«Στὴν Γαλλία, παρ” ὅλο ποὺ εἶναι κράτος προοδευμένο -δὲν εἶναι ὑπανάπτυκτο-, τελευταία(εἰπώθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1988) ὀγδόντα
χιλιάδες ἔγιναν Μουσουλμάνοι»
«Οἱ Γάλλοι δὲν θὰ βροῦν ἀνάπαυση. Πᾶνε νὰ ἀναπαυθοῦν, ἀλλὰ δὲν θὰ ἀναπαυθοῦν, γιατί τὰ πάθη δὲν δικαιολογοῦνται»
Λεζάντα: Ανατριχιάζει η Προφητεία του Γέροντα Παϊσίου για το τρομοκρατικό χτύπημα στη Γαλλία
O Γέροντας Παΐσιος είχε προβλέψει τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα στη Γαλλία, αλλά οι προφητείες του, που έπεσαν διάνα, ήταν φωνή βοώντος εν τη έρημο…
Συνεχίζει να συγκλονίζει και μετά την αγιοποίησή του, ο Άγιος Παΐσιος και οι προφητείες του. Μετά το μακελειό στο Παρίσι, μια προφητεία του για τη Γαλλία ήρθε ξανά στο φως…
Τι είχε πει ο Άγιος Παΐσιος για τη Γαλλία;
«Ας τους αυτούς, που μαζεύουν τους Μουσουλμάνους και τους χτίζουν τζαμιά. Αργότερα, θα καταλάβουν τι συμβαίνει και τότε θα είναι οι πρώτοι που θα πάρουν μέτρα εναντίον τους. Θα δείτε τι θα κάνουν…»
Το απόσπασμα περιλαμβάνεται στο Βιβλίο:
«Μαρτυρίες Προσκυνητών
Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994»,
Τόμος Β’ / 2η έκδοση, σελίδα 365,
του Νικολάου Α. Ζουρνατζόγλου
Επισμηναγού ε.α.
Έχουν κάνει την αμαρτία μόδα
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α΄
Στὴν Γαλλία, παρ” ὅλο ποὺ εἶναι κράτος προοδευμένο -δὲν εἶναι ὑπανάπτυκτο-, τελευταία(εἰπώθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1988) ὀγδόντα χιλιάδες ἔγιναν Μουσουλμάνοι. Γιατί; Γιατί ἔχουν κάνει τὴν ἁμαρτία μόδα. Βλέπεις ὅμως, ἐλέγχονται καὶ θέλησαν νὰ ἀναπαύσουν τὴν συνείδησή τους. Καὶ ὅπως οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες, γιὰ νὰ δικαιολογοῦν τὰ πάθη τους, εἶχαν βρεῖ τοὺς δώδεκα θεούς, ἔτσι καὶ αὐτοὶ ἔψαξαν νὰ βροῦν μία θρησκεία ποὺ νὰ δικαιολογεῖ τὰ πάθη τους, γιὰ νὰ τοὺς ἀναπαύση σ” αὐτὸ τὸ θέμα. Ὁ Μουσουλμανισμὸς κατὰ κάποιο τρόπο τοὺς ἐξυπηρετεῖ. Ἐπιτρέπει νὰ πάρουν ὅσες γυναῖκες θέλουν, ὑπόσχεται στὴν ἄλλη ζωὴ ἕνα βουνὸ πιλάφι, μία λίμνη γιαούρτι, ἕνα ποτάμι μέλι! Καὶ ὅσες ἁμαρτίες καὶ νὰ ἔχουν, ἅμα τοὺς λούσουν μὲ ζεστὸ νερό, ὅταν πεθάνουν, καθαρίζονται! Πᾶνε στὸν Ἀλλὰχ καθαροί! Τί ἄλλο θέλουν; Ὅλα βολικά! Ἀλλὰ οἱ Γάλλοι δὲν θὰ βροῦν ἀνάπαυση. Πᾶνε νὰ ἀναπαυθοῦν, ἀλλὰ δὲν θὰ ἀναπαυθοῦν, γιατί τὰ πάθη δὲν δικαιολογοῦνται.
Ὁτιδήποτε καὶ ἂν κάνουν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ἀναίσθητοι νὰ εἶναι, πάλι ἀνάπαυση δὲν βρίσκουν, πᾶνε νὰ δικαιολογήσουν τὰ ἀδικαιολόγητα, ἀλλὰ ἐσωτερικὰ βασανίζονται, εἶναι ἀγριεμένοι. Γι” αὐτὸ ζητοῦν ψυχαγωγίες, τρέχουν στὰ νταούλια, μεθοῦν, βλέπουν… τηλεόραση. Χαζεύουν δηλαδή, γιὰ νὰ ξεχνιοῦνται, γιατί ἐλέγχονται. Καὶ ὅταν κοιμοῦνται, λὲς ὅτι ἡσυχάζουν; Ὑπάρχει συνείδηση, βλέπεις. Ἡ πρώτη Ἁγία Γραφὴ ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς στοὺς Πρωτοπλάστους εἶναι ἡ συνείδηση, καὶ ἐμεῖς τὴν ξεσηκώνουμε φωτοτυπία τώρα ἀπὸ τοὺς γονεῖς μας. Ὅσο καὶ ἂν τὴν καταπατήση κανεὶς τὴν συνείδησή του, πάλι μέσα τοῦ ἐλέγχεται. Γι” αὐτὸ λένε: «Τὸν τρώει τὸ σαράκι». Ναί, δὲν ὑπάρχει γλυκύτερο πράγμα ἀπὸ τὸ νὰ ἔχη κανεὶς ἀναπαυμένη τὴν συνείδησή του. Φτερὰ νιώθει μέσα του, πετάει.
