αν και έχουν υπάρξει αρκετές αναφορές ότι υπήρχε ήδη από τον 1ο αιώνα π.Χ. στη Ρώμη.
Υποστηρίζεται πως η Καθολική Εκκλησία ελέγχεται από μία παλαιά Ρωμαϊκή «λατρεία» η οποία είναι ουσιαστικά μία σκιερή ομάδα αιμοσταγών που συμμετείχε σε «θυσίες παιδιών, κάψιμο ζωντανών ανθρώπων (από τον 11ο αιώνα π.Χ.). Αυτή η δαιμονική λατρεία είναι εξαπλωμένη παντού μέσα στο Βατικανό.
Από τον 1ο αιώνα π.Χ., οι αρχιερείς, είναι γνωστοί ως «Ποντίφικες», ένα κληρονομικό αξίωμα μεταξύ των Ρωμαίων αυτοκρατόρων που έβλεπαν τους εαυτούς τους ως αρχιερείς της λατρείας της Magna Mater – Cybele (Μεγάλης Μητέρας Κυβέλης).
Ωστόσο, και η λατρεία της Μεγάλης Μητέρας φαίνεται πως ήταν μία «βιτρίνα» πίσω από την οποία κρυβόταν μία άλλη «λατρεία» η οποία έδινε το δικαίωμα να θυσιάζουν ανθρώπους σε δαιμονικούς θεούς. Αυτές οι «ιερές οικογένειες» εκτοπίστηκαν από τη Ρώμη πολλές φορές, γεγονός που συνοδεύτηκε και με το κλείσιμο του ναού του Βατικανού.
Όλα άλλαξαν, όμως, κατά την διάρκεια των ταραγμένων περιόδων της ρωμαϊκής ιστορίας μετά την κατάρρευση της Ρώμης ως κέντρο της Αυτοκρατορίας. Οι «ιερές οικογένειες» επανεμφανίζονται, αναλαμβάνουν ρόλους αρχιερέων, ρόλους ηγετών και συν τω χρόνω επέστρεψαν ανοιχτά στις γνωστές πρακτικές παιδικής θυσίας, του κανιβαλισμού και πολλών άλλων δαιμονικών λατρειών. Καινούργια κεφάλαια ανοίγουν στο «Σκοτεινό Μυστικό» του Βατικανού.
Σε αυτό το σημείο, οι σκοτεινές πρακτικές της «λατρείας» κατάφεραν και έγιναν ιδιαίτερα αποδεκτές ως μια μορφή μεγαλύτερης αγαθότητας από την καθολική εκκλησία – αλλά και από αρκετό αμόρφωτο κόσμο, καθώς οι «πρακτικές» αυτές, κατά καιρούς, διέρρεαν στο ευρύ κοινό, αλλά το Βατικανό «κρατούσε» τις ψυχές των ανθρώπων για τον Παράδεισο μέσα από συγχωροχάρτια και «άγιους ψυχολογικούς εκβιασμούς».
Σιγά-σιγά αρχίζει να φημολογείται πως η «σκοτεινή λατρεία» επεκτάθηκε ακόμα και σε τμήματα διαφόρων κυβερνήσεων.
Αν όλα αυτά ισχύουν τότε στις μέρες μας, ίσως, βγάζουν νόημα εξαφανίσεις ανθρώπων, κυρίως, παιδιών, δυστυχήματα χωρίς φανερές αιτίες αλλά με δεκάδες νεκρούς, ανάλογης φύσεως τρομοκρατικά χτυπήματα κλπ, κλπ.
Εξωτερικά ίχνη αυτής της λατρείας συναντούμε ακόμα και σήμερα, στις ενδυματολογικές επιλογές των καρδιναλίων, επισκόπων και κυρίως του Πάπα.
Τόσο η κάπα, όσο και η παπική μίτρα, είναι σχεδόν πανομοιότυπα με των ιερέων του Βαβυλωνιακού θεού Dagon ή του Οάννες που αναφέρει ο Βηρωσσός που χρονολογούνται περισσότερο από 4.500 χρόνια πριν. Ειδικά η Μίτρα σε σχήμα ανοιχτού στόματος ψαριού, είναι τόσο χαρακτηριστική που δεν μπορεί να παραβλεφθεί έτσι εύκολα.
Σύμφωνα με το Σουμεριακό «Χαμένο βιβλίο του Ένκι» ο θεός-ψάρι δεν ήταν άλλος από τον Έα-Ένκι, ηγέτη των Ανουνάκι. Ίσως, πλέον, καταλαβαίνετε…
Λέτε, όλοι αυτοί οι ανώτεροι ιερείς του Βατικανού να επέλεξαν τυχαία τα άμφια αυτά και να μην ξέρουν τι συμβολίζουν και από προέρχονται;…
The Dark, Pagan Secret At The Heart Of The Vatican
Για υπότιτλους: Ρυθμίσεις, Υπότιτλοι, Αγγλικά, Υπότιτλοι, Αυτόματη μετάφραση, Ελληνικά
