Ο κόκκινος πλανήτης μπορεί να μην είναι τόσο «νεκρός» όσο νομίζαμε
«Στον απόηχο της συγκλονιστικής ανακοίνωσης της NASA για ύπαρξη νερού
στον Αρη, γεννιέται η ελπίδα ότι ο κόκκινος πλανήτης μπορεί να μην είναι τόσο «νεκρός» όσο νομίζαμε», γράφει ο Guardian.
«Για δεκαετίες, έχουν υπάρξει στοιχεία ότι το περιβάλλον του Αρη ήταν πολύ πιο ήπιο από ό,τι τώρα. Η ατμόσφαιρά του ήταν πιο πυκνή, οι θερμοκρασίες πιο θερμές, ποτάμια, λίμνες και ένας ωκεανός ήταν ανάμεσα στα τοπία του. Ζωή θα μπορούσε να έχει υπάρξει. Η σημασία της συνέντευξης τύπου της NASA είναι ότι λείψανα αυτής της αρχαίας ζωής μπορεί να υπάρχουν ακόμα στον πλανήτη. Το μόνο που χρειάζεται είναι να προσγειωθεί ένα ρομποτικό σκάφος, να ερευνήσει την αλμυρή λάσπη, να την βάλει κάτω από ένα μικροσκόπιο, και να ελέγξει αν κάτι κουνιέται. Και voila: ζωή στο διάστημα!», αναφωνεί, μεταξύ αστείου και σοβαρού η βρετανική εφημερίδα.
Πρόκειται πράγματι για τόσο συναρπαστική ιδέα που μπορεί να φέρει επανάσταση στην αναζήτηση ζωής για εξωγήινη ζωή.
O Guardian πάει πιο μακριά, και αναρωτιέται μήπως, βαθιά στο DNA μας είμαστε όλοι Αρειανοί. Η τολμηρή ιδέα δεν είναι καινούργια. Μία από τις θεωρίες για την εμφάνιση της ζωής στην Γη αναφέρει ότι οι «σπόροι» της ζωής, τα δομικά υλικά για την ανάπτυξη της, έφτασαν στον πλανήτη μας από τον Αρη με κάποιο μεγάλο σώμα (έναν βράχο για παράδειγμα) που αποσπάστηκε από το έδαφος του κόκκινου πλανήτη μετά από πτώση αστεροειδούς εκεί, και κατέληξε τελικά στην Γη.
«Αλλά ακόμα και αν διαψευστεί αυτή η θεωρία, αν βρούμε ίχνη ζωής που είναι άσχετα με την δική μας, τότε θα ξέρουμε ότι υπάρχουν δύο κόσμοι που έχουν γεννήσει βιολογία - και θα αντιμετωπίσουμε το αναπόφευκτο γεγονός ότι το σύμπαν είναι γεμάτο με έμβια όντα», γράφει η εφημερίδα.
Εφέτος τον Απρίλιο έκλεισαν 55 χρόνια από την έναρξη του προγράμματος της ΝΑSΑ για την αναζήτηση ζωής στο Διάστημα, αλλά κανένας εξωγήινος δεν έχει στείλει ούτε ένα μήνυμα από το υπερπέραν. Και τι μ΄ αυτό; Λίγες δεκαετίες είναι σταγόνα στον ωκεανό του χρόνου του Σύμπαντος, λένε οι αστροφυσικοί. Κάποιοι μάλιστα πιστεύουν ακράδαντα ότι δεν θα αργήσει η στιγμή που θα λάβουν επιτέλους ένα σήμα από κάποιο από τα 400 δισεκατομμύρια αστέρια του Γαλαξία μας.
Και γιατί να μην υπάρχει ζωή εκεί έξω; Θα ήμασταν πολύ εγωιστές αν πιστεύαμε ότι ο δικός μας είναι ο μοναδικός πολιτισμός στο άπειρο Σύμπαν. Από την εποχή του Θαλή του Μιλήσιου και του Πυθαγόρα οι άνθρωποι φαντάζονται ότι υπάρχει ζωή σε άλλα άστρα. Ο Ελληνας μαθηματικός περιέγραψε ζωντανά όντα στη Σελήνη. Ο φιλόσοφος Επίκουρος έγραψε προφητικά ότι «υπάρχουν άπειροι κόσμοι, όμοιοι και διαφορετικοί από τον δικό μας».
Πλανήτης στο χρώμα του αίματος και της φωτιάς
Είκοσι αιώνες αργότερα, ο Ιταλός Τζιορντάνο Μπρούνο, εμπνευσμένος από τις εργασίες του Κοπέρνικου για την κίνηση της Γης και των πλανητών γύρω από τον Ηλιο, είπε ότι πρέπει να υπάρχουν χιλιάδες κατοικημένα άστρα - άποψη που του στοίχισε τη ζωή στην πυρά της Ιεράς Εξέτασης.
