«Τα περισσότερα σενάρια που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι δυσοίωνα. Η χώρα θα μπορούσε να χρεοκοπήσει, να εισαγάγει ελέγχους κεφαλαίων.
Να μετατρέψει -διά της βίας- τις καταθέσεις των αποταμιευτών σε τραπεζικό κεφάλαιο να αποχωρήσει από το ευρώ και ούτω καθεξής».
Να μετατρέψει -διά της βίας- τις καταθέσεις των αποταμιευτών σε τραπεζικό κεφάλαιο να αποχωρήσει από το ευρώ και ούτω καθεξής».
Από τις πρώτες αράδες του άρθρου του στους NY Times, ο γνωστός δημοσιογράφος Ούγκο Ντίξον, που συχνά πυκνά ασχολείται με τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα (με πύρινο τρόπο), δείχνει πως τα πράγματα μόνο ρόδινα δεν είναι. Ωστόσο, μέσα από το κύμα του πεσιμισμού υπάρχει και μια ακόμη πιθανότητα να πάνε καλά τα πράγματα. Και όπως αναφέρει, όλοι όσοι ενδιαφέρονται για την Ελλάδα, ξεκινώντας από τον Τσίπρα, πρέπει να εργαστούν σκληρά για τη λιγότερη κακή πορεία προς τα εμπρός.
Για να γίνει αυτό: «Απαιτείται ο Τσίπρας να φάει τα λόγια του και να κηρύξει νέες εκλογές. Η χρονική συγκυρία είναι δύσκολη, λαμβάνοντας υπόψη ότι η Αθήνα έχει μια σειρά πληρωμών τους επόμενους τρεις μήνες προς το ΔΝΤ και την ΕΚΤ – είναι, όμως, η μόνη εφικτή λύση», αναφέρει ο Ντίξον.
Σημειώνει πως το πρώτο ουσιαστικό βήμα θα ήταν να υπάρξει μια βραχυπρόθεσμη συμφωνία με τους δανειστές που θα ξεκλειδώσει τα χρήματα της τελευταίας δόσης, αλλά κάτι τέτοιο δεν φαντάζει εύκολο. Από την άλλη πλευρά, ο Τσίπρας δηλώνει αισιόδοξος για μια συμφωνία, δείχνοντας έτσι πως είναι -επιτέλους- έτοιμος να κάνει παραχωρήσεις.
Γράφει στη συνέχεια ο Ντίξον: «Η πιο σημαντική απόφαση της Αθήνας πρέπει να είναι για τις συντάξεις. Το ελληνικό σύστημα δεν είναι βιώσιμο, κυρίως λόγω του μεγάλου αριθμού των εξαιρέσεων που επιτρέπουν στους ανθρώπους να λαμβάνουν τις συντάξεις πολύ πριν από την επίσημη ηλικία συνταξιοδότησης. Οι πιστωτές δεν πρέπει να υποχωρήσουν σε αυτό το σημείο.
Από την άλλη πλευρά, η Ευρωζώνη και το ΔΝΤ θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για συμβιβασμό σχετικά με τη μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας. Αν και κατά τη γνώμη του Ντίξον, η Ελλάδα θα πρέπει να επαναφέρει τις αλλαγές που βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητάς της, εντούτοις δεν υπάρχει καμία ανάγκη να διαλύσουν ακόμη περισσότερο το δίχτυ προστασίας των εργαζόμενων.
Τα τρία ερωτήματα
Με την υπόθεση πως αυτή η κοντόθωρη συμφωνία θα πραγματοποιηθεί, τρία ερωτήματα αναφύονται; Θα μπορέσει ο Τσίπρας να υποστηρίξει τη συμφωνία μέσα στο κόμμα του; Πώς θα χρηματοδοτηθεί η χώρα τη στιγμή που θα συνομιλεί για το τρίτο πακέτο στήριξης; Και, τελικά, θα είναι έτοιμες οι δύο πλευρές να υπογράψουν μια πολυετή συμφωνία που θα περιλαμβάνει περισσότερες μεταρρυθμίσεις και ίσως πάνω από 50 δισεκατομμύρια σε νέα δάνεια;
Κατά τον Ντίξον, αυτά τα ερωτήματα μπορούν να απαντηθούν μόνο μέσω εκλογών. Θα είναι ο μόνος τρόπος για να εκδιώξει ο Τσίπρας τους σκληροπυρηνικούς από το κόμμα του και μέσω της διασφάλισης από μια νέο εντολή του λαού, να διαπραγματευτεί ένα νέο μακροπρόθεσμο πρόγραμμα διάσωσης και να δώσει περισσότερη εμπιστοσύνη στους δανειστές ότι η Αθήνα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Αυτό, με τη σειρά του, καθιστά ευκολότερη τη χρηματοδότηση.
