ελληνικές και κυπριακές θαλάσσιες περιοχές ζητάει άδεια και από τους Τούρκους – αναγνωρίζοντας έτσι αμέσως και σαφώς κυριαρχικά δικαιώματα και δικαιώματα εκμετάλλευσης ορυκτού πλούτου.
Πόσες άλλες αποδείξεις χρειαζόμαστε για να αντιληφθούμε ότι τα συμφέροντά μας με αυτή τη χώρα ουδέποτε συμβάδισαν και ότι μονίμως θα βρίσκουμε τη Γερμανία απέναντί μας σε κάθε μέτωπο, δοκιμασία και πρόκληση;
Σε μια Ευρωπαϊκή Ενωση όπου ως μια εκ των βασικών «αρχών» της αναγνωρίζεται η «αλληλεγγύη», η Γερμανία αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας μια εξαιρετικά βρόμικη, μια ανήθικη «εργολαβία» για λογαριασμό της Τουρκίας. Το γειτονικό κράτος υπάρχει ακόμα επειδή η διεθνής κοινότητα το ανέχτηκε. Ανέχτηκε τους Τούρκους να αντιμετωπίζουν τη διαφορετικότητα με φόνο, τους αλλόθρησκους και αλλοεθνείς λαούς με γενοκτονίες και τη διαφωνία με την καταστολή, την τρομοκρατία και τη φίμωση.
Η Τουρκία, στο ματωμένο μονοπάτι που διάλεξε να ακολουθήσει, δεν παίζει άλλο χαρτί στο διεθνές παίγνιό της από την εκμετάλλευση της αντίθεσης των συμφερόντων των υπερδυνάμεων. Σε αυτό η Γερμανία έχει αποδειχθεί ότι ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι ένας από τους πολυτιμότερους συμμάχους της.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν θαυμαστής και της μεθοδολογίας και της ιδεολογίας και του αδίστακτου χαρακτήρα του Κεμάλ Ατατούρκ (αποκαλυπτικό βιβλίο για αυτό το θέμα είναι το «Ατατούρκ και ναζί. Δάσκαλος και μαθητές στην εφαρμογή του ολοκληρωτισμού» του ιστορικού Stefan Ihrig).
Επίσης δεν είναι αμελητέος ο ρόλος που έπαιξαν οι Γερμανοί «τεχνικοί σύμβουλοι» των Τούρκων στις γενοκτονίες των ελληνικών πληθυσμών (από το τέλος του 1913 τη στρατιωτική διοίκηση της Τουρκίας είχε αναλάβει ο Γερμανός στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς).
Και τώρα οι διαχρονικοί σύμμαχοι πάλι συνεταιρίζονται στις προσοδοφόρες μπίζνες που κάνουν σε βάρος των Ελλήνων.
Πόσες άλλες αποδείξεις χρειαζόμαστε για να αντιληφθούμε ότι τα συμφέροντά μας με αυτή τη χώρα ουδέποτε συμβάδισαν και ότι μονίμως θα βρίσκουμε τη Γερμανία απέναντί μας σε κάθε μέτωπο, δοκιμασία και πρόκληση;
Σε μια Ευρωπαϊκή Ενωση όπου ως μια εκ των βασικών «αρχών» της αναγνωρίζεται η «αλληλεγγύη», η Γερμανία αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας μια εξαιρετικά βρόμικη, μια ανήθικη «εργολαβία» για λογαριασμό της Τουρκίας. Το γειτονικό κράτος υπάρχει ακόμα επειδή η διεθνής κοινότητα το ανέχτηκε. Ανέχτηκε τους Τούρκους να αντιμετωπίζουν τη διαφορετικότητα με φόνο, τους αλλόθρησκους και αλλοεθνείς λαούς με γενοκτονίες και τη διαφωνία με την καταστολή, την τρομοκρατία και τη φίμωση.
Η Τουρκία, στο ματωμένο μονοπάτι που διάλεξε να ακολουθήσει, δεν παίζει άλλο χαρτί στο διεθνές παίγνιό της από την εκμετάλλευση της αντίθεσης των συμφερόντων των υπερδυνάμεων. Σε αυτό η Γερμανία έχει αποδειχθεί ότι ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι ένας από τους πολυτιμότερους συμμάχους της.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν θαυμαστής και της μεθοδολογίας και της ιδεολογίας και του αδίστακτου χαρακτήρα του Κεμάλ Ατατούρκ (αποκαλυπτικό βιβλίο για αυτό το θέμα είναι το «Ατατούρκ και ναζί. Δάσκαλος και μαθητές στην εφαρμογή του ολοκληρωτισμού» του ιστορικού Stefan Ihrig).
Επίσης δεν είναι αμελητέος ο ρόλος που έπαιξαν οι Γερμανοί «τεχνικοί σύμβουλοι» των Τούρκων στις γενοκτονίες των ελληνικών πληθυσμών (από το τέλος του 1913 τη στρατιωτική διοίκηση της Τουρκίας είχε αναλάβει ο Γερμανός στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς).
Και τώρα οι διαχρονικοί σύμμαχοι πάλι συνεταιρίζονται στις προσοδοφόρες μπίζνες που κάνουν σε βάρος των Ελλήνων.
