Αλ Κάιντα. Οι Ρωσικές αεροπορικές επιθέσεις έχουν νεκρώσει τις διαδρομές τους.
Πολύς κόσμος έχει ακούσει όλα τα σχετικά με τα υποτιθέμενα κομβόι παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας που καταστράφηκαν κοντά στην Azaz, της Συρίας, στην άκρη του διαδρόμου Afrin-Jarabulus, μέσω του οποίου περνούν οι γραμμές προμηθειών του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) και της Αλ Κάιντα και στον οποίο το ΝΑΤΟ, εδώ και πολύ καιρό, προσπάθησε να δημιουργήσει μια «νεκρή ζώνη» ( που με μεγαλύτερη ακρίβεια περιγράφεται ως Συριακό κατεχόμενο από το ΝΑΤΟ έδαφος ), εφαλτήριο από το οποίο ξεκινά η τρομοκρατία βαθύτερα στο συριακό έδαφος.
Η τουρκική εφημερίδα Sabah ανέφερε στο άρθρο της, «Ρωσικές αεροπορικές επιδρομές στοχεύουν κομβόι βοήθειας στη βορειοδυτική πόλη της Συρίας Azaz, 7 σκοτώθηκαν».
Μιλώντας στην εφημερίδα Sabah, ο Serkan Nergis από το Ίδρυμα Ανθρωπιστικής Βοήθειας (ΙΗΗ) δήλωσε, ότι η στοχευμένη περιοχή βρίσκεται περίπου 5 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της διέλευσης των συνόρων Öncüpınar.
Ο Nergis είπε, ότι η ΙΗΗ έχει μια μονάδα πολιτικής προστασίας στην Azaz και βοήθησαν τους ντόπιους να σβήσουν τα φορτηγά. Τα φορτηγά πιθανόν μεταφέρουν προμήθειες ενίσχυσης ή εμπορικά υλικά, πρόσθεσε ο Nergis.
Το άρθρο της εφημερίδας Sabah αποκαλύπτει, επίσης, ότι η διέλευση των συνόρων Τουρκίας-Συρίας, από το Oncupinar, κατέχεται από αυτό που αποκαλεί «αντάρτες.» Η διέλευση των συνόρων στο Oncupinar θα πρέπει να είναι γνωστή σε πολλούς, καθώς ήταν η σκηνή της ερευνητικής έκθεσης του διεθνούς ραδιοτηλεοπτικού φορέα της Γερμανίας της Deutsche Welle (DW), όπου κάμερες βιντεοσκόπησαν εκατοντάδες φορτηγά που περιμένουν στα σύνορα, με προορισμό την επικράτεια του ISIS, προφανώς με την πλήρη έγκριση της Άγκυρας.
Η έκθεση που δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 2014, πριν από ένα ολόκληρο χρόνο, αποκάλυπτε πώς ακριβώς το ISIS ήταν σε θέση να διατηρήσει την διαφορετικά ανεξήγητη και φαινομενικά ανεξάντλητη μαχητική ικανότητά του. Η έκθεση με τίτλο, «Κανάλια εφοδιασμού του ISIS μέσω της Τουρκίας,»περιλαμβάνει ένα βίντεο και μια περιγραφή η οποία έχει ως εξής:
«Κάθε μέρα, τα φορτηγά φορτωμένα με τρόφιμα, ρουχισμό και άλλες προμήθειες διασχίζουν τα σύνορα από την Τουρκία προς τη Συρία. Δεν είναι σαφές ποιος είναι αυτός που παραλαμβάνει τα αγαθά. Οι μεταφορείς πιστεύουν ότι το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου προορίζεται για την πολιτοφυλακή του «Ισλαμικού Κράτους». Λάδι, όπλα, και στρατιώτες περνούν επίσης λαθραία τα σύνορα, και Κούρδοι εθελοντές τώρα περιπολούσαν στην περιοχή, σε μια προσπάθεια να περιορίσουν την τροφοδοσία».