Το μουσουλμανικό τόξο
Καραφεΐζης Βασίλειος, ταξίαρχος έ.ά. , Διδυμότειχο Έβρου
Στις 10 Ιανουαρίου 1992 έλαβε χώρα η παρακάτω συνομιλία μου με τον π. Παΐσιο.
– Γέροντα, πώς βλέπετε τήν διάλυση τής Γιουγκοσλαβίας;
– Έ, καλό θά βγεί γιά τήν Ελλάδα.
– Τί θά γίνει όμως μέ τό λεγόμενο ” μουσουλμανικό τόξο; ”
– Καί από αυτό, καλό θά βγεί…
Επειδή όμως δέν κατάλαβα τί εννοούσε, μού εξήγησε καί μού είπε.
– Ο διάβολος επιθυμεί τήν καταστροφή κάθε ανθρώπου. Ο Θεός όμως δέν τόν αφήνει ανεξέλεγκτο αλλά τού επιτρέπει μέχρι ενός ορισμένου σημείου. Καί τό κάνει αυτό γιατί προγνωρίζει ότι από αυτό τό κακό, θά προκύψει καί κάτι καλό.
Η Τουρκία θά χάσει τούς συμμάχους της, ακόμη καί τούς πατροπαράδοτους φίλους της, τούς Γερμανούς…
Μού είπε ακόμη, ότι στήν Ιταλία θά παρουσιασθεί ένας πολιτικός τύπου Μουσολίνι ( Μπερλουσκόνι ; ) καί στήν Γερμανία ένας νέος Χίτλερ, καί ότι ή ΕΟΚ θά διαλυθεί !…
Η ΕΟΚ ( Ε.Ε. σήμερα ), δέν έχει καμμιά ομοιότητα μέ τήν Αμερική. Η Αμερική μοιάζει μέ έναν αργαλειό, πού αφομοιώνει όλα τά κουρέλια καί όλες τίς χώρες… (Α΄)
Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς
Γεώργιος Γιάννου, αξιωματικός Πολεμικής Αεροπορίας.
Τήν άνοιξη τού 1987 επισκέφθηκα τόν γέροντα Παΐσιο στό κελλί του, στήν Παναγούδα. Προβληματισμένος, τόν ρώτησα άν θά γινόταν πόλεμος μέ τήν Τουρκία καί μού είπε, ότι
…. όταν θά δούμε τήν Ελλάδα νά παίρνει τήν πρεσβεία της από τήν Τουρκία, καί ή Τουρκία νά παίρνει τήν πρεσβεία της από τήν Αθήνα, τότε θά πρέπει νά πούμε ” Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς…
Νικόλαος Μάρτης, πρώην Υπουργός, καί συγγραφέας τού βιβλίου ” Η πλαστογράφηση τής Ιστορίας τής Μακεδονίας ”
“…Η πρώτη πληροφορία μου γιά τόν Γέροντα ήλθε μιά Κυριακή, στήν εκκλησία τής Αγίας Αικατερίνης στήν Αθήνα, πού είναι μετόχι τής Μονής Σινά.
Μετά τό τέλος τής ακολουθίας μέ περίμενε έξω, ό συνταξιούχος σήμερα Αρεοπαγίτης Εμμανουηλίδης, πρόεδρος τότε τού συλλόγου τών Δικαστών καί Εισαγγελέων ” Φίλων τού Αγίου Ορους ” .
Μού μετέφερε τίς ευχές καί τήν ευλογία τού Γέροντα γιά τόν αγώνα πού έκανα τότε γιά νά αποδειχτεί ή Ελληνικότητα τής Μακεδονίας.
Συζητώντας, μού ανέφερε μάλιστα δύο περιστατικά, εκ τών οποίων τό ένα είχε συμβεί μπροστά του όταν μ΄ έναν εφέτη φίλο του είχε συναντήσει τόν Γέροντα στό κελί του καί είχε αποκαλύψει στόν εφέτη κάποιες ιδιαίτερες σκέψεις του.
Σοφά λόγια με πατριωτισμό
Τό δεύτερο, τό είχε ακούσει ό Εμμανουηλίδης όταν επισκεφθείς παλαιότερα τόν π.Παϊσιο άκουσε στό πλοιάριο πρός τήν Ουρανούπολη, από μία συντροφιά νέων ένα περίεργο περιστατικό.
