Είναι ίσως η πρώτη φορά στην ιστορία της μεταπολίτευσης που η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές επειδή υπάρχει ασυνεννοησία στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος.
Είναι πρωτόγνωρο και πρωτοφανές ένας πρωθυπουργός να οδηγεί – εν μέσω μιας κακής ομολογουμένως διαπραγμάτευσης – μια χώρα στις κάλπες επειδή θέλει να αποπέμψει στελέχη του κόμματός του τα οποία δεν συμφωνούν με τις δημοσιονομικές επιλογές του.
Προσέξτε, μιλάμε για τις επιλογές που ο ίδιος ο Τσίπρας είχε κάνει... σημαία αντιμνημονιακής επανάστασης μέχρι τις 25 Γενάρη, κατορθώνοντας έτσι, μαζί με τους συντρόφους του, να πείσουν το λαό και να πάρουν την εξουσία.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που Έλληνας πρωθυπουργός αντί να διαμορφώνει τις εξελίξεις και την πολιτική ατζέντα, «σέρνεται» πίσω από αυτές, φοβούμενος την εσωκομματική αντιπολίτευση, που από την πλευρά της παραμένει πιστή στα... ιδανικά με τα οποία ένα αριστερό κόμμα πήρε τη διακυβέρνηση της χώρας στα... χέρια του.
Προφανώς και είναι κοινός τόπος ότι οι εκλογές είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Συμφωνούμε όλοι με το «πολυφορεμένο» κλισέ: Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Ξεπερνά όμως κάθε όριο πολιτικής αστοχίας όταν οι εκλογές χρησιμοποιούνται από ένα κόμμα μόνο και μόνο για να λυθούν οι όποιες εσωκομματικές διαφωνίες.
Δυστυχώς οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού τον οδηγούν για άλλη μια φορά σε επικίνδυνες ατραπούς αφού οι εκλογές δεν γίνονται για τον τόπο, αλλά για το κόμμα.
Θα πρέπει κάποιος να εξηγήσει στους άκαπνους συνεργάτες του πρωθυπουργού ότι οι εκλογές γίνονται με γνώμονα το συμφέρον του ελληνικού λαού και όχι με βάση τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες ενός πολιτικού φορέα. Οι εκλογές γίνονται για να αποφασίζει ο λαός για το μέλλον του και όχι για «ξεκαθαρίσματα» πολιτικών λογαριασμών.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που τον έπεισαν να προχωρήσει στη διενέργεια δημοψηφίσματος ενάντια στα σκληρά μέτρα που απαίτησαν οι δανειστές και όταν το αποτέλεσμα της κάλπης έδειξε «ΟΧΙ», οι σύμβουλοί του τον οδήγησαν να ερμηνεύσει διαφορετικά το αποτέλεσμα και να μετατρέψει το περήφανο «ΌΧΙ» σε υποτακτικό «ΝΑΙ»!
Η επικείμενη εκλογική διαδικασία δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα στην αναπτυξιακή πορεία του τόπου, αφού δεν πρόκειται να ανατρέψει ούτε τα σχέδια των δανειστών, ούτε την επαπειλούμενη ανθρωπιστική κρίση από τα βάρβαρα μέτρα.
Ο Αλέξης Τσίπρας οδηγεί τη χώρα σε εκλογές, αφού έχει ψηφίσει και υπογράψει όλες τις απαιτήσεις του Βερολίνου και χωρίς κανείς να ξέρει ποιο ακριβώς είναι το διακύβευμα αυτών των εκλογών.
Το Μέγαρο Μαξίμου είναι έτοιμο να προχωρήσει σε εκλογές - εξπρές μέσα στον Σεπτέμβρη με επικρατέστερες ημερομηνίες τις 20 ή τις 27 του μήνα, χωρίς να έχει εξηγήσει στον ελληνικό λαό για ποιο λόγο οδηγούμαστε σε αυτή τη διαδικασία.
Η αδυναμία του πρωθυπουργού να διαχειριστεί τις εσωτερικές διαφωνίες στο κόμμα του μετατρέπεται σε κρίση της χώρας κατά τον ίδιο τρόπο που μετέτρεψε την κρίση χρέους (ένα Ευρωπαϊκό πρόβλημα) σε εσωτερικό πολιτικό πρόβλημα της χώρας.
Κατά τρόπο ανορθόδοξο ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να πείσει την κοινή γνώμη ότι το πρόβλημα της χώρας είναι ο Λαφαζάνης και όχι ο φαύλος υφεσιακός κύκλος στον οποίο για άλλη μια φορά μας ξαναβάζουν οι δανειστές και μάλιστα με Αριστερή κυβέρνηση!
Ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Τσίπρας ξεπερνώντας κάθε όριο πολιτικής παραδοξότητας μάς λέει ότι η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο εξαιτίας της Αριστερής Πλατφόρμας και όχι των δικών του ενεργειών και πως πρέπει με συνοπτικές διαδικασίες να πάμε σε εκλογές προκειμένου ο τόπος να απαλλαγεί από τον «κακό» Παναγιώτη Λαφαζάνη για να μπορέσει η επόμενη κυβέρνηση που θα εκλεγεί, να εφαρμόσει κατά γράμμα άλλο ένα αποτυχημένο μνημόνιο, όπως ακριβώς συνέβη και με τα δυο προηγούμενα.
Δυστυχώς, εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι πάμε σε εκλογές χωρίς νόημα με έναν και μόνο στόχο: Να βρεθούν την επόμενη μέρα πρόθυμοι «Παπαδήμοι» που θα βοηθήσουν τον Αλέξη Τσίπρα να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο, όπως αυτό έχει γραφτεί από τους ευρωκράτες των Βρυξελλών... Φαίνεται, δυστυχώς, πως και ο Αλέξης Τσίπρας θέλει τελικά να είναι πρωθυπουργός παντός καιρού, αλλά κρατώντας τελικά και αυτός τη μνημονιακή ομπρέλα.
Η μοίρα αυτού του τόπου είναι προδιαγραμμένη όσο θα αποφασίζουν άλλοι για εμάς και όσο το πολιτικό προσωπικό της χώρας θα παραμένει εκτελεστικό όργανο του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών.
Ο λογαριασμός θα έρθει πολύ σύντομα. Όταν τελειώσουν τα 86 δισεκατομμύρια του τρίτου μνημονίου, τότε θα πέσουν οι μάσκες και θα αποκαλυφθεί όλο το βρώμικο παιχνίδι σε βάρος της χώρας μας. Μόνο που τότε θα είναι αργά για δάκρυα...
Και αυτό το έχει αντιληφθεί ήδη ο ελληνικός λαός και θα κινηθεί ανάλογα στις επερχόμενες εκλογές, λέγοντας ξανά "όχι" σε όσους υποτιμούν τη νοημοσύνη του...