Ο Αρης ασκούσε πάντα μεγάλη γοητεία σε εμάς τους Γήινους. Ηταν κόκκινος, με το χρώμα του ορατό ακόμα και διά του γυμνού οφθαλμού των αρχαίων. Τον έβλεπαν στο χρώμα του αίματος και της φωτιάς, και δεν είναι περίεργο που οι Ρωμαίοι τον βάφτισαν με το όνομα του Θεού του πολέμου.
Ο Γαλιλαίος παρατήρησε συστηματικά τον Αρη μέσω του τηλεσκοπίου του, ο Κασίνι ανακάλυψε πολικούς πάγους εκεί το 1666. Στα τέλη του 19ου αιώνα η ευρεία χρήση των τηλεσκοπίων έφερε την επανάσταση στην αστρονομία. Ο μύθος για τους Αρειανούς ξεκίνησε το 1877, όταν ο Ιταλός αστρονόμος Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι νόμισε ότι διέκρινε κανάλια και διώρυγες στην επιφάνεια του Αρη, αποδείξεις για την ύπαρξη ενός εξωγήινου πολιτισμού.
Πολύ πριν από τον 20ό αιώνα οι Αρειανοί ήταν οι διασημότεροι εξωγήινοι του Σύμπαντος, και ο Αρης ο πιο δημοφιλής πλανήτης στην επιστημονική φαντασία. Στα «Ταξίδια του Γκιούλιβερ», οι φανταστικοί αστρονόμοι του Τζόναθαν Σουίφτ μελετούν τους δορυφόρους του Αρη αναζητώντας ίχνη Αρειανών.
Την δεκαετία του 1970 ο αμφιλεγόμενος Ελβετός συγγραφέας Εριχ φον Ντένικεν έκανε θραύση με τις διαστημικές «Αναμνήσεις από το μέλλον» και το βιβλίο «Ηταν οι θεοί αστροναύτες;» Κατεξοχήν προφήτης του Διαστήματος είναι φυσικά ο Αρθουρ Κλαρκ του μυθιστορήματος «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος». Παρουσιάζοντας αργότερα το βιβλίο του με τίτλο «3001: Η τελική Οδύσσεια», ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας είχε πει ότι πιστεύει πως υπήρξε ζωή στον Αρη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια...
«Στον απόηχο της συγκλονιστικής ανακοίνωσης της NASA για ύπαρξη νερού
στον Αρη, γεννιέται η ελπίδα ότι ο κόκκινος πλανήτης μπορεί να μην είναι τόσο «νεκρός» όσο νομίζαμε», γράφει ο Guardian.
«Για δεκαετίες, έχουν υπάρξει στοιχεία ότι το περιβάλλον του Αρη ήταν πολύ πιο ήπιο από ό,τι τώρα. Η ατμόσφαιρά του ήταν πιο πυκνή, οι θερμοκρασίες πιο θερμές, ποτάμια, λίμνες και ένας ωκεανός ήταν ανάμεσα στα τοπία του. Ζωή θα μπορούσε να έχει υπάρξει. Η σημασία της συνέντευξης τύπου της NASA είναι ότι λείψανα αυτής της αρχαίας ζωής μπορεί να υπάρχουν ακόμα στον πλανήτη. Το μόνο που χρειάζεται είναι να προσγειωθεί ένα ρομποτικό σκάφος, να ερευνήσει την αλμυρή λάσπη, να την βάλει κάτω από ένα μικροσκόπιο, και να ελέγξει αν κάτι κουνιέται. Και voila: ζωή στο διάστημα!», αναφωνεί, μεταξύ αστείου και σοβαρού η βρετανική εφημερίδα.
Πρόκειται πράγματι για τόσο συναρπαστική ιδέα που μπορεί να φέρει επανάσταση στην αναζήτηση ζωής για εξωγήινη ζωή.
O Guardian πάει πιο μακριά, και αναρωτιέται μήπως, βαθιά στο DNA μας είμαστε όλοι Αρειανοί. Η τολμηρή ιδέα δεν είναι καινούργια. Μία από τις θεωρίες για την εμφάνιση της ζωής στην Γη αναφέρει ότι οι «σπόροι» της ζωής, τα δομικά υλικά για την ανάπτυξη της, έφτασαν στον πλανήτη μας από τον Αρη με κάποιο μεγάλο σώμα (έναν βράχο για παράδειγμα) που αποσπάστηκε από το έδαφος του κόκκινου πλανήτη μετά από πτώση αστεροειδούς εκεί, και κατέληξε τελικά στην Γη.
