Αν δεν πατήσετε το κουμπί« Εγγραφή »στη βιντεοκάμερα, δεν πρόκειται να« θυμάται »
ό, τι ο φακός έχει συλλάβει , λέει ο συντάκτης της μελέτης Brad Wyble, καθηγητής ψυχολογίας
στο πανεπιστήμιο Penn State.
Ακούγεται αρκετά απλό, αλλά στην πράξη υπάρχει κάτι περισσότερο σε αυτό.
Ο Wyble , θέλησε να διαπιστώσει κατά πόσον θα μπορούσε να "ανάψει" τις μνήμες των ανθρώπων να καταγράψει ένα συγκεκριμένο μέρος δεδομένων από πολλαπλά τμήματα. Έτσι, συγκέντρωσε μια ομάδα 100 εθελοντών και τους παρουσίασε μια σειρά από αριθμούς και γράμματα, και είπε στους εθελοντές που θα δοκιμαστούν, να θυμόνται τις θέσεις των γραμμάτων ανάμεσα στα νούμερα. Τα αποτελέσματα της εξέτασης έδειξαν σχεδόν άψογη ανάκληση των θέσεων των γραμμάτων .
Στη συνέχεια, οι ερευνητές ζήτησαν από τους εθελοντές να θυμηθούμε ποιά γράμματα ήταν - τα ίδια ακριβώς γράμματα από το τεστ μνήμης στην οποία σχεδόν όλοι έκαναν τόσο καλά. Τα αποτελέσματα: μόνο το 25% σωστοί.
Ποια ήταν η διαφορά μεταξύ σχεδόν τέλεια ανάκληση των θέσεων των γραμμάτων και μια επική αποτυχία στο να θυμάται ποια γράμματα ήταν; Ένα πράγμα: προσδοκία.
"Οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα να θυμόνται ακόμη και πολύ απλά κομμάτια των πληροφοριών όταν δεν αναμένουν να πρέπει να τα θυμόνται," σχολίασε Wyble.
Το "θέμα" διακόπτης για την κάμερα του εγκεφάλου σας, σύμφωνα με τη μελέτη αυτή, είναι εν γνώσει του ότι θα πρέπει να θυμάστε τις πληροφορίες. Η καλή λειτουργία αυτού του μηχανισμού της μνήμης είναι πιο ακριβή από ό, τι αντιλαμβανόμαστε, τόσο πολύ έτσι ώστε να μπορούμε να θυμηθούμε μια συγκεκριμένη λεπτομέρεια για ένα πράγμα ή συμβάν χωρίς να θυμόμαστε τίποτε άλλο γι 'αυτό. Οι ερευνητές το αποκαλούν "χαρακτηριστική αμνησία".
Ο Wyble πρόσθεσε: "Αυτό το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό γιατί οι παραδοσιακές θεωρίες της προσοχής, όταν τους δίνεται ένα επιπλέον κομμάτι πληροφοριών, οι πληροφορίες αποθηκεύεται στη μνήμη."
Όταν οι ερευνητές άλλαξαν το πείραμα και είπαν στους εθελοντές να περιμένουν στο τεστ μνήμης από ποια γράμματα ήταν εκτός από τις θέσεις τους, τα σωστά αποτελέσματα εκτοξεύτηκε στο 65% και 95% .
Επιστροφή στην αναλογία της βιντεοκάμερας: η προσοχή μας είναι σαν το φακό σε μια βιντεοκάμερα που λαμβάνει πάντα μεγάλες ποσότητες πληροφοριών από το περιβάλλον μας, αλλά μόνο για συγκεκριμένους λόγους κάνει την κίνηση η βιντεοκάμερα για να καταγράψει οτιδήποτε. Αυτό είναι σαφέστατα ένα καλό πράγμα, διότι σε διαφορετική περίπτωση η μνήμη θα ήταν κορεσμένη με πληροφορίες ,που χάνουν την ικανότητα να διακρίνουν ανάμεσα στα χρήσιμα και τα τετριμμένα.
Τέλος το αποτέλεσμα της έρευνας αυτής είναι ότι ,αν θέλουμε να αναπτύξουμε την μνήμη μας και να θυμόμαστε και τα πιο ασήμαντα γεγονότα, καλύτερο αποτέλεσμα θα έφερνε η συνδυαστική μνήμη. Να χρησιμοποιούμε κάποια δεδομένα μαζί με ένα οπτικό ερέθισμα.
