τους ίδιους τους εραστές του συστήματος, τους πολιτικούς ηγέτες της γης! Ποιο είναι όμως εκείνο το συγκλονιστικό γεγονός που κατά την εκδήλωσή του κάνει τους βασιλιάδες της γης να στραφούν εναντίον του παγκόσμιου συστήματος πραγμάτων, καταστρέφοντάς το μάλιστα ολοσχερώς; «οι γιοι των ανθρώπων παγιδεύονται σε καιρό συμφοράς, όταν αυτή πέφτει πάνω τους ξαφνικά».
Η παράδοση δε των εξουσιών τους στο θηρίο, συμβολίζει την εμφάνιση στη γη της τελευταίας και πιο βίαιης διακυβέρνησης που είδε ποτέ ο κόσμος «θα διανοηθούν να αλλάξουν καιρούς και νόμο». Δείχνουν άραγε οι μέχρι τώρα ενέργειες των πολιτικών ηγετών ότι εργάζονται για τη διάσωση τού συστήματος ή δείχνουν -όπως λένε οι Γραφές- ότι η κρίση τους έχει κάνει, να μισήσουν, να ερημώσουν και να γυμνώσουν, να φάνε τις σάρκες του και ότι σε λίγο (επίκειται) να κάψουν εντελώς το σύστημα, με φωτιά; Σηματοδοτεί δηλαδή η κρίση του 2008, την έναρξη του καιρού του τέλους αυτού του διεστραμένου κόσμου από τους ίδιους τους πολιτικούς ηγέτες της γης;
Είναι κοινή διαπίστωση, ότι μετά από σχεδόν επτά χρόνια από το ξέσπασμα της κρίσης, τα έθνη στην προσπάθειά τους να θεραπεύσουν το θανάσιμα τραυματισμένο σύστημά τους, βρίσκονται να έχουν εξαντλήσει μάταια όλες τις δυνάμεις τους «δεν υπάρχουν γιατρικά, δεν υπάρχει ανάρρωση για εσένα.., θα γιατρεύαμε τη Βαβυλώνα, αλλά δεν γιατρεύτηκε». Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι παρά τα δεινά που υποφέρουν οι λαοί τους, οι πολιτικοί ηγέτες εμμένουν στα ίδια λάθη «παραφρονούν εξαιτίας της αφθονίας του σφάλματός τους».
Η μετάδοση δε και η μεγέθυνση της κρίσης σε όλα τα κράτη-μέλη, του στενά αλληλοεξαρτώμενου συστήματός τους, μαρτυρά την μεγάλη πλάνη τους. Είναι πλέον φανερό ότι η ζημιά που προκάλεσε η κρίση στο παγκόσμιο-κοινό τραπέζι συμφερόντων, έχει κάνει τα έθνη να εγερθούν το ένα εναντίον του άλλου, με κανένα φυσικά να βγαίνει κερδισμένο «κάθε βασίλειο που διαιρείται εναντίον του εαυτού του σε αντιμαχόμενα μέρη, δεν είναι δυνατόν να σταθεί, ερημώνεται και πέφτει, φτάνει στο τέλος του». Πράγματι, η διαίρεση των εθνών σε πλεονασματικές (πλούσιες) και ελλειμματικές (πτωχές) χώρες, σε αντίπαλες οικονομικές συμμαχίες (Δ.Ν.Τ, B.R.I.C.S) και ο ανταγωνιστικός πόλεμος υποτίμησης των νομισμάτων τους, επιβεβαιώνει την προφητεία του διαμελισμού και της εσωτερικής βεβήλωσης του παγκόσμιου συστήματος πραγμάτων από τα ίδια τα μέλη του! «θα βεβηλωθείς μέσα σου».