Η έκθεση αυτή, καθώς και πολλές άλλες παρόμοιες, άφησαν πολλούς σε όλο τον κόσμο να αναρωτιούνται γιατί, αν οι ΗΠΑ είναι πρόθυμες να εκτελούν επικίνδυνες στρατιωτικές επιχειρήσεις βαθιά μέσα στο έδαφος της Συρίας για να «πολεμήσουν το ISIS», οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν εκτελούν, μια πολύ λιγότερο επικίνδυνη στρατηγική εξασφάλισης των συνόρων Τουρκίας-Συρίας, στο ίδιο το έδαφος της Τουρκίας – ιδίως αν ληφθεί υπόψη,ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν μια αεροπορική βάση, στρατόπεδα εκπαίδευσης, και φυλάκια πληροφοριών, εντός της τουρκικής επικράτειας και κατά μήκος των συνόρων περνούν συνοδείες τροφοδοσίας του ISIS.
Στην ιδανική περίπτωση, το ΝΑΤΟ θα έπρεπε να σταματά αυτές τις συνοδείες προμήθειας πριν καν περάσουν στη Συρία – να συλλαμβάνει τους οδηγούς και να εντοπίζει εκείνους που γεμίζουν τα φορτηγά πίσω στην πηγή τους. Εναλλακτικά, τα φορτηγά θα πρέπει να είχαν καταστραφεί, είτε στα σύνορα ή τουλάχιστον, από τη στιγμή που είχαν περάσει στη Συρία και είχαν σαφώς κατευθυνθεί προς τα εδάφη που κατέχει το ISIS.
To ότι τίποτα από αυτά δε συνέβει, δίνει συμπεράσματα, ότι η ατιμωρησία που έχει αυτό το εμφανές υλικοτεχνικό δίκτυο ήταν εσκεμμένη και το ΝΑΤΟ εμπλέκεται άμεσα στη διατροφή των τρομοκρατών του ISIS που ισχυρίζεται ότι τους «πολεμάει».
Η παρέμβαση της Ρωσίας
Προφανώς, κάθε έθνος που ενδιαφέρεται πραγματικά να νικήσει το ISIS θα επιτεθεί στην ίδια του την πηγή – τις γραμμές ανεφοδιασμού του. Τα στρατιωτικά όπλα μπορεί να έχουν αλλάξει στο πέρασμα των αιώνων, αλλά η στρατιωτική στρατηγική, ιδιαίτερα για τον εντοπισμό και την αποκοπή των γραμμών ανεφοδιασμού του εχθρού είναι μια δοκιμασμένη και πραγματική μέθοδος, για την επίτευξη νίκης σε κάθε σύγκρουση.
Η Ρωσία, ως εκ τούτου, θα βρεί αυτές τις συνοδείες ως ένα φυσικό στόχο και θα προσπαθήσει να τους χτυπήσει, όσο πιο κοντά στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας, όσο το δυνατόν, για να προλάβει κάθε ευκαιρία οι προμήθειες να φτάνουν με επιτυχία στα χέρια του ISIS. Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν σημείωσε ότι, όσον αφορά στο κομβόι της Azaz ειδικότερα, αν μετέφερε βοήθεια νόμιμα, θα είχε δηλωθεί, και οι δραστηριότητές του θα γίνονταν γνωστές σε όλα τα έθνη πουεκτελούν αεροπορικές επιδρομές στην περιοχή.
Τα φορτηγά που επλήγησαν κατά τις πρόσφατες αεροπορικές επιδρομές, ακριβώς όπως και κατά τη διάρκεια της έρευνας, του DW, μετέφεραν τσιμέντο και ατσάλι, δεν είχαν «γάλα και πάνες», όπως οδηγούν το κοινό να πιστέψει στη Δύση. Το ότι οι παραδόσεις διέρχονταν μέσα από μια διέλευση ελεγχόμενη από «αντάρτες» σημαίνει, ότι οι παραδόσεις σίγουρα κατευθύνθηκαν προς το ελεγχόμενο έδαφος «ανταρτών» – είτε της Αλ Κάιντα, είτε της Αλ Nusra Front στα δυτικά, ή του ISIS στα ανατολικά.
