Ως Σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στα οποία ξεκίνησε η λειτουργία Δ.Υ.Ε.Π., νοιώθουμε υποχρεωμένοι
Να σας κοινολογήσουμε τους λόγους της αντίθεσής μας στο όλο εγχείρημα της Πολιτείας και Να τονίσουμε ότι δεν μας εκφράζει η λογική του «ότι έγινε, έγινε», ούτε του «τώρα δεν αλλάζει τίποτε», αφού αυτήν ακριβώς την αντίδραση περιμένουν εκείνοι που εκμεταλλεύονται τον θόρυβο των σκόπιμων επεισοδίων και την επιδιωκόμενη τρομοκρατική επίπτωση της βίας, για να προκαλέσουν συναισθηματική και ψυχική κόπωση όσων η συγκροτημένη σκέψη και έκφραση δεν είναι επιθυμητή.
Χωρίς να παραβλέπουμε τους πιθανούς κινδύνους στην υγεία των παιδιών μας, που δημιουργεί ο ελλιπής εμβολιασμός των αλλοδαπών μαθητών, όπως και οι άσχημες συνθήκες υγιεινής και διαβίωσής τους στα Κέντρα φιλοξενίας, θεωρούμε ότι πρωταρχικής σημασίας ζητήματα, τα οποία θα πρέπει να μας απασχολούν ως γονείς, είναι η υποβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας στα δημόσια σχολεία, με τη χρήση τους ως χώρων επί της ουσίας (υποτίθεται) δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών αυτών. Βέβαια αφενός ούτε ο στόχος της δημιουργικής απασχόλησης επιτυγχάνεται, καθώς οι εκπαιδευτικοί που έχουν προσληφθεί δεν γνωρίζουν καν τη γλώσσα των παιδιών (που δεν είναι μία, καθώς προέρχονται από διάφορες χώρες της Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής) και επομένως αδυνατούν να επικοινωνήσουν στοιχειωδώς μαζί τους, αφετέρου δε όλες αυτές οι «πρωτότυπες» εμφανώς ιδεοληπτικά αποφασισμένες πρακτικές αδικαιολόγητης επιβάρυνσης των υποδομών του Δημόσιου Σχολίου, καθιστούν επί της ουσίας ανέφικτους τους στόχους της δημόσιας εκπαίδευσης και υλοποιούνται κατά παράβαση των επιταγών του Συντάγματος. Επιπλέον με όλες αυτές τις υπερβολικές εκδηλώσεις ανοχής και υποστήριξης της λαθρομετανάστευσης, ενθαρρύνεται απολύτως ανεξήγητα και αναιτιολόγητα από πλευράς κινήτρων αυτών που λαμβάνουν τις αποφάσεις αυτές, η συνέχιση της μαζικής παράνομης εισόδου και παραμονής αλλοδαπών στην Ελλάδα, γεγονός που αντιστρατεύεται ξεκάθαρα το Δημόσιο Συμφέρον και θέτει σε διακινδύνευση, εν δυνάμει, ακόμη και την εθνική μας κυριαρχία και ασφάλεια.
Αυτονόητα ως γονείς ανήλικων παιδιών είμαστε απόλυτα ευαισθητοποιημένοι για τις πραγματικές ανάγκες κάθε παιδιού που υποφέρει και δυστυχεί, ανεξαρτήτως καταγωγής και φυλετικών ή άλλων χαρακτηριστικών και ιδιαιτεροτήτων του και δηλώνουμε πρόθυμοι να συμβάλλουμε με κάθε τρόπο στην ανακούφισή του. Αυτή μας η τοποθέτηση όμως δεν αναιρεί την υποχρέωσή μας να φροντίσουμε, ώστε η ικανοποίηση των αναγκών των άλλων παιδιών να μην θίξει την διαδικασία διαμόρφωσης των δικών μας παιδιών σε αυριανούς εθνικά συνειδητοποιημένους, πνευματικά και σωματικά καλλιεργημένους, υπευθύνους πολίτες, ιδίως όταν αυτό ορίζει το Ελληνικό Σύνταγμα, όπως και να μην απεμπολήσουμε την εθνική μας ταυτότητα ή να θέσουμε σε κίνδυνο την ακεραιτότητα της χώρας μας ή την δημόσια τάξη, στην προσπάθειά μας να παράσχουμε «ελληνική φιλοξενία». Ελπίζουμε να μπορεί κάποιος να μας καθησυχάσει αποκλείοντας τεκμηριωμένα το ενδεχόμενο, η «άσπονδη φίλη» γείτονα χώρα, από την οποία εισέρχεται το σύνολο σχεδόν των αλλοδαπών, να υλοποιεί τακτικές αποσταθεροποίησης της χώρας μας ποικιλοτρόπως, δεδομένης της έκρυθμης επίκαιρης κατάστασης που επικρατεί εκεί και θέτει σε δοκιμασία τις διμερείς μας σχέσης, με άμεσο το ενδεχόμενο ανά πάσα στιγμή κάποιου θερμού επεισοδίου.
