MENU

ΟΙ ΝΟΣΤΑΛΓΟΙ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ Ο ΝΤΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΠΑΜΠΟΥΛΕΣ

Τα χρόνια περνούν και όλο και περισσότεροι νοσταλγοί της Χούντας εμφανίζονται.
Υπάρχουν βέβαια κάποια πράγματα για νοσταλγία όπως ότι η Χούντα κράτησε 7 χρόνια και τώρα φάγαμε τα 6 από την αποφράδα μέρα που βγήκε ο ΓΑΠ από την τηλεόραση και ανακοίνωσε την έναρξη της σύγχρονης Χούντας και ότι το βρώμικο ποδάρι του ΔΝΤ και της Ε.Ε θα πατήσει σαν τον κατσαπλιά στη χώρα και δεν θα μείνει τίποτα όρθιο.

Η παλιά χούντα μιλούσε για γύψο η «Νέα» για συνταγές και χημειοθεραπείες. Λάθος συνταγή σωστή συνταγή μείγματα φαρμάκων και δεν συμμαζεύεται. Το φάρμακο είναι πικρό αλλά είναι για το …… καλό σας. Θα το πείτε ακούστε το ……….. γιατρό.

Όποιος κάνει χημειοθεραπεία είναι λογικό να νοσταλγεί το…….. γύψο όταν έαπασε το πόδι στα νιάτα του.

 
 Άπλωνε το ποδάρι με το γύψο έγραφαν οι φίλοι στιχάκια και ευχές και ήξερε πως κάποτε ο γύψος θα βγει και όλα θα ξεχαστούν. Άντε όμως να πείσεις όλους αυτούς πως θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς γύψους γιατρικά και μείγματα φαρμάκων και συνταγές.

 Ότι δεν υπάρχει καμιά αρρώστια και ούτε ποτέ υπήρξε και είναι θύματα απάτης.

Έτσι η Χούντες έγιναν κάτι σαν τη γρίπη και τους μαγουλάδες Χούντα είναι θα περάσει σκέφτομαι συχνά. Λες και έχω μια μεταφυσική ελπίδα ότι όλες οι χούντες κρατάνε μόνο επτά χρόνια. Μα θα περάσει; 

Ή θα κατσικωθεί για άλλα 50 χρόνια; Σε κάθε περίπτωση οι Χούντες είναι σαν τις φούσκες όταν σκάσουν κάνουν θόρυβο και μεγάλο σαματά. Και ο θόρυβος τρομάζει πόσο μάλιστα τώρα που τα αυτιά έγιναν πιο ευαίσθητα.

 Ο κοσμάκης έγινε υπάκουος γιατί δεν αντέχει το θόρυβο που θα κάνει η φούσκα όταν σκάσει. Ο θόρυβος ξυπνά τις συνειδήσεις και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Σσσστ μη μιλάς μην κουνιέσαι θα σκάσει η φούσκα και θα σε πάρουν τα σκάγια.

Βλέπω νοσταλγούς της Χούντας να κουβεντιάζουν.
Τι ωραία τότε που πηγαίναμε σχολείο και μας έδερνε ο δάσκαλος με τη βέργα!!!! Το χέρι μου πονούσε 5 μέρες και δεν μπορούσα να το κλείσω. Ωραία χρόνια. Τώρα υπάρχει ασυδοσία. Το ξύλο στρώνει τον άνθρωπο και εμάς η βέργα μας έκανε ανθρώπους!!!

Δυστυχώς μπάρμπα. Η βέργα του δασκάλου είχε μαγικές ιδιότητες και ήταν κάτι σαν το ραβδί της νεράιδας. Μετά από 50 χρόνια σε έκανε κατ εικόνα και ομοίωση δηλαδή σαν τα μούτρα του δασκάλου που κάποτε μισούσες.
Κάποιοι νοσταλγούν τη Χούντα εκείνη την παλιά επειδή ήταν νέοι και ωραίοι την εποχή εκείνη. 
Έκαναν τα καμάκια τους, είχαν την κοπέλα τους πήγαιναν σε πάρτυ. Τώρα είναι εκείνοι που φωνάζουν την αστυνομία επειδή τα «κωλόπαιδα» που μένουν από πάνω κάνουν πάρτυ και σαματά και δεν τους αφήνουν να κοιμηθούν. 

