Έχουν ερμηνευτεί ως απόδειξη για την ύπαρξη της ψυχής, ακόμη και της ζωής μετά το θάνατο.Ο λόγος για τις «έξω-σωματικές εμπειρίες».
Μια ομάδα επιστημόνων από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, υποστηρίζει ότι ίσως έχει καταφέρει να «δει» τι συμβαίνει στον εγκέφαλο, όταν κάποιος βιώνει μια ανάλογη εμπειρία.
Με τον τρόπο αυτό, κατάφεραν να «δουν» ότι κατά τη διάρκεια του πειράματος αυτού ενεργοποιούνταν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου των εθελοντών, ανάλογα με το πού πίστευαν ότι βρίσκονται μέσα στο δωμάτιο.
Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με τους επιστήμονες, υποδηλώνει ότι η ανώμαλη δραστηριότητα στις περιοχές αυτές –ίσως υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, ή όταν στερείται κανείς οξυγόνου- θα μπορούσαν να ευθύνονται για τη δημιουργία της αίσθησης αυτών των «έξω-σωματικών» εμπειριών.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν video headsets, μέσα από τα οποία οι εθελοντές είχαν μια εικόνα από το δωμάτιο στο οποίο βρίσκονταν, όμως από την οπτική γωνία ενός άλλου ατόμου. Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να τους «τηλεμεταφέρουν» έξω από το σώμα τους σε μια άλλη τοποθεσία. Η ψευδαίσθηση αυτή έκανε τους εθελοντές να νομίζουν, ότι όντως βρίσκονταν στο σώμα κάποιου άλλου, στην άλλη άκρη του δωματίου, κοιτάζοντας το δικό τους σώμα στο μηχάνημα MRI.
Σε μερικές περιπτώσεις, οι ερευνητές προχώρησαν ακόμη και στο να ακουμπήσουν ή να «απειλήσουν» το σώμα του αγνώστου με μαχαίρια, για να διαπιστώσουν πώς θα αντιδρούσε ο εγκέφαλος των εθελοντών.
«Η αίσθηση του σώματός μας σε κάποιο σημείο μέσα στο χώρο είναι απαραίτητη για την αλληλεπίδρασή μας με τον έξω κόσμο και συνιστά μια θεμελιώδη πτυχή της ανθρώπινης αυτοσυνειδησίας» ανέφερε ο νευροεπιστήμονας Arvid Guterstam και συνέχισε: «Τα ευρήματά μας είναι σημαντικά, διότι αντιπροσωπεύουν το πρώτο χαρακτηρισμό των περιοχών του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη διαμόρφωση της αντιληπτικής εμπειρίας του σωματικού εαυτού μας στο χώρο».
Σύμφωνα με όσα αναφέρει δημοσίευμα της MailOnline, οι μαγνητικές τομογραφίες αποκάλυψαν τι συνέβαινε στις διάφορες περιοχές του εγκεφάλου. Ειδικότερα, τα πρότυπα δραστηριότητας στον κροταφικό και βρεγματικό λοβό φάνηκε να συμφωνούν με τη λανθασμένη αίσθησης της τοποθεσίας του ατόμου. Ακόμη, παρατηρήθηκε ιδιαίτερη δραστηριότητα στον ιππόκαμπο –μια περιοχή του εγκεφάλου, όπου αναγνωρίστηκε ένας συγκεκριμένος τύπος νευρώνων (place cells).
Πειράματα σε ποντίκια έχουν δείξει, ότι τα κύτταρα αυτά λειτουργούν σαν το GPS του εγκεφάλου, βοηθώντας στον εντοπισμό της θέσης του ατόμου στο χώρο.
Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι η ασυνήθιστη δραστηριότητα σε αυτά τα κύτταρα μπορεί να ευθύνεται εν μέρει υπεύθυνη για την πρόκληση των «έξω-σωματικών» εμπειριών.
