με προκαταλήψεις τον μακρινό Δεκέμβρη του 2014 για την προοπτική της τότε «πρώτης φοράς Αριστερά», που εξελίχθηκε στην πρώτη φορά «Αριστερολαϊκοδεξιά» με το logo ΣΥΡΙΖΟ-ΑΝΕΛ.
Μια διακυβέρνηση της χώρας που άρχισε να πανηγυρισμούς και λαϊκούς χορούς στα Προπύλαια, με νταούλια που θα έκαναν να χορεύουν οι αγορές και οι δανειστές στο ταψί, που θα κράταγε στην φωτιά ο κ. Τσίπρας και η παρέα των Βαρουφακηδο-Τσακαλώτων, με το φιτίλι αναμμένο στο χέρι του -και υπουργού Άμυνας- Πάνου Καμμένου πριν κάνει (εμάς) Κούγκι.
Με όλους εκείνους που προειδοποιούσαν στα όρια της υπερβολής μερικές φορές, ότι ο συρφετός αυτός του εθνολαϊκισμού, αναμεμειγμένου σε μεγάλες δόσεις Εξαρχειώτικου χουλιγκανισμού και θεωριών συνομωσίας, με επικάλυμμα ασχετοσύνης και ιδεοληψιών, δεν μπορούσε παρά να οδηγήσει την χώρα σε γκρεμό.
Δυο χρόνια μετά αποδεικνύεται ότι όλα είναι πολύ χειροτέρα από ότι φαντάζονταν τότε, ακόμη και οι πιο ορκισμένοι εχθροί του δίδυμου Τσίπρα- Καμμένου.
Δεν θα αναφερθώ στην γνωστή ιστορία της ένδοξης διαπραγμάτευσης, του εκβιασμού των δανειστών που κατέληξε στην ταπεινωτική ήττα της χώρας, το κλείσιμο των Τραπεζών και το τρίτο Μνημόνιο.
Όμως ας δούμε τις τελευταίες ημέρες και βδομάδες, όπου τελικά διαπιστώνεται ότι η κυβέρνηση αυτή πάσχει από έναν βαρύτατο ιδεασμό:
Θέλοντας να πείσει εμάς, ότι ζούμε σε άλλη πραγματικότητα, πίστεψε η ίδια τελικά ότι πράγματι υπάρχει παράλληλο σύμπαν.
Και έτσι άρχισε να ακούει φωνές. Να νομίζει ότι διαπραγματεύεται, να ερμηνεύει τις δηλώσεις Σόιμπλε και Λαγκάρντ, κατά το δοκούν, όπως ταιριάζει σε αυτό το παράλληλο σύμπαν.
Την μια να πανηγυρίζει ότι ο Σόιμπλε πάει με τα νερά της, θέλοντας να διώξει το ΔΝΤ και την επόμενη να στηλιτεύει τον Γερμανό, επειδή κρατάει στο πρόγραμμα το ΔΝΤ. Κι όλα αυτά προσπαθώντας να ερμηνεύσει τις ίδιες ταυτόσημες δηλώσεις του Γερμανού υπουργού…
Παραζαλισμένη, άβουλη και μοιραία, η κυβέρνηση προσπαθεί να διαφύγει μερικές εβδομάδες, μερικούς μήνες ακόμη, μέσα στην παράλληλη πραγματικότητα της.
Μια κυβέρνηση που δυο χρόνια μετά συνεχίζει να είναι ο μεγάλος πολιτικός χορηγός των δανειστών. Πάνω στις δικές της συνεχείς ήττες που οδηγούν στις συνεχείς ταπεινώσεις της Ελλάδας και του ελληνικού λαού, κτίζει ο κάθε Σόιμπλε τις πολιτικές νίκες του.
Και ο λογαριασμός μεγαλώνει και τα αδιέξοδα γίνονται πιο επώδυνα.
Στον παράλληλο κόσμο της εμφανίσθηκε τώρα νέος κρυφοσωτήρας. Ο Ντόναλντ Τραμπ. Που ο ρατσισμός, ο ομοφοβισμός, ο μισογυνισμός και το lifestyle του δεν ταιριάζει πολύ στο προοδευτικό προφίλ της Αριστεράς, αλλά κουμπώνει τέλεια στους ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ.
Και περιμένουν ότι ο Τραμπ θα κηρύξει τον πόλεμο στο Βερολίνο, θα χάσει η Γερμανία και θα σωθούν οι ίδιοι καθώς θα σπεύσει κάποια αόρατη δύναμη να τους απαλλάξει από τα Μνημόνια που υπέγραψαν…
Έτσι δίνουν μάχες στον φανταστικό κόσμο τους και εμείς μετράμε τις ήττες τους στην κανονική πραγματικότητα. Που γίνεται όλο και πιο δύσκολη για την χώρα, δυο χρόνια μετά…