Ο θόρυβος ξυπνά τις συνειδήσεις και τον φοβούνται σαν το διάολο. Και όχι δεν γέρασαν επειδή έκαναν φαλάκρα κοιλιά και ρυτίδες. Γέρασαν γιατί έγιναν ο αντιπαθητικός τύπος που κάποτε μισούσαν. 
Αυτός που θα καρφώσει το νεαρό στον πατέρα του ότι τον είδε να καπνίζει. Αυτός που θα καρφώσει στην πολεοδομία το γείτονα επειδή έβαλε τζάμια στη βεράντα και δεν το δήλωσε το ημιυπαίθριο.
Ίσως ο νοσταλγός της Χούντας να νοσταλγεί την χαμένη του επανάσταση. 

Τότε στη Χούντα εκείνη την παλιά. Αλλά στη νέα είναι νομοταγής πολίτης και πρόθυμος ρουφιάνος. Θα καρφώσει το σουβλατζή που δεν έκοψε απόδειξη ή θα αρχίσει να βρίζει εκείνον που δίνει το εισιτήριο του σε άλλον. Είναι αυτός που κουνάει το δάχτυλο και κράζει εκείνον που αφήνει μια σακούλα με παλιά καθαρά ρούχα σε μια γωνιά του δρόμου μήπως περάσει κάποιος και τα πάρει. Τα σκουπίδια σας στον κάδο κυρία μου θα πει. Είναι εκείνος που κοιτάζει από τη γρίλια και χαίρεται που πήγαν τα «κοράκια» να βγάλουν στον πλειστηριασμό το σπίτι του γείτονα.

Είναι εκείνος που θα χαρεί όταν ακούει για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων κι ας ξέρει ότι θα έρθει η σειρά του να τον διώξουν χωρίς αποζημίωση ή να του κάνουν ατομική σύμβαση με μισθό – περίοδο που κρατάει μόνο τέσσερεις μέρες το μήνα. Κι ας ξέρει πως θα του τσακίσουν τα δικαιώματα.

Έτσι κι αλλιώς βγαίνει ο άλλος ο …. Προοδευτικός και λέει πως μπορεί να ζει με παξιμάδι και ντομάτα με 10 ευρώ μια πενταμελής οικογένεια. Τι παραπάνω θέλει. Έγινε κακομαθημένος που ήθελε και κάτι παραπάνω από βρεμένο παξιμάδι και δεν το άξιζε.

Και οι λεγόμενοι προοδευτικοί έγιναν νοσταλγοί της χούντας και της μετακατοχικής περιόδου και νοσταλγούν τα παπούτσια που γελούσαν και έβγαιναν τα δάχτυλα απ έξω. Χούντα δεν είναι μόνο ο Παττακός και ο Παπαδόπουλος αλλά όλες αυτές οι καταστάσεις με τη φοβέρα την καταστολή τους γύψους τις χημειοθεραπείες και τα κλύσματα. Τα μείγματα και τις συνταγές και τα βασανιστήρια σύγχρονα και παλιά. Όλο το καθεστώς φόβου και σκλαβιάς.

Πως έγιναν έτσι κάποιοι νοσταλγοί της Χούντας.
Τους βλέπουμε και στο χαϊβάν ντουλάπ πρώτη μούρη να λένε τι ωραία που ήταν όταν τα κορίτσια φορούσαν ποδιές και τα αγόρια κουρεμένα γουλί με πηλίκιο. Τι καλή η πειθαρχία, η φοβέρα και η σκλαβιά.

