Η «πλούσια» δυτική ΑφρικήΗ γεωγραφική της θέση, που τη φέρνει πλησιέστερα στον ανεπτυγμένο κόσμο και οι πολλές φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές, αποτελούν ταυτόχρονα ευλογία και κατάρα για τη δυτική Αφρική
. Η αστάθεια και η ένταση στην περιοχή δεν απουσιάζουν ποτέ, απλώς αλλάζουν κάθε τόσο επίκεντρο.
Ο Κότζο Μπάντου-Άντο είναι αναλυτής της Ομάδας Διαχείρισης Κρίσεων και επισημαίνει ότι η ένοπλη σύρραξη της Σιέρα Λεόνε ήταν η κύρια, από την οποία προκλήθηκαν και οι υπόλοιπες.
«Βασική αιτία για τον πόλεμο ήταν ο ορυκτός πλούτος της χώρας και περισσότερο τα διαμάντια», κατά τον κ. Άντο. «Το Ηνωμένο Επαναστατικό Μέτωπο της Σιέρα Λεόνε, οι αντάρτες που ξεκίνησαν τον εμφύλιο, αρχικά επικαλέστηκαν για τις επιθέσεις τους τη διαφθορά και την ανικανότητα της κυβέρνησης. Γρήγορα όμως έστρεψαν την προσοχή τους στην κατάληψη των ορυχείων διαμαντιών.
»Ο παράγοντας αυτός ήταν ακριβώς που εξασφάλισε για τους αντάρτες την υποστήριξη της γειτονικής Λιβερίας. Οι αντάρτες μέσω της Λιβερίας βρήκαν το νόμιμο διακινητή των διαμαντιών που είχαν αποκτηθεί με παράνομο τρόπο και για τη Λιβερία τα κέρδη από την επιχείρηση ήταν ικανά για να αποφασίσει να εμπλακεί, συμβάλλοντας στη συνέχιση του πολέμου.
Όλα ξεκίνησαν από την απαγόρευση των αρχών της Νιγηρίας πριν από ένα χρόνο να συνεχίσουμε τον εμβολιασμό στα βόρεια της χώρας.
Η ισλαμική κυβέρνηση εκτίμησε ότι τα εμβόλια ήταν εσκεμμένα μολυσμένα, ως μέρος αμερικανικής σκευωρίας για τη στείρωση των μουσουλμάνων γυναικών
»Επρόκειτο λοιπόν για έναν πόλεμο με στόχο τον έλεγχο των διαμαντιών. Οι αντάρτες με τον τρόπο αυτό μπορούσαν και να συντηρούν τις δυνάμεις τους, ανταλλάσσοντας στη μαύρη αγορά διαμάντια για όπλα», εξηγεί ο Γκανέζος αναλυτής.
Η κρίση στη Σιέρα Λεόνε λύθηκε με την επέμβαση της Οικονομικής Επιτροπής των Χωρών της Δυτικής Αφρικής, της Βρετανίας και αργότερα των Ηνωμένων Εθνών.
Πραγματοποιήθηκαν μάλιστα με επιτυχία εκλογές το 2002 και τα Ηνωμένα Έθνη ετοιμάζονται να αποσύρουν τις δυνάμεις τους από τη χώρα.
Όμως, μετά τον πόλεμο ο στρατός δεν είναι ακόμα κατάλληλα εκπαιδευμένος, η αστυνομία και άλλοι κρατικοί θεσμοί είναι κατάστικτοι από κρούσματα διαφθοράς και πλέον η χώρα αποτελεί κέντρο λαθρεμπόρων που διακινούν στη Δύση από ναρκωτικά μέχρι και παιδιά.
Ο κύριος αποσταθεροποιητικός παράγοντας της περιοχής της Δυτικής Αφρικής, όμως, υπήρξε κυρίως η Λιβερία. Υπό την ηγεσία του προέδρου Τσαρλς Τέιλορ, η Λιβερία ήταν η πρωταγωνίστρια μιας σειράς πολέμων εντός και εκτός συνόρων.
Ο στρατός του Τσαρλς Τέιλορ υποστήριξε τους αντάρτες της Σιέρα Λεόνε, ενώ κάποια λιβεριανά στοιχεία έχουν εμπλακεί στις συγκρούσεις της Ακτής Ελεφαντοστού.