Επίσης η πρόθεσή μας να εξασφαλίσουμε ακόμη και στα πλαίσια της σύντομης ή λιγότερο σύντομης διάρκειας της φιλοξενίας στους αλλοδαπούς, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και το γεγονός ότι οι ανήλικοι αλλοδαποί δικαιούνται μόρφωσης, όσο παραμένουν στον τόπο μας, στην παρούσα μετέωρη κατάσταση νομιμότητας, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να δεχθούμε την κατάρρευση των οριακής πλέον αντοχής, προκλητικά υποχρηματοδοτούμενων δομών και υποδομών του δημόσιου σχολείου, ούτε ότι θα πρέπει να ματαιωθούν εν τοις πράγμασι οι σκοποί της Δημόσιας Εκπαίδευσης που θέτει το Σύνταγμα στο άρθρο 16 παρ.2.
Η θέση μας για τη λειτουργία των Δ.Υ.Ε.Π στα δημόσια σχολεία θα πρέπει να προκύπτει από την αξιολόγηση των παρακάτω δεδομένων και παραμέτρων :
– Σύμφωνα με τις εξαιρετικά πρόσφατες αποφάσεις του Δ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας και συγκεκριμένα των υπ’ αριθμ. 445-447/2017, η Τουρκία θεωρείται ασφαλής χώρα, καθώς έχει κυρώσει την Σύμβαση της Γενεύης και μπορεί να γίνει επαναπροώθηση προσφύγων σ’αυτή. Το σύνολο των δικαιωμάτων που απορρέουν από την σύμβαση αυτή για τους πρόσφυγες, μπορούν επομένως, όποιοι ενδιαφερόμενοι, να το επικαλούνται στην Τουρκία, αφού αυτή υπήρξε η πρώτη ασφαλής χώρα υποδοχής τους, οπότε παραμένοντας στην Ελλάδα αυτονόητα θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως απλοί μετανάστες και μάλιστα εισερχόμενοι παράνομα στο Ελληνικό έδαφος.
– Σε σχέση με την δυνατότητα και τις προϋποθέσεις αλόγιστης ένταξης και ενσωμάτωσης αλλοδαπών στην ελληνική κοινωνία χαρακτηριστική είναι η επίσης πρόσφατη υπ’αριθ.460/2013 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, δηλαδή του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου της Χώρας με κύριο αντικείμενο τον παρεμπίπτοντα έλεγχο της Συνταγματικότητας των νόμων, σύμφωνα με την οποία ουδείς δικαιούται «…..να προσδιορίσει αυθαιρέτως την σύνθεση του λαού, με την προσθήκη απροσδιορίστου αριθμού προσώπων ποικίλης προελεύσεως, με χαλαρή ή ανύπαρκτη ενσωμάτωση, με ό,τι τούτο θα συνεπήγετο για την συνταγματική τάξη και τη λειτουργία του πολιτεύματος, καθώς και την ομαλή, ειρηνική εξέλιξη της κοινωνικής ζωής….». Το ελληνικό κράτος και η ελληνική κοινωνία, «….δεν είναι οργανισμοί ασπόνδυλοι και δημιουργήματα εφήμερα αλλά παριστούν διαχρονική ενότητα με ορισμένο πολιτιστικό υπόβαθρο, κοινότητα με σχετικώς σταθερά ήθη και έθιμα, κοινή γλώσσα με μακρά παράδοση, στοιχεία τα οποία μεταβιβάζονται από γενεά σε γενεά με την βοήθεια μικρότερων κοινωνικών μονάδων (οικογένεια) και οργανωμένων κρατικών μονάδων (εκπαίδευση)….» και επομένως κρίνει ως αντισυνταγματική την δυνατότητα χορήγησης ιθαγένειας σε αλλοδαπούς που φοιτούν σε Ελληνικά σχολεία, αφού τα θεσπιζόμενα κριτήρια διαμονής στην Ελλάδα και φοίτησης στα ελληνικά σχολεία δεν συνδυάζονται και με στοιχεία που θα προσέδιδαν στη διαμονή ουσιαστικά χαρακτηριστικά εντάξεως στην ελληνική κοινωνία.
