Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶν στὴν Ἐπιχ. Ἔρευνα και Στατιστική τοῦ ΤΕΙ Δυτ. Ἑλλάδος
Ναί! Αὐτὸ εἶναι τό μότο ἀμορφωσιᾶς (τῶν παιδιῶν σας) τοῦ ὑπουργείου Παιδείας (λέμε, τώρα). Καμμιά ἐργασία σπίτι. Ἡ τσάντα στό σχολειό. Μετά, παιχνίδι καί ξεγνοιασιά, δηλαδή κινητό μ’ ἀκουστικά στ’ αὐτί, μοῦγκα καί μηνύματα χωρίς φωνήεντα. Καί αύτό τό μότο, τὄχουν βάλει άμανάτι, νὰ γενικευθῇ.Καλά, ἀπὸ ποῦ ἦλθαν ὅλοι αὐτοί, ὑπουργοί, συμβουλάτορες, παιδαγωγοί καὶ λοιπὸς ἑσμός;
Δὲν πῆραν χαμπάρι τί γίνεται στὴν Ἐσπερία καὶ με ποιὲς σκοπιμότητες γίνονται, ὅπου γίνονται, παρόμοιες ἐπιβολές ἐπιβούλων; Ἤ μήπως ἦσαν ἀνεπίδεκτοι μαθήσεως; Ἤ μήπως ἀπέκτησαν αἰφνιδίως, μαζί μὲ τὴν θέση καί μνήμη χρυσόψαρου; Ἤ ἔχουν χειρότερες ἐνδόμυχες σκέψεις, ἀπεργαζόμενοι σήματα θυμοφθόρα λυγρά.
Ὅ τρόπος μάθησης εἶναι ἕνας καί μοναδικός, τὰ τελευταῖα δισεκατομμύρια χρόνια, σὲ ὅλο τό ζωϊκό καὶ φυτικό βασίλειο. Ἐπαναληπτική ἄσκηση. Εἴτε πρόκειται γιά ἀμοιβάδα εἴτε ἀγγουριὰ εἶτε γιά ἄνθρωπο.
Εἰδικά γιὰ τὸν τελευταῖο, ὅ,τι θέλει νὰ μάθῃ, αὐτὸ πρέπει νὰ εὐρίσκεται μέσα στὴν ἀπόσταση, ποὺ φτάνει τό χέρι του. Συνεχῶς! Εἴτε λέγεται βιβλίο, ὅπλο, κιθάρα, κινητό, νὰ μπορῇ ὁποτεδήποτε νὰ τὸ ἀγγίξῃ. Σύν χαρτί καί μολύβι. Καί, βεβαίως ἐκτός τῶν .. «ὑποχρεωτικῶν» ὡρῶν. Εἰδ’ ἄλλως δὲν θὰ κάνῃ ποτέ, τίποτε.
Ἀκόμη πιό εἰδικά, γιά τόν ἄνθρωπο, ἡ μάθηση, παιδεία, ἐκπαίδευση, ἀφορᾶ διαδοχικά, τό γιατὶ καί τό πῶς τοῦ κόσμου. Ὄχι τὴν καθημερινότητα (τὴν ὁποίαν τὴν βλέπει καί ἡ ὁποία εἶναι ἀντικείμενο ἁπλῆς συνεννόησης ἤ κατάρτισης), ἀλλά, ἀφαιρετικά πάντα, τὴν μοντελλοποίησή της. Ἐννοεῖται μαζί μέ τό ἀνάλογο πάθος. ὅπως καί σὲ κάθε ‘δουλειά’ ἄλλωστε.
Φυσικά τὰ πραγματικά πανεπιστήμια (ὄχι τά .. πρώτη γωνία, ἡμιϋπόγειο δεξιά), κάθε ὀργανισμός, κάθε ἐπιχείρηση, κάθε κράτος, ποὺ σέβεται τὸν ἑαυτό του, ἀπαιτοῦν τοὺς καλύτερους. Δὲν δίνουν δεκάρα γιὰ βλακώδεις τέτοιες ἐξαγγελίες. Γιατί μάθηση, χωρίς προσωπική θυσία, δὲν ὑπῆρξε οὔτε θὰ ὑπάρξῃ ποτέ. Εἶναι παραλογισμός, ἀφοῦ ἀντίκειται στὴν ... θερμοδυναμική. Καὶ στὴν ἐσπερία δὲν ἐνδιαφέρονται γιά τήν μετριότητα. Τὴν ὁποίαν, στὸ νεοφιλελέ σύστημα, τὴν θεωροῦν ἀναλώσιμη.
Εὐτυχῶς οἱ γονεῖς, σὲ ὅσους τούς κόβει, δὲν δὲχονται τὰ παιδιὰ τους νὰ γίνουν πινόκιο στὴν χώρα τῶν γαϊδάρων, δηλαδή γάϊδαροι (παρεξηγημένα βέβαια τὰ ζωντανά). Διότι κατανοοῦν, ὅτι ἔτσι προορίζονται γιά κρέας, στίς ἀνθρωποαλεσματικές μηχανές τῶν παραφρόνων παγκοσμιοποιητῶν, ποὺ δὲν θὰ διστάζουν και τὴν έξόντωσή των, ἄν ἔτσι βολεύῃ τὰ συμφέροντά τους. Ὅπως ἄλλωστε, κάνουν μέ τά μνημόνια.
Γι αὐτὸ ἑπομένως, άνθοῦν τὰ ἀτομικά μαθήματα, τὰ φροντιστήρια καὶ γενικῶς ἡ, ἐκτός σχολείου, ἀμοιβόμενη μάθηση,. Γιατί εἶναι ἀποτελεσματική. Ἀφοῦ στὰ ἑλλαδικά σχολειά, οἱ δάσκαλοι δέν ἐλέγχονται γιά τὴν δουλειά τους, ἀλλά μήν τυχόν καί δώσουν φωτοτυπίες ἤ ἀσκήσουν τό λειτούργημά τους, ἐκπαιδευτικά, πειθαρχικά καὶ στοχευμένα, ὅπως διαχρονικά καὶ παγκοσμίως συντελεῖται ἡ ἐκπαίδευση·