«Αλλά ακόμα και αν διαψευστεί αυτή η θεωρία, αν βρούμε ίχνη ζωής που είναι άσχετα με την δική μας, τότε θα ξέρουμε ότι υπάρχουν δύο κόσμοι που έχουν γεννήσει βιολογία - και θα αντιμετωπίσουμε το αναπόφευκτο γεγονός ότι το σύμπαν είναι γεμάτο με έμβια όντα», γράφει η εφημερίδα.
Εφέτος τον Απρίλιο έκλεισαν 55 χρόνια από την έναρξη του προγράμματος της ΝΑSΑ για την αναζήτηση ζωής στο Διάστημα, αλλά κανένας εξωγήινος δεν έχει στείλει ούτε ένα μήνυμα από το υπερπέραν. Και τι μ΄ αυτό; Λίγες δεκαετίες είναι σταγόνα στον ωκεανό του χρόνου του Σύμπαντος, λένε οι αστροφυσικοί. Κάποιοι μάλιστα πιστεύουν ακράδαντα ότι δεν θα αργήσει η στιγμή που θα λάβουν επιτέλους ένα σήμα από κάποιο από τα 400 δισεκατομμύρια αστέρια του Γαλαξία μας.
Και γιατί να μην υπάρχει ζωή εκεί έξω; Θα ήμασταν πολύ εγωιστές αν πιστεύαμε ότι ο δικός μας είναι ο μοναδικός πολιτισμός στο άπειρο Σύμπαν. Από την εποχή του Θαλή του Μιλήσιου και του Πυθαγόρα οι άνθρωποι φαντάζονται ότι υπάρχει ζωή σε άλλα άστρα. Ο Ελληνας μαθηματικός περιέγραψε ζωντανά όντα στη Σελήνη. Ο φιλόσοφος Επίκουρος έγραψε προφητικά ότι «υπάρχουν άπειροι κόσμοι, όμοιοι και διαφορετικοί από τον δικό μας».
Πλανήτης στο χρώμα του αίματος και της φωτιάς
Είκοσι αιώνες αργότερα, ο Ιταλός Τζιορντάνο Μπρούνο, εμπνευσμένος από τις εργασίες του Κοπέρνικου για την κίνηση της Γης και των πλανητών γύρω από τον Ηλιο, είπε ότι πρέπει να υπάρχουν χιλιάδες κατοικημένα άστρα - άποψη που του στοίχισε τη ζωή στην πυρά της Ιεράς Εξέτασης.
Ο Αρης ασκούσε πάντα μεγάλη γοητεία σε εμάς τους Γήινους. Ηταν κόκκινος, με το χρώμα του ορατό ακόμα και διά του γυμνού οφθαλμού των αρχαίων. Τον έβλεπαν στο χρώμα του αίματος και της φωτιάς, και δεν είναι περίεργο που οι Ρωμαίοι τον βάφτισαν με το όνομα του Θεού του πολέμου.
Ο Γαλιλαίος παρατήρησε συστηματικά τον Αρη μέσω του τηλεσκοπίου του, ο Κασίνι ανακάλυψε πολικούς πάγους εκεί το 1666. Στα τέλη του 19ου αιώνα η ευρεία χρήση των τηλεσκοπίων έφερε την επανάσταση στην αστρονομία. Ο μύθος για τους Αρειανούς ξεκίνησε το 1877, όταν ο Ιταλός αστρονόμος Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι νόμισε ότι διέκρινε κανάλια και διώρυγες στην επιφάνεια του Αρη, αποδείξεις για την ύπαρξη ενός εξωγήινου πολιτισμού.
Πολύ πριν από τον 20ό αιώνα οι Αρειανοί ήταν οι διασημότεροι εξωγήινοι του Σύμπαντος, και ο Αρης ο πιο δημοφιλής πλανήτης στην επιστημονική φαντασία. Στα «Ταξίδια του Γκιούλιβερ», οι φανταστικοί αστρονόμοι του Τζόναθαν Σουίφτ μελετούν τους δορυφόρους του Αρη αναζητώντας ίχνη Αρειανών.
Την δεκαετία του 1970 ο αμφιλεγόμενος Ελβετός συγγραφέας Εριχ φον Ντένικεν έκανε θραύση με τις διαστημικές «Αναμνήσεις από το μέλλον» και το βιβλίο «Ηταν οι θεοί αστροναύτες;» Κατεξοχήν προφήτης του Διαστήματος είναι φυσικά ο Αρθουρ Κλαρκ του μυθιστορήματος «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος». Παρουσιάζοντας αργότερα το βιβλίο του με τίτλο «3001: Η τελική Οδύσσεια», ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας είχε πει ότι πιστεύει πως υπήρξε ζωή στον Αρη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια...
tovima