Αυτές τις «κερκόπορτες» γνωρίζουν εκείνοι που επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν τα αυτονόητα συναισθήματά μας τρυφερότητας προς όλα τα απροστάτευτα ή αναξιοπαθούντα παιδιά ως «δούρειο ίππο» για να μετατρέψουν την Ελληνική κοινωνία και πιθανότατα την Ευρωπαϊκή, από σύνολο σκεπτόμενων πολιτών (εν δυνάμει τουλάχιστον), σε μία χαοτική «Βαβέλ», στην οποία η προοπτική οποιασδήποτε συνειδητής άσκησης πολιτικών δικαιωμάτων θα φαντάζει κακόγουστο αστείο, οπότε και θα ευοδωθούν τα σχέδια όσων επιδιώκουν την αποχαυνωτικού τύπου παγκοσμιοποίηση απολιτικών και απληροφόρητων μαζών. Άλλωστε σε πρόσφατη δημόσια ανακοίνωση προθέσεων το καθεστώς Ερντογάν, στα πλαίσια του επίκαιρου αντιευρωπαϊκού και ανθελληνικού παραληρήματος, αναφέρθηκε στην στρατηγική επιλογή «ισλαμοποίησης» της Ευρώπης δια των μεταναστών, οπότε και με ενθουσιασμό δήλωσε ότι η πολιτισμική και εθνολογική μεταβολή και κατ’ επέκταση, κατάκτηση της Ευρώπης είναι θέμα χρόνου.
– Η προπαγανδιστική δαιμονοποίηση κάθε αναγνώρισης και αποδοχής των αναγκαίων και συνταγματικά υπαγορευμένων διακρίσεων, που ουδεμία σχέση έχει με τον ρατσισμό, σίγουρα φανερώνει υποκρισία αλλά και αποκαλύπτει ύποπτες σκοπιμότητες. Σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα, το οποίο κατά γενική ομολογία είναι από τα προοδευτικότερα και πλέον ανθρωποκεντρικά του Ευρωπαϊκού περιβάλλοντος, υπάρχουν δικαιώματα που αναγνωρίζονται σε κάθε άνθρωπο εντός της ελληνικής επικράτειας, αφού αυτά συνδέονται με την ίδια την αξία του ανθρώπου και άλλα που αφορούν και αναφέρονται αποκλειστικά σε Έλληνες πολίτες.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε το άρθρο 2 και 5 του Συντάγματος που αναγνωρίζουν δικαιώματα σε κάθε άνθρωπο: «..Άρθρο 2: 1. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας. …. Άρθρο 5: 1. Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητα του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη. 2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο. Απαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού που διώκεται για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας. 3. Η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Κανένας δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος…… 5. Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας. ..….».
Ενώ δικαιώματα που αφορούν αποκλειστικά τους Ελληνες προβλέπει το άρθρο 5 παρ. 4 Σ, που απαγορεύει ατομικά διοικητικά μέτρα «που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ΄ αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει…».
Εξ αντιδιαστολής λοιπόν προκύπτει ότι ο κανόνας, για τους αλλοδαπούς που εισέρχονται δίχως άδεια, είναι να αντιμετωπίζουν το διοικητικό μέτρο της απέλασης, αφού αυτοί δεν έχουν δικαιώματα ελεύθερης εισόδου, κίνησης και εγκατάστασης στη χώρα, όπως άλλωστε συνέβαινε απαρέγκλιτα έως πρόσφατα, αφού ακόμη και οποιαδήποτε συνδρομή στην διευκόλυνση μετακίνησης παράνομων μεταναστών εντός της χώρας αποτελεί ποινικό αδίκημα, ενώ απαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού, μόνο όταν διώκεται για την δράση του υπέρ της ελευθερίας.
– Ειδικά στο ζήτημα της εκπαίδευσης το Σύνταγμα στο άρθρο 16 αποσαφηνίζει τόσο τους σκοπούς της παιδείας όσο και το δικαίωμα πρόσβασης σε αυτή: «….. Άρθρο 16: 2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες. 3. Τα έτη υποχρεωτικής φοίτησης δεν μπορεί να είναι λιγότερα από εννέα. 4. Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια….».