Οι Ρωσικές αεροπορικές επιθέσεις εξασφάλισαν ότι οι προμήθειες δεν έφτασαν ποτέ.
Στραγγαλίζοντας τους τρομοκράτες του ΝΑΤΟ στα σύνορα
Η αυξημένη δραστηριότητα της Ρωσίας κατά μήκος των συρο-τουρκικών συνόρων σημαίνει την τελική φάση της συριακής σύγκρουσης. Με τη Συρία και τις κουρδικές δυνάμεις να κατέχουν τα σύνορα ανατολικά του Ευφράτη, ο διάδρομος Afrin-Jarabulus είναι ο μόνος αγωγός που απομένει για τις προμήθειες να περάσουν προς τους τρομοκράτες στη Συρία. Οι Συριακές δυνάμεις έχουν αρχίσει να πιέζουν προς την Ανατολή και τον Ευφράτη από το Χαλέπι, και στη συνέχεια θα κινηθούν βόρεια στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας κοντά στην Jarabulus. Περίπου 90-100 χλμ δυτικά κοντά στο Afrin, την Ad Dana, και την Azaz, φαίνεται ότι η Ρωσία έχει αρχίσει να κόβει τις γραμμές ανεφοδιασμού της τρομοκρατίας ακριβώς στα σύνορα. Είναι πιθανό οι συριακές δυνάμεις να φτάσουν και να εξασφαλίσουν αυτή την περιοχή.
Για εκείνους που έχουν επικρίνει την αεροπορική εκστρατεία της Ρωσίας υποστηρίζοντας ότι οι συγκρούσεις δεν μπορούν να κερδηθούν από τον αέρα χωρίς στρατό στο έδαφος, πρέπει να είναι σαφές από τώρα, ότι ο Συριακός Αραβικός στρατός είναι στρατός στο έδαφος και έχει καταφέρει στο ISIS και στην Αλ Κάιντα τις πιο θεαματικές ήττες κατά τη σύγκρουση.
Όταν ο διάδρομος αυτός είναι κλειστός και αποκοπεί ο ανεφοδιασμός του ISIS, της Nusra, και όλων των φατριών του ΝΑΤΟ, τότε θα ατροφήσουν και θα πεθάνουν καθώς ο συριακός στρατός θα αποκαστήσει την τάξη σε ολόκληρη τη χώρα. Αυτό μπορεί να είναι ένας λόγος που υπήρξε μια ξαφνική «βιασύνη» από τη Δύση, για να μετακινήσει δυνάμεις στην περιοχή, η ώθηση που οδηγεί τις Ηνωμένες Πολιτείες να τοποθετήσουν ειδικές δυνάμεις μέσα στο ίδιο το συριακό έδαφος, καθώς και η ενέδρα της Τουρκίας κατά του ρωσικού Su-24 κοντά στο συρο-τουρκικά σύνορα.
Όλο αυτό δίνει ένα σαφές παράδειγμα, του ακριβώς γιατί η συριακή σύγκρουση δεν ήταν ποτέ πραγματικά ένας «εμφύλιος πόλεμος». Το σύνολο των μαχητών που στήριζαν και που πολεμούσαν εναντίον της Συρίας, της κυβέρνησης και του λαού της, έχει προέλθει πιο πέρα από τα σύνορα της Συρίας. Διακόπτοντας αυτή την υποστήριξη και εξαλείφοντας την προοπτική αυτών των μαχητών, οι χορηγοί που κρύβονται πραγματικά πίσω από αυτή τη σύγκρουση κινούνται πιο άμεσα και απροκάλυπτα για να σώσουν την αποτυχημένη τους συνωμοσία κατά του συριακού κράτους.
Αυτό που βλέπουμε να αναδύεται είναι αυτό, που ήταν προφανές σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, που ξεκίνησε από τις Δυτικές ηγεμονικές φιλοδοξίες στην περιοχή, τρέφοντας σκόπιμα τις δυνάμεις του εξτρεμισμού, κι όχι πολεμώντας τες.
Άρθρο του Tony Cartalucci, γεωπολιτικού ερευνητή και συγγραφέα, ειδικά για το διαδικτυακό περιοδικό » New Eastern Outlook «.