Που βρέθηκαν τόσοι νοσταλγοί της Χούντας; Ούτε στη Χούντα δεν ήταν τόσοι. Αν κάτι θα μπορούσα να νοσταλγήσω από την εποχή εκείνη είναι ότι δεν υπήρχε τηλεόραση να χειραγωγεί. Υπήρχε αλλά ήταν σε νηπιακή ηλικία ακόμα. Ναι νοσταλγώ εκείνη την τηλεόραση.

Εκείνη η Loewe Opta με το σεμέν της γιαγιάς από πάνω και κάτι μπιμπελό ή βαζάκια. Και εκεί κάπου μεταξύ Μπάρμπα Μυτούση και Θείας Λένας έβγαινε ο Γεωργαλάς ή ο Δημήτρης Λαζογιώργος Ελληνικός για χοντροκομένη προπαγάνδα πρωτόγονη. Για πέντε λεπτά μόνο και μετά μουσικό διάλειμμα με τους αδερφούς Κατσάμπα.

Μετά τη Λάσυ έδειχνε τα «Νέα». Ο Νταγιάν πρώτη μούρη. Ο μπαμπούλας των παιδικών μας χρόνων. Φάε το φαί σου θα σε φάει ο Νταγιάν. Πιο δυνατή η προπαγάνδα της μαμάς που βρήκε επιτέλους ένα μπαμπούλα παρά της τηλεόρασης. Έτσι κι αλλιώς δεν είχαν όλοι τηλεόραση. 
Έξυπνα παιδάκια είμασταν. Τα πρώιμα Ίντιγκο που λέει και ο Χαρδαβέλας που να πιστέψουμε σε μπαμπούλες και παραμύθια με κακιές μάγισσες. Βγήκε ο Νταγιάν και βρέθηκε μπαμπούλας.

Ο Νταγιάν που θα τον φώναζε η μαμά να μας …. φάει αλλά και ο κακός «κομμουνισμός» για τους μεγαλύτερους που θα τους έπαιρνε το σπίτι ή μάλλον το δεύτερο σπίτι το «εξοχικό» το παραγκάκι στη Σαλαμίνα που το έκτιζαν πετραδάκι πετραδάκι. Τα χρόνια πέρασαν αλλά τελικά το σπίτι δεν το πήραν οι κακοί κομμουνιστές. Κάποιοι άλλοι πήραν το παραγκάκι και το σπίτι το ίδιο και το σώβρακο αλλά και τα μυαλά μαζί. Αυτό το τελευταίο ήταν και το πολυτιμότερο αγαθό που πήραν.

Ο Νταγιάν ο μπαμπούλας των παιδικών μας χρόνων μας άφησε χρόνους Έτσι κι αλλιώς δεν είμασταν εμείς τα παιδιά της Αθήνας στην τροφική του αλυσίδα. ………και έτσι αρχίσαμε να βαφτίζουμε Νταγιάν όλες τις μονόφθαλμες γάτες της περιοχής. Έτσι για να ξορκίσουμε τους φόβους μας.
Κι όμως τη θέση του Νταγιάν πήραν άλλες χιλιάδες, εκατομμύρια μπαμπούλες που κάνουν πάρτυ στο χαϊβάν ντουλάπ κάθε ώρα και στιγμή. 

Κλιματική αλλαγή, λειψυδρία αρρώστιες, γρίπες των χοίρων των πτηνών των ερπετών και δε συμμαζεύεται. Ο ήλιος που προκαλεί καρκίνο. Πασαλειφτείτε με αντηλιακό με δείκτη 70 που είναι σα στόκος και πασαλείψτε και τα παιδιά σας. Βγάλτε πρόγραμμα γιατρών κάθε βδομάδα με διαγνωστικές εξετάσεις για να είστε σίγουροι. Ασχοληθείτε με την αρρώστια σας, κλειστείτε στα σπίτια σας. 

