Το “Γιούργια” ήταν πολεμική ιαχή του 1821. Στο Έπος του 40, οι Έλληνες πολεμιστές φώναζαν “Αέρα”… Πάντα υπήρχε μια πολεμική ιαχή που ανέβαζε το ηθικό.
Πολεμική ιαχή σήμερα αν χρειαζόταν ποια θα ήταν; Το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, οι στρατιωτικοί που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή σε μονάδες πιθανόν να επέλεγαν το “αϊ σιχτίρ”. Ταιριάζει σε πολλά όχι μόνο στην τουρκική επιθετικότητα, αλλά και σ΄ όσους δεκαετίες τώρα έκαναν ότι μπορούσαν για να απαξιώσουν τα μέσα με τα οποία καλούνται να κάνουν τη δουλειά τους…
Στα “ψηλά πατώματα” της ιεραρχία όμως τι γίνεται;
Απ΄ όσα βλέπουμε και διαπιστώνουμε το τελευταίο διάστημα ανησυχούμε μήπως κάποιοι επιλέξουν το γνωστό άσμα “τράβα μου μία ,τράβα μου μία φωτογραφία”, μεγάλη επιτυχία του ελληνικού πενταγράμμου με το Γιώργο Μαρίνο, αλλά σίγουρα ακατάλληλο για τη περίσταση…Είμαστε όχι οι μοναδικοί, αλλά από τους πρώτους που έχουμε επισημάνει ότι η επικοινωνία, η ενημέρωση και η πληροφόρηση είναι μέρος των επιχειρήσεων. Όχι μέσο προβολής προσώπων, αλλά μέσο προβολής ισχύος. Κάπου, κάποιοι τα ΄χουν μπερδέψει και αν αυτό το μπέρδεμα δεν προκαλούσε αμηχανία, εκνευρισμό και θυμηδία στο προσωπικό που καλούνται να διοικήσουν οι διαρκώς και ασκόπως φωτογραφιζόμενοι, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Υπάρχει όμως και είναι και πολύ σοβαρό…
Επίσης θα πρέπει κάποιος να εξηγήσει ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι επίσης ένα πολύ χρήσιμο και δυνατό “όπλο” στις “επικοινωνιακές επιχειρήσεις” που μπορούν να κάνουν οι ΕΔ. Δεν είναι …μαθητικό λεύκωμα! Γιατί κάποιοι μ΄ αυτή τη διάθεση το χρησιμοποιούν…
Για να κλείσουμε επίσης με τραγούδι. Καλό θα ΄ναι αυτή την εποχή όλοι οι “κρίκοι” της ηγετικής ομάδας των ΕΔ να ακούνε Σταύρο Κουγιουμτζή! Έχει γράψει το τραγούδι “Σου στέλνω χαιρετίσματα”, όπου ένας από τους στίχους του Μιχάλη Μπουρμπούλη λέει: “Λιγότερα συνθήματα και πιο πολύ δουλειά”…Όπου συνθήματα βάλτε δηλώσεις που τελευταία μοιάζουν με συνθήματα…Για να μην μας στείλουν …χαιρετίσματα στα ξαφνικά -ξανά- οι “σύμμαχοί” μας.