Πολύς κόσμος έχει ακούσει όλα τα σχετικά με τα υποτιθέμενα κομβόι παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας που καταστράφηκαν κοντά στην Azaz, της Συρίας, στην άκρη του διαδρόμου Afrin-Jarabulus, μέσω του οποίου περνούν οι γραμμές προμηθειών του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) και της Αλ Κάιντα και στον οποίο το ΝΑΤΟ, εδώ και πολύ καιρό, προσπάθησε να δημιουργήσει μια «νεκρή ζώνη» ( που με μεγαλύτερη ακρίβεια περιγράφεται ως Συριακό κατεχόμενο από το ΝΑΤΟ έδαφος ), εφαλτήριο από το οποίο ξεκινά η τρομοκρατία βαθύτερα στο συριακό έδαφος.
Η τουρκική εφημερίδα Sabah ανέφερε στο άρθρο της, «Ρωσικές αεροπορικές επιδρομές στοχεύουν κομβόι βοήθειας στη βορειοδυτική πόλη της Συρίας Azaz, 7 σκοτώθηκαν».
Μιλώντας στην εφημερίδα Sabah, ο Serkan Nergis από το Ίδρυμα Ανθρωπιστικής Βοήθειας (ΙΗΗ) δήλωσε, ότι η στοχευμένη περιοχή βρίσκεται περίπου 5 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της διέλευσης των συνόρων Öncüpınar.
Ο Nergis είπε, ότι η ΙΗΗ έχει μια μονάδα πολιτικής προστασίας στην Azaz και βοήθησαν τους ντόπιους να σβήσουν τα φορτηγά. Τα φορτηγά πιθανόν μεταφέρουν προμήθειες ενίσχυσης ή εμπορικά υλικά, πρόσθεσε ο Nergis.
Το άρθρο της εφημερίδας Sabah αποκαλύπτει, επίσης, ότι η διέλευση των συνόρων Τουρκίας-Συρίας, από το Oncupinar, κατέχεται από αυτό που αποκαλεί «αντάρτες.» Η διέλευση των συνόρων στο Oncupinar θα πρέπει να είναι γνωστή σε πολλούς, καθώς ήταν η σκηνή της ερευνητικής έκθεσης του διεθνούς ραδιοτηλεοπτικού φορέα της Γερμανίας της Deutsche Welle (DW), όπου κάμερες βιντεοσκόπησαν εκατοντάδες φορτηγά που περιμένουν στα σύνορα, με προορισμό την επικράτεια του ISIS, προφανώς με την πλήρη έγκριση της Άγκυρας.
Η έκθεση που δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 2014, πριν από ένα ολόκληρο χρόνο, αποκάλυπτε πώς ακριβώς το ISIS ήταν σε θέση να διατηρήσει την διαφορετικά ανεξήγητη και φαινομενικά ανεξάντλητη μαχητική ικανότητά του. Η έκθεση με τίτλο, «Κανάλια εφοδιασμού του ISIS μέσω της Τουρκίας,»περιλαμβάνει ένα βίντεο και μια περιγραφή η οποία έχει ως εξής:
«Κάθε μέρα, τα φορτηγά φορτωμένα με τρόφιμα, ρουχισμό και άλλες προμήθειες διασχίζουν τα σύνορα από την Τουρκία προς τη Συρία. Δεν είναι σαφές ποιος είναι αυτός που παραλαμβάνει τα αγαθά. Οι μεταφορείς πιστεύουν ότι το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου προορίζεται για την πολιτοφυλακή του «Ισλαμικού Κράτους». Λάδι, όπλα, και στρατιώτες περνούν επίσης λαθραία τα σύνορα, και Κούρδοι εθελοντές τώρα περιπολούσαν στην περιοχή, σε μια προσπάθεια να περιορίσουν την τροφοδοσία».