Από την γραμματική και μόνο διατύπωση του άρθρου καθίσταται σαφές ότι δικαίωμα απρόσκοπτης πρόσβασης στις δομές του δημόσιου σχολείου έχουν μόνο οι Έλληνες και όχι οποιοσδήποτε άνθρωπος βρίσκεται εντός της ελληνικής επικράτειας και μάλιστα έχει εισέλθει παράνομα σε αυτή.
Σε κάθε όμως περίπτωση, είναι έτσι προσδιορισμένοι οι σκοποί της Δημόσιας Παιδείας στο Σύνταγμα, ώστε μόνο Έλληνες ή τουλάχιστον όσοι συνειδητά αποφασίσουν να κοινωνήσουν τους σκοπούς της ελληνικής ιδέας και παιδείας και να υιοθετήσουν την ελληνική σκέψη και διανόηση, έχουν αντικειμενικά τις προϋποθέσεις για να ενταχθούν απρόσκοπτα και αποτελεσματικά στο σύστημα της δημόσιας εκπαίδευσης και όχι οποιοσδήποτε εισέρχεται στην ελληνική επικράτεια για την ικανοποίηση άλλων αναγκών του.
Ως Σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων που βιώσαμε την βίαιη προσπάθεια κοινωνικής ένταξης των παιδιών αυτών μέσω της φοίτησης στα σχολεία μας, με τη λειτουργία των Δ.Υ.Ε.Π. και προβληματισμένοι για το αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής από το νέο σχολικό έτος και έπειτα, καθώς οι αλλοδαποί μαθητές προβλέπεται να φοιτήσουν κανονικά στις τάξεις που ανήκουν ηλικιακά, θεωρούμε ότι πρέπει να καταδείξουμε την αντίθεσή μας στο εγχείρημα αυτό, και ότι όσο η Ελληνική Δικαιοσύνη συνεχίζει να επιτελεί το έργο της, έχουμε υποχρέωση να υποστηρίζουμε το αυτονόητο, όσο και εάν ορισμένοι δεν το αντέχουν. Δηλώνουμε δε ότι δεν πρόκειται να μας αποτρέψουν να κρίνουμε και να ζητούμε εξηγήσεις για ότι αφορά το μέλλον των παιδιών μας, οι έμμεσες και άμεσες απειλές για τις επιπτώσεις του «αντιρατσιστικού νόμου» που εξαπολύουν ορισμένοι γκεμπελίσκοι, γιατί αυτό επιβάλει η ιδιότητά μας των Ελλήνων Πολιτών και Γονέων.
Με κριτήριο λοιπόν και την απόφαση της Ολομέλειας του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας δεν γνωρίζουμε που θα πρέπει να αποδώσουμε το εορταστικό κλίμα, τις ζητωκραυγές και τα χειροκροτήματα στις εκδηλώσεις υποδοχής των αλλοδαπών μαθητών στα σχολεία μας.
Επισημαίνουμε ακόμα ότι η επιλογή του δημόσιου σχολείου για την εκδήλωση συναισθημάτων φιλίας και προσφοράς, προς οποιονδήποτε εισέρχεται στην χώρα απρόσκλητος, αποτελεί πρωτοφανή για κυρίαρχο κράτος συμβολική και ουσιαστική παραίτηση από την αυτονόητη υποχρέωσή του να αποτρέπει την παράνομη μετανάστευση και σοβαρότατη απεμπόληση των επιταγών του Συντάγματος, γύρω από τους περιοριστικά αναφερόμενους σε αυτό σκοπούς της εκπαίδευσης.
Θεωρούμε ότι αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας να καθορίσει του όρους της φιλοξενίας των αλλοδαπών και ειδικότερα ποιας μορφής προσωρινή διαδικασία παροχής μόρφωσης στους ανήλικους αλλοδαπούς θα αποδεχθεί και ανεπηρέαστα θα καθορίσει, όπως ενδεικτικά η αξιοποίηση ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, υφιστάμενων ή νέων, που η δημιουργία τους θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί ή να επιδοτηθεί από διεθνείς οργανισμούς, αφού σε αυτά η διδασκαλία δεν υπόκειται στους ίδιους περιορισμούς, σύμφωνα με το Σύνταγμα και ασκείται απλώς με την εποπτεία και την επιλεκτική υποβοήθηση του κράτους.
