Γράφει ο Αθανάσιος Καρανάσιος,Πολιτικός Μηχανικός
Επιμελητής Πολυτεχνείου του Βερολίνου
Χωρίς φενάκη και ψιμύθια:
Ήταν πολύ λίγοι (ελάχιστοι) οι προσελθόντες στις 17 Νοεμβρίου 2017, στο Πολυτεχνείο για την πορεία μπροστά από την Τράπεζα «Ελλάδος»
(υποκατάστημα της ν.τ.π.), τα γραφεία στην "αποικία" της Ευρωπαϊκής Ένωσης (καταλάβαινε της αυταρχικής-νεοφιλελεύθερης Ευρωπαϊκής Επιτροπής), το δύσμορφο και αντίθετο στην αρχαιοπρεπή αρχιτεκτονική κτίριο του Μεγάρου μουσικής, με κατάληξη την κομμανντατούρα των κατακτητών Αμερικάνικη Πρεσβεία. Φοβήθηκαν, μην ξεβάψει το μαλλί τους από την δροσιστική βροχή ή τσαλακωθεί το μεταξένιο κοστούμι τους ή γλιστρήσουν με τα ψηλοτάκουνα ή σκίσουν οι trans κάνα καλσόν. Ξεχάστηκαν, ακόμα και από τους πάλαι ποτέ αριστερίζοντες και νεόκοπους σοσιαλίζοντες, τα συνθήματα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Ψωμί – παιδεία - ελευθερία» και τόσα άλλα. Έλαμψαν δια της απουσίας τους οι πάντες! Φωτεινή εξαίρεση, μέσα στην όζουσα πολιτική χαβούζα, ο «αμετανόητος», παθιασμένος, ρομαντικός επαναστάτης - οραματιστής, ο δικός μας Τσε Γκεβάρα, ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος στα 95 του χρόνια (!), υπό καταρρακτώδη βροχή, με υψωμένη την γροθιά, απέτισε φόρο τιμής στους πεσόντες του Πολυτεχνείου!
Το μπλοκ εξουσίας και σκλαβιάς, μέσω των εξωνημένων ΜΜΕ πέτυχαν τον στόχο τους για μια ακόμα φορά με την σχεδιασμένη προπαγάνδα. Και τι δεν διέδωσαν την παρελθούσα εβδομάδα: Ότι δήθεν ξενόφερτοι (από την βορειοανατολική Ευρώπη μάλιστα) και ντόπιοι αναρχικοί είχαν καταλάβει το ΕΜΠ, με απαίτηση δήθεν, να μην επιτρέψουν την κατάθεση στεφανιών από τους επώνυμους πολιτικούς κι ότι θα μετατρέψουν την Αθήνα σε φωτιά και κόλαση. Όμως αυτό διαψεύστηκε από τις ίδιες τις αντιεξουσιαστικές ομάδες με ανακοινώσεις τους, οι οποίες βέβαια αποκρύβησαν από τα ίδια επαίσχυντα ΜΜΕ. Καπάκι και η ιλαροτραγική «κήρυξη τριήμερου πένθους» για τα θύματα της νεροποντής (καταλάβαινε των γνωστών αγνώστων δολοφόνων) από τον πονηρούλη - homo εξυπνάκια - μεγαλοϋποκριτή Mr Kolotumba!
Όλα είχαν τον ίδιο σκοπό: Να εκφοβίσουν, αποπροσανατολίσουν και βέβαια πάνω από όλα να κόψουν τις ρίζες που συνδέουν τον Ελληνικό Λαό με το (ένδοξο) παρελθόν του! Έτσι ώστε, να αισθάνεται αυτός ο στην πλειονότητά του δοκιμαζόμενος Λαός μουλόσπερμα, γύφτος, λούμπεν, τυχάσπαρτος, χωρίς ιστορία, χωρίς πατρίδα, χωρίς γλώσσα, χωρίς φρόνημα, χωρίς αξία.
