στο μαντρί και φτάνει στην πύλη του μοναστηρίου και τότε εμφανίζεται ένας καλογέρος που βαστάζει στους ώμους του ένα μικρό προβατάκι …
O καλόγερος κινείται με γρήγορα βήματα και βρίσκεται μετά από λίγο πάνω από το σκυμμένο κεφάλι ενός νεαρού που ξαφνιάζεται όταν τον αντικρίζει μπροστά του, αλλά και χαίρεται όταν βλέπει το μικρό προβατάκι του πού είχε χάσει…
O μοναχός το αφήνει και ο νεαρός το παίρνει στην αγκαλιά του δακρύζοντας …
«Δικό σου πρέπει να είναι …» του λέει, και ο νεαρός δεν σταματήσει να χαϊδεύει με αγάπη το ζωντανό και να δείχνει την έντονη ικανοποίηση του …«ναι και σας ευχαριστώ που μου το φέρατε …»
Με ύφος απορίας λέει : «αλήθεια, πως εσείς από άδω; και πως το βρήκατε, όταν εγώ έψαχνα όλη την ημέρα μέσα στη φωτιά και δεν τα κατάφερα; »
Ο μοναχός του λέει:
—«Το έφερε στο δρόμο μου ο Θεός που αν δεν μας βοηθούσε θα καιγόμασταν και οι δυο μας…»
—«έρχεστε από το Μοναστήρι; »
—«Ναι και έπεσα μέσα στη φωτιά, καίγεται η Πάτρα παιδί μου …»
—«άσχημα τα πράγματα πάτερ, καήκαν περιούσιες και ζωντανά …θέλετε να σας κατεβάσω με το αγροτικό μέχρι κάτω, να έρθετε και στο σπίτι; πολύ θα χαρούν οι γονείς μου …»
—«ευχαρίστως, αλλά αυτή τη στιγμή θα μου αρκούσε να με άφηνες στη διασταύρωση πιο κάτω …»
Το μικρό αγροτικό με τον νεαρό, τον μοναχό και την «ματίνα» το μικρό προβατάκι κατευθύνεται στο χωριό όπου η καπνιά αραιώνει και ο αέρας καθαρίζει …
—«ευλογία είναι να έχεις σήμερα ζωντανά …»
—«ναι πάτερ και το λέω εγώ που μέχρι πριν από ένα χρόνο ήμουν γιατρός του ΕΣΥ, στην παραμεθόριο μακριά από το σπίτι μου αλλά τι να το κάνεις, απλήρωτος …Τα έφερε ο Θεός έτσι να βρίσκομαι σ’ αυτή την ερημιά, αλλά να ζω με άνεση, κάτι που δεν μου προσέφερε το επάγγελμα του γιατρού …η μοναξιά είναι το παράπονο μου και «δόξα τω Θεώ» τίποτε άλλο …». Αλλά , πες μου πάτερ τη γνώμη σου τι να κάνω με τις κοπέλες που συμπαθώ και δεν ξέρω ποια να διαλέξω γιατί έχω μπερδευτεί;
η μια δεν μου εμπνέει εμπιστοσύνη γιατί ζητεί μπουζούκια, κρουαζιέρες και λούσα …
η άλλη δεν ζητεί τίποτα, ειλικρίνεια, επικοινωνία και αγάπη και ας έχει στο τραπέζι της μια ελιά και ένα κομμάτι ψωμί …
είναι προσκολλημένη στην εκκλησία βεβαία, αλλά νομίζω ότι δεν είναι λόγος αυτός να την απορρίψω …»
— «δεν νομίζεις ότι απάντησες μόνος σου, αλλά θα σου πω και κάτι άλλο …
στις δύσκολες αυτές ήμερες που διανύουμε το χρήμα θα χάσει την άξια του και θα εκλείψουν πολλά από τον άνθρωπο …
ποια άξια θα έχουν οι διασκεδάσεις και τα λούσα όταν δεν θα υπάρχει ο επιούσιος;
ποια διάθεση θα σε σπρώχνει να γλεντάς όταν γύρω σου υπάρχει δυστυχία και πόνος;
φαντάζεσαι να έχεις μια γυναίκα που συνεχώς ζητεί και όταν δεν μπορέσεις να της τα προσφέρεις να σου ρίχνει και την ευθύνη;
ο κόσμος θα χάσει την εργασία του, την ηρεμία του και την υγεία του …
θα θρηνήσουμε πολλά θύματα …
δεν θα είναι μονό οι αρρώστιες όμως, αλλά θα έχουμε και τη βία, αφού η έλλειψη αγαθών θα ευνοήσει την παρανομία …»
—« Και με εκείνους τους λαθρομετανάστες πάτερ τι θα γίνει που έχει γεμίσει ο τόπος από δαύτους; »
ο καλόγερος χλομιάζει και κομπιάζει να μιλήσει …σκύβει το κεφάλι και αναστενάζει …
