Η παραχώρηση των 14 κερδοφόρων Περιφερειακών Αεροδρομίων στην εταιρεία Fraport, ήταν μια από τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η
ελληνική κυβέρνηση να υλοποιήσει στα πλαίσια του 3ου Μνημονίου.
Σήμερα, η σύμβαση αυτή έρχεται στην δημοσιότητα και αποκαλύπτονται όροι που αφορούν τόσο το δημόσιο συμφέρον, όσο και τους εργαζόμενους. Σύμφωνα με όσα περιλαμβάνονται στην σύμβαση, που όπως θα δείτε φέρει τις υπογραφές των υπουργών Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων κ. Σπίρτζη, Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου και Εθνικής Άμυνας, Πάνου Καμμένου, του ΤΑΙΠΕΔ αλλά και της Fraport, το Δημόσιο θα πληρώνει τα έξοδα και η Fraport θα εισπράττει.
Όπως θα δείτε παρακάτω, στις 295 σελίδες που δημοσιεύει το ThePressProject, η εταιρεία έχει την δυνατότητα να μειώσει το μίσθωμα που έχει συμφωνηθεί, αν χρειαστούν βελτιωτικά έργα στα αεροδρόμια που αποκτά, απαλλάσσεται από ΕΝΦΙΑ, δημοτικά τέλη και έξοδα περιβαλλοντικών μελετών.
Δίνεται το ελεύθερο στην εταιρεία να ορίζει Αεροναυτικά τέλη ή μη, χωρίς την παρέμβαση καμίας κρατικής αρχής, ενώ δικαιούται να γνωστοποιήσει στο κράτος πως δεν επιθυμεί τις υπηρεσίες που βρίσκονται στα αεροδρόμια, όπως Snack Bar, Ενοικιάσεις αυτοκινήτων, κ.α. Σε αυτή την περίπτωση το κράτος θα πρέπει να αποζημιώσει τις εταιρίες και να λύσει τη συνεργασία του μαζί τους. Σε ότι αφορά τους εργαζόμενους, η Fraport δεν δεσμεύεται να διατηρήσει τους υπαλλήλους της ΥΠΑ, ενώ το κράτος οφείλει να αποζημιώσει την εταιρεία σε περίπτωση δικαστικής διαμάχης με όσους τυχόν απολυθούν.Τέλος, το Δημόσιο θα πληρώνει και για οποιονδήποτε θάνατο ή ζημιά προσώπου ή περιουσίας εξαιτίας πράξεως ή παραλείψεως κάποιου «μέρους της Σύμβασης» , όπως αναφέρεται.
Μέλη της «Κοινής Πρωτοβουλίας ενάντια στην Ιδιωτικοποίηση των Αεροδρομίων» εξέτασαν τη σύμβαση και εστίασαν και περισσότερα από 20 σημεία που ζημιώνουν το ελληνικό Δημόσιο, προσφέρουν υπερεξουσίες στη Fraport και δίνουν την εικόνα μιας άνισης συμφωνίας. Το TPP παρουσιάζει αυτά τα ευρήματα, καθώς και ολόκληρη τη Σύμβαση Παραχώρησης:
Φοροαπαλλαγές και νέα τέλη
ΕΝΦΙΑ: Η FRAPORT απαλάσσεται από υποχρέωση καταβολής ΕΝΦΙΑγια τα εκατοντάδες στρέμματα που θα της παραχωρηθούν. [σελ. 279 § 43.1.9].
Δημοτικά τέλη: Η Σύμβαση [σελ. 92 § 5.2.1.ιβ] στερεί την τοπική Αυτοδιοίκηση από Δημοτικά τέλη και φόρους απαλλάσσοντας τη FRAPORT από την υποχρέωση πληρωμής για υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, την ίδια στιγμή που λοιποί ιδιώτες και επιχειρηματίες πληρώνουν στο ακέραιο για αποχέτευση, δημοτικό φωτισμό, βιολογικούς κλπ. Ακόμα και αν ο παραχωρησιούχος μεριμνά για την περισυλλογή και αποκομιδή των σκουπιδιών, θα απαλλάσσεται από φόρους και τέλη για τα δίκτυα αποχέτευσης και τις δημοτικές υποδομές που θα χρησιμοποιεί.