Οι πιστωτές θα είναι δύσκολο να πιστεύει αυτά που υπόσχεται ο Τσίπρας, εκτός και αν απευθυνθεί στον ελληνικό λαό. Μετά τους τελευταίους τέσσερις μήνες που ήταν αποκαρδιωτικοί, θα ανησυχούν (οι δανειστές) ότι θα πάρει τα χρήματα και δεν θα εφαρμόσει το πρόγραμμα.
Παράλληλα, οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, με επικεφαλής τη Γερμανία, θα δυσκολευτούν να πείσουν τα κοινοβούλιά τους να εγκρίνουν επιπλέον 50 δισεκατομμύρια ευρώ που ενδέχεται να είναι το νέο πακέτο διάσωσης προς την Ελλάδα. Οι τοπικοί βουλευτές θα θεωρήσουν πως ρίχνουν τα «καλά» χρήματα στα «κακά» των προηγούμενων διασώσεων. Την ίδια στιγμή, το ΔΝΤ είναι απρόθυμο να παίξει αυτό το ρόλο, αλλά αν δεν το κάνει, σίγουρα δεν θα είναι δυνατόν να ακολουθήσει η Γερμανία.
Θα αλλάξουν τα πάντα
Γράφει εν συνεχεία ο Ντίξον: «Μια νέα εκλογή, θα επιτρέψει στον Τσίπρα να κάνει συμβιβασμούς και να σώσει τη χώρα. Με τις εκλογές όλα αυτά τα αλλάξουν. Με δεδομένη ότι οι Έλληνες θέλουν να μείνουν στο ευρώ και η αντιπολίτευση βρίσκεται σε σύγχυση, ο πρωθυπουργός θα είναι σε θέση να κερδίσει την πλειοψηφία. Η καλύτερη χρονική στιγμή για μια δεύτερη εκλογή είναι πιθανώς το Ιούλιο – μετά την εξασφάλιση της βαρχυπρόθεσμης συμφωνίας και πριν αρχίσει το σοβαρό μακροπρόθεσμο πλάνο».
Τι θα συμφωνήσει
Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, ο κ Τσίπρας θα συμφωνήσει σε ορισμένα αντιλαϊκά μέτρα τώρα και εν συνεχεία θα προσπαθήσει να τα περάσει στη Βουλή. Αυτό θα προκαλέσει μερικούς από τους σκληροπυρηνικούς του κόμματός του που θα επαναστατήσουν, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να χρειαστεί την υποστήριξη της αντιπολίτευσης για να περάσει τα μέτρα.
Από την μεριά τους, οι πιστωτές θα απελευθερώσουν τα 7,2 δισεκατομμύρια ευρώ και ενδέχεται η ΕΚΤ να επιτρέψει στις ελληνικές τράπεζες να αγοράσουν περισσότερα έντοκα γραμμάτια από την κυβέρνηση.
Και καταλήγει ο Ντίξον: «Ο Τσίπρας στη συνέχεια θα προκηρύξει εκλογές. Επειδή θα πραγματοποιηθούν σε λιγότερο από ένα χρόνο μετά την εκλογή του Ιανουαρίου, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο, θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ποιοι υποψήφιοι θα μπορούν να κατέβουν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως, θα μπορούσε να κλωτσήσει μερικούς αντάρτες οι οποίοι πιθανότατα θα φτιάξουν άλλο κόμμα.
Μετά από μια δεύτερη εκλογή, θα μπορούσε να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις για ένα νέο πρόγραμμα διάσωσης. Δεδομένου ότι ο Τσίπρας θα υποστηρίζεται από μια πιο μετριοπαθή ομάδα βουλευτών, οι πιστωτές δεν θα ήταν μόνο πρόθυμοι να δανείσουν περισσότερα χρήματα, με αντάλλαγμα τις μεταρρυθμίσεις, αλλά θα συμφωνούν επίσης σε κάποια ανακούφιση για τα τεράστια χρέη της χώρας, πιθανότατα επεκτείνοντας τα επιτόκια και το χρόνο αποπληρωμής των δανείων
Ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να φαίνεται σαν ένα παραμύθι. Αλλά είναι ένα από τα λίγα που δεν τελειώνει με μια καταστροφή».
ΠΗΓΗ ierfimerida