Η έκθεση αυτή, καθώς και πολλές άλλες παρόμοιες, άφησαν πολλούς σε όλο τον κόσμο να αναρωτιούνται γιατί, αν οι ΗΠΑ είναι πρόθυμες να εκτελούν επικίνδυνες στρατιωτικές επιχειρήσεις βαθιά μέσα στο έδαφος της Συρίας για να «πολεμήσουν το ISIS», οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν εκτελούν, μια πολύ λιγότερο επικίνδυνη στρατηγική εξασφάλισης των συνόρων Τουρκίας-Συρίας, στο ίδιο το έδαφος της Τουρκίας – ιδίως αν ληφθεί υπόψη,ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν μια αεροπορική βάση, στρατόπεδα εκπαίδευσης, και φυλάκια πληροφοριών, εντός της τουρκικής επικράτειας και κατά μήκος των συνόρων περνούν συνοδείες τροφοδοσίας του ISIS.
Στην ιδανική περίπτωση, το ΝΑΤΟ θα έπρεπε να σταματά αυτές τις συνοδείες προμήθειας πριν καν περάσουν στη Συρία – να συλλαμβάνει τους οδηγούς και να εντοπίζει εκείνους που γεμίζουν τα φορτηγά πίσω στην πηγή τους. Εναλλακτικά, τα φορτηγά θα πρέπει να είχαν καταστραφεί, είτε στα σύνορα ή τουλάχιστον, από τη στιγμή που είχαν περάσει στη Συρία και είχαν σαφώς κατευθυνθεί προς τα εδάφη που κατέχει το ISIS.
To ότι τίποτα από αυτά δε συνέβει, δίνει συμπεράσματα, ότι η ατιμωρησία που έχει αυτό το εμφανές υλικοτεχνικό δίκτυο ήταν εσκεμμένη και το ΝΑΤΟ εμπλέκεται άμεσα στη διατροφή των τρομοκρατών του ISIS που ισχυρίζεται ότι τους «πολεμάει».
Η παρέμβαση της Ρωσίας
Προφανώς, κάθε έθνος που ενδιαφέρεται πραγματικά να νικήσει το ISIS θα επιτεθεί στην ίδια του την πηγή – τις γραμμές ανεφοδιασμού του. Τα στρατιωτικά όπλα μπορεί να έχουν αλλάξει στο πέρασμα των αιώνων, αλλά η στρατιωτική στρατηγική, ιδιαίτερα για τον εντοπισμό και την αποκοπή των γραμμών ανεφοδιασμού του εχθρού είναι μια δοκιμασμένη και πραγματική μέθοδος, για την επίτευξη νίκης σε κάθε σύγκρουση.
Η Ρωσία, ως εκ τούτου, θα βρεί αυτές τις συνοδείες ως ένα φυσικό στόχο και θα προσπαθήσει να τους χτυπήσει, όσο πιο κοντά στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας, όσο το δυνατόν, για να προλάβει κάθε ευκαιρία οι προμήθειες να φτάνουν με επιτυχία στα χέρια του ISIS. Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν σημείωσε ότι, όσον αφορά στο κομβόι της Azaz ειδικότερα, αν μετέφερε βοήθεια νόμιμα, θα είχε δηλωθεί, και οι δραστηριότητές του θα γίνονταν γνωστές σε όλα τα έθνη πουεκτελούν αεροπορικές επιδρομές στην περιοχή.
Τα φορτηγά που επλήγησαν κατά τις πρόσφατες αεροπορικές επιδρομές, ακριβώς όπως και κατά τη διάρκεια της έρευνας, του DW, μετέφεραν τσιμέντο και ατσάλι, δεν είχαν «γάλα και πάνες», όπως οδηγούν το κοινό να πιστέψει στη Δύση. Το ότι οι παραδόσεις διέρχονταν μέσα από μια διέλευση ελεγχόμενη από «αντάρτες» σημαίνει, ότι οι παραδόσεις σίγουρα κατευθύνθηκαν προς το ελεγχόμενο έδαφος «ανταρτών» – είτε της Αλ Κάιντα, είτε της Αλ Nusra Front στα δυτικά, ή του ISIS στα ανατολικά.
Οι Ρωσικές αεροπορικές επιθέσεις εξασφάλισαν ότι οι προμήθειες δεν έφτασαν ποτέ.
