.αντίτυπο της οποίας φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη της Ριζαρείου)
Επιμέλεια μεταγραφής στο διαδίκτυο και σχολίων : Γιώργος Ανεστόπουλος
Σχόλιο: Μάιος 2015 - με αφορμή τις όλο και εντεινόμενες επιθέσεις της άθεης (κυβερνώσας και μη) αριστεράς ενάντια στην Ένθεη Πίστη και στα Θαύματα (ένεκα της έλευσης και Προσκύνησης των Ιερών Λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας – και όχι μόνον) αναζήτησα τον πιο λιτό αλλά και πιο κοντινό, πιο προσαρμοσμένο στον τρόπο σκέψης της (υλιστικής/λογικιστικής/καρτεσιανής) αριστεράς για να αποδώσω τηνάλλη πλευρά του θέματος.
Κι αν ήταν δυνατόν με λόγια άλλου συγγραφέα και μάλιστα όσο το δυνατόν με παράδειγμα το δυνατόν πιο κοντά στα «περιβόητα λογικιστικά προτάγματα της Γαλλικής Επανάστασης»...
Σαφώς και υπάρχουν άπειρα παραδείγματα θαυματουργής ίασης στην Ορθοδοξία και ως προς αυτό δεν υπήρχε λόγος να καταφύγω στην Καθολική Παράδοση "Θαυματουργίας".
Εκεί όμως και εν προκειμένω στο «κεφάλαιο Λούρδη» υπάρχει κάτι συγκεκριμένο και αρκούντως προσαρμοσμένο στην αριστερή σκεπτόσφαιρα.
Στο σχετικό ίδρυμα της Λούρδης υπάρχει από το 1882 (!) «Μηχανισμός πιστοποίησης θαυματουργών ιάσεων».
Ένας «Μηχανισμός» που χρησιμοποιεί καθαρά εργαστηριακές (δηλαδή «λογικές/καρτεσιανές») μεθόδους πιστοποίησης.
Κάτι που δεν αφήνει κανένα περιθώριο σε καμία αμφισβήτηση είτε από είρωνα άθεο πολιτικό είτε από σαρκαστικό «καλλιτεχνικό» άθεο δημιουργό σάτιρας.
Όπως θα δείτε άλλωστε, την ίδια «άτιμη στάση» χρησιμοποίησε τότε – σχεδόν 120 χρόνια πριν – ένας άλλος «πρώιμος εκπρόσωπος της άθεης αριστερής διανόησης», ο Εμιλ Ζολά...
Και μάλιστα σε έργο του που ακόμη κυκλοφορεί και διαβάζεται...
Σκορπίζοντας ακόμη «εσκεμμένες συκοφαντίες» περί δήθεν ψευδούς θαυματουργής ίασης...
Την στιγμή που αυτός ο ίδιος, με «τα ίδια του τα μάτια» παρακολούθησε την θαυματουργή πλήρη ίαση της ετοιμοθάνατης φυματικής που περιγράφει στο μυθιστόρημά του...
 |
| Εμίλ Ζολά κ όχλος Henry de Groux 1898 |
Αλλά ας αφήσουμε τον άγνωστο συγγραφέα να μας τα περιγράψει:
«...Το «Ιατρικό Γραφείο διαπιστώσεων θαυμάτων» λειτουργεί στη Λούρδη από το 1882. Το Επιστημονικό τούτο Ίδρυμα διευθύνεται από Επιτροπή διακεκριμένων γιατρών που έχουν όλες τις ειδικότητες. Πρόεδρος είναι πάντα μια εξοχότης του ιατρικού κόσμου.
Στη Λούρδη υπάρχουν, πολύ κοντά στην εκκλησία, δύο Νοσοκομεία. Το ένα με χίλια κρεββάτια και το άλλο με τετρακόσια. Όταν οι άρρωστοι φτάσουν εκεί εισάγονται στα ιδρύματα, για να τους δοθεί η ευκαιρία να πάνε το ταχύτερο στο Ιερό Σπήλαιο και να λουσθούν με το θαυματουργό νερό. Είναι περιττό, νομίζω, να προσθέσω ότι οι περισσότερες καταστάσεις είναι ασθένειες «ανίατες». Ο άνθρωπος, συνήθως, όταν απελπισθεί από το γιατρό καταφεύγει στη Θεϊκιά δύναμη.
Στις εργασίες του Γραφείου της Λούρδης μπορεί να λάβει μέρος οιοσδήποτε γιατρός, ανεξαρτήτως φυλής, εθνικότητας και θρησκεύματος. Κατά τα μεγάλα μάλιστα οργανωμένα προσκυνήματα, από άνοιξη σε φθινόπωρο, η Ιατρική Επιτροπή καλεί τους περαστικούς γιατρούς και τους αναθέτει την παρακολούθηση των ασθενών, γιατί θεραπεία εκεί δεν γίνεται καμμιά.