Νέα τέλη για τους επιβάτες: Πέραν των τεσσάρων προϋφισταμένων Τελών (Σπατόσημου [ΤΕΑΑ], Προσγειώσεως, Σταθμεύσεως και Υπέρπτησης) καθιερώνονται ακόμα τρία νέα, τα Τέλη Φωτισμού, Τέλη Ασφαλείας και Τέλη Επιβατών [σελ. 58]. Δηλαδή δεν φτάνει που η FRAPORT θα παίρνει εις το ακέραιον το Σπατόσημο, αλλά θα επιβάλλει και Τέλος για τις υπηρεσίες Ασφαλείας αποτροπής εκνόμων ενεργειών. Θα μετακυλήσει δηλαδή στον επιβάτη το κόστος υπηρεσιών SECURITY. (Το ύψος του Τέλους Ασφαλείας δεν προσδιορίζεται, αλλά προσδοκούν κέρδη και από αυτό. Με σημερινά δεδομένα, ένα αεροδρόμιο με 850.000 αφίξεις επιβατών πληρώνει για υπηρεσίες SECURITY ετησίως γύρω στο 1.300.000 ευρώ. Αν σκεφτούμε ότι τα αεροδρόμια προκειμένου να εναρμονιστούν με Διεθνή πρότυπα Ασφαλείας θα χρειαστούν αναβάθμιση μηχανημάτων ασφαλείας πχ πύλες ελέγχου 4ης γενιάς, SCREENING υψηλής ευκρίνειας, DETECTORS εκρηκτικών με πανάκριβους σένσορες κλπ, αναμένεται όλα αυτά, να μετακυληθούν στον επιβάτη. Επιπλέον με την Σύμβαση Παραχώρησης διασφαλίζεται ότι καμία Κρατική ή Αρμόδια Αρχή δεν θα μπορεί να παρεμβαίνει στη δυνατότητα της Fraport να ορίζει τυχόν Αεροναυτικά Τέλη η ΜΗ (!) Αεροναυτικά Τέλη [σελ. 206 § 28.5].
Κρατικές αποζημιώσεις
Αποζημίωση για αλλαγή της νομοθεσίας: Υιοθετούν τον όρο [σελ. 15] «αποζημιώσιμη μεταβολή νομοθεσίας», που πρακτικά σημαίνει ότι, αν η FRAPORT εξ αιτίας της οποίας αλλαγής τη νομοθεσίας (πχ συμβάσεις εργασίας) επικαλεστεί πρόσθετες λειτουργικές δαπάνες για την εταιρία της, μπορεί άνετα να απαιτήσει αποζημιώσεις από το Δημόσιο (ανάλογη διάταξη υπάρχει και στη Σύμβαση Παραχώρησης του ΟΛΠ) .
Αποζημίωση για ατυχήματα: Το κράτος και όχι η FRAPORT θα αποζημιώνει [σελ. 85 § 4.9.6»] για θάνατο ή ζημία προσώπου ή περιουσίας, εξαιτίας πράξεως ή παραλήψεως κάποιου μέρους της Σύμβασης. Εδώ το λέει κομψά «μέρος της Σύμβασης». Οποιοσδήποτε δραστηριοποιείται εργολαβικά στο αεροδρόμιο πχ εργάτης τραυματίζεται θανάσιμα στις βαλίτσες, τρακάρει κλαρκ με βυτιοφόρο καυσίμων, γίνεται πυρκαγιά στην αποθήκη Αφορολογήτων, το Δημόσιο θα πληρώνει και θα αποκαθιστά.