Στραγγαλίζοντας τους τρομοκράτες του ΝΑΤΟ στα σύνορα
Η αυξημένη δραστηριότητα της Ρωσίας κατά μήκος των συρο-τουρκικών συνόρων σημαίνει την τελική φάση της συριακής σύγκρουσης. Με τη Συρία και τις κουρδικές δυνάμεις να κατέχουν τα σύνορα ανατολικά του Ευφράτη, ο διάδρομος Afrin-Jarabulus είναι ο μόνος αγωγός που απομένει για τις προμήθειες να περάσουν προς τους τρομοκράτες στη Συρία. Οι Συριακές δυνάμεις έχουν αρχίσει να πιέζουν προς την Ανατολή και τον Ευφράτη από το Χαλέπι, και στη συνέχεια θα κινηθούν βόρεια στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας κοντά στην Jarabulus. Περίπου 90-100 χλμ δυτικά κοντά στο Afrin, την Ad Dana, και την Azaz, φαίνεται ότι η Ρωσία έχει αρχίσει να κόβει τις γραμμές ανεφοδιασμού της τρομοκρατίας ακριβώς στα σύνορα. Είναι πιθανό οι συριακές δυνάμεις να φτάσουν και να εξασφαλίσουν αυτή την περιοχή.
Για εκείνους που έχουν επικρίνει την αεροπορική εκστρατεία της Ρωσίας υποστηρίζοντας ότι οι συγκρούσεις δεν μπορούν να κερδηθούν από τον αέρα χωρίς στρατό στο έδαφος, πρέπει να είναι σαφές από τώρα, ότι ο Συριακός Αραβικός στρατός είναι στρατός στο έδαφος και έχει καταφέρει στο ISIS και στην Αλ Κάιντα τις πιο θεαματικές ήττες κατά τη σύγκρουση.
Όταν ο διάδρομος αυτός είναι κλειστός και αποκοπεί ο ανεφοδιασμός του ISIS, της Nusra, και όλων των φατριών του ΝΑΤΟ, τότε θα ατροφήσουν και θα πεθάνουν καθώς ο συριακός στρατός θα αποκαστήσει την τάξη σε ολόκληρη τη χώρα. Αυτό μπορεί να είναι ένας λόγος που υπήρξε μια ξαφνική «βιασύνη» από τη Δύση, για να μετακινήσει δυνάμεις στην περιοχή, η ώθηση που οδηγεί τις Ηνωμένες Πολιτείες να τοποθετήσουν ειδικές δυνάμεις μέσα στο ίδιο το συριακό έδαφος, καθώς και η ενέδρα της Τουρκίας κατά του ρωσικού Su-24 κοντά στο συρο-τουρκικά σύνορα.
Όλο αυτό δίνει ένα σαφές παράδειγμα, του ακριβώς γιατί η συριακή σύγκρουση δεν ήταν ποτέ πραγματικά ένας «εμφύλιος πόλεμος». Το σύνολο των μαχητών που στήριζαν και που πολεμούσαν εναντίον της Συρίας, της κυβέρνησης και του λαού της, έχει προέλθει πιο πέρα από τα σύνορα της Συρίας. Διακόπτοντας αυτή την υποστήριξη και εξαλείφοντας την προοπτική αυτών των μαχητών, οι χορηγοί που κρύβονται πραγματικά πίσω από αυτή τη σύγκρουση κινούνται πιο άμεσα και απροκάλυπτα για να σώσουν την αποτυχημένη τους συνωμοσία κατά του συριακού κράτους.
Αυτό που βλέπουμε να αναδύεται είναι αυτό, που ήταν προφανές σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, που ξεκίνησε από τις Δυτικές ηγεμονικές φιλοδοξίες στην περιοχή, τρέφοντας σκόπιμα τις δυνάμεις του εξτρεμισμού, κι όχι πολεμώντας τες.
Άρθρο του Tony Cartalucci, γεωπολιτικού ερευνητή και συγγραφέα, ειδικά για το διαδικτυακό περιοδικό » New Eastern Outlook «.