Ο ετήσιος μέσος όρος των γιατρών που υπηρετήσανε στη Λούρδη αναγράφεται πως ξεπερνά τους χίλιους και μεταξύ αυτών καθηγητές Πανεπιστημίων και ιατρικών Ακαδημιών, που οι φωτογραφίες τους βρίσκονται στις αίθουσες διαλέξεων.
Όταν γίνει μια θεραπεία η Επιτροπή όχι μοναχά την ελέγχει, μα δίνει και το δικαίωμα σε κάθε ξένο γιατρό να τη διαπιστώσει, εξετάζοντας τα Μητρώα και τον ίδιο τον άρρωστο. Οι στατιστικές του Γραφείου της Λούρδης είναι πολύ ενδιαφέρουσες.
Μέσα σε ατέλειωτους καταλόγους αναγράφονται χίλιες δυό αφόρητες αρρώστειες, και πάνω από δέκα χιλιάδες περιστατικά ακαριαίας θαυματουργικής θεραπείας περιγράφονται εκεί.....»
Η «Μεταστροφή» του Άθεου γιατρού Alexis Carrel
«...συγκλονισμένος από το εξαίσιο γεγονός που είχα παρακολουθήσει...Εκείνος με κοίταξε χωρίς καμμιά έκπληξη και μου είπε: «Προσευχήθηκα πολύ για σας. Τώρα ελπίζω να γίνατε ικανός να πιστέψετε. Χάρις σε μιά πανίσχυρη δύναμη γιατρεύονται στιγμιαία καρκίνοι, κατάγματα, πληγές...».
Παρ’ όλα τούτα όμως εγώ σκεπτόμουνα: «Έγινε λοιπόν πραγματικότης η απίθανη υπόθεση; Ή μήπως ήταν ένα μαστίγωμα του οργανισμού από μια έντονη αυθυποβολή; Εξαφανίσθηκαν, άραγε, οι οργανικές βλάβες; Πέρασα στιγμές αγωνίας, εξομολογείται.
Έτρεξα στο θάλαμο της Θείας Συλλήψεως, που στεγαζόταν η Marie Ferand. Τη βρήκα ανακαθισμένη στο κρεββάτι και τα μάτια της έλαμπαν. Έμεινα βουβός. Τράβηξα τις κουβέρτες και εξέτασα, με προσοχή, την άρρωστη, ενώ κρύος ιδρώτας περιέλουε το πρόσωπό μου. Ο οργανισμός ήταν εντελώς φυσιολογικός.
Οι καινούριες αναλύσεις και ακτινογραφίες βεβαιώσανε θεραπεία ολοκληρωτική.
Αισθάνθηκα τότε, καταλήγει ο γιατρός Carrel, την καρδιά μου να γεμίζει αγαλίαση...μα και δέος μαζί...».
Έτσι έζησε ο Alexis Carrel στην αγία γη το υπερφυσικό. Το θαύμα. Το μεγάλο θαύμα που ηλεκτρίζει και σπρώχνει τα πλήθη, πατείς με πατώ σε, στη Λούρδη κι έκαμε αυτόν τον ίδιο να αλλάξει Κοσμοθεωρία. Ν’ αλλάξει προσανατολισμό για την ζωή και να γράψει το ωραίο εκείνο:
«...Δεν έχομε πια ανάγκη Επιστήμης. Για την πραγματική ζωή μας χρειάζεται μονάχα Ψυχή και Πίστις...»
Αυτά γράφει ο Carrel, στις αρχές του αιώνα μας (σημ. αρχές του 20ου αιώνα). Και το Ιατρικό Γραφείο της Λούρδης αφαιρεί από κάθε δύσπιστο τη σκέψη πως τρελλάθηκε ο άνθρωπος ή ότι εξαγοράστηκε ο γιατρός για να γράψει.
Η "Ατιμία" του Εμίλ Ζολά
Η αξιοθαύμαστη μεταστροφή και η ομολογία του A. Carrel, με κάνει να θυμηθώ τον Αιμίλιο Ζολά και το βιβλίο του, η “Grivotte”.
Η Marie Lebranchue, φθισική από χρόνια, βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο. Πνεύμονες κατεστραμμένοι, αιμοπτύσεις καθημερινές. Είναι σκελετωμένη και από καιρό έχει κρεββατωθεί. Νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Neerlandais χωρίς καμμιά ελπίδα.