Απεργία: Στη σελ. 18 ως «γεγονός ευθύνης του Δημοσίου» θεωρείται και η αδυναμία της Υπηρεσίας Εναερίου Κυκλοφορίας να εξυπηρετήσει συγκεκριμένο αριθμό αεροσκαφών (προσγειο-απογειώσεις) ανά ώρα. Αν για παράδειγμα η χωρητικότητα του Αεροδρομίου είναι επίσημα προσδιορισμένη 10 κινήσεις την ώρα και συμβεί μια βλάβη σε ένα ραδιοβοήθημα Αεροναυτιλίας VOR / ILS ή ΡΑΝΤΑΡ, η FRAPORT θεωρώντας ότι έχει οικονομική επίπτωση από αυτό, θα εγείρει αξιώσεις οικονομικής αποζημίωσης από το Δημόσιο. Το ίδιο θα ισχύει και σε μια απεργία της εναερίου κυκλοφορίας που αμέσως θα χαρακτηριστεί από τη FRAPORT ως «Γεγονός Ευθύνης του Δημοσίου» επικαλούμενη διαφυγόντα κέρδη, μείωση του δείκτη επιδόσεων κλπ. και θα ενεργοποιούνται άμεσα οι διεκδικήσεις των αποζημιώσεων. Θυμηθείτε το 1985 όπου η αεροπορική εταιρεία KLM έκανε αγωγή και ζητούσε αποζημιώσεις από την ΥΠΑ για την απεργία των ελεγκτών εναερίου κυκλοφορίας.
Όρια σε ρεύμα, ΟΤΕ, νερό: Οι κρατικοί χρήστες ΕΜΥ, ΑΕΡΟΝΑΥΤΙΛΙΑ, ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ, ΤΕΛΩΝΕΙΟ, ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ αν υπερβούν σε κατανάλωση ένα ορισμένο επίπεδο αναφοράς για ηλεκτρικό, ΟΤΕ, νερό κλπ. θα πληρώνουν αποζημίωση στην FRAPORT [σελ. 78 § 4.4.6]. Σκεφτείτε ότι μόνο για τα non stop ηλεκτρονικά συστήματα των αεροδρομίων που καίνε πολύ ρεύμα, ο παραχωρησιούχος θα ορίζει αυθαίρετα ένα ανώτατο όριο, η υπέρβαση του ορίου θα ενεργοποιεί την καταβολή αποζημίωσης από το Δημόσιο
Αποζημίωση για ζημίες της εταιρείας: Αν η FRAPORT [σελ. 98 § 6.4.1] παρουσιάσει έξοδα άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ (προσκομίζοντας τιμολόγια) για ζημιές που θα προκύψουν σε οποιοδήποτε από τα μεταβιβασθέντα στοιχεία, τότε το Δημόσιο θα αποζημιώσει τον παραχωρησιούχο για το κόστος της αποκατάστασης. Έτσι το κράτος θα πληρώνει καθ’ όλη τη διάρκεια της σαρανταετίας τις ανακαινίσεις και την αντικατάσταση παλαιών μηχανημάτων (ιμάντων αποσκευών, κλιματιστικών κλπ). Αξίζει να επισημάνουμε ότι η Σύμβαση Παραχώρησης βρίθει από παράθυρα [πχ σελ. 98 - 99 § 6.4] για αποζημιώσεις από το Δημόσιο.
Το κράτος πληρώνει για μελέτες: Όπως και τον όρο [σελ. 9] «άδειες ευθύνης του Δημοσίου», στις οποίες περιλαμβάνονται και οι περιβαλλοντικές άδειες. Σήμερα έχουν ανανεωθεί οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων (με έξοδα του ελληνικού Δημοσίου εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ). Εφεξής το κράτος θα πληρώνει για τις νέες μελέτες, τα έξοδα για εξοπλισμούς, αντιρρυπαντικές τεχνολογίες, μετρήσεις θορύβου κλπ. Το ίδιο θα συμβαίνει και κάθε φορά που θα πρέπει ένα Αεροδρόμιο να εναρμονιστεί με μια περιβαλλοντική Ευρωπαϊκή Οδηγία. Δεδομένου επίσης ότι οι περιβαλλοντικές άδειες είναι καθ’ οδόν, όταν αναλάβει οριστικά η FRAPORT τη διαχείριση, ποιος εγγυάται ότι δεν θα διαπιστώσει αποκλίσεις στις περιβαλλοντικές μελέτες; Στη συνέχεια [σελ. 103 § 8.1.1, σελ. 120 § 13.4.1-2] ξεκαθαρίζεται ότι όλα τα σχετικά είναι ευθύνη του Δημοσίου. Το ίδιο αναφέρει και στη σελ. 121 § 13.4.3 όπου προβλέπεται αποζημίωση στη FRAPORT στην περίπτωση που διαπιστωθεί καθυστέρηση στην εκτέλεση των αναγκαίων περιβαλλοντικών έργων.