Έτσι λοιπόν κανένας λακές πολιτικός δεν εμφανίστηκε στο Πολυτεχνείο! Δεν εμφανίστηκαν όμως και τόσοι άλλοι πρώην «αγανακτισμένοι», φλογεροί ψευτοεπαναστάτες (επικεφαλής, εξαπτέρυγα και ουραγοί τους) από τα αναρίθμητα «αντιμνημονιακά» σωτήρια κινήματα ελευθερίας και λαϊκής δικαιοσύνης, που τα τελευταία χρόνια κουβαλούσαν αγκομαχώντας τις ευτραφείς κοιλιές τους και τις ψευτοπατριωτικές μάσκες τους στις πορείες για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Ντροπή και καταισχύνη για όλους αυτούς! Για να μην αρχίσω τώρα να αραδιάζω ατελείωτα ονόματα και χαραμίσω άδικα το μελάνι -ούτε αυτό αξίζουν οι ιδιοτελείς, συμπλεγματικοί, ελεεινοί και αχρείοι πολιτευτές. Για τον λαουτζίκο, το popolo, όπως θέλει να ονομάζεται ή να αισθάνεται, δεν θα μιλήσω επίσης εκτενώς: Άγεται και φέρεται ως πρόβατο, ανάλογα κατά το που οδηγείται από τους ποιμένες του πολιτικό-οικονομικό-θρησκευτικού κατεστημένου.
Κατά συνέπεια, όλοι αυτοί που σχεδιάζουν πάνω στο πρόσχαρο πειραματόζωο Ελλάς, τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση και ζητωκραυγάζουν περιχαρείς για τις συνεχείς νίκες που επιτυγχάνουν, με εντελώς –κατά τα ανωτέρω- απλές κινήσεις!
Ενάντια, σ΄ αυτή την τραγωδία, βρέθηκα την ημέρα της επετείου στους χώρους του Πολυτεχνείου, και περιδιάβασα κάποια κτίρια, διαδρόμους και αίθουσές του, όπως π.χ. το πασίγνωστο κτίριο Πολιτικών Μηχανικών "Γκίνη", 1ο κτίριο δεξιά στην πύλη από την οδό Στουρνάρα, που κατασκευάστηκε το 1920-32 και πήρε το όνομά του από τον καθηγητή Άγγελο Γκίνη, ο οποίος ως διευθυντής, πρωτοστάτησε μετά το 1916 για την ολοκληρωτική αναδιοργάνωσή του ιδρύματος (ΕΜΠ). Με το κτίριο "Γκίνη", τα ιστορικά αμφιθέατρα διδασκαλίας και συνελεύσεων, το δωρικό πρόπυλο, το κιονοστήρικτο κλιμακοστάσιο, τις κλασικές κορνίζες του, που προβάλλει στο σύνολό του μια αρχαιοπρεπή έκφραση, συνδέομαι και μεταπολιτευτικά με μοναδικές θύμησες, ιδιαίτερης συναισθηματικότητας και ευαισθησίας… Έτσι, περπατώντας και αναπολώντας στον ιστορικό και πανέμορφο χώρο του Πολυτεχνείου, κατέληξα στο μνημείο για την εξέγερση της 17ης Νοεμβρίου 1973, ψιθυρίζοντας νοερά τα λόγια του ποιητή μας Κ. Παλαμά:
«Ανάξιος όποιος ξάφνου ακούει
το προσκλητήρι των καιρών,
να το φυσάη ή να το ακούη
σάλπιγγα ή τύμπανο. Το ακούει
δεν λέει παρών».
Το Πολυτεχνείο δεν είναι η Δαμανάκη, δεν είναι ο Ανδρουλάκης, ο Λαλιώτης, ο Τζουμάκας. ΔΕΝ είναι πολύ άλλοι επώνυμοι. Το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ είμαστε όλοι ΕΜΕΙΣ-ΕΣΕΙΣ οι άγνωστοι, που δεν λυγίσαμε, δεν προδώσαμε, δεν παραδοθήκαμε, δεν αφομοιωθήκαμε, δεν αποκτηνωθήκαμε από τα σαγηνευτικά θέλγητρά της Κίρκης.
Το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ είναι ΙΔΕΑ, είναι ΟΡΑΜΑ, είναι ΑΜΕΚΠΛΗΡΩΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ, είναι ΠΑΘΟΣ, είναι ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ, ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ, είναι ΕΛΠΙΔΑ !!! Για έναν Λαό που επί του παρόντος, δείχνει διασπασμένος, σε σύγχυση, με τέλεια νέκρωση των αντανακλαστικών του, όταν η πατρίδα του, το βιός του και οι δημόσιες επιχειρήσεις του ζωτικής σημασίας λεηλατούνται (μετά τον ΟΤΕ, τα ΕΛΠΕ, τα Αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα τραίνα, τις Εθνικές Οδοί κ.ά. τώρα, η "Εγνατία Οδός", το "Αττικό Μετρό" και οσονούπω η ΕΑΒ, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ) και ο ίδιος οδηγείται σταδιακά στην πλήρη φτωχοποίηση, την εξαθλίωση, την εκπόρνευση, τον ατιμωτικό διεθνή διασυρμό και την δουλεία...