Κλειδαμπαρωθείτε γιατί θα μπει ο κλέφτης. Η δίμετρη Ουκρανή θα σας φάει τον άντρα με τα θέλγητρά της. Ο μετανάστης ο Αλβανός θα σας πάρει τη δουλειά.

Φαινόμενο του θερμοκηπίου, φταίνε τα χνώτα σας και οι αγελάδες που κλάνουν και παράγουν διοξείδιο του άνθρακα. Ο πλανήτης κινδυνεύει S.O.S. Το νερό στερεύει μην τραβάτε το καζανάκι εσείς φταίτε που πλενόσαστε κάθε μέρα. Ναι ήταν κάποια εποχή γύρω στο 92 που μία εφημερίδα είχε στην πρώτη σελίδα την εικόνα μια γάτας που έγλειφε μια βρύση και από κάτω έγραφε 56 μέρες με νερό έμειναν.

Μη βάζετε αποσμητικά γιατί προκαλούν τρύπες στο Όζον. Μην πίνετε αναψυκτικό από το κουτάκι γιατί έχουν κάνει τα κακά τους οι ποντικοί και θα πεθάνετε. Μικρόβια παντού Κίνδυνοι παντού. Φόβος και τρόμος. Γίναμε φοβητσιάρηδες. Γίναμε υπάκουοι και φρόνιμοι νομοταγείς πολίτες. Λάτρεις της εξουσίας.

Παθητικοί καπνιστές και εκείνοι κινδυνεύουν. Τώρα κινδυνεύουν. Τότε δεν κινδύνευαν γιατί η Χούντα λειτουργούσε σαν ασπίδα προστασίας. Όταν στα χρόνια της Χούντας και αρκετά χρόνια μετά κάπνιζαν στα βαγόνια του ηλεκτρικού, στα πούλμαν, στα λεωφορεία στα αεροπλάνα, στα καφενεία που δεν έβλεπες ούτε ένα μέτρο μακριά από την κάπνα …… 

Εισπνεύσαμε τα ντουμάνια από κούνια και ζούμε ακόμα. Εισπνεύσαμε ντι ντι τι και το φχαριστηθήκαμε. Το άγιο ντι ντι τι το θαυματουργόν. Και ναφθαλίνη μπόλικη.
Κι όμως Είμαστε ακόμα ζωντανοί!!!!!!

Οι νοσταλγοί της χούντας λένε ότι φάγαμε ψωμάκι. Όσοι γεννηθήκαμε στα χρόνια της Χούντας φάγαμε καλά. Φάγαμε εκείνα τα σάπια κρέατα που έφερνε ο Παττακός από την Αργεντινή. Η μαμά έφτιαχνε μοσχαρόσουπα. Φάε να γίνεις κοπελάρα Φάε να γίνεις άντρακλας μέχρι εκεί απάνω. Μια μπουκιά για τη γιαγιά, μια μπουκιά για τη θεία. Μπράβο το καλό παιδί το έφαγε όλο το φαγάκι. Με τόσα σάπια Αργεντίνικα έπρεπε να είχαμε δει τα ραδίκια ανάποδα εδώ και χρόνια αλλά. Είμαστε ακόμα ζωντανοί!!!!!!!!!

Τότε ο κόσμος δεν φοβόταν γι αυτό η Χούντα κράτησε μόνο επτά χρόνια. Κάποια γεγονότα τότε θα μπορούσαν να γίνουν «αστικοί μύθοι» τώρα στην εποχή του φόβου και της φρονιμάδας όπως αν πούμε για κάποιο άνθρωπο (υπαρκτό πρόσωπο από το στενό μου κύκλο) που έφτιαξε ένα σκάφος στην αυλή του έβαλε μια μηχανή από τα παλιατζίδικα έβαλε και την οικογένεια με τρία ανήλικα παιδιά και πήγε στην Αίγινα. 