Υπερεξουσίες στη Fraport
Η FRAPORT εργολάβος: Η Σύμβαση [σελ. 76 § 4.3.3.] δίνει τη δυνατότητα στη FRAPORT να λειτουργήσει και ως εργολάβος όλων των Δημοσίων έργων που ο παραχωρητής έχει δεσμευτεί να ολοκληρώσει πριν την παράδοση. Στη σελ. 164 § 22.3 προβλέπεται ότι για υπεργολαβίες που θα γίνουν από θυγατρική της FRAPORT δεν χρειάζεται η συναίνεση του Δημοσίου.
Τραπεζικός δανεισμός: Προβλέπεται ότι το Κράτος θα επιτρέπει στη FRAPORT να φεσώνει με δάνεια την επένδυσή της στο όνομα περαιτέρω αναβαθμίσεων [σελ. 108 § 9.1.7]. Η συναίνεση του Δημοσίου σύμφωνα με την ίδια ρήτρα είναι δεδομένη και άνευ καθυστερήσεως. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να αντιληφθεί τις συνέπειες των δανεισμών, που ουσιαστικά θα γίνονται με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Η Εταιρεία θα βάζει ενέχυρο τα δικαιώματα που απορρέουν από την Σύμβαση και οι Τράπεζες ίσως κάποτε γίνουν οι νέοι διαχειριστές. Το κράτος θα είναι αδύνατο πρακτικά να επανακτήσει τα διαχειριστικά δικαιώματα επί των Αεροδρομίων, διότι θα απαιτούνται τεράστια ποσά για να εξοφληθούν οι Τράπεζες.
Δυνατότητα πώλησης «άχρηστων» στοιχείων: Η FRAPORT μπορεί να πωλήσει [σελ.80 § 4.5.2.] όσα μεταβιβασθέντα περιουσιακά στοιχεία δεν την εξυπηρετούν! Βέβαια προϋπόθεση είναι να ενημερωθεί εγκαίρως η ΥΠΑ η οποία θα κληθεί εντός 14 ημερών να απομακρύνει με έξοδα του κράτους όσα περιουσιακά στοιχεία είναι παλαιά ή μη αξιοποιήσιμα. Φανταστείτε η FRAPORT να δώσει προθεσμία στο Δημόσιο 14 ημέρες για την έκδοση Πρωτοκόλλου Παραλαβής του Κολυμβητηρίου ή του Τένις ή του Πάρκινγκ που αυτή τη στιγμή λειτουργεί το Ελληνικό Αθλητικό Κέντρο Κέρκυρας (μονομερώς ανακλητοί χώροι που στο παρελθόν είχαν παραχωρηθεί από την ΥΠΑ).
Προμήθειες κι εξοπλισμοί: Χαρακτηριστική είναι η ρήτρα [σελ. 218 § 30.7] κατά την οποία η FRAPORT δύναται να αγοράζει για λογαριασμό της ΑΕΡΟΝΑΥΤΙΛΙΑΣ (δηλ. του Δημοσίου) αναβαθμισμένους εξοπλισμούς και εν συνεχεία να αφαιρεί το κόστος από την οφειλόμενη Εισφορά της προς το Δημόσιο (ως Εισφορά εννοεί το 8,5% και 35% του ΤΕΑΑ [σελ. 207 § 28.9] που θα καταβάλει πριν και μετά το 2024 αντίστοιχα). Με άλλα λόγια, η FRAPORT κάνοντας χρήση υπερτιμολογημένων ή αφανών προμηθειών, θα αφαιρεί άνετα διάφορα ποσά από την Εισφορά της.
