε πρόεδρο από τότε που έφυγα από το γραφείο. Αν μου ζητήσει να έρθω να τον δω, θα το κάνω».
Ποια είναι όμως η μεγαλύτερη ανησυχία του σχετικά με την παγκόσμια σταθερότητα; «Ότι οι ξένες χώρες θα σοκαριστούν. Λέγοντας αυτό θα ήθελα να κρατήσω ανοιχτό το ενδεχόμενο ότι θα μπορούσαν να προκύψουν και νέοι διάλογοι. Αν ο Τραμπ λέει στον αμερικανικό λαό, «Αυτή είναι η φιλοσοφία της εξωτερικής πολιτικής μου», και κάποιες από τις πολιτικές του δεν ταυτίζονται με τις προηγούμενες πολιτικές μας, αλλά μοιράζονται βασικούς στόχους, τότε είναι δυνατόν να υπάρξει συνέχεια».
Συνεχίζοντας ο Κίσινγκερ σχολίασε περί Κίνας και Πούτιν: «Είμαι αρκετά βέβαιος ότι η αντίδραση της Κίνας θα είναι να μελετήσουν τις επιλογές τους. Υποψιάζομαι ότι θα είναι ίδια και η αντίδραση της Ρωσίας. Δε νομίζω ότι ο Τραμπ είναι «απολογητής» του Πούτιν, νομίζω ότι χρησιμοποίησε συγκεκριμένη ρητορική γιατί ο Πούτιν είπε μερικά καλά λόγια γι ‘αυτόν και για λόγους τακτικής ένιωσε ότι έπρεπε να απαντήσει. Δεν νομίζω ότι υπάρχει προηγούμενο στις σχέσεις τους.
Σχετικά με το τεταμένο γεωπολιτικό σκηνικό σχολίασε: «Είναι πιο πιθανό ότι ο Πούτιν θα περιμένει να δει πώς εξελίσσεται η κατάσταση. Η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες αλληλεπιδρούν σε περιοχές στις οποίες κανένας μας δεν ελέγχει όλα τα στοιχεία, όπως η Ουκρανία και η Συρία. Είναι πιθανό ότι ορισμένοι από τους συμμετέχοντες σε αυτές τις συγκρούσεις μπορεί να αισθάνονται πιο ελεύθεροι να κάνουν ορισμένες ενέργειες. Ο Πούτιν, στη συνέχεια, θα περιμένει να εξετάσει τις επιλογές του.
Για να συμπληρώσει: «Θα ήθελα να κάνω μια γενική δήλωση: Νομίζω ότι το μεγαλύτερο μέρος της εξωτερικής πολιτικής του κόσμου ήταν σε στασιμότητα για έξι έως εννέα μήνες, περιμένοντας την έκβαση των εκλογών μας. Μας παρακολούθησαν να κάνουμε τελικά εγχώρια επανάσταση. Θέλουν να μελετήσουν τη νέα κατάσταση για κάποιο χρονικό διάστημα. Αλλά σε κάποιο σημείο, τα γεγονότα θα απαιτήσουν τη λήψη αποφάσεων για μια ακόμη φορά. Η μόνη εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα μπορεί να είναι οι μη κρατικές ομάδες, που μπορεί να έχουν ένα κίνητρο για να προκαλέσουν μια αμερικανική αντίδραση, η οποία υπονομεύει την παγκόσμια θέση μας. Μη κρατικές ομάδες (σ.σ εννοώντας τον ISIS), μπορεί να θεωρήσουν ότι η αντίδραση του Τραμπ σε μια τρομοκρατική θα ταιριάζει με τους σκοπούς τους».
Η απάντηση για ρωσική εισβολή στη Λετονία το 2017!
«Θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας ότι πρέπει να έχουμε πίστη στον εαυτό μας. Αυτό αποτελεί απόλυτη απαίτηση. Δεν μπορούμε να περιορίσουμε την πολιτική σε μια σειρά από καθαρά τακτικές αποφάσεις ή αυτο-αντεγκλήσεις. Το θεμελιώδες στρατηγικό ερώτημα είναι: Τι είναι αυτό που δεν θα επιτρέψουμε, χωρίς να έχει σημασία το πως θα συμβεί, και χωρίς να έχει σημασία πόσο «νόμιμο» φαίνεται»;
Σε εκείνο το σημείο ο Γκόλντμπεργκ ρώτησε το αν εννοεί (ως παράδειγμα και μάλλον όχι τυχαίο) μία εισβολή του Πούτιν στη Λετονία το 2017, με τον Κίσινγκερ να απαντάει ΚΥΝΙΚΑ: «Ναι. Και ένα δεύτερο ερώτημα είναι: Τι προσπαθούμε να επιτύχουμε; Δεν θέλουμε την Ασία ή την Ευρώπη να πέσουν κάτω από την κυριαρχία μίας και μόνο εχθρικής χώρας (σ.σ. εννοώντας τη Ρωσία). Ή τη Μέση Ανατολή. Αλλά αν θέλουμε να το αποφύγουμε πρέπει να προσδιορίσουμε τον εχθρό. Σύμφωνα με τη δική μου σκέψη για την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ασία, δεν είναι προς το συμφέρον μας αν κάποιος από αυτούς υποταχθεί».