Τα χρόνια εκείνα ήταν κάτι φυσικό και από κανενός το μυαλό δεν πέρασε ότι θα μπορούσε να πνιγεί ή ότι έβαζε σε κίνδυνο την οικογένεια. Ένας άλλος μπάρμπας είχε φτιάξει αυτοσχέδιο αυτοκίνητο – όχι στη Χούντα αλλά τη δεκαετία του 90 – πήρε αριθμό κυκλοφορίας τιμής ένεκεν και κυκλοφορούσε με το «Ζόμπι της ασφάλτου».

Γίναμε φοβιτσιάρηδες και γι αυτό η νέα Χούντα δεν χρειάζεται να βασανίσει τον ελληνικό λαό στο σώμα. Παράλυσε τα μυαλά και αυτό αρκεί. «Έχουμε ένα πιάτο φαί να φάμε. Σσσσστ μη μιλάς» λένε και κατεβάζουν τον πήχη της ζωής ως το χώμα. Ζούμε για ένα πιάτο φαί και αυτό σαβούρα. Αποφάγια της πλουτοκρατίας.

Κάποιοι λένε καλά να πάθουμε που δεν παράγουμε τίποτα ……….. που είμαστε τεμπέληδες. Γεμίσαμε ενοχές. Κάποιοι λένε: να έχουμε ένα πιάτο φαί μόνοκαι να μη ζητάμε πολλά αλλά ντρέπονται να κάνουν πάρτυ ρεφενέ για να μη τους πούνε «γύφτους». Ντρέπονται να κάνουν γιορτή με ένα γλυκό όπως παλιά για να μη γίνουν ρεζίλι. Ρεζίλι σε ποιους; Ντρέπονται να βγούν έξω και να παραγγείλουν ούζο με ελιά και ψωμί για να μη τους αγριοκοιτάξουν. 

Φτωχύναμε αλλά ντρεπόμαστε να βγούμε έξω και να μιλήσουμε σε άνθρωπο. Μπήκαμε στα καβούκια μας. Η φτώχεια να υπάρχει αλλά να μη φαίνεται……….. Να κλειδαμπαρωθούμε και να βράσουμε στο ζουμί μας. Να χτίζουμε τείχη.

Η Νέα Χούντα δεν χρειάζεται να βγάλει φιρμάνι που να απαγορεύει συγκεντρώσεις άνω των δύο ατόμων, αφού έτσι κι αλλιώς καταργήθηκαν από μόνες τους. Μόνο η γκρίνια μένει ότι οι καφετέρειες είναι γεμάτες και καλά…………..! Ίσως να είναι το τελευταίο μέρος που μπορεί να συγκεντρωθούν πάνω από 3 άτομα και γι αυτό μιλάνε συνέχεια γι αυτές.

Αφού μπορείτε να συγκεντρωθείτε πάνω από 3 άτομα είσαστε πλούσιοι.
Βάλτε φόρους κόψτε συντάξεις για να μην μπορούν.
Η χούντα έστελνε εξορία. Γυάρος και Μακρονησος και άλλοι Παρθενώνες.

Τώρα η εξορία είναι εδώ. Είναι ο αποκλεισμός. Είναι να είσαι με μολύβι και χαρτί και να μετράς και το σεντς. Είναι να μιλάς και να βλέπεις μόνο τον υπάλληλο στα γκισέ της τράπεζας τον μπροστινό στην ουρά και μετά σπίτι και τα κεφάλια μέσα.
Η σύγχρονη εξορία είναι ντελίβερι. Σου έρχεται σπίτι πακέτο με σως για να γλιστράει. Ούτε καράβια ούτε καμιόνια ούτε έξοδα για ξερονήσια.

Δυστυχώς αυτή η χούντα δεν θα κρατήσει επτά χρόνια.
Γιατί την ψήφισε ο λαός έστω και με απάτη και κοροιδία.
Γιατί υπάρχει συναίνεση στα βασανιστήρια και την εξορία.
Τουλάχιστον από τη λεγόμενη πλειοψηφία.