Στις 19 Αυγούστου του 1892, ξεκινάει για τη Λούρδη. Στο τραίνο συναντιέται με τον υλιστή Αιμίλιο Ζολά. Αυτός διαπιστώνει τη τραγική της θέση και δηλώνει μεγαλόφωνα: «Αν τούτη γίνει καλά κι εγώ ακόμα θα πιστέψω».
Όταν έφθασαν εκεί, η M. Lebranchu ζήτησε αμέσως να πάει στα θαυματουργά λουτρά.
Μερικοί εδίστασαν γιατί η φυματική αυτή κοπέλλα μπορούσε να πάθει ένα μοιραίοchoc. Μα η επιμονή της άρρωστης ήταν τέτοια, που δύο νοσοκόμες την μετέφεραν με το φορείο, την έπιασαν από τους ώμους, δε ζύγιζε άλλωστε πολύ, και την έχωσαν στο παγωμένο νερό. Εκείνη έπαθε τότε ένα τρομερό σπασμό.
Την έβγαλαν αμέσως. Την έντυσαν βιαστικά κι αυτή έσπρωξε την πολυθρόνα με τις ρόδες που ήταν κοντά της. Πάτησε. Περπάτησε μόνη της μέχρι την ευλογημένη τη Σπηληά. Εκεί έχυσε θερμά δάκρυα ευγνωμοσύνης προς τη γλυκειά Παρθένα.
Αμέσως ύστερα οδηγήθηκε στο Ιατρικό Γραφείο. Πρόεδρος, εκείνο τον καιρό, ήταν ο δόκτωρ Boissarie, που διέταξε αμέσως αναλύσεις, ακτινογραφίες κλπ.
Όλα απέδειξαν πως οι κατεστραμμένοι πνεύμονες, από το μικρόβιο του Koch, είχαν αποκατασταθεί.
Ο βήχας και οι αιμοπτύσεις σταμάτησαν πάραυτα. Η όρεξη επανήλθε.
Ο Ζολά, κατάπληκτος, παρηκολούθησε το απίστευτο, γι’ αυτόν περιστατικό και όταν γύρισε στο Παρίσι έγραψε τη “Grivotte” (είναι το όνομα που έδωσε στη M.Lebranchue) και περιγράφει την ακαριαία θεραπεία της ετοιμοθάνατης φυματικής, όπως την έζησε στη Λούρδη.
Μα στο τέλος, προσθέτει πως όταν η Grivotte επέστρεφε στους δικούς της, έπαθε στο τραίνο μια κρίση φοβερή. Η καινούρια αιμόπτυση κόντεψε να την πνίξει. Ξαναμπήκε στο Νοσοκομείο και πέθανε σε λίγες μέρες.
Ο γιατρός Boissarie, όταν διάβασε την “Grivotte”, του κόπηκε η αναπνοή.
Έγραψε δυό γράμματα στον συγγραφέα και του ζητούσε να επανορθώσει. Εκείνος όμως δεν απήντησε. Τότε ο Dr. Boissarie πήγε στο Παρίσι. Βρίσκει τη M. Lebranchue– που αργότερα θα παντρευτεί και θα ζήσει 28 χρόνια μετά από την θεραπεία της – και τη παρουσιάζει στο Ζολά γερή και ροδοκόκκινη.
Αυτός διαμαρτύρεται έντονα λέγοντας: «Κύριε, εγώ έγραψα μυθιστόρημα. Οι ήρωές μου μπορούν να ζουν ή να πεθαίνουν σύμφωνα με το κέφι το δικό μου!...»
......................
Επίλογος
Με το παραπάνω ο Εμιλ Ζολά δίνει σάρκα και οστά στον όρο «αδίστακτος και άνευ όρων στρατευμένος άθεος συγγραφέας»...
Η «Σχολή του» με «βαθυστόχαστα πονήματα» περί του ανυποστάτου της θαυματουργής ίασης (σαν το παραπάνω «κακόηθες υστερόβουλο ψευδούργημα»), πόσους χιλιάδες (ή μήπως εκατομμύρια;) αναγνώστες του συνέβαλλε στο να «πεισθούν» περί του «ρεαλιστικού της αντίθεης σκέψης τους»;
Να τους χαίρονται...
Συνεχίστε να τους διαβάζετε και να τους τιμάτε...
Και να δίνετε έτσι έδαφος να αναπαράγονται σκορπώντας γύρω τους ακόμη και σήμερα λογιών λογιών απόγονα/επίγονα δήθεν βαθυστόχαστα σύγχρονα αντίθεα Ζο(υ)λάπια...
Περισσότερες πληροφορίες περί της Λούρδης μπορείτε να βρείτε στο