Απαλλοτριώσεις: Προβλέπονται απαλλοτριώσεις εκτάσεων προκειμένου να πιστοποιηθούν τα Αεροδρόμια, οι οποίες βαρύνουν αποκλειστικά το κράτος [σελ. 123 - 124]. Σε κάθε νέο MASTER PLAN αναβάθμισης, φαίνεται ότι θα αρπάζει την ευκαιρία η ξένη εταιρεία για να επεκταθεί απαιτώντας απαλλοτριώσεις από το Δημόσιο.
Δυνατότητα παράτασης της διάρκειας παραχώρησης: Ρήτρα [σελ. 218 § 30.5] που προβλέπει ότι εάν το κράτος χρωστά αποζημιώσεις μεγαλύτερες των 5.000.000 ευρώ, η FRAPORT μπορεί να επιλέξει την ανάλογη σε χρήμα παράταση της περιόδου παραχώρησης των Αεροδρομίων! Αυτό μπορεί να εκφυλιστεί σε κανόνα και να βρεθούμε με μία τρομερή παράταση της περιόδου παραχώρησης πέραν των 40 ετών. Το ίδιο ισχύει και για τις ρήτρες [σελ. 210 - 211] που επιτρέπουν αναβολή της πληρωμής του μισθώματος παραχώρησης για λόγους ανωτέρας βίας. Ανοίγει το δρόμο για τη μη πληρωμή των υποχρεώσεων της FRAPORT
Αναπροσαρμογή του ενοικίου και υποχρεώσεις
Σύνδεση επιδόσεων με το τίμημα: Από τις πρώτες κιόλας διευκρινήσεις επί των ορισμών της Σύβασης [σελ. 11], σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν ότι είναι δυνατές οι Αναπροσαρμογές Αμοιβής Παραχώρησης, ήτοι η σύνδεση των επιδόσεων του Αεροδρομίου με το τίμημα της παραχώρησης. Η εμπειρία διδάσκει ότι θα μπορούσαν κάλλιστα οι λογιστές της FRAPORT να παρουσιάζουν παθητικό και έξοδα προκειμένου να πετύχουν αναπροσαρμογή του τιμήματος, πόσω δε μάλλον όταν απέναντί τους θα έχουν ένα κράτος ανίκανο να ασκήσει ουσιαστικό έλεγχο (βλ. το παράδειγμα της ιδιωτικοποίησης των Μαρινών).
Έργα: Επίσης προβλέπεται [σελ. 119 § 13.2.4.β] ότι, εάν απαιτηθούν έργα για να υλοποιηθούν οι περιβαλλοντικοί όροι, τότε αντί να αποζημιώσει το κράτος τη FRAPORT, δύναται να αναπροσαρμόσει το μίσθωμα προς όφελός της! Όλα τα Περιφερειακά αεροδρόμια πάσχουν σε επίπεδο δικτύων απορροής και οι τάφροι ομβρίων δέχονται πετρελαιοειδή κατάλοιπα του χώρου στάθμευσης α/φων. Έτσι για να αποκατασταθούν αυτά, απαιτούνται παρεμβάσεις εκατομμυρίων, οι οποίες θα αφαιρεθούν από το μίσθωμα. Το Κράτος σταδιακά θα εισπράττει όλο και λιγότερα από τη FRAPORT.
Καμία υποχρέωση μετά τη λήξη της Σύμβασης: Καμία υποχρέωση μετά τη λήξη της Σύμβασης: Σε υποσημείωση με μικρά γράμματα στο τέλος της σελ. 24 διευκρινίζεται επίσης ότι για τα έργα που θα κάνει η FRAPORT, θα καταθέσει εγγυητικές επιστολές καλής εκτέλεσης έργων & καλής λειτουργίας. Όταν όμως λήξει η Σύμβαση Παραχώρησης, το Δημόσιο δεν θα μπορεί να εγείρει απαιτήσεις. Αν δηλαδή το ελληνικό κράτος μετά τη σαρανταετία παραλάβει τα αεροδρόμια σε μη ικανοποιητική κατάσταση και με χρέη σε ξένες τράπεζες, η FRAPORT θα ρευστοποιήσει τις εγγυητικές για να πληρώσει τις Τράπεζες και δεν θα έχει καμία υποχρέωση προς το Δημόσιο.
