Η αρχή για άλλη μία φορά γίνεται στην πολυπολιτισμική Γαλλία, την χώρα όπου γεννήθηκε η κοινοβουλευτική δημοκρατία και η οποία αποτέλεσε το "καλό παράδειγμα" προς όλο τον δυτικό κόσμο.
Διαβάζουμε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο για τον νέο νόμο που από σήμερα βρίσκεται σε πλήρη ισχύ, στην δεύτερη ισχυρότερη οικονομία της Ε.Ε.:
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν υπέγραψε σήμερα τον νέο αντιτρομοκρατικό νόμο που θα αντικαταστήσει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που είχε επιβληθεί στη χώρα μετά τις τζιχαντιστικές επιθέσεις στο Παρίσι τον Νοέμβριο του 2015.
«Αυτός ο νόμος θα μας επιτρέψει να βγούμε από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης από την 1η Νοεμβρίου, ενώ εγγυάται πλήρως την ασφάλεια των συμπολιτών μας», δήλωσε ο Μακρόν που υπέγραψε μπροστά στις κάμερες το νομοσχέδιο, στο γραφείο του στο προεδρικό μέγαρο, περιστοιχισμένος από τον υπουργό Εσωτερικών Ζεράρ Κολόμπ και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Κριστόφ Καστανέρ.
«Ο νόμος, ο οποίος ενδυναμώνει την εσωτερική ασφάλεια και την μάχη ενάντια στην τρομοκρατία, θα τεθεί σε ισχύ την Τετάρτη 1 Νοεμβρίου, ταυτόχρονα με την λήξη της κατάστασης έκτακτης ανάγκης», δήλωσε στους δημοσιογράφους ο Κολόμπ, τονίζοντας ότι η τρομοκρατική απειλή στην χώρα «παραμένει σοβαρή».
Το νομοσχέδιο, το οποίο εγκρίθηκε από το κοινοβούλιο στις 18 Οκτωβρίου, προβλέπει ενισχυμένες εξουσίες στις κυβερνητικές αρχές (νομαρχίες, υπουργείο Εσωτερικών) να θέτουν κάποιον (όχι πλέον κατ’ οίκον περιορισμό, αλλά να του απαγορεύουν να απομακρύνεται από μια συγκεκριμένη περιοχή), τη διεξαγωγή ερευνών κοντά σε χώρους λατρείας, ή να πραγματοποιούν ελέγχους ταυτότητας κοντά στα σύνορα. Όλες οι έρευνες θα μπορούν να διεξάγονται χωρίς την προέγκριση των δικαστικών αρχών.
Η παραπάνω είδηση είναι απλά το έναυσμα για την άνευ όρων κατάλυσης οποιασδήποτε ελευθερίας ή έστω από τις λιγοστές που εξακολουθούν να έχουν οι κάτοικοι των Ευρωπαϊκών κρατών σήμερα.
Τα βήματα ήταν απλά και μεθοδευμένα:
1) Δόθηκε το..."μεγάλο πρόβλημα", που είναι η ισλαμική τρομοκρατία.
2) Το 2015 έγινε η αρχή με το μπαράζ των τρομοκρατικών χτυπημάτων που συγκλόνισαν την Ευρώπη. Έκτοτε σχεδόν σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη, ο στρατός έβγαινε στους δρόμους και σε πολλές των περιπτώσεων (π.χ. Παρίσι) έμενε σαν το μοναδικό όργανο που μπορεί να επιβάλλει την τάξη.
Οι εικόνες είναι χαρακτηριστικές:
Η συνέχεια; Ας ελπίσουμε να μην τη ζήσει κανείς...