Η εύφλεκτη κατάσταση που ανέκαθεν υπήρχε στη χώρα έχει τις ρίζες της στις στενές σχέσεις που διατηρεί με τις ΗΠΑ, σύμφωνα με τον Ρίτσαρντ Ντάουντεν, αναλυτή του Εκόνομιστ, που σημειώνει ότι «η Λιβερία αποτελεί ουσιαστικά αποικία των ΗΠΑ. Ιδρύθηκε από την Εταιρεία Αποικιών των ΗΠΑ το 1847, ως βάση για τους σκλάβους που αποκτούσαν την ελευθερία τους. Στο σύνταγμα της χώρας ακόμα αναφέρεται ότι "εμείς, ο λαός της Λιβερίας ήμασταν αρχικά κάτοικοι των Ηνωμένων Πολιτειών της βόρειας Αμερικής".
»Αν δείτε και τις σημαίες των δύο χωρών είναι παρόμοιες. Όλες οι κυβερνήσεις προωθούσαν τα αμερικανικά συμφέροντα, κυρίως την περίοδο του ψυχρού πολέμου, μέχρι το πραξικόπημα του προέδρου Ντόε, ο οποίος αποδείχθηκε μάλλον ανίκανος. Έτσι λοιπόν, οι ΗΠΑ αναζητούσαν έναν νέο πρόεδρο που θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντά τους.
»Ο Τσαρλς Τέιλορ ήταν ο άνθρωπος αυτός, έχοντας παράλληλα, κατά έναν περίεργο τρόπο, και την υποστήριξη άλλων αφρικανικών χωρών, μεταξύ των οποίων και η Λιβύη του συνταγματάρχη Καντάφι, που υποκίνησε, μάλιστα, το πραξικόπημα του Τέιλορ».
Μετά την απομάκρυνση του Τσαρλς Τέιλορ από την εξουσία, η μεταβατική κυβέρνηση της Μονρόβια σε συνεργασία με τα Ηνωμένα Έθνη προχωρούν στον αφοπλισμό των ενόπλων τοπικών φατριών της Λιβερίας.
Προσφάτως οι ένοπλες συγκρούσεις στην περιοχή της δυτικής Αφρικής επικεντρώνονται στην Ακτή Ελεφαντοστού.
Η μεταβατική κυβέρνηση που είχε σχηματιστεί στη χώρα για να προωθήσει την ειρηνευτική διαδικασία κατέρρευσε. Μόλις πριν από λίγες ημέρες επήλθε συμφωνία ώστε η μεταβατική κυβέρνηση να αναλάβει και πάλι τα καθήκοντά της.
Τα προβλήματα όμως δεν περιορίζονται στις ένοπλες συρράξεις. Κρίσιμη είναι και η επιτυχία των προγραμμάτων αντιμετώπισης και πρόληψης ασθενειών που εφαρμόζονται στην δυτική Αφρική, μία από τις κύριες εστίες ασθενειών στη μαύρη ήπειρο. Και σε αυτόν τον τομέα, πάντως, τα προβλήματα δε λείπουν.
Ο Μπρους Έιλγουορντ της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας εκφράζει το παράπονο ότι η τελευταία φορά που πραγματοποιήθηκαν εμβολιασμοί κατά της πολιομυελίτιδας ήταν πριν από 24 μήνες, καθώς από το 2000 η ΠΟΥ είχε καταφέρει να εξαλείψει την ασθένεια.
«Ωστόσο πρόσφατα εμφανίστηκαν νέα κρούσματα στο Μάλι, τη Γουινέα και την επαρχία Νταρφούρ του Σουδάν και φοβόμαστε ότι η δυτική και η κεντρική Αφρική απειλούνται από μια νέα επιδημία της νόσου», λέει ο κ. Έιλγουορντ.
Όλα ξεκίνησαν από την απαγόρευση των αρχών της Νιγηρίας πριν από ένα χρόνο να συνεχίσουμε τον εμβολιασμό στα βόρεια της χώρας.
Η ισλαμική κυβέρνηση εκτίμησε ότι τα εμβόλια ήταν εσκεμμένα μολυσμένα, ως μέρος αμερικανικής σκευωρίας για τη στείρωση των μουσουλμάνων γυναικών».
