Α Π Ο Ψ Η Αφήσαμε τη χώρα μας στα χέρια των διεθνών δανειστών, τοκογλύφων, αδίσταχτων απατεώνων... Μας είπαν, "χρωστάτε. Υπογράψτε μνημόνια για να ξεχρεώσετε" και εμείς τους ακούσαμε και αρχίσαμε να υπογράφουμε τα μνημόνια και να διαλύουμε τη χώρα. Σήμερα η Ελλάδα καίγεται, αλλά δεν έχουμε ισχυρό κράτος να μπει μπροστά να προστατέψει τους ανθρώπους και τις περιουσίες τους...
Οι ελάχιστοι ήρωες θυσιάζονται στον βωμό της αγάπης τους για τον συνάνθρωπο και την πατρίδα...Αλλά δεν μπορούν να σώσουν τόσες ψυχές...Όσο και αν παλεύουν δεν μπορούν, γιατί όλο το σύστημα έχει γίνει πια πολύ αδύναμο, μπροστά στις δυνάμεις της φωτιάς σήμερα, της πλημμύρας χθες και ποιος ξέρεις μπροστά σε ποια δύναμη της φύσης, αύριο θα νικηθούμε και πάλι...
Ντροπή σε όσους υπέγραψαν μνημόνια και διέλυσαν τη χώρα...Ούτε προσλήψεις, ούτε εξοπλισμός, ούτε αμοιβές που να είναι για τους ανθρώπους αυτούς μία οικονομική στήριξη και μία ικανοποίηση ότι αυτό το κράτος αναγνωρίζει τον δύσκολο ρόλο και την προσφορά τους στην κοινωνία...
Μας είπαν ότι με τα μνημόνια θα βάλουμε τη χώρα σε μια τάξη. Και τους ακούσαμε. Πρώτα θύματα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η Υγεία και η Παιδεία. Διαλύσαμε και την αγροτική οικονομία που παράγει τροφή για το λαό μας. Αυξήσαμε αντί να μειώσουμε τις εισαγωγές ακόμα και των σιτηρών που μέχρι το 2010 ήμασταν αυτάρκεις! Κλείσαμε τις βιομηχανίες της ζάχαρης. Αφήσαμε τη χώρα μας χωρίς βασικά είδη διατροφής. Και άρχισαν και οι περικοπές των μισθών και των συντάξεων, οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα και η υποβάθμιση μισθών και δυναμικότητας στο Δημόσιο....
Μια χώρα χωρίς Δημόσιο, με έναν ιδιωτικό τομέα που κι αυτός συρρικνώνεται ενώ μόνο το μεγάλο κεφάλαιο γίνεται μεγαλύτερο, είναι μία χώρα που οδηγείται με σταθερά βήματα στον πλήρη αφανισμό. Τα μνημόνια όχι μόνο δεν είναι ευλογία. Αλλά είναι η κατάρα ενός έθνους, που το χειμώνα πλέον πνίγεται στις βροχές, το καλοκαίρι καίγεται από φωτιές και όλο το χρόνο προσπαθεί να διαχειριστεί τη φτώχεια του.
Εκατοντάδες χρόνια πίσω γύρισαν τον λαό μας. Όλο το Εργατικό Δίκαιο έχει καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος. Αλλά ο λαός αυτός πριν από μερικές μόνο δεκαετίες, μπορούσε να επιβιώνει και στα δύσκολα. Είχε μάθει να επιβιώνει και στα δύσκολα. Τον έκαναν μαλθακό. Υποτακτικό. Φοβιτσιάρη. Ανούσιο. Απογοητευμένο. Καναπεδάκια. Ψυχάκια. Να αυτοκτονεί. Να πνίγεται σε μια κουταλιά νερό. Να πεθαίνει και να μην ξέρει ότι πέθανε...
Τα μνημόνια έκαψαν τη χώρα... Υπόλογοι όσοι τα υπέγραψαν...