Ένας δικηγόρος, πηγαίνοντας πρός τό καλύβι τού Γέροντα μέ έναν φίλο του υφηγητή τού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης , προσπάθησε νά ξεγελάσει τόν π.Παϊσιο κάνοντάς του τόν γιατρό, γιά νά δεί άν θά τό καταλάβει…
Μόλις έφθασαν καί άνοιξε τήν πόρτα του ό Γέροντας, απευθυνόμενος στόν δικηγόρο τού είπε,
–Δικηγόρε, τά ψέμματά σου στά δικαστήρια! Δέν δέχομαι ανθρώπους πού λένε ψέμματα.
Καί τόν έδιωξε!
Όταν συνάντησα τόν Γέροντα, βαρειά άρρωστο πιά στό μοναστήρι τής Σουρωτής, μέ μορφή ήρεμη πού ακτινοβολούσε, χάρηκε πολύ πού μέ είδε καί μού είπε,
– Ακουσε νά σού πώ! Μάρτη μήνα έγινε ό Ευαγγελισμός τής Θεοτόκου. Μάρτη μήνα έγινε ή Επανάσταση τού 1821.
Δέν είναι τυχαίο, συνεπώς, ότι Μάρτης αγωνίζεται γιά τό θέμα τής Μακεδονίας! { Α΄}
Ποιος ήταν ο κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης
Μικρασιάτης στη καταγωγή ο Παίσιος (κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης) γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου του 1924. Παιδί πολύτεκνης οικογένειας (είχε οχτώ αδέλφια) βαφτίστηκε από τον ιερέα Αρσένιο (το 1988 αναγνωρίστηκε ως Άγιος). Τότε ο Αρσένιος επέμενε να του δώσει το δικό του όνομα για να αφήσει, όπως λέγεται «καλόγερο στο πόδι του».
Μαζί με τα καραβάνια των προσφύγων, η οικογένειά του φτάνει το 1924 στον Πειραιά. Στη συνέχεια πήγε στη Κέρκυρα ενώ επόμενος σταθμός υπήρξαν η Ηγουμενίτσα και η Κόνιτσα. Εκεί ο Παϊσιος ολοκλήρωσε το Δημοτικό. Από παιδί είχε πάντα μαζί του ένα χαρτί. Έγραφε συνεχώς τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Τάση προς το μοναχισμό είχε δείξει από πολύ μικρός. «Βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε…» λέγεται ότι τον συμβούλευαν οι γονείς του.
Στα εφηβικά του χρόνια έβγαζε μεροκάματο ως ξυλουργός. Μάλιστα όταν του παραγγελλόταν να κατασκευάσει κάποιο φέρετρο, δεν ζητούσε ποτέ χρήματα από τους φτωχούς.
Υπηρέτησε στο Στρατό (1945) και ως ασυρματιστής στον Εμφύλιο. Για αυτό και τον έχουν χαρακτηρίσει και ως «ασυρματιστή του Θεού». Μάλιστα, όταν κάποιοι αμφισβητούσαν τον μοναχισμό εκείνος συνήθιζε να λέει ότι οι μοναχοί είναι «ασυρματιστές του Θεού» εννοώντας τη θερμή τους προσευχή.
Αφού απολύθηκε αποφάσισε να μονάσει (1949). Δεν έμεινε για πολύ στο Άγιο Όρος διότι ήθελε πρώτα να αποκαταστήσει τις αδελφές του. Μόλις το έκανε, μετά από ένα χρόνο τότε επέστρεψε. Από το 1964 και έπειτα δεν το εγκατέλειψε ποτέ.
Έμεινε, μεταξύ άλλων, στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στη Μονή Εσφιγμένου όπου εκεί στη τελετή «ρασοευχής» πήρε το όνομα Αβέρκιος. Έπειτα πήγε στη Μονή Φιλοθέου όπου εκεί διαμορφώθηκε ο απόλυτα μοναχικός χαρακτήρας. Χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παίσιο τον Β ονομάστηκε Παίσιος.
Ο γέροντας το 1966 ασθένησε σοβαρά και υπεβλήθη, στο Νοσοκομείο Παπανικολάου σε μερική αφαίρεση πνεύμονα. Ύστερα από ένα διάστημα ανάρρωσης στην Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στη Σουρωτή, επέστρεψε στο Άγιο Όρος και λίγο αργότερα μετακινήθηκε στα Κατουνάκια, στο Λαυρεώτικο κελί του Υπάτου.
Από τότε άρχισε να δέχεται πολλές επισκέψεις. Άνθρωποι από όλα τα μέρη της χώρας τον επισκέπτονται. «Πέρασε» και από τη Μονή Σταυρονικήτα. Εκεί ασχολήθηκε με χειρονακτικές εργασίες και βοήθησε στην ανακαίνιση του μοναστηριού. Βοήθησε και ως ψάλτης στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου του Γέροντα Τύχωνα.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΜΑΚΕΛΕΙΟ”
