Μία ακόμη επίσημη επιβεβαίωση έρχεται για αυτά που ο Λιακόπουλος πριν από αρκετά χρόνια είχε γράψει
στο βιβλίο του "Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ".
στο βιβλίο του "Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ".
Έτσι, ένας νέος όρος εμφανίστηκε πρόσφατα μεταξύ των αρχαιολόγων: «Eκτός τόπου τεχνούργημα». Aναφέρεται σε αντικείμενα της αρχαίας προέλευσης που σχετίζονται με τις τεχνολογίες, το επίπεδο των οποίων δεν αντιστοιχεί στην εποχή από την οποία προέρχονται. Κατά κανόνα, το τεχνολογικό επίπεδο των ευρημάτων αυτών είναι πολύ υψηλότερο. Ειδικότερα, αυτό αναφέρεται στις λεγόμενες «Μπαταρίες της Βαγδάτης» που βρέθηκαν στο Ιράκ. Τα ευρήματα είναι περισσότερο από 2.000 ετών.
Η ανακάλυψη έγινε κοντά στη Βαγδάτη από τον Γερμανό αρχαιολόγο Wilhelm Konig το 1938. Τα ευρήματα έμοιαζαν με πήλινα κανάτια, οι λαιμοί των οποίων σφραγίζονται με βύσματα ασφάλτου. Ράβδοι σιδήρου τυλιγμένοι με χαλκό έβγαιναν από τα βύσματα. Τα κανάτια θα πρέπει να γέμιζαν με όξινο υγρό, πιθανώς ξίδι ή κρασί: η εσωτερική επιφάνεια των κανατιών ήταν διαβρωμένη. Το υγρό δρούσε ως ηλεκτρολύτης, ενώ τα ίδια τα κανάτια αναμφισβήτητα προορίζονταν για την παραγωγή ηλεκτρισμού.
Δεν υπάρχει καμία τεκμηριωμένη καταγραφή για το που χρησιμοποιήθηκαν ακριβώς αυτά τα κανάτια, αλλά είναι προφανές ότι αυτό ήταν ένα είδος μπαταρίας, κατέληξαν οι ερευνητές του Smith College. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι μπαταρίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την εφαρμογή επικάλυψης με ηλεκτρόλυση, που είναι η εφαρμογή ενός στρώματος από ένα μέταλλο (χρυσό) επί της επιφανείας άλλου μετάλλου (ασήμι). Η τεχνολογία αυτή χρησιμοποιείται ακόμα στο Ιράκ.
Σε διάφορα μέρη του κόσμου, οι αρχαιολόγοι έχουν βρει επανειλημμένα διάφορα αντικείμενα που σχετίζονται με την ιατρική τεχνολογία. Έτσι, κατά τη διάρκεια ανασκαφών της αρχαίας πόλης της Πομπηίας, στο ναό των Αγνών Παρθένων, οι αρχαιολόγοι βρήκαν εργαλεία που είχαν μια εντυπωσιακή ομοιότητα με ιατρικά εργαλεία που χρησιμοποιούν οι γυναικολόγοι στις σύγχρονες ημέρες.
Το 2008, στην Νεκρόπολη Ust-Ilmen, ανακαλύφθηκε ένας αρχαίος τάφος μιας γυναίκας. Δίπλα στη σωρό, κοιτόταν ένας ασημένιος αμφορέας. Ο αμφορέας περιείχε δέκα ανθρώπινα δόντια με ίχνη ιατρικών οργάνων πάνω τους. Ερευνητές στο Κέντρο Αρχαιολογίας της Πολτάβα υπέθεσαν ότι η αρχαία γυναίκα ήταν οδοντίατρος. Επαγγελματικές δεξιότητες και τεχνολογίες που χρησιμοποιούνταν από τους οδοντιάτρους των αρχαίων πολιτισμών ήταν σε αρκετά υψηλό επίπεδο.
Φαίνεται ότι πολύ πριν από τον Χριστό, οι άνθρωποι ήταν σε θέση να εκτελέσουν χειρουργική επέμβαση. Για παράδειγμα, στην Αίγυπτο, την Αμερική και σε άλλα μέρη του πλανήτη, βρέθηκαν χειρουργικά εργαλεία και ανθρώπινα κρανία με ίχνη τρυπανισμού. Ωστόσο, οι ερευνητές πιστεύουν ότι η διαδικασία του τρυπανισμού χρησιμοποιήθηκε μάλλον για θρησκευτικούς σκοπούς. Στο βρεγματικό μέρος του κρανίου, οι αρχαίοι "χειρούργοι" θα άνοιγαν μία οβάλ οπή για να δημιουργήσουν ένα "τρίτο μάτι" και άμεση διορατική ικανότητα. Όταν η πληγή θα επουλωνόταν, το πρόσωπο θα γινόταν ιερέας.
Οι αρχαίοι πολιτισμοί ασκούσαν προσθετική φροντίδα. Τον Δεκέμβριο του 2006, κατά τη διάρκεια ανασκαφών σε οικισμό της Εποχής του Χαλκού του Shahr-e Sukhteh (στο νοτιο-ανατολικό Ιράν) ανακαλύφθηκε ένας αρχαίος προσθετικός βολβός ματιού. Το εύρημα είχε το σχήμα ενός ημισφαιρίου. Η διάμετρος του ήταν λίγο πάνω από 2,5 εκατοστά. Το αντικείμενο ήταν κατασκευασμένο από πολύ ελαφρύ υλικό. Οι επιστήμονες πρότειναν ότι ήταν πάστα πίσσας. Η επιφάνεια του τεχνητού ματιού καλύφθηκε με ένα λεπτό στρώμα χρυσού. Στο κέντρο υπήρχε ένας κύκλος χαραγμένος που απεικονίζει την ίριδα του ματιού και χρυσές γραμμές ακτίνων. Και στις δύο πλευρές, υπήρχαν οπές, μέσω των οποίων ο τεχνητός βολβός θα επισυναπτόταν στο κοίλωμα του ματιού με τη βοήθεια χρυσού σύρματος. Κοντά στο προσθετικό μάτι, βρέθηκε μια γυναικεία σωρός. Η γυναίκα ήταν πολύ ψηλή για εκείνη την εποχή 1,82 μέτρα. Τα ερείπια χρονολογούνται από το 2900-2800 π.Χ. περίπου. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι, το πιο πιθανό είναι ο ιδιοκτήτης του τεχνητού βολβού του ματιού να ήταν μια ιέρεια ή ένα μέλος μιας ευγενούς φυλής.
