Φαντάσου τώρα ότι όλο το σύμπαν είναι ένα μικρό αντικείμενο· αστέρια, γαλαξίες, και όποιο δημιούργημα είναι μέσα σε αυτό το αντικείμενο που σε έβαλα να σκεφτείς. Ένας αναπτήρας για παράδειγμα ή ένα κουτί· προσπάθησε να νοήσεις τώρα όχι με το μυαλό σου αλλά με την καρδιά σου ότι το κουτί αυτό εμπεριέχεται στο απόλυτο αυτό συναίσθημα που ονομάζεται Αγάπη· τα πάντα είναι ΕΝΑ μέσα στην Αγάπη, την ΑΠΟΛΥΤΗ Αγάπη.
Εκεί που συναντιέται ο άνθρωπος με τον Θεό κι απλά δέχεται την φύση του· εκεί, στην αιώνια αυτή στιγμή που βιώνεις τον Πατέρα και ενώνεσαι με την Αγάπη, εκεί που νεκρώνουν τα πάντα και αφήνεσαι σε αυτό που γεννήθηκες να είσαι. Κι άμα αρχίζει να εξασθενεί αυτό το απόλυτο που ζεις, αρχίζεις και φωνάζεις δυνατά σαν μικρό παιδί «όχι! πάρε με τώρα, θέλω να το αισθάνομαι αυτό για πάντα».
Γυρνάς πίσω στον κόσμο των νεκρών που ζούμε, δραστηριοποιούνται πάλι οι γήινες αισθήσεις και το πρώτο που σκέπτεσαι είναι «τι χωρίζει τους ανθρώπους από αυτήν την Αγάπη»; Πόσο μικρά είναι όλα τα γήινα μπροστά σε αυτό το μεγαλείο; Πόσο μ@λ@κ@ς είμαι, είσαι που δεν προσπαθείς να είσαι, είμαι, συνεχώς συνδεδεμένος με αυτή την απόλυτη αίσθηση;» Κι αμέσως στρέφεις το βλέμμα σου σε αυτούς που σε απομακρύνουν από αυτήν, σε αυτούς που δεν σου μίλησαν ποτέ γι αυτήν, σε αυτούς που πολεμούν τους ανθρώπους για να μην την γνωρίσουν ποτέ. Κι η μάχη ξεκινά…
«Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται»
Γυρνάς πίσω στον κόσμο των νεκρών που ζούμε, δραστηριοποιούνται πάλι οι γήινες αισθήσεις και το πρώτο που σκέπτεσαι είναι «τι χωρίζει τους ανθρώπους από αυτήν την Αγάπη»; Πόσο μικρά είναι όλα τα γήινα μπροστά σε αυτό το μεγαλείο; Πόσο μ@λ@κ@ς είμαι, είσαι που δεν προσπαθείς να είσαι, είμαι, συνεχώς συνδεδεμένος με αυτή την απόλυτη αίσθηση;» Κι αμέσως στρέφεις το βλέμμα σου σε αυτούς που σε απομακρύνουν από αυτήν, σε αυτούς που δεν σου μίλησαν ποτέ γι αυτήν, σε αυτούς που πολεμούν τους ανθρώπους για να μην την γνωρίσουν ποτέ. Κι η μάχη ξεκινά…
«Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται»
NASAR