Συμπερασματικά δηλώνουμε ότι έχουμε κάθε λόγο να προβάλουμε τον πολιτισμό μας και να φιλοξενήσουμε με αξιοπρέπεια προσωρινά τους αλλοδαπούς, που βρέθηκαν στον τόπο μας, διεκδικώντας όμως αφενός να μεταβούν στην πρώτη ασφαλή χώρα υποδοχής τους, που είναι η Τουρκία και σε κάθε περίπτωση απαιτώντας να προετοιμαστεί όσο γίνεται αποτελεσματικότερα από τις διεθνείς οργανώσεις, που δηλώνουν το ενδιαφέρον τους γι’ αυτούς, η ομαλή επιστροφή στις πατρίδες τους, με το τέλος των εχθροπραξιών σε ότι αφορά τους προερχόμενους από τις εμπόλεμες ζώνες κυρίως της Συρίας. Όλοι οι υπόλοιποι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων φαίνεται ότι αποτελούν συνήθεις περιπτώσεις οικονομικών μεταναστών, που επωφελήθηκαν από τις προσφυγικές ροές και κατευθύνθηκαν συντονισμένα μέσω Τουρκίας στη χώρα μας, με προορισμό την υπόλοιπη Ευρώπη και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστούν, με την προβλεπόμενη από την νομοθεσία διαδικασία άμεσης απέλασης.
Απολύτως ιδιαίτερο θέμα αποτελούν τα ασυνόδευτα και πολύ περισσότερο τα ορφανά παιδιά, τα οποία θα μπορούσαν να «υιοθετηθούν», από όλους μας, έως την ενηλικίωσή τους, οπότε και θα μπορούν να επιλέξουν εάν επιθυμούν την ελληνική φιλοσοφία και σκέψη ή άλλη, και να προσδιορίσουν αντίστοιχα την προοπτική καθορισμού της ιθαγένειάς τους.
Τα παραπάνω, εάν υποχρεωθούμε, θα διεκδικήσουμε να αποτελέσουν και αντικείμενο δικαστικής διερεύνησης και επίλυσης, ιδίως εάν ο δημόσιος διάλογος, που επίσης θα επιδιώξουμε δεν αποδώσει. Εμείς έχουμε καθήκον όχι μόνο ως Έλληνες πολίτες αλλά και γονείς εκλεγμένοι να εκπροσωπούμε τους γονείς και κηδεμόνες των σχολείων μας, Να δηλώσουμε ξεκάθαρα τις απόψεις μας, οι οποίες νομίζουμε ότι εναρμονίζονται τόσο με το Ελληνικό Σύνταγμα όσο και με τα Καταστατικά μας και Να διεκδικήσουμε ξεκάθαρες θέσεις και απαντήσεις στο σύνολο των παραπάνω, από κάθε αρμόδιο, πρωτίστως δε, σε πολιτικό επίπεδο, από τους βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου, όπως πρόκειται να πράξουμε άμεσα.
Εν κατακλείδι έχουμε κάθε λόγο να επιθυμούμε να διατηρήσουμε την πολιτισμική μας ιδιαιτερότητα, τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές μας αντιλήψεις και την εθνική μας ταυτότητα, σύμφωνα με το πνεύμα των αποφάσεων του ΣτΕ και ιδίως αυτής της Ολομέλειας, κατά «αρμόδια» ερμηνεία των επιταγών του Συντάγματος και να μην συμφωνούμε με την «λύση» του δημογραφικού μας προβλήματος, που εισηγούνται κάποιοι μεγαλοεπενδυτές και ενδεχομένως άθελα τους προωθούν κάποιοι συμπατριώτες μας.
Καλούμε όλους τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων που έχουν τους ίδιους προβληματισμούς να επικοινωνήσουν μαζί μας για την προώθηση των κοινών απόψεών μας.
Τα Διοικητικά Συμβούλια των Συλλόγων
– 1ου Δημοτικού Σχολείου Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης
– 2ου Δημοτικού Σχολείου Φιλιππιάδας Πρέβεζας
– 3ου Δημοτικού Σχολείου Φιλιππιάδας Πρέβεζας
– 1ου Γυμνασίου Φιλιππιάδας Πρέβεζας
– 26ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας
– Δημοτικού Σχολείου Τερψιθέας Λάρισας
– 1ου Δημοτικού Σχολείου Γοργοποτάμου Φθιώτιδας
– Γυμνασίου με Λ.Τ. Μοσχοχωρίου Φθιώτιδας
– Νηπιαγωγείου Νέου Ικονίου Περάματος Πειραιά