Όπως όλα δείχνουν, η κρίση έχει κάνει τους ισχυρούς ηγέτες της γης να λιμαίνουν οι ίδιοι το δικό τους συσσωρευμένο πλούτο! «η ημέρα του Κυρίου (η ημέρα της κρίσης) έρχεται σαν λεηλασία εναντίον του ισχυρού και του καταφυγίου του.., έρχεται σαν κλέφτης τη νύχτα». Επιπλέον, η κρίση έχει κάνει τους άφρονες ηγέτες της γης να φέρουν πάνω στους λαούς τους, τα βασανιστικά προβλήματα που έφερε το σύστημα στους λαούς των «τρίτων χωρών»: ανεργία, μετανάστευση, πείνα, εξαθλίωση «ας γίνει ενέδρα και σκάνδαλο και ανταπόδοση το τραπέζι που βρίσκεται μπροστά τους, και παγίδα ό,τι είναι για την ευημερία τους». Τι λένε όμως οι Γραφές για αυτό το παράλογο καταστροφικό πνεύμα που έχει καταλάβει τον κόσμο; Ποια εξήγηση δίνουν;
Ενώ τα έθνη βρίσκονταν στο αποκορύφωμα της ευημερίας τους, ξαφνικά ήρθε η κρίση του στρεβλού συστήματος και απείλησε με ερήμωση το τραπέζι των αγαθών που βρισκόταν μπροστά τους. Οι ισχυροί ηγέτες και όχι μόνο «τα έθνη οργίστηκαν», σκανδαλισμένοι από την κρίση που το σύστημα φέρνει πάνω τους, αρνούνται να δεχτούν την πραγματικότητα: ότι το πανίσχυρο σύστημά τους είναι ψεύτικο «ως πότε γιοι των ανθρώπων θα αγαπάτε την ματαιότητα και θα ζητάτε το ψέμα». Θέλοντας να πιστεύουν ότι θα κάνουν το σύστημα να χορηγήσει και πάλι την πολυπόθητη εικόνα ευημερίας τους, εκβιάζουν το σύστημα με όλο και πιο βίαια μέτρα, ρίχνοντας τους λαούς τους βορά, στη κρίση-δοκιμασία που υποβάλλουν το σύστημα.
Η ισχυρογνωμοσύνη τους δεν τους αφήνει να δουν τα αυτοκαταστροφικά αποτελέσματα των ενεργειών τους «δεν ξέρουν τι κάνουν». Έτσι, η αποκάλυψη-σκάνδαλο της ψευδούς δύναμης του συστήματος, παρασύρει τα ακμαία έθνη στο να συμμετέχουν ακούσια στην κρίση και την καταστροφή του. Γι’ αυτό και στο τέλος, οι βασιλιάδες της γης.., οι μεγιστάνες.., και κάθε πλοίαρχος και ο καθένας που ταξιδεύει από κάθε τόπο και όλοι εκείνοι που ζουν από τη θάλασσα, κλαίνε και πενθούν, επειδή σε μία ώρα ερημώθηκε τόσο μεγάλος πλούτος!
Ναι, ο καλός καρπός τον οποίο θέλησε η ψυχή σου έφυγε από εσένα, και όλα τα εκλεκτά πράγματα και τα υπέροχα πράγματα αφανίστηκαν από εσένα, και δεν θα τα ξαναβρούν ποτέ οι άνθρωποι». Ναι, τα έθνη αφού προηγουμένως δεν έδωσαν προσοχή στο προειδοποιητικό σημείο της ερήμωσή τους (κρίση-έλεγχος το 2008), θα γνωρίσουν πολύ σύντομα την ολέθρια συντριβή τού θαυμαστού κόσμου τους «τα έθνη θα γίνουν σαν να μην υπήρξαν ποτέ!».
Όλα πλησιάζουν προς το τέλος τους. Όλα δείχνουν πως βρισκόμαστε πολύ κοντά στην ολοκληρωτική καταστροφή ενός πονηρού και ανυπάκουου στην αλήθεια κόσμου. Όλα πιστοποιούν πως βιώνουμε τις ημέρες που επικρατούσαν στην πόλη της Ιερουσαλήμ, λίγο πριν επέλθει ο δικός της Αρμαγεδδών: φόβο, αλληλοσπαραγμό, θλίψη, διαίρεση, αύξηση τού κακού, σύγχυση, μια Βαβέλ.
Ναι, τα γεγονότα διακηρύττουν σε όλη τη γη, την έλευση της δίκαιης βασιλείας του Χριστού, την ημέρα του Θεού, τους κρίσιμους καιρούς του τέλους, δύσκολους στην αντιμετώπισή τους, και την ώρα της δοκιμής, η οποία έρχεται πάνω σε ολόκληρη την κατοικημένη γη, για να υποβάλλει σε δοκιμή εκείνους που κατοικούν στη γη; όπου ο καθένας κρίνεται δίκαια, σύμφωνα με τα έργα του «όποιος θελήσει να σώσει τη ζωή του (εμπιστευόμενος το άδικο σύστημα πραγμάτων) θα τη χάσει, ενώ όσοι θελήσουν να τη χάσουν (βγαίνοντας έξω από το σύστημα, προσμένοντας άμεμπτοι τη βασιλεία του Θεού), θα την κερδίσουν».