Ανταγωνισμός
Δυνατότητα για άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες: Αναφέρεται ρητά [σελ. 69 § 4.1.1.α-β-γ] ότι η FRAPORT όχι μόνο θα εισπράττει τα Τέλη και θα έχει την αποκλειστική εμπορική εκμετάλλευση των αεροδρομίων, αλλά θα δύναται στο χώρο να αναπτύσσει και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να προβλέψει τη μονοπωλιακή πρακτική που θα εφαρμόσει η FRAPORT διαθέτοντας ήδη πάνω από 20 θυγατρικές που ασχολούνται με Ασφάλειες, Ασφάλειες εργαζομένων, επίγεια εξυπηρέτηση αεροσκαφών κλπ. Εδώ αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ο παραχωρησιούχος θα κρατήσει ολόκληρα τα Τέλη Εκσυγχρονισμού Ανάπτυξης Αεροδρομίων (Σπατόσημο) [σελ. 207 § 28.10] που θα υπερβούν τα 8 δις ευρώ στη σαρανταετία.
Κλείσιμο επιχειρήσεων: Στη συνέχεια στη σελ. 104 § 8.3 επειδή γνωρίζουν ότι η παραχώρηση των Αεροδρομίων θα οδηγήσει σε κλείσιμο πλήθος επιχειρήσεων, σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν ότι η FRAPORT, δεν θα υπέχει καμία ευθύνη για τυχόν άμεση ή αποθετική ζημία ή για τα διαφυγόντα κέρδη που ενδεχομένως υφίστανται τρίτα μέρη λόγω της Σύμβασης Παραχώρησης.Μια χείρα βοηθείας για τα ενδεχόμενα δικαστήρια.
Υπηρεσίες: Οι Συμβάσεις ξεχωρίζονται σε δύο κατηγορίες [σελ. 54] α) των Καταστημάτων Αφορολόγητων Ειδών (ΚΑΕ), των φορέων επίγειας εξυπηρέτησης, του ανεφοδιασμού και β) αυτές της ΥΠΑ με άλλους φορείς παροχής υπηρεσιών. Εξ αυτών μεταβιβασθείσες θεωρούνται μόνο οι πρώτες. Για τις υπόλοιπες που αφορούν πάσης φύσεως εκμεταλλεύσεις και εμπορικές δραστηριότητες ή παρεχόμενες υπηρεσίες στους επιβάτες, η Σύμβαση Παραχώρησης δεν δεσμεύει τη FRAPORT [σελ. 85] να τις κρατήσει, αρκεί να το γνωστοποιήσει στο κράτος. Αυτό με τη σειρά του, οφείλει με δικά του έξοδα να τις λύσει (και αποζημιώσει ανάλογα τον αντισυμβαλλόμενο). Με άλλα λόγια, τέλος στα RENT A CAR, SNACK BARS, TAXI KIOSKS, CIGARETTE KIOSKS, PARKING ENTERPRISES κλπ. Για τους συμβαλλομένους δε που χρωστάνε στο κράτος ενοίκια, το Δημόσιο οφείλει εντός 60 ημερών να πληρώσει για λογαριασμό τους.
«Απαλασσόμενη αναχρηματοδότηση»: Σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν [σελ. 13-14] την έννοια της Απαλλασσόμενης Αναχρηματοδότησης, ανοίγοντας παράθυρα για φοροαπαλλαγή στην διακίνηση κεφαλαίων της εταιρείας (πχ πώληση μετοχών ή άλλη τιτλοποίηση, καθημερινά κεφάλαια κίνησης, χρηματοδότηση επικείμενων έργων κλπ.). Καλλιεργούν έτσι συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού όχι τόσο με άλλες ελληνικές ή ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, αλλά κυρίως με εκείνες που παρέχουν το ίδιο αεροπορικό έργο στον ίδιο χώρο, πχ εταιρείες επίγειας εξυπηρέτησης α/φων (ground handling).
