Όπως είναι γνωστό, με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986, αφαιρέθηκαν κάποιες εξουσίες από τον ΠτΔ και δόθηκαν στον πρωθυπουργό, μετατρέποντας το πολίτευμα σε πρωθυπουργοκεντρικό.
Έτσι, από τότε άρχισε να δημιουργείται η εντύπωση ότι ο ΠτΔ είναι απλά ένας τυπικός θεσμός. Αυτό δεν είναι αλήθεια και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Πάντως αυτή η εντύπωση βόλεψε τόσο τους εκάστοτε πρωθυπουργούς για να αισθάνονται πανίσχυροι, όσο και τους εκάστοτε ΠτΔ για να αποφεύγουν να
εμπλέκουν το όνομά τους στα πολιτικά πράγματα. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και τώρα με τη σύναψη της «Συνθήκης των Πρεσπών».
Πριν το 1986 ο ΠτΔ ήταν πανίσχυρος και ουσιαστικός αρχηγός της κυβέρνησης και του κράτους. Αν μάλιστα εκλεγόταν και από το λαό, τότε το πολίτευμά μας θα ήταν ημιπροεδρική δημοκρατία, όπως αυτές της Γαλλίας, της Ρωσίας κ.λ.π.
Συγκεκριμένα είχε, μεταξύ των άλλων και τις εξής πανίσχυρες εξουσίες:
1) Συνήπτε διεθνείς συνθήκες (36 παρ 1 και 2 Σ. 1975)
2) Συγκαλούσε μόνος του το υπουργικό συμβούλιο υπό την προεδρία του (38 παρ. 3 Σ. 1975).
3) Συγκαλούσε το Συμβούλιο της Δημοκρατίας (35 παρ. 2 εδ. γ Σ. 1975)
4) Ανέπεμπε ψηφισμένους νόμους (42 παρ. 3 Σ. 1975)
5) Διέλυε της Βουλή αν υπήρχε προφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα (41 παρ. 1 Σ. 1975)
6) Προκήρυσσε δημοψηφίσματα (44 παρ. 2 Σ. 1975)
7) Απηύθυνε ελεύθερα διαγγέλματα (44 παρ. 3)
8) Υπέγραφε Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (44 παρ. 1)
2) Συγκαλούσε μόνος του το υπουργικό συμβούλιο υπό την προεδρία του (38 παρ. 3 Σ. 1975).
3) Συγκαλούσε το Συμβούλιο της Δημοκρατίας (35 παρ. 2 εδ. γ Σ. 1975)
4) Ανέπεμπε ψηφισμένους νόμους (42 παρ. 3 Σ. 1975)
5) Διέλυε της Βουλή αν υπήρχε προφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα (41 παρ. 1 Σ. 1975)
6) Προκήρυσσε δημοψηφίσματα (44 παρ. 2 Σ. 1975)
7) Απηύθυνε ελεύθερα διαγγέλματα (44 παρ. 3)
8) Υπέγραφε Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (44 παρ. 1)
Όπως βλέπουμε όλοι, με αυτές τις αρμοδιότητες ο ΠτΔ ήταν ουσιαστικός Πρόεδρος της χώρας.
Όμως, όπως είπα πιο πάνω, δεν του αφαιρέθηκαν όλες οι εξουσίες κάποιες από αυτές παρέμειναν στα χέρια του. Συγκεκριμένα παρέμειναν οι εξουσίες υπ. αρ. 1, 4 και 8. Δηλαδή από τις ανωτέρω οκτώ βασικές εξουσίες που είχε, παρέμειναν στα χέρια του οι ανωτέρω τρεις.
Μεταξύ των εξουσιών που παρέμειναν στα χέρια του ΠτΔ είναι και αυτή της σύναψης διεθνών συνθηκών (όπως είναι η πολύ σημαντική Συνθήκη των Πρεσπών) κατά το άρθρο 36 του Συντάγματος, το οποίο άρθρο ισχύει το ίδιο ακριβώς και στο ισχύον αναθεωρημένο Σύνταγμα.
Επομένως ο ΠτΔ είναι ο αποκλειστικά αρμόδιος κατά το Σύνταγμα, σε συνδυασμό με το άρθρο 35 παρ. 1 που απαιτεί και συνυπογραφή από τον υπουργό των εξωτερικών και στην περίπτωση της παραγράφου 2 του άρθρου 36 μόνο και κύρωση από τη Βουλή.
Επειδή λοιπόν η «Συνθήκη των Πρεσπών» είναι μια συναφθείσα τυπική κανονική συνθήκη που περιέχει διατάξεις τόσο της παραγράφου 1 όσο και της παραγράφου 2 του άρθρου 36 του Συντάγματος, με την αναβλητική αίρεση της ολοκλήρωσης των προβλεπομένων από την ίδια διαδικασιών, αρμόδιος να την συνάψει είναι ο ΠτΔ.
Το νομικό τέχνασμα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση είναι ότι την διαχειρίζεται ως απλή κυβερνητική πράξη, η οποία ως τέτοια έχει ασυλία έναντι δικαστικής προσβολής, ενώ πρόκειται περί μιας συναφθείσας οριστικής τυπικής συνθήκης με ρήτρα αναβλητικής αίρεσης, με τη διαφορά ότι είναι άκυρη συνθήκη γιατί δεν συνήφθη από το αρμόδιο κρατικό όργανο που είναι ο ΠτΔ. Γι’ αυτό και ο ΠτΔ θα πρέπει να μιλήσει για ποιο λόγο παρακάμφθηκε και δεν συμμετέχει ο ίδιος στη σύναψή της.
Καλώ λοιπόν και σήμερα τον ΠτΔ να πει στον ελληνικό λαό αν έχει εμπλακεί με αυτή τη συνθήκη, αν την εγκρίνει, αν έδωσε εξουσιοδότηση στον κ. Κοτζιά να πάει να την υπογράψει και σε κάθε περίπτωση να δηλώσει ως καθ’ ύλην αρμόδιος αν συμφωνεί ή όχι με τις διαδικασίες σύναψης και το περιεχόμενο της συνθήκης.
