ΓΕΡΟΝΤΑ πέστε μας κάτι ωφέλιμο για την Παναγία.-Τι να σας πώ ο ανίδεος ;Μα να ! βλέπω κάποιους αιρετικούς ανθρώπους που περνάνε απ’το Μοναστήρι και πόσο τους πονεί η καρδιά μου!τους λυπάμαι. Να μην πιστεύουν στην Μάνα μας ,την γλυκυτάτη Παναγία.Πως μπορούν να ζούν αυτοί οι άνθρωποι ορφανιασμένοι από την τερπνή μητρική αγκαλιά Της;
Την αποκαλούν μονάχα Μαρία,λες και ήταν καμιά γειτόνισσά τους.Δεν συλλογίζονται πως ο Χριστός και η Παναγία μας είναι ο σαν ένα ενιαίο και αξεχώριστο ύφασμα με οριζόντιες και κάθετες πλέξεις.
Έτσι ό,τι και να αναφέρεις για τον Χριστό είναι σαν να το λες για την Παναγία και ό,τι και αν γράψεις για την Θεοτόκο είναι σαν να το γράφεις για τον Κύριό μας.
Η Παναγία μας είναι ουσιαστικά ο παρθενικός και άρραφος , - χιτώνας του Κυρίου επάνω στον Σταυρό «υφαντός δι’όλου» που δεν αποσκίστηκε ποτέ, μόνο έβαλαν λαχνό για το ποιος θα το αποκτήσει.
Αλλά εν τέλει το κέρδισε μάλλον ο Άγιος Ιωάννης αφού εκείνος έλαβε το καλύτερο δώρο του κόσμου,την Θεοτόκο εις την ζωή του, αφού πρώτα ύφανε με το δικό της παρθενικό σώμα το Σώμα του Θεάνθρωπου Χριστού.
Ο άρραφος Χιτώνας Του Χριστού είναι από αγνό βαμβακερό ύφασμα αφού ο Χριστός είναι ο αμνός και ποιμήν των λογικών προβάτων και με σφικτή και πυκνή πλέξη κατά το «πυκνόφυλον, δασύσκιον και κατάσκιον παρθενικό δάσος» που αναφέρει ο Προφήτης Αββακουμ μιλώντας αλληγορικά για την Παναγία . (Αββακούμ γ΄-3)
Στην μπροστινή πλευρά, υπάρχουν τμήματα από φίνο δαμασκηνό μετάξι, πάνω στο οποίο μπορεί κάποιος να παρατηρήσει αχνά σχέδια πουλιών σε κίτρινο και κόκκινο χρώμα(Ω !τι τρυφερή και ποιητική ψυχή πλήρης αγάπης η Θεοτόκος)
Οι χιτώνες εκείνης της εποχής συνήθως αποτελούνταν από δύο τεμάχια που συρράπτοντο πλαγίως ,στις πλευρες σε αντίθεση με τον χιτώνα αυτόν που ήταν υφασμένος εξ ολοκλήρου δίχως ανθρώπινες παρεμβάσεις,-όπως η αειπαρθενία της Θεοτόκου.
Έτσι δηλώνεται η υπερφυσική γέννηση εκ της Αειπαρθένου, αφού αντιθέτως, βάση των νόμων της πεπερασμένης φύσεως, μόνο με την συνεργεία του άντρα και της γυναίκας γεννιέται ο άνθρωπος.
Ήταν υφασμένο από πάνω προς τα κάτω δια να δείξει πως ο Σταυρούμενος δεν ήταν απλός άνθρωπος αλλά άνωθεν την θεότητα είχε.
Είναι τρυφερός στην αφή όπως και η θερμή τρυφερότητα της αγάπης της Παναγίας μας δίπλα ακριβώς από την ασπλαχνία των στρατιωτών που βλέποντάς Τον πονεμένο και εγκαταλειμμένο επάνω στον μαρτυρικό σταυρό εκείνοι έβαζαν λοταρία για τα ματωμένα ρούχα Του.
Μεγαλυνάριον.
Άρραφον Χιτώνά Σου, Λυτρωτά, ον ευρείν επόθει εν Ματσχέτα τη ιερά η Αγία Νίνα, ποθούμεν προσκυνήσαι εν γη τον κεκρυμμένον,
Σώτερ Θεάνθρωπε.
π.Διονύσιος Ταμπάκης