—«παιδί μου υπάρχουν υπεύθυνοι για όλα αυτά …δυστυχώς ο αριθμός των ξένων είναι μεγάλος και μέσα σ’ αυτούς κρύβονται εντεταλμένοι πράκτορες άλλων χώρων που έχουν έρθει με σκοπό να κάνουν κακό στη χωρά, όταν ανάψει η πρώτη σπίθα …
Ο Θεός όμως θα τους στραβώσει και αλλά θα κάνουν αντί για εκείνα που έχουν διαταθεί …
—«με ανησυχείτε πάτερ γιατί καταλαβαίνω ότι μιλάτε για εσωτερικό πόλεμο που μπορεί να αναμειχτούμε και εμείς οι έλληνες;»
— «Ρέμπελο το ονόμασε ο πατροκτονίας, αλλά όχι, μεταξύ τους θα αλληλοφαγωθουν για το ποιος θα αναλάβει την κυριαρχία …
θα ζητήσουν όμως βοήθεια (τροφή, νερό, καύσιμα) και από τους ντόπιους που ενθαρρύνουν τώρα τον ερχομό τους και τους στηρίζουν υπακούοντας σε ευρωπαϊκούς νομούς …
βοήθεια όμως δεν θα πάρουν γιατί η έλλειψη αγαθών θα κυριαρχεί παντού και τότε θα στραφούν εναντίον τους …
Ο Θεός θα επιτρέψει να χαθούν πολλοί από εκείνους που υποστήριξαν την μετάβαση τους στην Ελλάδα, αλλά και άλλους που το έκαναν για να προξενήσουν κακό και χάος στη χωρά μας …θα κτυπηθούν σκληρά μεταξύ τους, Έλληνες και λαθρομετανάστες και
θα είναι ένα είδος απονομής δικαιοσύνης η ανοχή του Θεού που θα επιτρέψει να γίνουν αυτά ώστε να καταλάβουν το λάθος της ανεξέλικτης εισόδου των ταλαιπωρημένων αυτών ανθρώπων, αλλά και των πρακτόρων ταυτόχρονα …
Μη ξεγελιέσαι, γιατί δεν εξυπηρετείται η «χαμένη ανθρωπιά» των Ελλήνων που ενθάρρυναν τη προσέλευση τους, αλλά το εντεταλμένο σχέδιο των έχθρων της Ελλάδας … »
—«μένω έκπληκτος πάτερ …»
—«η χάρη του Θεού παιδί μου πολλές φόρες μας ανοίγει τα μάτια να δούμε την πορεία και την κατάληξη του δράματος που θα παιχτεί σε πολλές πράξεις στην Ελλάδα …
ο Θεός όμως έχει αλλά σχεδία για τη μαγιά του, τους πιστούς δηλαδή …»
—«θα γλυτώσουν πάτερ αυτοί που μένουν στις πόλεις, η θα πρέπει να πάρουν τα βουνά; ‘
—«η ευλογία του Θεού σε όλους τους πιστούς, είτε στις πόλεις, είτε στα βουνά, θα κτίσει ένα δίχτυ προστασίας γύρω τους και δεν θα κινδυνεύουν …
πάντως στις ώρες εκείνες δεν θα ήθελα να έχω διπλά μου μια γυναίκα που θα μου ζητεί ανέσεις και θα έχει απαιτήσεις για πλούσια ζωή …
η απελπισία βεβαία θα κυρίευση εκείνες που ζουν εκτός πραγματικότητας, αλλά τι να το κάνεις, οι σύντροφοι τους πληρώνουν ακριβά αυτές τις απαιτήσεις …
ειδές να αυτοκτόνησε καμία γυναίκα; μονό άντρες ! Και ξέρεις ένα σημαντικό λόγο; »
ο νεαρός κοιτάζει με ανοικτό το στόμα απορημένος …
—«όχι πάτερ, και είμαι περίεργος να μάθω …»
—«όλες οι γυναίκες δεν είναι ίδιες, άλλες έχουν αρχές και αγαπούν τους συζύγους και τα παΐδια τους, τους συμπονούν και συμπάσχουν, και άλλες έχουν μάθει διαφορετικά να ζουν …
απαιτούν υπερβολές, ανούσια και άχρηστα πράγματα …μαθαίνουν και τα παΐδια τους έτσι …
να μου πάρεις μπαμπά κινητό, η πλάι στάσεων, μονό 600 ευρώ έχουν και στέλνουν τον κακομοίρη τον πατερά που δεν έχει να πληρώσει τους λογαριασμούς στην απελπισία και αν δεν είναι κοντά στον Χριστό, αυτοκτονεί !!! τέτοια γυναίκα θέλεις και εσύ;
—«πάτερ ευχαριστώ, μου άνοιξες τα μάτια …»
—«να μη χάσεις την πιστή σου παιδί μου και να είσαι πάντα κοντά στον Χριστό, άφησε με τώρα εδω πιο κάτω …»
