Μικρό, γιατί το θέμα είναι σοβαρό.
Τα σοβαρά πράματα, λέγονται με λίγα λόγια.
Ακούσαμε την συνέντευξή σου, στην τηλεόραση. Προσπάθησες με πολύ τέχνη να πεις ένα αφήγημα, με πολύ καλή προετοιμασία. Όποιος όμως, άκουσε με προσοχή, κατάλαβε ότι το όνομα «παίζεται» πολύ… Είναι μερικά πράγματα «εν ού παιχτοίς».
Ο Λαός δεν προδίδει και δεν παραδίδει το Όνομα, και την Ιστορία.
Κοτζιά(1) δεν συμπίπτουμε Ιδεολογικά. Δεν είμαι μαζί σου. Δεν με εκφράζεις.
Την στιγμή όμως που θα διαπραγματεύεσαι, για το όνομα της Μακεδονίας θα είσαι εγώ. Θα είμαι μαζί σου. Εγώ, ο κάθε εγώ, όλοι οι Έλληνες, όλο το Έθνος, οι αγέννητοι, οι νεκροί, ο Θεός της Ελλάδος, θα είναι μαζί σου. Όλοι, θα είναι εσύ.
Και εσύ θα είσαι η Ελλάδα.
Στους Βαλκανικούς Πολέμους όταν ο Στόλος, με πρώτο το θωρηκτό «Αβέρωφ» και μπροστάρη τον Κουντουριώτη, ξεκινούσε για τον κατά θάλασσα αγώνα, ο Ελ Βενιζέλος, απηύθυνε το εξής μήνυμα στα πληρώματα: «ξέρω ότι θα δώσετε τα πάντα, και την ζωή σας, για την Πατρίδα. Αυτό όμως δεν αρκεί. Πρέπει να νικήσετε».
Την ημέρα της διαπραγμάτευσης, δεν θα είσαι ο όποιος Κοντζιάς. Θα είσαι ο Κουντουριώτης του Σήμερα. Ο Λαός θα είναι ο Ελ. Βενιζέλος, που θα σου πει:
«ξέρουμε ότι θα κάνεις τα πάντα. Αυτό όμως δεν αρκεί. Πρέπει να νικήσεις».
Και εάν κάπου δειλιάσεις, μη φοβηθείς. Την αδυναμία σου θα την αναπληρώσει ο Θεός. Ο Θεός της Ελλάδος. Αλλά πάλεψε. Πάλεψε για την Μακεδονία μας. Πάλεψε γενναία. Γενναία και με σταθερότητα. Με χαμηλούς τόνους, χωρίς υπεροψία.
Όλα τα δίκαια είναι με εμάς. Με την Ελλάδα, με την Μακεδονία μας.
Και εάν γυρίσεις λαβωμένος, το τραύμα να μην είναι στην πλάτη. Να μην είσαι ρίψασπις. Το τραύμα να είναι στο στήθος. Στο στήθος και στο πρόσωπο. Υπήρχε παράδοση στην προπολεμική Γερμανία, οι Αξιωματικοί να έχουν ένα τραύμα από ξίφος στο πρόσωπο. Το είχαν καμάρι.
Η δόξα, αγαπάει τους γενναίους. Η τύχη, τους τολμηρούς. Ο Θεός, την Ελλάδα.
Πάλεψε λοιπόν γενναία και σθεναρά. Είσαι η αιχμή της Ελλάδος.
Η Ιστορία θα γράψει: ή ΠΡΟΔΟΤΗΣ ή ΗΡΩΑΣ.
Όλος ο Ελληνικός Λαός σε κοιτάει στα μάτια. Σε εσένα έλαχε η πρόκληση.
Η πρόκληση, η Τιμή και το Καθήκον. Και όπου η Δόξα και το Καθήκον.
«ξέρουμε ότι θα κάνεις τα πάντα. Αυτό όμως δεν αρκεί. Πρέπει να νικήσεις».
(*) Ο Ευάγγελος Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.α
Λόγω της δημοσίας θέσεως και προβολής, και για λόγους αμεσότητας του άρθρου, προτιμήθηκε η προσφώνηση χωρίς το «κύριε». Αυτό σε καμία περίπτωση δεν έγινε για μείωση του σεβασμού, προς την προσωπικότητα του κυρίου Υπουργού.
Αναρτήθηκε από karistrinew
