Τον Απρίλιο του 1827, λέγεται, πως ο μεγάλος οπλαρχηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης, αγνοώντας το ένστικτο του αλόγου του, που περιέργως αρνούνταν έντονα να προχωρήσει και παρ' όλη την επιμονή του υπασπιστή του, πως πρόκειται για κακό οιωνό, εκείνος όρμησε στη μάχη, με αποτέλεσμα να πληγωθεί θανάσιμα και να χάσει τη ζωή του λίγες ώρες αργότερα. Αν και οι αναφορές για την προσφορά του αλόγου και τον ρόλο του στην Ελληνική επανάσταση είναι λίγες, δεν παρέλειψαν όμως να το τιμήσουν μέσα απο παραδοσιακά τραγούδια, που αντικατόπτριζαν την κατάσταση της εποχής εκείνης! Οι κλέφτες (αντάρτες που αντιστέκονταν στον Τούρκικο ζυγό) κατάφερναν να επιβιώνουν χάρη στα άλογά τους, πότε για να πολεμούν και πότε για να περιπλανώνται πάνω στα βουνά, όπου έβρισκαν καταφύγιο. Ένα από τα κλέφτικα δημοτικά τραγούδια μας μάλιστα, θέλοντας να μας δείξει το πόσο άρρηκτα συνδεδεμένοι ήταν οι επαναστάτες με τα άλογά τους αναφέρει:
“Kαβάλα παν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε, καβάλα παίρν’ αντίδωρο απ’ του παπά το χέρι.”
Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν και τη θέση του αλόγου στον πόλεμο να την πήραν οι μηχανές, όμως και σήμερα υπάρχουν άλογα ήρωες! Είναι εκείνο το άλογο που πλέον δεν μεταφέρει τραυματισμένα σώματα, αλλα τραυματισμένες ψυχές, που υπομένει την κακομεταχείριση απο άκαρδους ανθρώπους , που θα δώσει χαρά σε ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, που αγωνίζεται μαζί σου για ενα μετάλλιο! Eίναι το άλογο που θα γαληνέψει την ψυχή σου και μόνο με την παρουσία του! Ας προσπαθήσουμε λοιπόν και εμείς, να φανούμε αντάξιοι αυτών των τετράποδων ηρώων, όπως εκείνα πάντοτε στέκονταν με σθένος επάξια δίπλα σε όλους τους τιμημένους ήρωες μας!!!
“Ω! το άλογο που το ’καμε Θεός όλο από το κύμα, χαίτη και πόδι όπου σταθεί και αφρός και περπατάει, σαν το θεριό είν’ ακράταγο, κρατιέται σαν το θύμα, σε βλέπει, κι η αρετή, θαρρείς, εσένα πως κοιτάει! “
Κωστής Παλαμάς
Κείμενο: Μανδηλαρά Γεωργία για τον ΕΣΠΙ