Εργασιακά:
Καμία υποχρέωση: Για το μέλλον των υπαλλήλων της ΥΠΑ (που απασχολούνται στη λειτουργία και όχι την Αεροναυτιλία) λέει ρητά [σελ. 92 § 5.2.1.ιγ] ότι δεν είναι υποχρεωμένος ο παραχωρησιούχος να τους κρατήσει. Αν επιθυμούν οι εργαζόμενοι να απασχοληθούν σ’ αυτόν, ίσως πάρει κάποιους αλλά με όρους και μισθούς της αγοράς (βλ. τρίωρους, πεντάωρους, μισθούς πλήρους απασχόλησης με νυχτερινά των 300 ευρώ).
Το κράτος αποζημιώνει τους απολυμένους: Όπως όμως προβλέπεται στη σελ. 176 § 24.20.3, το κράτος θα αποζημιώνει την FRAPORT για τα έξοδα που έκανε αντιμετωπίζοντας δικαστικά τις αξιώσεις των απολυμένων υπαλλήλων της ΥΠΑ! Πρόκειται για 900 περίπου υπαλλήλους των Περιφερειακών Αεροδρομίων απαξιωμένοι και με μειωμένους μισθούς, χώρια την ανασφάλεια για το μέλλον τους. Προδομένοι από τους κρατικο-συνδικαλιστές και χωρίς πληροφόρηση για το νέο οργανόγραμμα της ΥΠΑ και το μέλλον τους.
Εργαζόμενοι εκτός Ε.Ε.: Επιπρόσθετα η Σύμβαση υποχρεώνει το κράτος να διευκολύνει με βίζες και άδειες παραμονής τους εκτός ευρωπαϊκής ένωσης υπαλλήλους που θα προσλάβει η FRAPORT, μετά των οικογενειών τους [σελ. 74 § 4.3.2.ι]. Θα φέρει προφανώς εργάτες χαμηλού κόστους και ούτε λόγος για Έλληνες ανέργους.
Ο «ανεξάρτητος» μηχανικός
Σαφής είναι η πρόθεση του παραχωρησιούχου [σελ. 158 - 159] να υποβαθμίσει σταδιακά το ρόλο της Κεντρικής Υπηρεσίας της ΥΠΑ, δίνοντας υπερεξουσίες στον τάχα ανεξάρτητο μηχανικό. Στις αρμοδιότητες του Ανεξάρτητου Μηχανικού στη σελ. 161 φαίνεται καθαρά ότι αυτός υποκαθιστά κάθε άλλη κρατική Αρχή στην εποπτεία των έργων. Η μέγιστη υποκρισία για το περί ανεξαρτησίας του ανωτέρω μηχανικού φαίνεται από το ότι τον πληρώνει η FRAPORT [σελ. 163 § 21.3.1], επομένως δεν μπορεί να λειτουργεί αμερόληπτα και όχι μόνο αυτό, αλλά σε περιπτώσεις που θα επιβλέπει έργα «Μεταβολών», θα πληρώνεται υπερωριακά από το κράτος.
Μέσα από τις ρήτρες [σελ. 214. § 30.1.2 - 30.1.3 και σελ. 216 § 30.4.1] δίνεται η δυνατότητα στη FRAPORT να επικαλείται μειωμένες επιδόσεις που συνδέονται με τα οικονομικά (τέλη, πληρωμές προς το Δημόσιο κλπ) λόγω καθυστερήσεων στα επικείμενα έργα με ευθύνη του Δημοσίου και με το ρόλο του τάχα ανεξάρτητου μηχανικού να παρεμβαίνει είτε γνωμοδοτικά είτε διαιτητικά. Και πάλι θα καλείται το Κράτος να τους αποζημιώσει.
http://www.pronews.gr
